Liverpool F.C.

[RASTA]

 ώρα του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου πλησιάζει με την παρουσίαση περιοδικής έκθεσης αφιερωμένης στη θρυλική ποδοσφαιρική ομάδα της Λίβερπουλ. Την Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010, στις 19:00, λίγες ημέρες πριν τα γενέθλια ίδρυσης της Αγγλικής ομάδας, θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια της έκθεσης που θα διαρκέσει έξι μήνες. Συλλεκτικά αντικείμενα της ιστορικής ομάδας, φανέλες υπογεγραμμένες από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές της ομάδας της τελευταίας 50ετίας, τμήμα από το χλοοτάπητα του γηπέδου Anfield, τμήμα της κερκίδας Kop, λάβαρα από σημαντικούς ποδοσφαιρικούς αγώνες της Liverpool για το Αγγλικό πρωτάθλημα και τους Ευρωπαϊκούς Αγώνες, συλλεκτικά pins, προγράμματα αγώνων, φωτογραφικό υλικό και εισιτήρια, αποτελούν τμήμα μόνο του σπάνιου υλικού που συνέλεξε ο πλέον δραστήριος σύλλογος φίλων της Liverpool με την επωνυμία ‘’Thessaloniki Branch’’. Το Ολυμπιακό Μουσείο σε συνεργασία με τους φίλους των ‘’Reds’’ στην πόλη ‘’Thessaloniki Branch’’ παρουσιάζουν τη σημαντικότερη αθλητική εκθεσιακή δράση της χρονιάς. Υλικό που τις τελευταίες πέντε δεκαετίες συγκεντρώνουν τα μέλη του συλλόγου, διατηρούν και συντηρούν με ιδίους πόρους, θα κοσμούν για έξι μήνες τον χώρο των περιοδικών εκθέσεων. Ο Πρόεδρος του μουσείου, Κος Στέλιος Αγγελούδης δήλωσε για την έκθεση που ξεκινά: ‘’Είναι ιδιαίτερη η ικανοποίησή μας για την επίτευξη της συνεργασίας μεταξύ του μοναδικού Ολυμπιακού Μουσείου της χώρας και του πλέον δραστήριου συλλόγου φίλων Ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής ομάδας. Το πάθος των ανθρώπων του Thessaloniki Branch, αποτέλεσε τη βάση προώθησης της συνεργασίας και παρουσίασης της έκθεσης αυτής. Μοιράζονται το ίδιο πάθος με εμάς, τον υγιή αθλητισμό σε όλες του τις εκφάνσεις. Με προσωπικό κάματο, με ανιδιοτέλεια, αυθόρμητα, οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν τους γνωστότερους πρεσβευτές της θρυλικής ομάδας στην Ευρώπη.» Από την πλευρά του ο πρόεδρος του συνδέσμου της Λίβερπουλ στην Θεσσαλονίκη Μιχάλης Φωτιάδης, ειπε: «’Μια ήταν η δύναμη που επί πέντε δεκαετίες μας συντρόφευε στα ταξίδια μας στο Anfield, στην ανάπτυξη μιας ανιδιοτελούς συλλεκτικής διάθεσης, το πάθος μας για την ομάδα του Liverpool. Το μεγάλο λιμάνι, αποτελεί για εμάς χώρο οικείο, το δεύτερο σπίτι μας. Το Anfield μας έχει προσφέρει συγκινήσεις, μοναδικές στιγμές χαράς και λύπης. Οι τελικοί της ομάδας στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αποτελούσαν γιορτή πάντα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, γιατί μάθαμε να αντιμετωπίζουμε το ποδόσφαιρο ως γιορτή του αθλητισμού. Αυτό το πάθος για το άθλημα μας έφερε κοντά στους ‘’Κόκκινους’’, αυτό το πάθος το μοιραστήκαμε με άλλους ανθρώπους, αυτό το πάθος το μεταλαμπαδεύσαμε στα παιδιά μας. Σήμερα, τα χιλιάδες αντικείμενα της προσωπικής συλλογής καθενός από το σύλλογο Thessaloniki Branch, βρίσκουν σπίτι παρουσίασης, το Ολυμπιακό Μουσείο. Ο πλέον κατάλληλος χώρος να χωρέσει και να εκθέσει ορθά τα προσωπικά μας βιώματα, τα δεκάδες ταξίδια μας στην Ευρώπη, τα αντικείμενα που μας θυμίζουν στιγμές της ιστορίας της Liverpool και προσωπικές δικές μας. Θα εκπλαγεί κάθε επισκέπτης από την ποσότητα και την ποιότητα των αντικειμένων. Ένα δεύτερο μουσείο για τη θρυλική ομάδα θα λειτουργεί για έξι μήνες στην πόλη μας. Μία ανιδιοτελής προσφορά των εκατοντάδων μελών μας, παίρνει σάρκα και οστά. Η αναγνώριση που τυγχάνει ο σύλλογος Thessaloniki Branch από την Αγγλική ομάδα και το μουσείο της είναι μοναδική. Αυτή η αναγνώριση οδήγησε τους αρμόδιους της ομάδας και του μουσείου να αποφασίσουν τη μετακίνηση και παρουσίαση στην έκθεση ενός τροπαίου που έγραψε ιστορία με τον τρόπο που κατακτήθηκε. Αδημονία μέχρι την Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010, οπότε και τα αποκαλυπτήρια’’.
http://www.metrosport.gr/ekthesi-tis-liverpoul-sto-olimpiako-mousio-thessalonikis

