Θμάμαι (κι άλλα θμάμαι αλλά τα ξέχασα τώρα)

[gesos]

ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΕΝΑ όλα είναι δρόμος

Για τον οπαδο του ΠΑΣ όλα είναι δρόμος, είτε στην γ εθνικη είτε στην ευρώπη. ότι και να κάνετε δεν μπορείτε να μας στερήσετε το όνειρο και το ταξίδι. Ταξιδέψαμε στα χωράφια της γ εθνικής και φωνάζαμε Γιαννενάρα Champions Leauge. O ΠΑΣ είναι ΜΕΓΑΛΗ ομάδα γιατί αυτό πιστεύουν οι οπαδοί του και πάντα αυτό φώναζαν σε κάθε γήπεδο. Μετά την Θέρμη, την Δράμα, τον Τύρναβο, την Κοζάνη, τον Άγιο Νικόλαο Κρήτης, την Ρόδο, την Κατερίνη, την Καβάλα, τις Σέρρες, την Καλαμάτα ας ξαναέρθει στους οπαδούς αυτή η αγνή δίψα του φιλάθλου. Ας προσπαθήσουμε όλοι να ξαναεπιστρέψει.

[New]

τον Άγιο Νικόλαο Κρήτης,

geso, ήσουν κι εσύ με τα μπιφτάκια στη Σούδα?
Αν ήσουν, κάνε π.μ .

Υ.Γ. Ομαδάρα ο ΠΑΣ εεε?

[fon7]

με τον άγιο νικόλαο δεν ήταν και ένα λύκειο που είχε πάει πενταήμερη κάτω;;;

[αντι-ΟΦΗ]

7-1-2001 αρης-ΠΑΣ 1-0 τελειώνει το παιχνίδι μπαίνουμε στο λεωφορείο και με συνοδεία αστυνομίας φεύγουμε απ το Χαριλάου .
Σταμάτημα στα μαλγαρα για κατούρημα 5 λεπτά και αναχώρηση κοσι  για Γιάννενα (άρχισε να ψιλοχιονίζει ) ! μετά από λίγο τηλέφωνο στο πούλμαν (η εκδρομή ήταν με bv) από τους μπάτσους !!!

μπατσος: μήπως ξεχάσατε κανέναν ?
bv          : όχι όλοι εδώ είμαστε (είχαμε κάνει καμιά 10αρια χλμ )
μπατσος: έχει ξεμείνει ένας στα διόδια και μάλλον δικός  σας είναι!!!
bv          :ποιος είναι ? ρωτήστε τον !
μπατσος: τον ρωτάμε αλλά δεν μας λέει ! συγκεκριμένα μας απάντησε ότι οφείλουμε να τον γνωρίζουμε !!!!
bv          :πως είναι εμφανισιακά (αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε  )
μπατσος: μοιάζει με τον Ροβινσώνα Κρούσο
bv          :ο μαλάκας ο Δίκαιος είναι!!!!!!!!

φρένο και όπισθεν στην εθνική οδό , μετά από 20 λεπτά γυρίζουμε στα διόδια , μπαίνει μέσα ο Δίκαιος και κάνει δριμύτατες παρατηρήσεις στον οδηγό.

Δίκαιος : πως φεύγετε κύριε χωρίς να κάνετε καταμέτρηση στους επιβάτες !!! και εκεί κάνει θεϊκή παρέμβαση ο λαχανόπιτας
Λαχανόπιτας : α μω μαλάκα πήγες και κρυφτκες πίσω απ τσς θάμνους μη σ δούμε το κώλο !!! 

Ούτε ανάσα δεν μπορούσαμε να πάρουμε και ο καβγάς Δίκαιου Λαχανόπιτα συνεχίζονταν !!! απίστευτες στιγμές!

[KostasA]

αντι-ΟΦΗ τα σπας ρε ... μας φτιαχνεις την διαθεση... περιμένω με ανυπομονησια και αλλες ιστορίες!!!

[αντι-ΟΦΗ]

4-2-2001 παοκ-ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΕΝΑ 2-3 ιστορικό διπλό (Έλντερ-Μπλέτσας-Κορμαρής) μόλις είχε φύγει ο τιτάνας της προπονητικής νικος κοβης και είχε αναλάβει ο μουστάκιας !!! 

Το γνωστό ραντεβού στη νομαρχία το χάραμα (δεν υπήρχε η πολυτέλεια της εγνατιας , υπήρχε η εμπειρία της κατάρας ) , πάλι κωλόκαιρος χιόνιζε , άλλοι λέγαν να το ακυρώσουμε  άλλοι να ξεκινήσουμε , τελικά φύγαμε ! Καμιά 25αρια στο πούλμαν μεταξύ των οποίων και οι Δίκαιος Λαχανόπιτας και Φανη-λη ο γνωστός αεκτζης dream team !!!

Με τα πολλά το ηρωικό λεωφορείο φτάνει στη τούμπα κατεβαίνουμε , μαζευόμαστε έξω απ τη θύρα και περιμένουμε τα εισιτήρια , αρκετοί παοκτζηδες γύρω μας πουθενά αστυνομία , άλλες εποχές , όλα ήσυχα κι ωραία ! μετα απο λιγο μας πλησιαζει ενας παοκτζής , λίγο μαγκακος  , μας κοιτάει και θεωρεί ότι ο πιο κατάλληλος για κουβέντα είναι ο Φανη-λη !!!!! (που ήταν ντυμένος από πάνω με μια μπλούζα ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΕΝΑ και από κάτω φορούσε μια φόρμα καράτε ανεβασμένη μέχρι το λαιμό, σφιγμένη με λάστιχο που σου έδινε την εντύπωση ότι θα πάθει ανακοπή !) φέρτε λίγο την εικόνα στο μυαλό σας !

μαγκάκος παοκτζής: ρε φιλαράκι δε με λες , αυτός ο Φουτσινη που πήραμε από σας τι σόι παίχτης είναι ?
ΦΑΝΑΡΑΣ                : (τον κοιτάει για μερικά δευτερόλεπτα) σε γαμήσω ρε μαλάκα σε γαμήσω , ο παοκτζης πανικόβλητος βάζει τα πόδια στη πλάτη και γίνετε κεντερης και ο Φαναρας να του φωνάζει : ρε φίλε ένα τσιγάρο ρε φίλε ...ε στη συνέχεια  αποθέωση Φανη-λη με το γνωστό σύνθημα

άνοιξε επιτέλους μια σχολή Φανη-λη Φανη-λη ηη 

[ΒΑΣΙΛΗΣ]

Καλημέρα και από εμένα γράφω πρώτη φορά.Φίλε αντι-ΟΦΙΣ φοβερή η εικόνα που περιγράφεις  .

