Πάμε πάλιιι, το προηγούμενο ...μαρμάγκα
Γιατί Γιάννενα και ΠΑΣ ...Ένα.Και ΠΑΣ στον καφενέ...
Και ρωτάει ο τζες
-Τι σόδα έχετε;
Κι απαντάει ο (και γαμώ τους) DJ, αφού το σκέφτεται για λίγο σοβαρά:
-ΣΟΔΑ (Με ύφος π δε σηκωνε περαιτέρω διευκρινιστικές ερωτήσεις).
Κι ο τζες
-Οκ φέρε μ μία.
κι έρχονται τα ποτά και τσουγκράμε...
Και "Υποβρύχια" με ουίσκια και μπύρες ανήκουν οριστικά στο παρελθόν!
Πως και γιατί στο τσούγκρισμα το τσιπρόποτηρο βρέθκε μέσα στη σόδα ένα ΠΑΣ το ξέρει...
ΤσιπροΒούτας φιλαράκια το νέο ποτό, η σόδα παγωμένη το τσίπρο νάναι ...τσίπρο και πίεετε εξ αυτού ΠΑντεΣ (καλύτερα ασπροπατώθεν)...
Δροσιστικό
χορταστικό και κυρίως γλυτώνει κι από κανένας μεζές, από τα νύχια διαφόρων ΠΑρείΣακτων 69ρηδων πάπδων, έτσι.
Τα ραντεβά κλείσκαν χωρίς (σχεδόν) συνεννόηση κοζ δατς ΠΑΣ...
Τη κοπάνσε, βέ βαι α, ένα ασκημος (μόνιμα) ερωτευμένος, αλλά τον σχωρνάμε γιατί τ προηγούμενη παρακάμπτωντας κανόναι κι εντολαί, βρήκε τς μοναδικές αντιπαρακεντημένες μπύρες ...ξερ αυτός.
Τον άλλον τον ψάχναμαν στα πέντε επί 11, ο παράλλος έψαχνε που νάναι αυτές οι καινουργιες εθνικές, αλλά οκ τα καταφέραμαν.
Κι ας (ευτυχώς) έβρεχε ρε Φίλε.
Στη θέση του Ζντένκο καθόταν καινούργιος Φίλος, ο Χάρης είχε πάρει τη θέση του Σάκη, αλλά όλοι εκεί ημάστενε, όπως (από) πάντα άλλωστε.
Κι οι σκιές αρχίσαν να σχηματίζουν μορφές στο τραπέζι.
Μαντάτα παλιά, που μοιάζαν κανούργια, ειπωμένα από στόματα π δεν είχες ξαναδεί.
Ιστορίες κανούργιες μπορεί και χιλιοειπωμένες και παλιές σαν Ιστορία.
Δάκρια που γινόταν γέλια, γιατί δατς ΠΑΣ ρε και όσοι τον αγαπάνε γνωρίζουν.
Γνώριμοι από παλιά, πολύ παλιά κι ας μη το ξέραμε, ή τόχαμε ξεχάσει.
Κόμποι, σα θυμόμαστε τους φευγάτους μας, αλλά με Χαμογελο, γιατί 'κει ήταν κι αυτοί ...Μαζί.
ΠΑτΣαρια τριάρια να ξεκαρδίζεσαι, όμως και τα σοβαρά δώσαν το παρόν και πάλι να ξεκαρδίζεσαι...
Πως και γιατί όλ' αυτά τα παράξενα; Τηράτε τον τίτλο του τόπικ ...κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει.
Μυστήριο ...όλοι κοιτούσαν όλους μέσ' στα μάτια κοζ δατς ΠΑΣ (και Γιάννενα) χαμένα κορμιά μου...
Όταν κουβεντιάζεις με τα μάτια δε χάνεις τον ειρμό ...όταν κουβεντιάζεις αλήθειες και καρδιές δηλαδή, όχι όταν μιλάς για ν' ακούν τη φωνή σου.
Δυστυχώς δεν ήταν να καθήσουμε πολύ. Ήταν κι ένας κούτσκος 7χρονος π περίμενε σπίτ.
Ήταν κι ο Λεμονάδας π δε πρόφταινε να την πιεί γιατί έσιανα τον ΤσιπροΒούτα με την μία κι όλο γκρίνιαζε.
Ε το σχολάσαμαν νωρίς -πριν τς 4- δεν πράζ, τν άλλη φορά θα εκδικηθούν οι νύχτες (ή τα ξημερώματα).
Τστην έκανα πάντως, σνέχισα με ουίσκι με τον εργαζόμενο φίλο και με παραΠΑΣπολιτικά, μέχρι αργάμιση
Υ.Γ.1
Τσακίσκε ο άλλος για τα 44...
Αφού είπαμαν ρε "ετών 39" δεν είπαμαν;
Όχι αυτός σημαδιακό το 44 δεν τ'αφήνω να μεγαλώσει - μικρύνει με την καμία όμως, δεν τ αφήνω.
Μην τ αφήνεις φίλε, με την καμία όμως.
Υ.Γ.2
Και να σκωθείς να κλείσεις το μαγαζί και να μη σφτάνουν όλα τα προηγούμενα, αλλά να πιάνς και κουβέντα με τον ακούραστο Dj για τη φωτογραφία απ' το Καραϊσκάκη. Κι όμως να σ απαντάει με χαμόγελο, αντί να σ' δείξει προς τα που είν η πόρτα.
Υ.Γ.3
Και πως να πεις Χρόνια πολλά ετεροχρονισμένα;
Για ...αυτά μας κάνουν οι νέωπες
Dreamt about an old man
Sat and watched the rain all night
He couldn't sleep a wink as all the drops fell
He told me of the beauty
Hidden in our foreheads
He told me of the ugliness
We show instead
Κάπως έτσι 
.
Υ.Γ.4
Νάστε όλοι καλά ρε
the world was wonderful κι ας μην είναι
Υ.Γ.5
Ψιτ, 4 παρά είκοσι κοίταξα το ρολόι και χθες!
Υ.Γ.5
Αν πάει κι αυτό όπως το άλλο δεν ξαναματαγράφω ...σκιάζομαι.