[chilly]

RESPECT!
SHANKLY, SHANKLY, SHANKLYYYY, SHANKLY, SHANKLY, SHANKLY

[RASTA]

Βρισκόμασταν μπροστά στις οθόνες, όμως η σύνδεση της κρατικής τηλεόρασης με το στάδιο «Χέιζελ» στις Βρυξέλλες καθυστερούσε πέραν του συνηθισμένου. Όταν τελικά έγινε, αντί για το ποδοσφαιρικό υπερθέαμα που προσδοκούσαμε από τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, μεταξύ της Λίβερπουλ και της Γιουβέντους, γίναμε μάρτυρες της πρώτης ποδοσφαιρικής τραγωδίας σε απευθείας μετάδοση…
 
Του Νικόλα Ακτύπη

Η φωνή του Γιάννη Διακογιάννη αρχικά έκανε λόγο για εκτεταμένα επεισόδια που είχαν σαν αποτέλεσμα τραυματισμούς οπαδών και, ενδεχομένως, ένα νεκρό. Αργότερα ακούστηκε πως τα θύματα ήταν 24. Λίγο μετά, ο αριθμός ανέβηκε στους 36. Ο μακάβριος αριθμός αποκαλύφθηκε τις επόμενες μέρες. 39 άνθρωποι έγιναν θυσία και ταυτόχρονα κραυγή για αλλαγές στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Κατά τη διάρκεια του αγώνα υπήρξαν στιγμές που ακόμη και αυτός ο γίγαντας της δημοσιογραφίας παρέμενε σιωπηλός, ακολουθώντας τη ρήση του Πυθαγόρα: «Πρέπει να σιωπάς ή να λες λόγια ανώτερα της σιωπής». Μα τι λόγια θα μπορούσαν να μεταφέρουν το βουβό θρήνο τόσων ανθρώπων στις κερκίδες του «Χέιζελ», δίπλα σε άλλους που τραγουδούσαν, αγνοώντας ή ακόμη και αδιαφορώντας για το μέγεθος του κακού;

Το χρονικό της τραγωδίας

Στις 29 Μαΐου 1985 γύρω στις 19:00 τοπική ώρα και μία πριν αρχίσει το παιχνίδι, οι ποδοσφαιριστές βγαίνουν για το καθιερωμένο ζέσταμα. Η ατμόσφαιρα είναι ήδη τεταμένη από 60.000 ανθρώπους που έχουν κατακλείσει τις εξέδρες, στην πλειοψηφία τους Ιταλοί και Άγγλοι. Όπως εκμυστηρεύθηκε αργότερα ο Άλαν Χάνσεν, βλέποντας τους υποστηρικτές των δύο ομάδων να έχουν επιδοθεί σε πετροπόλεμο, ψέλλισε πως ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα του που έβλεπε ανθρώπους να πετάνε τούβλα. Ο συμπαίκτης του στη Λίβερπουλ, Άλαν Κένεντι του απάντησε αφοπλιστικά και - δυστυχώς- προφητικά: «Δεν πετάνε τούβλα, πετάνε το ίδιο το στάδιο». Καθώς πλησίαζε η ώρα για την έναρξη του αγώνα, η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Κάτω από συνθήκες που ποτέ δεν αποσαφηνίστηκαν πλήρως, στη διαβόητη κερκίδα «Ζ», μια μεγάλη ομάδα Άγγλων χούλιγκανς εφόρμησε εναντίον των Ιταλών. Η ισχνή αστυνομική δύναμη και το υποτυπώδες συρματόπλεγμα δεν ήταν δυνατό να σταθεί εμπόδιο. Μη έχοντας καμία έξοδο διαφυγής, χιλιάδες «τιφόζι» υποχώρησαν προς τον εξωτερικό τοίχο της εξέδρας. Τότε, συνέβηκε αυτό που γίνεται όταν ένα σταθερό αντικείμενο βρεθεί στο διάβα ενός ανθρώπινου ποταμού. Ο τοίχος κατέρρευσε υπό το βάρος φιλάθλων και χρόνου και οι στιγμές που ακολούθησαν οδήγησαν στο θάνατο 39 ανθρώπων και τον τραυματισμό εκατοντάδων άλλων, με πολλούς να ποδοπατούνται ή να συνθλίβονται στα χαλάσματα.