[davelis]

Να ειναι αναπαυμένος εκει που ειναι πια, ο μεγιστος Φάνης...


βάζω και εδώ τη διόρθωση από τον ίδιο το Davelis ώστε να μην δημιουργηθεί λανθασμένη εντύπωση σε κάποιον ο οποίος δεν διαβάζει τη συνέχεια
Λαθος πληροφόρηση δική μου.
Στην πολη ειναι, μετά απο εναν εγκλεισμό    στην Θεσσαλονίκη.
Λαθος μου και συγνώμη.
Παράθεση διόρθωσης: DK

[Siatrovouni]

τι επαθε ρε παιδια ο φανης? πριν λιγες μερες μια χαρα τον ειδα.

[New]

Να ειναι αναπαυμένος εκει που ειναι πια, ο μεγιστος Φάνης...

Και αναπαυμό να μην έχουν οι Κάφροι που τον ..., ξέρουν αυτοί

[αντι-ΟΦΗ]

Περίοδος 2002-2003 αγωνιστικά εξασφαλίσαμε την 14η θέση και θα διεκδικούσαμε την παραμονή μας σε αγώνα μπαράζ με Καλαμαριά . Όμως αφαιρέθηκαν απ την ομάδα μας 90 βαθμοί έτσι οι 25 που είχαμε έγιναν -65 ο ιωνικός (στολίδι του ελληνικού ποδοσφαίρου ) πήρε τη θέση του ΠΑΣ κτλ κτλ .

Αγανακτησμένοι - αηδιασμένοι - στεναχωρημένοι αλλά και συνηθισμένοι ξεκινήσαμε μπαράζ κινητοποιήσεων με αποκορύφωμα το κλείσιμο των δρόμων ! είχαν δημιουργηθεί δυο πυρήνες , ο ένας ήταν στην παλιά εθνική Ιωαννίνων-Ηγουμενίτσας στη θέση Σουλοπουλο και ο άλλος στην Ιωαννίνων - Άρτας στη θέση Αυγό !

Σάββατο θυμάμαι ήταν και βρισκόμασταν στο Αυγό με επικεφαλή-συντονιστή τον Τάκη Γραμμενιάτη!!!! ουρές τα αυτοκίνητα φασαρία διαπληκτισμοί μικροεντάσεις κτλ κλτ ... εκεί κοντά είναι κάποιο κέντρο που κάνει γάμους νομίζω Αλέκος λέγετε  σκάει λοιπόν το νυφικό αυτοκίνητο με το ζευγάρι .... που να περάσει ΠΑΣ ΟΛΕ , ΠΟΥΤΑΝΑ ΑΘΗΝΑ ΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΑ κτλ κλτ κατεβαίνει ο οδηγός διαβουλεύσεις εξηγήσεις ε με τα πολλά ανοίγουν το μπλόκο και περνάει , με το που περνάει κλείνει πάλι ο δρόμος , από πίσω τρελή ουρά με τους συγγενείς - καλεσμένους να ωρύονται εκεί κάνει θεϊκή παρέμβαση ο τεράστιος Τακης Γραμμενιατης  και τι λέει ο τύπος :   

θα περάσουν μόνο  όσοι έχουν μαζί τους το προσκλητήριο !!!!!!!!  

μεγάλε Αγιαξ γι αυτό σε αγαπάμε οι στιγμές που μας έχεις χαρίσει είναι ανεπανάλληπτες! αγωνιστικές και μη !

[davelis]

Να ειναι αναπαυμένος εκει που ειναι πια, ο μεγιστος Φάνης...

Λαθος πληροφόρηση δική μου.
Στην πολη ειναι, μετά απο εναν εγκλεισμό    στην Θεσσαλονίκη.
Λαθος μου και συγνώμη.

[PAS and stale bread]

Μια που θυμηθήκαμε τον Φανάρα.

Φάνη-λη  και Κουλούρας vs γαύρος

Την περίοδο 2000-1 στο ματς με τον γαύρο στους Ζωσιμάδες, ποιος δεν το θυμάται;   τίγκα το γήπεδο, μας περίμενε απο μια κορδέλα και χαρτάκια  σε κάθε καθισματάκι πριν τον αγώνα, το χαλάζι που έπεσε  στην αρχή του αγώνα, την γκολάρα του Κεμπάτζε που έκανε το 1-1 και έγινε σεισμός και το γκοοοοοοοολ έσπασε όλα τα ντεσιμπέλ  ακουστήκαμε στα πέρατα του κόσμου, το χέρι πέναλτι που έκανε ο Μπελά,  με το βαρύ 1-5 στο τέλος.



  Ο αγώνας άρχιζε στις 5 (ή 5.30). Από τις 3 άρχιζε να μπαίνει ο κόσμος. Ήμουν στην μεγάλη τέρμα κάτω. 3 και κάτι εμφανίζεται ο Φάνης με χοντρό μπουφάν, σκουφάκι και στα χέρια κρατώντας  ένα ζευγάρι χοντρά γάντια και το κλασικό κασετόφωνο για να ακούει την αεκ παράλληλα.     
   Αφού του τραγουδάει ο κόσμος  το γνωστό σύνθημα "άνοιξε επιτέλους την σχολή" κατά την είσοδό του, ακουμπάει τα πράγματά του στο καρεκλάκι βγάζει και το μπουφάν και μένει με το κοντομάνικο κάνοντας τις τελευταίες τζούρες του τσιγάρου. Ο κόσμος φωνάζει πιο πολύ. Βγάζει και το κοντομάνικο και μένει με το παντελόνι. ( ο καιρός μες στην μαυρίλα λίγο πριν πέσει το τρελό χαλάζι)
   Και κάνει την μαγική κίνηση. Φοράει τα χοντρά γάντια και πέφτει κάτω ημίγυμνος έτοιμος να πάρει κάμψεις.Όλοι η σκεπαστή να μετράει: έναααααα  δύοοοοοο τρίαααααα τέσσερααααααα , πρέπει να πήρε καμιά εικοσαριά. Τουμπανιασμένος ο Φάνης δείχνει τα μπράτσα στους πασολέδες και αυτοι τον αποθεώνουν τρελά και λένε πάλι το σύνθημα. Και ξαφνικά εκείνη την στιγμή ακούγεται τρελή γιούχα σ όλο το γήπεδο γιατί σκάει μύτη ο Ανατολάκης για να κάνει την κλασική αυτοψία πριν μπει η ομάδα του για προθέρμανση.
    Ο Φάνης με το που τον βλέπει γίνεται θηρίο και πάει μπροστά   μισός μέσα μισός έξω στο κάγκελο. Ο Ανατολάκης τον κοιτάει γυμνό να χτυπιέται και του δίνει λίγο σημασία.Ο Φανάρας αγριεύει και  του δείχνει το μπράτσο που το έσφιγγε και έκανε ποντίκι   και του φωνάζει:  κοίτα εδώ ρε κοίτααααααα, ντουλάπα ρεεεε ντουλάπααααααααααα είμαι ρεεεεεε,  μ@@@@νο θα σε γ@@@σω  σήμερα. Ο Ανατολάκης απάντησε με ένα ειρωνικό (ερωτικό) χαμόγελο και αποχώρησε για τα αποδυτήρια με τον Φανάρα να συνεχίζει τα μπινελίκια και τον κόσμο να τον αποθεώνει πιο πολύ.



