Χαλαρώστε λίγο.
Αυτό που είδαμε χτες δεν μας άρεσε, να μην το πούμε; Τι να γίνουμε, χειροκροτητές;
Ή μήπως επειδή είπαμε χτες ότι η ομάδα και ο προπονητής ήταν απαράδεκτοι, αυτό ακυρώνει όσα εγκωμιαστικά σχόλια έχουμε γράψει σε όλες τις προηγούμενες αγωνιστικές;
Σαν να λέμε ότι κάποιος γονιός μαλώνει το παιδί του επειδή δεν το αγαπάει. Έτσι πάει;
Απ' τις λίγες φορές που η ομάδα έμοιαζε κομμένη στα δύο. Το παρατήρησε κι ο προπονητής κάπου στο 40', όπως μας μετέφερε ο ρεπόρτερ πάγκων. Κι αυτό εν πολλοίς, οφείλεται στο τραγικότατο παιχνίδι του παίχτη με το σημαντικότερο ρόλο σ' αυτά τα παιχνίδια. Του Λίλα. Εφόσον δεν τράβηξε αυτός, ο οποίος 'έφερνε" τις γραμμές κοντά καταπίνοντας πολλά χιλιόμετρα και κάνοντας αμέτρητα τάκλιν, έτσι ο ΠΑΣ έμοιαζε με σκορποχώρι, έχοντας και Τσουκαλά - Ντε Βινσέντι σε μέτρια μέρα.
Το ότι δεν απειληθήκαμε ιδιαίτερα οφείλεται στη στατικότητα του Λεβαδειακού και στο πολύ σωστό αμυντικό στήσιμο των παιχτών μας στο γήπεδο. Ό,τι ευκαιρίες έβγαλε ο Λεβαδειακός ήταν μετά από transition.
Το ότι κι εμείς όμως δεν απειλήσαμε οφείλεται στην έλλειψη συγκέντρωσης και καθαρού μυαλού. Χτες δεν είδαμε το γνωστό ορθολογικό τρόπο ανάπτυξης που μας έχει συνηθίσει η ομάδα είτε παίζει με το Κουτσελιό είτε με τον Ολυμπιακό.
Πολλά λάθη στις τελικές προσπάθειες καθώς και στις τελικές πάσες. Πολύ κακές επιλογές επίσης, που δείχνουν απώλεια συγκέντρωσης.
Στο δεύτερο ημίχρονο έχουμε έλλειψη συγκέντρωσης κι απ' τον πάγκο.
Ευτυχήσαμε να εκμεταλευτούμε μια στημένη φάση και να προηγηθούμε.
Λογικά, από κει και πέρα, είναι το παιχνίδι μας. Αυτά τα ματς μας ταιριάζουν. Να προηγούμαστε, να δίνουμε μέτρα και να χτυπάμε στη κόντρα. Ειλικρινά, δεν πίστευτα ότι μπορεί να ισοφαριστούμε με τίποτα, ίσως γι' αυτό και να απογοητεύτηκα τόσο πολύ. Κι όμως, από κει και πέρα, μπλακ άουτ. Χάσαμε το κέντρο με τη μία, ο Λεβαδειακός έμπαινε πιο απειλητικά στη περιοχή μας και η δεξιά μας πλευρά είχε τρικυμία.
Το πρώτο ματς που δε λειτούργησαν τα αντανακλαστικά του Χριστόπουλου και σε 7' δεχτήκαμε την ισοφάριση.
Σ' αυτά τα 7' λεπτά η Λιβαδειά βρήκε το τρόπο κάνοντας υπερφόρτωση στην αριστερή της πτέρυγα, με την προώθηση του Μεντί, τον Ακόστα και τον Πόι ως κεντρικό να πλαγιοκοπεί, κι έτσι κατάφερε και διέσπασε την άμυνά μας.
Έβγαζαν συνέχεια υπεραριθμίες(3vs2, 2vs1) χωρίς να κάνουμε κάτι να τους αναχαιτίσουμε.
Την πρώτη αλλαγή μπορώ να την δικαιολογήσω, αν και αρκετά καθυστερημένη.
Ενδεχομένως, η μετατόπιση του Λίλα(ήταν σε κακή μέρα, αλλά παραμένει πολύ χρήσιμο εργαλείο) σαν δεξί μπακ και η είσοδος του Κεϊτά στο κέντρο με έξοδο Ντάσιου, να ήταν η πιο σωστή προσέγγιση. Ίσως και όχι. Εγώ αυτό θα έκανα. Αλλά αυτό δε θα το μάθουμε ποτέ.
Από κει και πέρα, η δεύτερη αλλαγή ήταν αυτή που με χάλασε. Εντελώς "λευκή πετσέτα" κάτι που δε μας έχει συνηθίσει φέτος ο ΠΑΣ. Ναι, έπρεπε να πάρουμε το κέντρο, αλλά όχι να χάσουμε εντελώς την επίθεση, ρε Coach!
O Ilic μια φάση περιμένεις να σου κάνει γκολ. Μη τον βγάζεις.
Το ξαδερφάκι του Βαλάντη απ' τη Ρόδο(
) έπρεπε να το 'χε βάλει νωρίτερα, σε μία αλλαγή καρμπόν με αυτή στο Βικελίδης, για να στηρίξει αμυντικά τη δεξιά μας πλευρά.
Το να χαραμίζεις τον ποιοτικότερό σου παίχτη στη κορυφή της επίθεσης, ακόμη κι όταν δεν είναι στη μέρα του, είναι έγκλημα. Ο Ντε Βινσέντι δεν ήταν καλός, δεν ήταν και κακός όμως. Αν κάτι μπορούσαμε να κάνουμε χτες, απ' το 1-1 κι ύστερα, πιο πιθανό ήταν να περνούσε απ' τα πόδια του. Όταν είναι ξεκομμένος μπροστά 40 μέτρα, δε μπορεί να προσφέρει τίποτα.
Ολοι πλην Τζημόπουλου, Οικονόμου, Μιχαήλ, χάθηκαν στη μετριότητα.
Χριστόπουλος, Λίλα έκαναν ένα κακό παιχνίδι! Το δικαιούνται και αυτοί! Μακάρι και στα δικά τους κακά παιχνίδια να παίρνουμε Χ εκτός έδρας!
Διάβασε τώρα τον Ελέ, Coach, και ξέσκισέ τον!
Ψηφοφορία