Ακόμα και τα 25 χρόνια που έχουν περάσει δεν αρκούν για να σβήσουν τη φρίκη εκείνων των εικόνων.
Κι όμως … ο τελικός ξεκινά
Μετά από αυτή την πρωτοφανή τραγωδία, οι φωνές των αρχηγών των δύο ομάδων, Φιλ Νιλ και Γκαετάνο Σιρέα, ακούστηκαν από τα μεγάφωνα του γηπέδου, ενημερώνοντας τον κόσμο ότι το παιχνίδι θα διεξαχθεί κανονικά! Ήταν η πιο αμφιλεγόμενη απόφαση στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Η UEFA δικαιολογήθηκε, υποστηρίζοντας πως ενδεχόμενη αναβολή του αγώνα θα πυροδοτούσε νέο κύμα τυφλής βίας, στους δρόμους των Βρυξελλών. Η Γιουβέντους κατακτά το Κύπελλο Πρωταθλητριών, το πρώτο της ιστορίας της, χάρη σε εύστοχο χτύπημα(ανύπαρκτου) πέναλτι του Μισέλ Πλατινί. Οι έντονοι πανηγυρισμοί του σημερινού προέδρου της UEFA αποτελούν το μελανότερο σημείο της λαμπρής του καριέρας…
Τα αίτια του κακού
Επί της ουσίας, ακέραια η ευθύνη της τραγωδίας χρεώθηκε στους οπαδούς της Λίβερπουλ. Για πολλά χρόνια στην αγγλική πόλη, το «Χέιζελ» ήταν ένα θέμα ταμπού, και η αναφορά σε αυτό γινόταν ως «η λέξη που ξεκινά από Χ», με τους κατοίκους να προσπαθήσουν να ζήσουν με τη ντροπή που δημιούργησε η διεθνής κατακραυγή. Η αλήθεια είναι ότι σίγουρα υπήρξαν χούλιγκανς ανάμεσα στους 25.000 Άγγλους, αλλά επίσης είναι γεγονός πως οι φίλοι της Λίβερπουλ τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 δεν είχαν ιστορικό βίας σε αντίθεση με τους οπαδούς άλλων συλλόγων που ήταν διαβόητοι για την ακραία συμπεριφορά τους.

Πολλοί, ακόμη και σήμερα υποστηρίζουν πως τα πραγματικά αίτια που οδήγησαν στην τραγωδία του «Χέιζελ» είχαν συμβεί ένα χρόνο πριν, όταν η Λίβερπουλ επικρατούσε για τον ίδιο θεσμό στο «Ολίμπικο» της Ρόμα. Υπήρξαν κατηγορίες για κακομεταχείριση των Άγγλων εκδρομέων τόσο από την αστυνομία, όσο και από τους Ιταλούς σαν αντίδραση για την απώλεια του Κυπέλλου. Έγιναν καταγγελίες για πολυάριθμες επιθέσεις και τραυματισμούς φίλων των «κόκκινων». Ένα χρόνο μετά δόθηκε η ευκαιρία για ρεβάνς σε ουδέτερο έδαφος.