Στο ημίχρονο στο ίδιο σημείο στα κάγκελα στην σκεπαστή εμφανίζεται ο Κουλούρας. Ζωχαδιασμένος άρχισε να φωνάζει κάτι βραχνιασμένος: ου ρεεεεεεεεε ου ρεεεεεεεεεεεεε κωλόγαυροι ουυυυυ ρεεεεεεεεεεεεεε  και μπαίνει ο άπαιχτος μέσα και τρέχει στον στίβο προς την 7 που ήταν οι γαύροι και τους βουτάει ένα πανό, το φορτώνει στην πλάτη και τρέχει να πάει προς την 9.Μπαίνουν κανα δυο γαύροι μέσα να το κυνηγήσουν και λίγο πριν φτάσει πίσω από τον πάγκο τον φιλοξενούμενων στην παλιά σκεπαστή τον σταματάει ο πρόεδρος των  b v του το παίρνει και το δίνει πίσω στους γαύρους που δεν κατάλαβαν από που τους ήρθε και έληξε εκεί το θέμα.Μετά νομίζω πήγε στην  απέναντι κερκίδα για το υπόλοιπο του αγώνα. Η χειρονομία μετράει 

Ωραίες εποχές.   

[αντι-ΟΦΗ]

την γκολάρα του Κεμπάτζε που έκανε το 1-1 και έγινε σεισμός και το γκοοοοοοοολ έσπασε όλα τα ντεσιμπέλ  ακουστήκαμε στα πέρατα του κόσμου, το χέρι πέναλτι που έκανε ο Μπελά,  με το βαρύ 1-5 στο τέλος.

ο κεμπατζε είχε μειώσει σε 1-2

[PAS and stale bread]

την γκολάρα του Κεμπάτζε που έκανε το 1-1 και έγινε σεισμός και το γκοοοοοοοολ έσπασε όλα τα ντεσιμπέλ  ακουστήκαμε στα πέρατα του κόσμου, το χέρι πέναλτι που έκανε ο Μπελά,  με το βαρύ 1-5 στο τέλος.

ο κεμπατζε είχε μειώσει σε 1-2

Σωστός!!!

[chilly]

1999-2000
Κλασσική Κυριακή, 15.00 ο αγώνας. Β' εθνική και παίζουμε στα Σέρρας, 2ο γύρος, 3-4 αγωνιστικές πρίν το τέλος. Πρέπει να ήταν και κοντά στο Πάσχα.
 Ένα και μοναδικό λεωφορείο, της Ϊριδας τότε. Ένα έφευγε πάντα. Δεν είχαν στεγαστεί ακόμα οι BV. Mάλιστα είχε την τάση ο ΝικοΤσώλης να εκθειάζει αυτό το λεωφορείο, με το γνωστό "Λάκη μου, στις Σέρρες θα πάει το γνωστό λεωφορείο της Ίριδας...Ξέρεις, κάθομαι και τα θαυμάζω αυτά τα παιδιά. Με τι κέφι φτάνουν σε όποια πόλη παίζει ο ΠΑΣ. Με τι δυνάμεις υποστηρίζουν την ομάδα επί 90 λεπτά. Μπράβο τους." 
Δεν είχε χαράξει ακόμα. Σχεδόν γεμάτο το λεωφορείο. Έρχεται και ο Τσώλης να μας ευχηθεί καλό δρόμο, κρατώντας ένα ποτήρι (νερού) τίγκα στο ουίσκι. Ξεκινάμε, ο Χρήστος οδηγός όπως πάντα (και για πολλά χρόνια). Με το που φτάνουμε Πέραμα, μέσα στο λεωφορείο δεν έβλεπες τίποτα προς τα μπροστά. Και από εκεί που ακούγαμε Ράδιο Ήπειρος και σκυλάδικα, στο Πέραμα το γυρνάει στον Bob Marley. Οι μπροστινοί μας όρθιο το κεφάλι, να κοιτάνε ευθεία μπροστά και να μην λένε τίποτα.
Περνάει η ώρα, έχουμε φτάσει Μάλγαρα, φορτώνουμε κάτι δικούς μας από Θεσ/νίκη και από Αθήνα (ο γνωστός με πράσινο σκουφάκι), αισίως στα 70 άτομα μέσα στο λεωφορείο. Κοντεύουμε στις Σέρρες. Οι μπροστινοί μας όρθιο το κεφάλι, να κοιτάνε ευθεία μπροστά και να μην έχουν βγάλει λέξη σε όλο το ταξίδι. Τίποτα. Μπαίνουμε στις Σέρρες, λέει ο ένας στον άλλο μετά από 7 ώρες:
-''Ρε συυυυυ τι θα κάνουμε αν μας ψάξουν?''   
-''Και τι θα μας βρούν ρεεεε?"
-''Αυτά εδώ ρεεεε."
-¨ Ε δεν ξέρωωωω. Βρές κατίίίίίι...''
-" Άσε το βρήκαααα..."
-"Τι βρήκες ρε?"
-'Βρήκα τι θα πωωωω"
-"Τι θα πεις?"
-" Θα πω οτι είναι για τα δόντια μου ρεεεεε..."
Και γυρνάει προς τα πίσω μας, χαμογελάει και παρατηρούμε οτι δεν έχει ίχνος δοντιού...

