Δεν αντέχονται οι εικόνες. Πιότερο δυσβάσταχτες οι αλήθειες που κρύβονται πίσω απ' τις δακρύβρεχτες, φιλάνθρωπες λέξεις. Η Αϊτή είναι αυτές τις απάνθρωπες μέρες η μείζων υπενθύμιση της καταραμένης όψης του δυτικού ημισφαιρίου. Είναι η κολασμένη του θανάτου Συμφωνία του Νέου Κόσμου με τη μπαγκέτα του μαέστρου Εγκέλαδου να καταστρέφει τον ήχο των ανθρώπων.
Η Αϊτή των 480.000 δούλων που κερδίζουν την ανεξαρτησία τους από τους Γάλλους το 1804, που ζουν έκτοτε με το βουντού να τους θυμίζει την καταγωγή τους κυρίως από την τότε Δαχομέη και σήμερα Μπενίν της Δυτικής Αφρικής, η Αϊτή των εξωτικών ονείρων και των χολιγουντιανών καρτ ποστάλ που εξωράιζαν τη στυγνή κατοχή των ΗΠΑ, δεν υπήρξε και δεν υπάρχει πια ούτε γι' αυτούς που αρέσκονται να σκηνοθετούν δαντικές εμπορικές ταινίες καταστροφής.
Λίγο πριν τα 7 ρίχτερ, ο αποικιοκρατικός σεισμός είχε ήδη αφήσει πίσω του ερείπια. Ανθρώπινα ράκη. Υποσιτιζόμενος ο ένας στους 2 Αϊτινούς και μόλις το 40% των παιδιών σε σχολεία, ήταν το... έδαφος της ζοφερής πραγματικότητας. Στρατηγικής σημασίας θέση έχει η Αϊτή. Είναι το μέσον της διαδρομής των πλοίων από τη Νέα Υόρκη ως τη διώρυγα του Παναμά (πέρασμα Γουΐντγουορντ - υπήνεμο). Στυμμένη αποικιοκρατική λεμονόκουπα, σε τροπικό κλίμα, έφτασε να τρώει το ίδιο της το έδαφος για να τραφεί και το νερό να μην τη φτάνει. Θύμα στυγνών δικτατόρων και διαφθορέων ο σημερινός πληθυσμός των περίπου 10 εκατομμυρίων ψυχών με θεσμούς βασισμένους σε μείγμα ναπολεόντιου κώδικα και αμερικάνικης πολιτικής κουλτούρας έφερε την Αϊτή στο επίπεδο της μεγαλύτερης παιδικής θνησιμότητας στη Δύση με ενδημικές ασθένειες και AIDS να θερίζουν. Ο από το 1860 με κονκορδάτο αμιγώς γαλλικός κλήρος ήρθε να παλεύει ως μείζον ζήτημα την άσκηση βουντού.
Θυμηθείτε με, σύντροφοι, η κόλαση της Αϊτής είναι η χρυσή ευκαιρία να ξαναπουληθεί η εικόνα της αμερικάνικης φωτισμένης διακυβέρνησης. Το πραγματικό βουντού του καπιταλισμού, της στυγνής νεοαποικιοκρατίας του 21ου αιώνα, ο εξωραϊσμός της σύγχρονης δουλείας θα παιχτούν στο... φιλανθρωπικό πεδίο επέμβασης των ισχυρών γειτόνων και πρώην κατεχόντων την Αϊτή (ΗΠΑ, Γαλλία, Μ. Βρετανία, Καναδάς).
Θα γίνουν σημεία και τέρατα «θαυμάτων». Θα περισσέψουν οι «σωτήρες». Θα αναλάβουν οι πολυεθνικές που ξεζούμισαν με τον καφέ και τα ορυχεία χρυσού (επιφανείας) τα σπλάχνα της νήσου Εσπανιόλα. Θα πουλήσουν σύντομα συνταγές θετικού εξελιγμένου βουντού και τα φαντάσματα των Ινδιάνων Αρουράκ που εξανδραποδίστηκαν από τον Κολόμβο. Τον Χριστόφορο. Και χρυσό-φορο. Δε χρειάζομαι επιχειρήματα για να πείσω κανέναν ότι έτσι θα γίνει. Στρατιωτικά - με αεροπλανοφόρα και στρατά - και οπωσδήποτε φιλάνθρωπα. Γιατί κανείς δε θα μας πει πως στην κόλαση, τουριστικό παράδεισο θεόφτωχη Αϊτή, υπήρχαν την ώρα που χτύπησε ο Εγκέλαδος 4 κανάλια τηλεόρασης και δεκάδες ραδιοφωνικοί σταθμοί, σε μια θλιβερή χώρα που διέθετε Λευκό Οίκο (κατάλοιπο Παπά Ντοκ) και μόλις 40.000 συσκευές τηλεόρασης και 350.000 συσκευές ραδιοφώνου!!! Αυτή ήταν η... παιδεία των εγκλωβισμένων σ' ένα «νόμισμα» εξαρτημένο από το δολάριο, αντίκρυ στην Κούβα.
Η Αϊτή είχε λιώσει, ισοπεδωθεί ως προς τα στοιχειώδη για το λαό της επί δεκαετίες στον 20ό αιώνα ώστε να μη γίνει Κούβα. Διατηρήθηκε ως εξωτική χωματερή. Μια διαρκής υπενθύμιση βουντού του καπιταλισμού για όποιον σηκώσει κεφάλι στη δουλεία. Ο εγκέλαδος δεν ήρθε βρίσκοντας αντίσταση. Αλλά σα διαβατήριο, για να θυμηθούμε κι εμείς στον υπόλοιπο κόσμο ότι «όπου φτωχός κι η μοίρα του». Δηλαδή μοιραίο η φτώχεια κι όχι έργο ανθρώπων.
Αν το πένθος μας γίνει οργή τότε θα δούμε πίσω και πέρα από τη μοίρα, το φταίχτη που κάνει τώρα το σωτήρα...
Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=17/1/2010&id=11661&pageNo=5&direction=1