Έχουν υπάρξει ατέλειωτες συζητήσεις σχετικά με το αν στο «Χέιζελ» βρέθηκαν ενωμένοι σε ένα Εθνικό Μέτωπο χούλιγκανς από διαφορετικές αγγλικές ομάδες. Οι υποστηρικτές αυτού του σεναρίου- που δεν αποδείχθηκε ποτέ- λένε πως στις Βρυξέλλες συμμάχησαν παλιοί εχθροί απέναντι στους Ιταλούς. Οι διαβόητοι «Bushwalkers» της Μίλγουολ, οι «MIGS» της Λούτον, οι «ICF» της Γουέστ Χαμ και οι «Toon Army» της Νιούκαστλ, λέγεται πως πήραν μέρος σε ότι συνέβη στο Βέλγιο.
Πίσω στην Αγγλία συνελήφθησαν τελικά 27 άτομα με βάση φωτογραφίες και βίντεο των επεισοδίων, σχεδόν όλοι κάτοικοι του Μέρσεισαϊντ, και 14 καταδικάστηκαν το 1989 σε φυλάκιση με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας.

Δεν υπήρξε ποτέ καμία επίσημη έρευνα για τα αίτια της καταστροφής και κανείς δεν ζήτησε ευθύνες από την UEFA, τη διοίκηση του σταδίου ή τη Βελγική αστυνομία ,τους ανθρώπους δηλαδή που πήραν αποφάσεις για τη διεξαγωγή ενός τελικού Κυπέλλου Πρωταθλητριών κάτω από συνθήκες που σήμερα φαντάζουν αδιανόητες. Όμως , τα γεγονότα λένε πως ένας τέτοιος ποδοσφαιρικός αγώνας έγινε σε ένα γήπεδο ηλικίας 55 ετών, σε πολλά σημεία ετοιμόρροπο. Οπαδοί των δύο ομάδων βρέθηκαν στην ίδια θύρα, από αβλεψία των διοργανωτών και τη μαύρη αγορά. Ελάχιστη αστυνομική δύναμη, συρματόπλεγμα και μια υποτυπώδης νεκρή ζώνη μεταξύ των οπαδών στην κερκίδα «Ζ»…
Μετά την καταστροφή
Μερικές ημέρες αργότερα ο πρόεδρος της Λίβερπουλ, ανακοίνωσε πως η ομάδα δεν θα αγωνιζόταν στην Ευρώπη την επόμενη σεζόν. Δεν πέρασαν ούτε μερικές ώρες, για να γίνει γνωστό πως η Αγγλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, υπό την ασφυκτική πίεση της Μάργκαρετ Θάτσερ, απέσυρε όλες τις ομάδες από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ούτε αυτό όμως ήταν αρκετό. Δυο μέρες αργότερα η UEFA πήρε την απόφαση να αποκλείσει για πέντε χρόνια κάθε αγγλική ομάδα, ενώ για τη Λίβερπουλ η τιμωρία θα ίσχυε για αόριστο χρονικό διάστημα.

Λέγεται πως η «Σιδηρά Κυρία», πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ, αντιμετώπισε το θέμα της βίας στα γήπεδα με την ίδια σκληρότητα που είχε επιδείξει λίγα χρόνια πριν απέναντι στην απεργία των ανθρακωρύχων. Η διαφορά είναι ότι ενώ στη δεύτερη περίπτωση συνάντησε την παγκόσμια κατακραυγή, σε αυτή των χούλιγκανς κατάφερε να οδηγήσει το άθλημα, στα χρόνια που ακολούθησαν, σε μια πορεία που απέδειξε πως η Ευρώπη δεν έσφαλλε όταν τελικά συγχωρούσε το αγγλικό ποδόσφαιρο…

Η UEFA αντιλήφθηκε ότι έπρεπε να αλλάξει πολλά πράγματα σχετικά με τη διεξαγωγή αγώνων ποδοσφαίρου στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και θέσπισε κανόνες ασφαλείας των γηπέδων, αντίστοιχες δικλείδες για τους ταραξίες, αστυνόμευση και πλήθος άλλων μέτρων. Χρειάστηκε όμως η θυσία 39 ανθρώπων (32 Ιταλών, 4 Βέλγων, 2 Γάλλων και ενός Ιρλανδού) για να φτάσουμε στο σημερινό θαύμα του Champions League.
Η συγνώμη δεν έγινε δεκτή…
20 χρόνια μετά την τραγωδία, Λίβερπουλ και Γιουβέντους βρέθηκαν και πάλι αντιμέτωπες στο γήπεδο. Είναι η ευκαιρία για το λαό μιας ομάδας, μιας πόλης να δείξει ότι μετάνιωσε. Η ευρείας κυκλοφορίας «Liverpool Echo» παραμονή του αγώνα κυκλοφορεί με τίτλο «WE ‘RE SORRY». Στο θρυλικό «Kop», οι φίλοι της Λίβερπουλ φτιάχνουν τη λέξη «Amicizia», δηλαδή φιλία. Πλατινί και Ρας κάνουν το γύρο του γηπέδου κρατώντας ένα συμβολικό πανό συμφιλίωσης. Για το Λίβερπουλ, η 29η Μαΐου σταματά να είναι ταμπού. Το Λίβερπουλ ωρίμασε, κατάλαβε, ανέλαβε την ευθύνη και ζήτησε συγνώμη. Οι οπαδοί της Γιουβέντους γύρισαν την πλάτη τους και έδειξαν ότι δεν έχουν ξεχάσει, είναι δύσκολο να τους κατηγορήσει κανείς…