Μπαίνουμε κανονικά στο γήπεδο. Ο αγώνας πρέπει να είχε λήξει 0-0 (πρέπει να τους είχε ακυρωθεί και γκολ για οffside νομίζω). Οι πέτρες και οι βίδες να μας έρχονται χαλάζι απέξω. Τα αλάνια που κάθοταν στο λεωφορείο μπροστά μας, να μην έχουν καταλάβει τίποτα και στην κερκίδα, και να χαζεύουν στο άπειρο.
-Πωωωω ρε φίλεεεεεεε....
-Τι έπαθες ρεεεεεεε?
-Πως θα γυρίσουμε τώραααα...πίκρααααα...χάσαμεεεε
-Γαμησέ τααααααααα

Στον γυρισμό κάπου στα σύνορα Κοζάνης-Γρεβενών (είχαμε πάει από άλλο δρόμο,όχι από Κατάρα), περασμένα μεσάνυχτα, όλο το λεωφορείο να ροχαλίζει και να κοιμάται, το ένα αλάνι να φωνάζει (σαν βασανισμένος) στον ύπνο του: "Nερό, νερό, νερό".  Mετά από λίγο, και ενώ απέχουμε κανά 2ώρο από Γιάννενα, βλέπει ένα φωτάκι απέναντι, ξυπνάει τον φίλο του και του λέει
-"Ξύπνα ρε, φτάσαμε Γιάννενα...Να και το Πέραμα". 
-''Οδηγέ κάνε μια στάση στο περίπτερο να αγοράσω μια σοκολάτα''

[pagourenko1966]

Καπως ετσι σαν τα παλικαρια του Chilly γυρισαμε απο τη Νεαπολη μετα τον απ0οκλεισμο στο κυπελο...
μιλιά δεν εβγαινε  στο αυτοκινητο κατα την επιστροφη...
Στη καταρα αν δεν κανω λαθος ειπε το φιλαρακι που οδηγουσε:
Γαμω την πουτανα μου... και σας ειπα σκατομερα απ το πρωι....
αλλα δεν ειχε κανεις διαθεση να σχολιασει τιποτα παραπανω
και ημασταν και νηφαλιοι

[KostasA]

τέλειωσαν οι ιστορίες ωρέ;

[President]

... α ρε μανούλα μου ...

... Α ΡΕ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ...

................................................. ................................

Ο ΙΛΙΤΣ σκίζει τα δίχτυα της Κέρκυρας κι όλοι χοροπηδάν σαν τα ζαγάρια γύρω μου ...

... Ο γιος μου με ρωτάει: γιατί κλαις μπαμπά ; Δεν χαίρεσαι ; ΠΑΜΕ ΕΥΡΩΠΗ !!!

... Χαίρομαι παιδί μου, χαίρομαι ...

.............................

... Εγώ θυμόμουν ένα τηλέφωνο που είχα πάρει τη μάνα μου πριν 30 (ποιος ξέρει πόσα) χρόνια ...

... Τι έκανε ο ΠΑΣ μάνα ;
... Έχασε παιδί μου. Τώρα γύρισαν κι οι άλλοι ...
...
... Μην κλαις παιδί μου δεν πειράζει...
... Τι δεν πειράζει ρε μάνα, αφού χάσαμε, πέσαμε ... (λυγμοί ... )
... Μην στενοχωριέσαι παιδάκι μου, αυτοί οι αλήτες εκεί τα έχουν όλα σιασμένα, παράτα τα αυτά και κοίτα να 'σαι συ καλά ...

... α ρε μανούλα μου ...

... πόσο δίκιο είχες ...

... τότε δεν σε άκουσα ...

... τώρα για μια ακόμη φορά μες στις μαύρες μου ...

... και μου φαίνεται σαν να νοιώθω το χάδι σου ... από κει ψηλά ... να προσπαθεί να με παρηγορήσει ...

... Μην στενοχωριέσαι παιδάκι μου ...

... Α ΡΕ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ...

kacalis papakostas να αναστεναξω δεν μ ακους

[nkats_99]

Εξάλου θα μας χάλαγε και το σύνθημα

ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΖΗΣΑ ΧΑΡΕΣ ΜΕΓΑΛΕΣ
ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΠΗΓΑ ΣἘΝΑΝ ΤΕΛΙΚΟ
ΕΝΑ ΜΟΝΑΧΑ ΞΕΡΩ ΝΑ ΦΩΝΑΖΩ
Ο ΠΑΣ ΟΛΕ ΣΕ ΑΓΑΠΩ!!!

Η ομάδα μας κατάφερε οτι επί 47 συναπτά έτη ΟΛΗ η πολή να είναι ΠΑΣ (Υπάρχουν και προδότες σε όλη την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας)!
 Ακόμη και σήμερα μόλις γυρίζω από το γήπεδο ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ στο δρόμο ρωτάνε:ΠΟΣΟ ΗΡΘΕ Ο ΠΑΣ?
Τα παιδια μου 8 και 4 ετών μόλις τους ρωτάνε τι ομάδα είσαι να λένε ΠΑΣ!
Πηγαίνα να πάρω τον γιό μου από το σχολείο και παιδάκια 8-9-10 ετών φώναζαν οεοε ------ Ο ΠΑΣ ΟΛΕ
Αυτό που κατάφερε ο ΠΑΣ 47 χρόνια είναι να έχει συνδεθεί με την καρδιά μας την ψυχή μας την ίδια!!
Κατάφερε αυτό που δεν κατάφεραν όλες οι πόλεις στην ελλάδα, πλην λάρισας, να πας στην αθήνα σαλονίκη κλπ να λές οτι είσαι από ΓΙΑΝΝΙΝΑ και να σου λένε πρώτα απὀλα οτι εκεί έχετε τον ΠΑΣ!!

Ο ΠΑΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ Η ΙΔΙΑ!!!

[ΛΟΚΟ]

Μπορεί ο μικρός να το ξεχάσει, εγώ ποτέ...
-Παπ καλησπέραααα
-Καλώς το τρελοκομείο.
-Έχω πρόβλημα
-Τι έπαθες πάλι ρε; (ουκ ολίγες τρομάρες έχουμε τραβήξει με πάρτη του)
-Να είναι να κάνω την παλιοεγχείρηση σε μια βδομάδα, αλλά θέλω να το πάω για αργότερα κατά τς 3 του Ιουλίου.
-Και γιατί ρε πανίβλακα να το αναβάλεις, αφού τότε πρέπει να γίνει...
-Και καλά ρε παπ, σ κρατάει η καρδιά να μην είναι ένας μας εκεί στη πρώτη ευρωπαϊκή κλήρωση του ΠΑΣ, να έχουμε λάιβ θκό μας, να έχουμε φωτογραφία το μπαλάκι π θα γράφει ΠΑΣ, να να να...
-Κάγκελο ο παπς. Τι να σ πω άμα το βανς έτσι το θέμα...
-Εμ πως αλλιώς να το βάλω, να ημάστενε σε 2-3 ώρες απόσταση και να μη δώκουμε το "παρών';;; Κάτσε παίρνω τηλέφωνο να αναβάλω τν επέμβαση, δε γίνεται να λείπουμε...

