Τις προάλλες παιζόταν ένα παιχνίδι Ρεαλ - Μπαρτσελόνα για το κύπελλο Ισπανίας (νομίζω). Στους πάγκους καθόταν ο Μουρίνιο από τη μία και ο βοηθός του Βιλανόβα από την άλλη (ο Γιάτσεκ Γκμόχ που λέει και ο Αλέφαντος).
Το αποτέλεσμα ήρθε 3-1 υπέρ της Ρεάλ (νομίζω ξανά).
Το χάζευα το ματς και ήταν τρομακτική η διαφορά τακτικού επιπέδου των δύο ομάδων. Οι κινήσεις και η αλληλοκάλυψη των παικτών της Ρεάλ απείχαν έτη φωτός από το παιχνίδι της Μπάρτσα, το οποίο ήταν "βρείτε το Μέσι και θα περάσει 5-6 αυτός" και που προφανώς δεν έπιασε ποτέ έτσι όπως κατέβασε την ομάδα ο Μουρίνιο (ίσως ο χειρότερος άνθρωπος στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο - προσωπική άποψη).
Το αποτέλεσμα ήταν δηλαδή 100% αναμενόμενο και καθρέφτης των δύο ομάδων.
Κάπως έτσι και σήμερα. Ένας όχι ικανός προπονητής (ο Σούλης), που λογικά πρέπει επιτέλους να απέκτησε το UEFA PRO μετά από τόσα χρόνια, αντιμετώπισε τον καλύτερο Έλληνα προπονητή (μαζί με τον Τσιώλη - να τα λέμε όλα).
Όσο πάθος και να είχαν οι παίκτες του Άρη στα πρώτα 15-20 λεπτά που μπήκαν δυνατά, τι να κάνει ο έρμος ο Τριανταφυλλάκος απέναντι στον (mvp σήμερα) Λίλα. Τον είχε φάει ζωντανό.
Ο δε Διαμαντάκος με τι λογική παίζει πλάγιο εξτρέμ όταν δεν έχει ταχύτητα για να βγει πίσω από τα στόπερ μας;
Το αστείο ήταν σε κάποια φάση πήγε ο Γιαννιώτας από τα αριστερά και έπεσε πάνω στον Πάντο. Μέχρι και ο Σούλης κατάλαβε πόσο ανούσιο ήταν αυτό και τον άλλαξε αμέσως.
Τα δύο πλάγια μπακ τους ήταν αρκετά αργά, γι' αυτό και ο Χριστόπουλος είχε δώσει εντολή στο Γεωργίου και τον Κοροβέση να μένουν ψηλά. Έτσι βγήκαν οι καλές αντεπιθέσεις μας.
ΔεΘέλω να υποτιμήσω το Σούλη τον Παπαδόπουλο, αλλά η μάχη των πάγκων είχε χαθεί από τα αποδυτήρια.
Δεν τα χάλασε τα μεγαλολαμόγια που έλεγαν για μεγάλο διπλό του Άρη εδώ και δέκα μέρες. Ερχόταν ο ένας "έριξα 100€ στο διπλό", ερχόταν ο άλλος "έχει βουίξει η πιάτσα ρε για το διπλό", ερχόταν ο τρίτος "ρε, μηπως τώρα που έχει γίνει τόσος χαμός για το διπλό να ρίξω τίποτα στον άσσο;". Νο χαλούλου φίλοι μου.
Επίσης ακόμα περιμένω τους άλλους 1000-2000 φιλάθλους του Άρη που θα έσκαγαν μύτη και θα έκαναν κατάληψη στα δύο πέταλα. Φιλτράρετε λίγο αυτά που ακούγονται, δεν είναι κακό.
Μπράβο πάντως σε όλους όσοι ήρθαν - και πολλοί ήταν -ίσως περισσότεροι και από τους Ολυμπιακούς- και φωνή είχαν και τα πάντα. Αλλά λίγο κράτει με τους αριθμούς που ακούγονται.
Θέμη Τζιμόπουλε, τι διάολο. Τόσες κεφαλιές στο ζέσταμα, καμιά δε βρήκε στόχο. Ούτε στο κόρνερ βρήκες στόχο. Προπόνηση. Αφού όλα τα συστήματα στα στημένα για το κεφάλι σου βγαίνουν.
Καισύ ρε Φώτη, ήμαρτον. Μου αρέσει που κάνει και έξτρα προπονήσεις για τα τελειώματα (πραγματικό γεγονός). Σκέψου να μην έκανε κιόλας.
Σεβασμό και στον Μπάμπα, που έβγαλε 1-2 μεγάλες φάσεις και ήταν εκεί που χρειαζόταν όταν έπρεπε. Θα μου πείτε "στο φάουλ που πήγε δοκάρι γιατί τόσο χάλια τοποθέτηση;". Την ήλεγχε τη φάση μάγκες, μην αγχώνεστε. Όπως και όλες όσες δεν πήγαιναν πάνω του.
Τέλος, δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόλαυση στο γήπεδο από τη στιγμή που φωνάζει η μεγάλη.
Ηδονίζεσαι πραγματικά. Ειδικά αν το βλέπεις/ακούς απο την παλιά.
Γι' αυτό ήταν μακράν του δεύτερου το καλύτερο ματς φέτος.
Δύο γκολ, φωνές, οπαδοί και των δύο ομάδων (βασικό αυτό), ευκαιρίες εκατέρωθεν, καλός ρυθμός, μια-δυο ψιλομανούρες, ωραία πράγματα γενικά.
ps. Τάσο Πάντο δεν έχω λόγια ρε παλλήκαρε. Είχα πει στην αρχή της χρονιάς ότι μαζί με Πάτσα και Ντάσιο πρέπει να αποχωρήσετε σιγά σιγά, αλλά χαίρομαι που με έχεις κάνει να το ράψω και να αναθεωρήσω πλήρως. Το standing ovation στην αλλαγή ήταν όλα τα λεφτά. Respect.
edit. Ξέχασα να πω για το πέναλτι που ζήτησε ο Άρης με το Γιαννιώτα. Οκ, προφανώς υπάρχει επαφή, αλλά ο τύπος έχει αρχίσει να πέφτει από τα διόδια στα Μάλγαρα. 'Ετσι όπως έπεσε, πιο λογική θα ήταν η κάρτα για θέατρο, παρά ο καταλογισμός του πέναλτι.
Ψηφοφορία