Η τραγωδία του «Χέιζελ» έχει χαρακτηρισθεί ως η «στιγμή JFK» του ποδοσφαίρου. Όπως συμβαίνει με τους Αμερικανούς για τη στιγμή της δολοφονίας του προέδρου Κένεντι μπροστά στις κάμερες, έτσι και όσοι είδαν τις σκηνές στις Βρυξέλλες, θυμούνται που ακριβώς ήταν και τι έκαναν εκείνα τα λεπτά που γραφόταν η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Και συνεχίζουν να αγαπούν το «βασιλιά των σπορ», ελπίζοντας να μην υπάρξει καμία άλλη.

http://www.england365.gr/article/2203/%CE%A4%CF%81%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B4%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CE%B6%CF%89%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AE-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%B7%E2%80%A6

[chilly]

Βιντεάκι από την αγγλική τελεόραση:http://www.youtube.com/watch?v=xI9R1zhIl6c
Τα καλύτερα βέβαια είναι της RAI τα οποία όμως είναι καμιά δεκαριά σε συνέχειες στο youtube.
Παρακάτω είναι η μαρτυρία εχός οπαδού της Liverpool. Έχει περισσότερα στο www.redandwhitekop.com
 

Strange to think that a few hours earlier we had been playing footy with the Juventus fans in the road outside the stadium. A few hours later we were pulling the bodies of Juventus fans out from under that wall.
I didn’t realise how heavy cement and brick could be. But when a piece of wall is lying across the chest of middle aged man you get an extra strength. You can lift in a way you could never do in any other circumstance.
I couldn’t understand a word his mate said but he was crying and he was leaning on me and sobbing in great chunks of raw emotion. We didn’t know what the hell was happening.
I was at the ground as a radio reporter for a Liverpool radio station covering the match from the terraces. I was picked because I was also a Liverpool fan. My job was to add atmosphere pieces to the commentary from my colleagues in the box high above the pitch.
I had travelled on the train with the rest of the Liverpool fans. I had my carrier bag with clean underwear, a toothbrush and some chocolate and some beer.
We got there early. We played footy in that big dual carriageway outside the ground. The Juventus fans were great fun, we felt close to them in that unique way only European football can create.
For some reason they let us in early - so very early. I think it was about half four in the afternoon when we climbed the crumbling concrete steps to stand on the decaying open terrace that was the Liverpool end of the Heysel Stadium.
It was hot in the uncovered end. And although it is always fun waiting for a match to start, three hours was far, far, far too long.
There was a chicken wire fence separating the Liverpool fans and the Juventus fans in the XYZ section. They had the small bit. Most of their fans, including the dreaded Ultra Force, were behind the other goal on the far side. We sang our hearts out and got through the whole repertoire before the atmosphere changed.
Rockets, the type you get on bonfire night, were fired into the Liverpool fans. Next to me was a typical Liverpool granny with a knitted bobble hat, a shopping bag with a flask of tea and a dolly dressed in Liverpool’s colours and pinned to her red coat.
She meant no harm yet she was a target. The fireworks rained in on us. Some panicked. The terracing was poor, the concrete was crumbling, the crush barriers too far and few between. I wanted to protect her. But we were tumbling forward and I lost contact.
The only thing separating us from the Juventus fans was a thin strip of what could only be described as wire netting. The fans got restless, partly through the heat, partly through boredom and partly because they were fed up of being sitting ducks for the fireworks raining down on them. Then the abuse started. The Juventus fans behind the chicken wire chanting, the Liverpool fans responding.
And all would have been fine had it not been for the police. The rubbish Belgian police who were armed to the teeth but had no bottle.
I was standing next to an undercover Merseyside police officer who I had got to know in those terrible moments as the disaster unfolded. In those seconds he told me that six Liverpool bobbies could have held the crowd back by linking arms.