Δε γίνεται να λείπουΜΕ.
Τν ανέβαλε τν εγχείρηση.
Κάποιοι ανέβαλαν το ραντεβού με τν Ιστορία.

Όπως έγραψα κ σ ένα φίλο μη μασάτε.
Ο ΠΑΣ της καρδιάς μας, μια φορά, μια γαμημένη φορά, μα σε 1 μα σε 5 μα σε 10 χρόνια θα πατήσει ευρωπαϊκά γήπεδα και όχι για προετοιμασία.
Τα βαρίδια που δεν τον αφήνουν να πετάξει να μπορέσει να διαολοστείλει μόνον.

  ρε κουφάλες 
 

[midnight]

Έλεγα πως δεν θα έγραφα τίποτε σ' ετούτο το topic,όχι γατί δεν θυμόμουν,
αλλά γιατί ήθελα να ξεχάσω πιά...  Ένα ημερολόγιο θλιβερών αναμνήσεων,
με μόνιμο συναίσθημα την ματαίωση και μετά την προσμονή...
ή και αντίστροφα...

Και η καρδιά μου εκεί πάντα κολλημένη... σ' ένα ατελείωτο δικαστήριο με το μυαλό,
να δίνει και να παίρνει πάντα αναστολή και χάρη...

Κι έρχεται ο χρόνος πίσω πάλι... μου μαστιγώνει την ψυχή... σε ένα Μαγιάτικο
βράδυ το 2008... και πάλι σου μιλούσα στο παλιό forum τότε:

midnight ΗΣΟΥΝ ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ…Γράφτηκε: 23 May 2008, 01:12

Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς σε γνώρισα......Είναι πολλά τα χρόνια!!! Πρέπει να ήταν Κυριακή....
Περνούσα έξω από το σπίτι σου και είχες κόσμο!!! Σκέφτηκα θα 'ναι η γιορτή σου!!
Οι πόρτες ήταν ανοιχτές και οι φωνές φτάναν στο δρόμο!!!
Πέρασα το κατώφλι σου και κάθησα. Ποτέ δεν είχα ξαναδεί τόσους καλεσμένους!!!!!!!!!!!!!!
Ολόγυρά σου αυτοί να τραγουδούν και εσύ στη μέση να χορεύεις!!!!!!!!!!!!!!!!
Θάμπωσαν τα μάτια μου, κόπηκε η ανάσα μου, θέλησα κάτι να σου πω και η φωνή μου χάθηκε στο πλήθος!
Χτυπούσαν τα χέρια ρυθμικά οι καλεσμένοι σου και σε φωνάζανε με το χαϊδευτικό σου!Ajax σε φώναζαν!!!
Εγώ λοιπόν ακόμη έτσι σε λέω!!!
Άκουσα τότε να λένε ονόματα παράξενα, από άλλους τόπους!
Μου είπανε, λέει, πως ήταν πρίγκηπες που κάποτε ήρθαν από την άκρη του κόσμου και σαν έφθασαν, ήρθαν αμέσως σε σένα!!
Κι έγινες τότε Βασιλιάς!!!
Και μαγεύτηκαν τα πλήθη απ' την λάμψη σου! Και θαύμασαν οι άνθρωποι την ομορφιά σου! Και σ' αγάπησαν πολύ!!!
Δεν μπόρεσαν ποτέ ξανά να ζήσουν μακρυά σου!!
Και σαν ταξίδευες ερχόταν όλοι μαζί σου!
Ποτέ δεν πήγες μόνος πουθενά!!!
Έτσι λοιπόν σε γνώρισα! Και πέρασαν τα χρόνια...........
Μα σ' ένα ταξίδι σου, είπαν πως προδόθηκες, πως γκρεμίστηκες και έγινες ένας ξεπεσμένος ευγενής...
Και σώπασαν οι άνθρωποι...ερήμωσαν οι καρδιές τους...κι αναρωτήθηκαν που πήγε η ομορφιά σου...
Ούτε που θέλω να σκεφτώ πώς μπορεί να ένιωσες τότε...
Ήρθα στο σπίτι σου και σε είδα μετά από καιρό.
Είχες αλλάξει...Δεν ήσουν όπως παλιά!
Έδειχνες τώρα απελπισμένος, αποκαρδιωμένος, μοναχικός! Παρά το γεγονός ότι το σπίτι σου ήταν και πάλι γεμάτο και ποτέ δεν άδειασε από κόσμο!
Σε πήρα απ' το χέρι και τρέξαμε μαζί να ξαναπιάσουμε τ' όνειρό σου!
Πόσες φορές δεν άφησα στην άκρη τα δικά μου όνειρα για να έρθω μαζί σου!!
Να είμαι εκεί όταν θα χαρείς! Να είμαι εκεί όταν θα πονούσες!
Πόσες φορές δεν πόνεσα ε γ ώ σαν έπεσες και σαν σε είδα ματωμένο κοίταξα όλο αγωνία για να δω αν ζεις ακόμη!!
Μου έφτανε μόνο αυτό, για να σε πάρω και πάλι απ' το χέρι, να επουλώσω τα τραύματά σου και να σε δω να στέκεσαι όρθιος!
Απ' την αρχή! Δυνατός κι έτοιμος να μου πεις πως δεν μ 'άφησες μόνο!!
Και κύλησε ο χρόνος...........Αμείλικτος! Χωρίς σταματημό...Και χωρίς ν 'αλλάξει κάτι...
Επιστρέφοντας πίσω, βλέπω πόσο βαθιά κρύψαμε κι οι δυό μας την αλήθεια...
Εσύ δεν θέλησες ποτέ να μου την πεις! Κι εγώ δεν θέλησα ποτέ να την ακούσω!
Ωστόσο η αλήθεια, ήτανε πάντα εκεί!!
Είχες αλλάξει από τότε...........
Δεν άντεξες ποτέ την προδοσία! Κι ενώ αργοπέθαινες εγώ δεν θέλησα ποτέ μου να το δω, γιατί παρέμεινες πάντα φιλόξενος, ευγενής, αξιοπρεπής!
Συχνά ευάλωτος- ευκολόπιστος- ρομαντικός...
Στην πραγματικότητα, ήσουν αδύναμος χαρακτήρας...
Πώς μπορώ να σε κατηγορήσω γι' αυτό???
Μήπως κι εγώ δεν ήμουνα το ίδιο???
Αρνήθηκα να δω το πόσο σου στοίχησε εκείνη η προδοσία! Ότι σε σκότωσε και δεν έζησες ποτέ μετά απ' αυτό...
Δεν βρήκα τη δύναμη να διώξω μακρυά σου, όλους αυτούς που σε πρόδωσαν, που σε ντρόπιασαν!!
Πίστεψα όλους τους άλλους, που σου έδωσαν ψεύτικες υποσχέσεις, που σε μεταχειρίστηκαν, που σε κομμάτιασαν...
Σου συγχώρεσα όλα σου τα λάθη όσο κι αν με πλήγωσαν και δεν σου το είπα ποτέ, γιατί δεν ξέρω αν μπορούσες να τα αποφύγεις!
Και η μόνη μου δικαιολογία σε όλα αυτά, είναι η φυσική μου αδυναμία μπροστά στον φόβο μου να μην σε χάσω ολοκληρωτικά!!!


