Έχει τρεις από τη μεγαλύτερη μέρα στην ιστορία της ομάδας.
Τρεις μήνες ταλαιπωρία.Τρεις μήνες ζεστό-κρύο.
Τρεις μήνες αβεβαιότητα, και "σίγουρες" πληροφορίες.
Τρεις μήνες με χίλιες διαδρομές όνειρα - λαχτάρα - απογοήτευση - νεύρα - αγωνία και πάλι απ την αρχή.
Τρεις μήνες απουσία ενημέρωσης και αδιαφορία από πλευράς διοίκησης και "απειλών" και "προσβολών" από τους παρατρεχάμενους "γιατί θα δείτε στο τέλος
λαμόγια"
Τρεις μήνες που δε βγήκε ένας (ανιδιοτελής ή όχι) "υπεύθυνος" να μας πει, συμβαίνει αυτό κι αυτό, έχουμε πολλές/λίγες/καθόλου ελπίδες, θα ξέρουμε τότε, μάστε το νου σας. Λες και φοβόταν την κωλοτούμπα. Λες και δεν έχει ξανακάνει....
Τρεις μήνες προσβολή και ταυτόχρονα αποθέωση της μοναδικότητας και του μεγαλείου του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ.Το ξαναέγραψα.
Οσα ΚΑΘΙΚΙΑ είχατε την παραμικρή ανάμιξη-ευθύνη που δεν θα κάνω αυτό το ταξίδι, να έχετε τις χειρότερες μου κατάρες.
Υ.Γ. Δε μπορώ να σταματήσω να στέκομαι στο πλευρό σου. Αδυνατώ να το διανοηθώ. Όσο άβολα κι αν έχω νιώσει, όσο σκληρά κι αν μου έχεις φερθεί, πάντα θυμάμαι τις στιγμές σου, τις στιγμές ΜΑΣ κι έρχομαι όλο και πιο κοντά σου. Φέτος κάπου θα πονάει, κάπως διαφορετικά. Ελπίζω γρήγορα να ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝ όσοι μας βάζουν εμπόδια. Ελπίζω γρήγορα να κάνεις ένα από τα μαγικά σου και να θεραπεύσεις τις ψυχές μας.
Υ.Γ.2 Πριν τρεις μήνες έβαλα στην υπογραφή μου κάτι που έγραψε ο Τσίτσε. "ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΦΑΝΕΛΑ ΜΑΣ. ΠΑΝΤΑ ΜΠΛΕ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ". Επειδή από τότε, στο μυαλό μου ο ΠΑΣ πρόλαβε κι έκανε βήμα πίσω, επανέρχομαι στα πατροπαράδοτα.