Instead the Belgian police with riot gear and clubs ran away from the fans. Yes they actually ran away from the Liverpool fans! What sort of policing is that? You charge the fans with your riot shields, helmets, visors and clubs and then you leg it when the fans turn on you? So what happens then? What happened when a bunch of fans push forward and the police run away? Well it is not bloody rocket science! What happens is the fans keep pushing forward. And what happens when thousands of fans push forward and the only thing separating them from the Juventus fans is chicken wire? Well obviously the chicken wire falls down. And what happens then is that the Juve fans run, the wall falls, people die and the authorities wade in and start to blame.
Nobody wanted death. Nobody wanted to see an Italian hurt. Why oh why did it have to happen? It unfolded like a preordained chapter in a particularly nasty Steven King novel. There was no stopping the event. Looking back it feels like it was slow motion. It was chilling, cold, gut wrenchingly awful. It was a horror movie acted out in slow motion but the difference was that the blood and pain were real.
My dad had died a few months earlier. My wife to be was back home watching it on the TV but, as was the custom, had the sound turned down and the local radio station on for the commentary.
The commentators, my mates, said they had a reporter in the XYZ section but that they hadn’t heard from him. They hoped he would be ok but there was no way I could confirm that. My broadcasting equipment was wrecked and anyway I was too busy helping out.
I crossed the fence and, along with many of the soon to be maligned Liverpool fans, tried to help.
We tore away at concrete, cement and brick with our bare hands. We helped the paramedics drag bodies out of the debris. I had to hug an hysterical Italian woman who had lost a loved one. I had to keep moving, acting, instinctive animal reactions responding to an unfolding nightmare.
And then I was outside by an ambulance and we were walking on to that dual carriageway where we had played footy with the Juventus fans and danced the conga hours earlier.
And as the ambulance drove off the police descended. I saw them running at me. They had long sticks like large bamboo canes. They waded in. They didn’t want to hear what had happened. They wanted to hit and hit hard.
I still have an indentation at the top of my legs where the cane came down. I fell to the ground that the police trampled me under foot.
I had no idea what was going on in the ground. I didn’t care whether the match took place or not. I wanted to make sure all the Italian fans were rescued and that the Liverpool fans were safe.
Then the Ultra Force descended. They were masked with bicycle chains. We ran. An elderly woman wanted my help getting away. We found a railway station, I think it was called Jetta. I seem to remember there was a train to Ostend. It pulled in and left. Dozens of fans got on. I stayed where I was.
More fans arrived, dazed, frightened and traumatized. I got on the next train with them. It was a silent journey. I can remember no more. I can’t remember how I got home, I can’t remember the journey.
I remember a bar in Ostend and someone telling me Juventus had beaten Liverpool 1-0 in the European cup final. I didn’t give a toss.
YNWA Liverpool, YNWA Juventus

[chilly]

The People's club?
Derby?
Στο Liverpool υπάρχουν 2 ομάδες...Η Liverpool και η 2η ομάδα της Liverpool...

[chilly]

[chilly]

μια απορία.Καλά τα 4 σήματα τα βρήκες.Το πέμπτο που το ξετρύπωσες αφού η ομάδα αν δεν κάνω λάθος παίζει κάπου στην 10η κατηγορία ή κάπου εκεί κοντά

Aγαπάμε AFC Liverpool. Θάνατος στους Αμερικάνους...

[Anton]

Οκ οκ το καταλαβαίνω έχεις κάνει τη σωστή επιλογή και έχεις ξεγραμμένους αυτούς απ' το μαντσεστερ και διαλέγεις λίβερπουλ και απο κεί και μετά υποστηρίζεις έβερτον σωστά? Κάτι κάνεις λάθος!!!! Είναι σαν να είσαι Α.Ε ΓιάννΕνα και ΟΧΙ Π.Α.Σ. ΓΙΑΝΝΙΝΑ στη δική μας μικρή πραγματικότητα. Στέκει?? ΔΕΝ ΣΤΕΚΕΙ


 

[chilly]

Γκολ και ξυλο ...