Να μην μείνω μόνος χωρίς εσένα! Χωρίς τον μύθο σου! Έστω ακόμη και χωρίς το φάντασμά σου! Γιατί ακόμη κι αυτό με έκανε να ελπίζω σε σένα!!!
 

Μπήκα περαστικός στο σπίτι σου για μια στιγμή κι έμεινα εδώ για πάντα! Δεν έφυγα ΠΟΤΕ!!!
Δεν μπόρεσα να ζήσω μακρυά σου και είναι πολύ αργά για να σε εγκαταλείψω τώρα!
Θα μείνω για πάντα εδώ για να σου θυμίζω ποιός είσαι!
Θα φωνάζω το όνομά σου και δεν θα σταματήσω, μέχρι να ζωντανέψω την κουρασμένη σου καρδιά!
Κι αν δεν τα καταφέρω, θα σε ζωντανεύω στα όνειρά μου, στο μυαλό μου, στους παλιούς σου μύθους
 και θα ελπίζω μάταια πως κάποτε θα ξαναζήσεις στ' αλήθεια......

Α, ρε κερατάδες όλοι σας διαχρονικά... τί εχετε κάνει...

Τον προδώσατε, τον παραδώσατε, τον περιπλανήσατε, τον βασανίσατε...
Τον ''σταυρώσατε'', τον σκοτώσατε, τον θάψατε...
Κι ύστερα... τον περιφέρατε ως άλλο ''θαυματουργό λείψανο'' επί 30 χρόνια...
και με το αζημείωτο πουλήσατε παρηγοριά κι ελπίδα στους τεθλιμμένους ''συγγενείς''
και φίλους του,που ζούσαν με την ανάμνησή του...

Κι ΑΥΤΟΣ που άκουγε δεκαετίες ολόκληρες τις φωνές τους,τις προσμονές τους,
το βουβό και εκωφαντικό τους κλάμα... τις ικεσίες,τις προσευχές,τις κραυγές... Τις ενοχές,
τις συγγνώμες,τις διηγήσεις... ''ζωντάνεψε'' κι ''αναστήθηκε'' από τους ''νεκρούς'',
για να σας ξεβρακώσει όλους σας! Να δικαιώσει την ιστορία και την μνήμη του
πριν προλάβετε να τον αποτελειώσετε οριστικά..

Τί έχετε κάνει ρε αλήτες και δεν μου δώσατε ποτέ λογαριασμό... γιατί με βρήκατε
βολικό κι ευκολόπιστο...

[SATSI]

Έλεγα πως δεν θα έγραφα τίποτε σ' ετούτο το topic,όχι γατί δεν θυμόμουν,
αλλά γιατί ήθελα να ξεχάσω πιά...  Ένα ημερολόγιο θλιβερών αναμνήσεων,
με μόνιμο συναίσθημα την ματαίωση και μετά την προσμονή...
ή και αντίστροφα...

Και η καρδιά μου εκεί πάντα κολλημένη... σ' ένα ατελείωτο δικαστήριο με το μυαλό,
να δίνει και να παίρνει πάντα αναστολή και χάρη...

Κι έρχεται ο χρόνος πίσω πάλι... μου μαστιγώνει την ψυχή... σε ένα Μαγιάτικο
βράδυ το 2008... και πάλι σου μιλούσα στο παλιό forum τότε:

midnight ΗΣΟΥΝ ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ…Γράφτηκε: 23 May 2008, 01:12

Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς σε γνώρισα......Είναι πολλά τα χρόνια!!! Πρέπει να ήταν Κυριακή....
Περνούσα έξω από το σπίτι σου και είχες κόσμο!!! Σκέφτηκα θα 'ναι η γιορτή σου!!
Οι πόρτες ήταν ανοιχτές και οι φωνές φτάναν στο δρόμο!!!
Πέρασα το κατώφλι σου και κάθησα. Ποτέ δεν είχα ξαναδεί τόσους καλεσμένους!!!!!!!!!!!!!!
Ολόγυρά σου αυτοί να τραγουδούν και εσύ στη μέση να χορεύεις!!!!!!!!!!!!!!!!
Θάμπωσαν τα μάτια μου, κόπηκε η ανάσα μου, θέλησα κάτι να σου πω και η φωνή μου χάθηκε στο πλήθος!
Χτυπούσαν τα χέρια ρυθμικά οι καλεσμένοι σου και σε φωνάζανε με το χαϊδευτικό σου!Ajax σε φώναζαν!!!
Εγώ λοιπόν ακόμη έτσι σε λέω!!!
Άκουσα τότε να λένε ονόματα παράξενα, από άλλους τόπους!
Μου είπανε, λέει, πως ήταν πρίγκηπες που κάποτε ήρθαν από την άκρη του κόσμου και σαν έφθασαν, ήρθαν αμέσως σε σένα!!
Κι έγινες τότε Βασιλιάς!!!
Και μαγεύτηκαν τα πλήθη απ' την λάμψη σου! Και θαύμασαν οι άνθρωποι την ομορφιά σου! Και σ' αγάπησαν πολύ!!!
Δεν μπόρεσαν ποτέ ξανά να ζήσουν μακρυά σου!!
Και σαν ταξίδευες ερχόταν όλοι μαζί σου!
Ποτέ δεν πήγες μόνος πουθενά!!!
Έτσι λοιπόν σε γνώρισα! Και πέρασαν τα χρόνια...........
Μα σ' ένα ταξίδι σου, είπαν πως προδόθηκες, πως γκρεμίστηκες και έγινες ένας ξεπεσμένος ευγενής...
Και σώπασαν οι άνθρωποι...ερήμωσαν οι καρδιές τους...κι αναρωτήθηκαν που πήγε η ομορφιά σου...
Ούτε που θέλω να σκεφτώ πώς μπορεί να ένιωσες τότε...
Ήρθα στο σπίτι σου και σε είδα μετά από καιρό.
Είχες αλλάξει...Δεν ήσουν όπως παλιά!
Έδειχνες τώρα απελπισμένος, αποκαρδιωμένος, μοναχικός! Παρά το γεγονός ότι το σπίτι σου ήταν και πάλι γεμάτο και ποτέ δεν άδειασε από κόσμο!
Σε πήρα απ' το χέρι και τρέξαμε μαζί να ξαναπιάσουμε τ' όνειρό σου!
Πόσες φορές δεν άφησα στην άκρη τα δικά μου όνειρα για να έρθω μαζί σου!!
Να είμαι εκεί όταν θα χαρείς! Να είμαι εκεί όταν θα πονούσες!
Πόσες φορές δεν πόνεσα ε γ ώ σαν έπεσες και σαν σε είδα ματωμένο κοίταξα όλο αγωνία για να δω αν ζεις ακόμη!!
Μου έφτανε μόνο αυτό, για να σε πάρω και πάλι απ' το χέρι, να επουλώσω τα τραύματά σου και να σε δω να στέκεσαι όρθιος!
Απ' την αρχή! Δυνατός κι έτοιμος να μου πεις πως δεν μ 'άφησες μόνο!!
Και κύλησε ο χρόνος...........Αμείλικτος! Χωρίς σταματημό...Και χωρίς ν 'αλλάξει κάτι...
Επιστρέφοντας πίσω, βλέπω πόσο βαθιά κρύψαμε κι οι δυό μας την αλήθεια...
Εσύ δεν θέλησες ποτέ να μου την πεις! Κι εγώ δεν θέλησα ποτέ να την ακούσω!
Ωστόσο η αλήθεια, ήτανε πάντα εκεί!!
Είχες αλλάξει από τότε...........
Δεν άντεξες ποτέ την προδοσία! Κι ενώ αργοπέθαινες εγώ δεν θέλησα ποτέ μου να το δω, γιατί παρέμεινες πάντα φιλόξενος, ευγενής, αξιοπρεπής!
Συχνά ευάλωτος- ευκολόπιστος- ρομαντικός...
Στην πραγματικότητα, ήσουν αδύναμος χαρακτήρας...
Πώς μπορώ να σε κατηγορήσω γι' αυτό???
Μήπως κι εγώ δεν ήμουνα το ίδιο???
Αρνήθηκα να δω το πόσο σου στοίχησε εκείνη η προδοσία! Ότι σε σκότωσε και δεν έζησες ποτέ μετά απ' αυτό...
Δεν βρήκα τη δύναμη να διώξω μακρυά σου, όλους αυτούς που σε πρόδωσαν, που σε ντρόπιασαν!!
Πίστεψα όλους τους άλλους, που σου έδωσαν ψεύτικες υποσχέσεις, που σε μεταχειρίστηκαν, που σε κομμάτιασαν...
Σου συγχώρεσα όλα σου τα λάθη όσο κι αν με πλήγωσαν και δεν σου το είπα ποτέ, γιατί δεν ξέρω αν μπορούσες να τα αποφύγεις!
Και η μόνη μου δικαιολογία σε όλα αυτά, είναι η φυσική μου αδυναμία μπροστά στον φόβο μου να μην σε χάσω ολοκληρωτικά!!!


Να μην μείνω μόνος χωρίς εσένα! Χωρίς τον μύθο σου! Έστω ακόμη και χωρίς το φάντασμά σου! Γιατί ακόμη κι αυτό με έκανε να ελπίζω σε σένα!!!
 

Μπήκα περαστικός στο σπίτι σου για μια στιγμή κι έμεινα εδώ για πάντα! Δεν έφυγα ΠΟΤΕ!!!
Δεν μπόρεσα να ζήσω μακρυά σου και είναι πολύ αργά για να σε εγκαταλείψω τώρα!
Θα μείνω για πάντα εδώ για να σου θυμίζω ποιός είσαι!
Θα φωνάζω το όνομά σου και δεν θα σταματήσω, μέχρι να ζωντανέψω την κουρασμένη σου καρδιά!
Κι αν δεν τα καταφέρω, θα σε ζωντανεύω στα όνειρά μου, στο μυαλό μου, στους παλιούς σου μύθους
 και θα ελπίζω μάταια πως κάποτε θα ξαναζήσεις στ' αλήθεια......

Α, ρε κερατάδες όλοι σας διαχρονικά... τί εχετε κάνει...

Τον προδώσατε, τον παραδώσατε, τον περιπλανήσατε, τον βασανίσατε...
Τον ''σταυρώσατε'', τον σκοτώσατε, τον θάψατε...
Κι ύστερα... τον περιφέρατε ως άλλο ''θαυματουργό λείψανο'' επί 30 χρόνια...
και με το αζημείωτο πουλήσατε παρηγοριά κι ελπίδα στους τεθλιμμένους ''συγγενείς''
και φίλους του,που ζούσαν με την ανάμνησή του...

Κι ΑΥΤΟΣ που άκουγε δεκαετίες ολόκληρες τις φωνές τους,τις προσμονές τους,
το βουβό και εκωφαντικό τους κλάμα... τις ικεσίες,τις προσευχές,τις κραυγές... Τις ενοχές,
τις συγγνώμες,τις διηγήσεις... ''ζωντάνεψε'' κι ''αναστήθηκε'' από τους ''νεκρούς'',
για να σας ξεβρακώσει όλους σας! Να δικαιώσει την ιστορία και την μνήμη του
πριν προλάβετε να τον αποτελειώσετε οριστικά..

Τί έχετε κάνει ρε αλήτες και δεν μου δώσατε ποτέ λογαριασμό... γιατί με βρήκατε
βολικό κι ευκολόπιστο...

Είσαι ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ    WORLDEWIDE EVER!!!!!!!! και αποτυπώνεις την πραγματικότητα αλλά και τα συναισθήματα όλων μας,όπως κανένας άλλος!!!!

[astralon]

-26 Νοεμβρίου 2000
-Nέα Φιλαδέλφεια...
-ΑΕΚ-ΠΑΣ ...

-Ο ΠΑΣ έπειτα απο μια δεκαετία, ξανά στα σαλόνια της Ά Εθνικής...
-Είχαμε ηδη 2 επισκέψεις σε γήπεδα της Αθήνας
σε Λεωφόρο με βάζελο (χάσαμε 2-1)
και σε Καισαριανή με Αστέρα ( χάσαμε πάλι με 2-1)

-Παντα ρομαντικοί, ανυποψίαστοι και ανυπόμονοι για το ματς
ξεκινάμε με τον αδερφό για το γήπεδο...