Άν αρχίζουμε να βάζουμε και μεις τετοια βιντεάκια δεν θα μείνουμε στις 20 σελίδες...
Χωρίς πλάκα, πάντως: καταλαβαίνω κάποιον που είναι Manchester γιατί εντάξει βλέπει τηλεόραση, μασάει το κουτόχορτο των δημοσιογράφων, έχει πιστέψει το παραμυθάκι με το αεροπλάνο, βλέπει τίτλους άντε και μια κάποια μπάλα. Σέβομαι Eβραίους (Spurs), Gunners, Chelskea και όλα τα άλλα είδη (ειδικά στους Leeds και τους Ανθρακωρύχους απεριόριστη συμπάθεια) αλλά γιατί κάποιος να υποστηρίζει Everton?

[davelis]

Για το dancing  καλός ειναι.

Ως παππούς πια, υποστηριζω την ομάδα που εβλεπα να παιρνει πρωταθλήματα οταν ημουν 12 και διαμόρφωνα οπαδική συνειδιση.
Λιβερπουλ.
Κιγκαν, Νταγκλις, Ιαν Ρας, Κλεμενς κλποι, ολα σε ασπρομαυρο, απο την ΕΡΤ σε περιγραφή Διακογιάννη!!!!!

Ωραια χρόνια

[chilly]

Όχι οτι είχαμε και κανά άγχος δηλαδή...
Υ.Γ. Φίλε Nicκ μην αγχώνεσαι. Πλακίτσα κάνουμε. 'Έχουμε ζήσει μαυρίλες εμείς οι Κόκκινοι, ουυυυ, ένα σωρό. Να που και που χαμογελάει και το δικό μας χειλάκι.

[Anton]

Προφανώς ο τεράστιος Stevie αρχηγός της μεγαλύτερης ομάδας της Αγγλίας. Και ο Carragher ήταν μικρός στην Έβερτον. So what?

Y.N.W.A





Αλλά γενικά 

[ΛΑΜΙΑ FANS]

http://www.inews.gr/0/27-chronia-apo-tin-tragodia-sto-cheizel.htm

[ΛΑΜΙΑ FANS]

HEYSEL TRAGEDY BY ITALIAN TV! 39 JUVENTUS FANS KILLED!!

[chilly]

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Μιας και διαπίστωσα ότι η οπαδοί της ΜΕΓΑΛΗΣ ομάδας του λιμανιού και της ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ομάδας του νησιού είμαστε αρκετοί! (chilly, uaglionos, davelis, Anton, η αφεντιά μου) ενδεχομένως και πολλοί άλλοι. Έφτιαξα την δικιά μας γωνιά μέσα στο φόρου, δανειζόμενος κάποια μηνύματα που αναφερόντουσαν στην Liverpool F.C. από το τόπικ του συνταυρού nick για την άσπονδη συμπολίτισσα Everton.

Και για να μην ξεχνιόμαστε:

15 - 4 - 1989

Η τραγωδίατου Χίλσμπορο (15-4-1989)

[davelis]

Και μετά σου λένε ότι δεν μας φοβούνται!!!!
Εκεινο το μαλακισμένο ο Κόλο (ονομα και πραγμα) Τουρέ  (Πρωην σίτυ, πρωην Τσελσι)
τι εκανε παλι χτες????
Χειρότερα και από τον Κολοβέτσιο!!! 

Εκτος αν τοχε παιξει G/G 

[RASTA]

Γκολ και ξυλο ...

Άν αρχίζουμε να βάζουμε και μεις τετοια βιντεάκια δεν θα μείνουμε στις 20 σελίδες...
Χωρίς πλάκα, πάντως: καταλαβαίνω κάποιον που είναι Manchester γιατί εντάξει βλέπει τηλεόραση, μασάει το κουτόχορτο των δημοσιογράφων, έχει πιστέψει το παραμυθάκι με το αεροπλάνο, βλέπει τίτλους άντε και μια κάποια μπάλα. Σέβομαι Eβραίους (Spurs), Gunners, Chelskea και όλα τα άλλα είδη (ειδικά στους Leeds και τους Ανθρακωρύχους απεριόριστη συμπάθεια) αλλά γιατί κάποιος να υποστηρίζει Everton?