-Φτάνουμε , βγάζουμε εισιτήριο και μπαινουμε στην Θ21 (το πετάλο της ...ανόδου).

-Χωρις διακριτικά φυσικά,
πιανουμε θέση ακριβώς πίσω απο το τέρμα
και σχετικά ψηλά...
-Φάτσα απέναντι η σκεπαστή της Ορίτζιναλ,
δεξιά μας η σκεπαστή...
-Γύρω γύρω κιτρινίλα (μας έπιασε νίλα)...και οσο πλησίαζε η ώρα της σέντρας
νιώθαμε ...ΠΑΣάδες
με τόσα χανουμάκια γύρω μας...

-Αρχίζει το μάτς, και λουφαγμένοι στο πλήθος
προσευχόμαστε για τον ΠΑΣ με ολη μας την ψυχή
μοναχά που το λαρρύγι έχει πάρει εντολή ''άνωθεν'' να προσέχει
μη ξεστομίσει καμιά κραυγή που δεν ''πρέπει'' ....

-5ο λεπτό...Φουτσίνι απο δεξιά , κάνει την σέντρα
και ο Γκαρόζης σκοράρει 0-1...

-Η πρώτη και μόνη αντίδρασή μας
ήταν να κοιταχτούμε μεταξύ μας, άξαφνα και ταυτόχρονα...
-Πνιχτό χαμόγελο...και σκασμός ....μη μας καταλάβουν...

-Ελα μου ντε
που δίπλα μας αντιληφθήκαμε 2-3 άτομα
που είχαν παρόμοιες αντιδράσεις...

-''Πρέπει να΄ναι κι άλλοι Πασολεδες εδώ'' μου ψιθυρισε ο bro...

-Εκεί η Αεκ άρχισε να πιέζει
είχε κάποιες καλές ευκαιρίες
ώσπου παραλίγο να γίνει το 0-2 με τον Φουτσίνι....

-Και αφου δε το έβαλε ο Αρμάντο
στην επόμενη φάση γίνεται το 1-1...

-Σηκώθηκαν όλοι να πανηγυρίσουν ,
....σηκωθήκαμε -αμίλητοι και εμείς
για να μη καρφωθούμε....

-Και δεν προλαβαίνουμε να καταλαγιάσει η απογοήτευση του 1-1
έρχεται και το 2-1 μεσα σε 3 λεπτά....!!!
-Εκεί , μόλις έγινε το 2-1
άρχισαν να βρίζουν οι αεκτζηδες, τον ΠΑΣ και τα Γιάννενα...

-Τσιγάρο ....
και γαμω την πανακόλα μας....

-Ημίχρονο.... και καθόμαστε και ακούμε διάφορα σχόλια
που κάνουν τα χανούμια....

-Αρχίζει το β...
-Κερδίζουμε φάουλ με τον Μπελά...
-Καραβολίδα ...και η μπάλα στο δοκάρι...
-Ο αντιδράσεις μας προσεγμένες...
-Φτου πουτάνα μπάλα....
-Και λίγα λεπτά αργότερα έρχεται το 2-2
-Κορμαρής.... επιτόπια γυριστή τρίπλα...σουτ και 2-2....

-Ο Ατματσίδης πάλι βρίζει...

-Ωπωπω χαρέεες!!
-Αλλά βγάλε τον σκασμό ...δε σε παίρνει στην φωλιά του Λύκου...

-Κάπου εκεί...κι όπως χασκο-γελο-κοιταζόμασταν
βλέπουμε στα αριστερά μας
στο κάγκελο που χώρισε το πέταλο με την ευθεία
καμια 30αριά ΠΑΣΟΛΕΔΕΣ
μαζεύτηκαν,
μεσα στην Θ21, και φώναζαν ρυθμικά
Ω ΠΑΣ ΟΛΕ, ΟΛΕ,ΟΛΕ,ΟΛΕΩ
(στον ρυθμό του τωρινού  ''τι κι αν δεν γνώρισα χαρές μεγάλες'')...

-''Ρε μαλάκα .....Πασολέδες''..

-Τα χανούμια,
μη πιστεύουντας τι έβλεπαν κι αυτά
αρχίζουν να μας βρίζουν τα Θεία... και διαφορα άλλα....

''Πάμε...'' μλέει ο brother....
-Σηκωνόμαστε και σιγά σιγά φτάνουμε...
-Σε λίγα λεπτά , αρχίζουμε και εμείς να τραγουδάμε...

-Όπως είχαμε μαζευτεί
ρίχνει ένας ΠΑΣολές
την ιδέα:

-Λοιπόν με το τρία
φωνάζουμε όλοι στην Θ21
''ΓΙΑΝΝΕΝΑΡΑ''
-Σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι,θα απαντήσουν ''ΟΜΑΔΑΡΑ''...
-Πάμε....

-1....2.....3....

''ΓΙΑΝΝΕΝΑΡΑ'''...

-Ω ρε
και ξεσηκώνονται τα (αποσβωλομένα μεχρι τότε) χανούμια
και αρχίζουν να κινούνται απειλητικά προς εμάς
βρίζοντάς μας πια face to face...

-Εκεί σκάει μια διμοιρία της αστυνομίας.....
-Μας λέει ο επικεφαλής
''ρε παιδιά τι κάνετε εδώ μεσα..γιατί δεν είπατε τίποτα'''
-Και ανοίγουν την πόρτα να περάσουμε στην ευθεία...

-Εν τω μεταξύ γίνεται το 3-2
αρχίζουν οι χειρονομίες και τα κωλοδάχτυλα
γίνεται και το 4-2
και σχολάει το παραμύθι...

-Πάντως για ακόμα μια φορά
θα το θυμάμαι μια ζωή
(κι αυτό) το γκόλ του Κορμαρή...

=================================

-Ενθουσιασμός και άγνοια κινδύνου...
-Αγάπη για τον ΠΑΣ...

-Πρώτα μάτς στα γήπεδα της  Ά Εθνικής έπειτα απο μια δεκαετία...

-Πέρασαν τα χρόνια....
-Ακολουθήσαμε, στηρίξαμε , φωνάξαμε, ....μάθαμε...

-Και είμαι εδώ
ακόμα εδώ
πιο δυνατα, πιο δυνατα,
σου τραγουδώ

-Εποχές...

[drakos]

Ἢμουνα κι ἐγώ ἐκεῖ !