φίλε chilly,τα "ζαχαρωτά",έχουν μια αξιοσέβαστη ιστορία στο Βρετανικό ποδόσφαιρο,με 9 πρωταθλήματα,5 κύπελα,1 κύπελο κυπελούχων,9 Charity Shield,ενώ ήταν φιναλίστ ακόμα σε 8 τελικούς κυπέλου κ 2 League Cup..θα συμφωνήσεις κ συ ,(αν σκεφτείς εκτός 'ολων ων άλλων ότι στη περιοχή υπάρχουν κ οπαδοί της Tranmere Rovers που αισθάνονται υπερήφανοι για την επιλογή τους ),πως η οπαδική επιλογή δεν μπαίνει -κ δε μπορεί να μπει σε λογικά καλούπια-,αλλά είναι αποτέλεσμα συναισθήματος πάνω απ όλα,που δεν ερμηνεύεται εύκολα (εκτός κ αν καταφύγει κανείς στη ψυχανάλυση ,μέθοδο που δεν την έχω σε μεγάλη εκτίμηση...  )

[chilly]

Γκολ και ξυλο ...

Άν αρχίζουμε να βάζουμε και μεις τετοια βιντεάκια δεν θα μείνουμε στις 20 σελίδες...
Χωρίς πλάκα, πάντως: καταλαβαίνω κάποιον που είναι Manchester γιατί εντάξει βλέπει τηλεόραση, μασάει το κουτόχορτο των δημοσιογράφων, έχει πιστέψει το παραμυθάκι με το αεροπλάνο, βλέπει τίτλους άντε και μια κάποια μπάλα. Σέβομαι Eβραίους (Spurs), Gunners, Chelskea και όλα τα άλλα είδη (ειδικά στους Leeds και τους Ανθρακωρύχους απεριόριστη συμπάθεια) αλλά γιατί κάποιος να υποστηρίζει Everton?

φίλε chilly,τα "ζαχαρωτά",έχουν μια αξιοσέβαστη ιστορία στο Βρετανικό ποδόσφαιρο,με 9 πρωταθλήματα,5 κύπελα,1 κύπελο κυπελούχων,9 Charity Shield,ενώ ήταν φιναλίστ ακόμα σε 8 τελικούς κυπέλου κ 2 League Cup..θα συμφωνήσεις κ συ ,(αν σκεφτείς εκτός 'ολων ων άλλων ότι στη περιοχή υπάρχουν κ οπαδοί της Tranmere Rovers που αισθάνονται υπερήφανοι για την επιλογή τους ),πως η οπαδική επιλογή δεν μπαίνει -κ δε μπορεί να μπει σε λογικά καλούπια-,αλλά είναι αποτέλεσμα συναισθήματος πάνω απ όλα,που δεν ερμηνεύεται εύκολα (εκτός κ αν καταφύγει κανείς στη ψυχανάλυση ,μέθοδο που δεν την έχω σε μεγάλη εκτίμηση...  )

Nαι ωρέ...αν δεις την συνέχεια του topic θα δεις οτι για δούλεμα τα έγραφα.

[ΛΑΜΙΑ FANS]

LIVERPOOL F.C. - ARSENAL 5-1

[araxthos]

liverpool 5-1 arsenal all goals and highlights 8.2.14

megalhhhhhhhhhhhh liverpoooooool diesyre toys!!!

liverpoooooooool!

[chilly]

Στο τέλος του 1ου γύρου είχαμε όλες τις ομάδες της 8άδας εκτός της Man Utd στο Anfield. Έχουμε και λέμε με τις αρχές του 2ου:
Everton: 5-1
Man City: -
Chelsea:-
Everton: 4-0
Newcastle:
Tottenham:-
Θα το συμπληρώσουμε σιγά σιγά.

[araxthos]

Στο τέλος του 1ου γύρου είχαμε όλες τις ομάδες της 8άδας εκτός της Man Utd στο Anfield. Έχουμε και λέμε με τις αρχές του 2ου:
Everton: 5-1
Man City: -
Chelsea:-
Everton: 4-0
Newcastle:
Tottenham:-
Θα το συμπληρώσουμε σιγά σιγά.

τους εχουμε σχεδον ολους απο πανω,μονο με τον μισητο θελω να δω τι αποτελεσμα θα φερουμε!!!
γιατι ειναι μισητος αλλα ειναι αλεπου ο πουστης!

[pastakis]

Και τι είπαμε οτι είναι αυτό το Liverpool fc;

[araxthos]

κατι που εχει 5 πρωταθλητριων +1 κλεμμενο απτη γιουβεντους του πλατινι (λαμογιο απο τοτε αυτος)