ΠΡΟΣΟΧΗ: προαιρετκο αναγνωσμα (κι εφ' οσον επιτρεπται απο τον κανονα τ φορουμ- δε θμιουμαι)
«ΛΑΙΦΣΕΝΤΕΡ»τα νεα μετρα και η παλια κουβερτακαι οι γατες
τα ζμπαθητκα κι υπουλα
αυτα ζωακια
απ καν-νε νιαου νιαου στ καναπεδες πλεον
ξερνε σημερα καθως παρακλουθαν κι τλεορασ
οτ η χωρα μας σημερα
βρισκεται επικως
σε τραγικη οικονομκη καταντια
μη ευκολως ανατσρεψιψη
κι αυτο το κανταντιο δεν εχει να κανει
με τσ μερκελ κι με τσ παγκοσμιοτ-τες
- οι οποιοι εκμεταλευνται το γεγονος τσ «βελανδιας τσ πεσμενς»
απ τσ εκτσε γαντ, για περασνε οι λαιμοτομκες νεοφιλελευθερες ντιρικτιβες τς –
αλλα εχει να καν
με το υπτιο κι με τ απλωτο
των ως τωρα εν ελλαδα πολιτικων
απ καταπναν αμαστιαλτο το χρημα
κι ως δεκατιανο κι γευμα κι ως δειπνο
για να φτακμε στο συσιτιο του ΔΝΤ
τσ απολτης υποθηκευσς
κι γατες αυτες γνωριζνε
οτ η χωρα βρισκ –ται στν εντατκη
με τον αγωνιωδ αναπνευστηρα
κι το βρογχο τ μελοθανατ
που αμα τσ τραβηξνε τα καλωδια
ειν κι το τελος
φσεκος
κι σα να μη φταν-νε ολ αυτα
παντα σ αυτο το μπουρδελο
απο μαυρορκατια καταρα
λογω ντιενει κι πολιτικου καλστιουρ
ενεργοποιουνται τα χουγια
κι διχαστικα τιρτιπια
μ αποτελσμα να εχμε
τσ μεγαλες κομματικες φατριες
απ τσακωνται στημενοι
οταν ο Αννιβας βρισκται προ των πυλων
διχως προτασεις, διχως σοβαροτ-τα
κι προγραμματικη συναινεσ - συγκλισ
περιδιασωσης οσων προφτακουν
αυτος ο λασπολογος
ο προβοκατορας κι τρομοκρατης
ο δικομματισμος
επεβαλε επαγγελματιες πολιτικους
τσακων-ται αερα πατερα πιστοι
στο Δεληγιαννικο προτυπο περι κομματων εξουσιας
απ ελεγε «εχουμε προγραμμα»
κι οταν τον ρωταγαν «ποιο ειν το προγραμμα»
ηλεε αυτος «το αντιθετον του αντιπαλου»
κι καριολες από τζακι ιδρυενε κομματα
- πως λεμε, θ ανοιξω κομητηριο –
η αριστερα γεννοβολαει κομματα
κι μουσειακο το Παμε, απαγγελει τσιτατα
κι επαναστατκες φαμφαρες
οσ να περασ η ωρα να μας δουμε στ ειδησεις
τ χατζηνικολαου
κι εθνικοπατριωτες
απ τσ μυριζει η σαρκα των απο οπου γης κατατρεγμενων
εξαπολυουν-νε προγκρομια
κι μποτοβαρανε σημαιοφορουντες στν ασφαλτο
με παιανες σωτηριας
κι γατες ξερνε ακομα, οτ
σ αυτη τ χωρα
δλευει ενας
για να συντηρησει
τρεις νεοπαχυλοσυνταξιουχς
κι προχτε
το δασκαλο τ παιδιου μ απουνε 63 χρονω
το πηγαν με το φορειο στα επειγοντα
για ταυτο
κυκλοφοραν πολλοι ελευθερ κι ωραιοι
κι πιν-νε ουισκια κι μαδανε κοψιδια
διοτ ειν ζωηροι κι δε εχνε πως τσακισνε τν ωρα τσ
κι σ ολς πλεον
τσ εργασιακους – εργοδοτκους
λογιστικους μισθοδοτικους γκισεδες
εχνε ταριφα 500 ευρα ΜΟ ημιαασφαλσμενα
κι αμα σ αρεσ
κι ο κοσμος βρισκ-ται στν κοσμαρα τ
κι καμαρωνει τα ποσοστα
απ συγκεντρων – τα λαμογια τσ πολιτικης
οι φερελπιδες της ολοκληρωτκης καταστροφης
δια του Καλλικρατ κι δια τσ καντονοποιησης τσ χωρας
της ανευ εφ εξης
εθνικου συνταγματος κι στρατηγικης
ο κοσμος βρισκ-ται στν κοσμαρα τ
κι τον σερν-ναι
απ τ μυτ οι καλπες
οι υποσχεσιολογιες
οι τοπικοι κι ευρυτεροι αρχοντες
οι εργατοπατερες απ πηραν τ πηραν
σγα σγα τα δικαιωματα τ
κρατικοποιησαν προοδευτκα το συνδικαλσμο
διαφοροποιησαν στ εργασιακες – ασφαλιστικες σχεσεις
κι εφεραν τν εργασιακη ειρηνη του Κοκα Κολα ΣΕΒ
μ τν συγχρον σκλαβια κι τν εξαθλιως
βρισκομεστε στο 1930
απ το 17% των τοτε καλομιστοτων εργαζομενων
ηταν ακριβως απο κατ απ τ γραμμη
τ οριου τσ φτωχειας
καταλαβαιεν-τε που ηταν το υπολπο 79%
(αγροτοκτηνοτροφκο απολιτογραφτο σκεδον – πλην τρατευσιμων)
καθως το υπολπο 4% γνωριζτε πολύ καλα
οτ ηταν η βασιλκη οικογενεια
με τα δυσκοιλια αστικα κεφαλαιουχα αυλοκολακια
μια ουδεποτ αστικη ταξ
κι ουτε καν ματαπρατικη
απ δεν καταφερε να υπαρξει ποτε
διοτ περιμενε παντα
τα αγγλομαυροκορδατια δανεια κι τα μαρσαλ – τρουμαν – ντελορ
κι τωτα το ταμειο αρωγης των ΔΝΤ
οι γνωστοι κοινωνικοι εταιροι
απ θα μετατρεψ-νε
τσ εθνικες συλλογκες συμβασεις
σε κλαδικες κι εν προοδω γενικευσιμες
ενεκα μνημονιου
θα τελεσουν το μνημοσυνο
των εργασιακων - ασφαλιστικων
η βασιλκη οικογενεια
- και η κοινοβουλευτικη μεταγενεστερα προτυπως παραδειγματιζομεν -
η φουκαριαρα
απ το 1890
αρχισε να κανει οικονομιες
κι μαζευε φραγκο το φραγκο
τον ελληνικο υδρωτα, το αιμα των αγων τ κ το χωμα
κι τα ζυμωνε κι τα εφκιανε Κροισειες περιουσιες
ανα τον ωραιο κοσμο
ωσπ ερθαν οι συνταγματαρχαιοι
κ η γενομενη ουδεποτε κι κατ επιφασ μεταπολιτευς
για ματαιωσνε καθε προσδοκια
για να ειμεστε εμεις σημερα
αυτος ο κοσμος
ενας κοσμος απ βρισκ-ται στν κοσμαρα τ
κι εχει σμιξει σ αυτηνη τ χωρα
η κοσκινου τον αντρα τσ με τσ πραματευταδες
το ψεμα εχει γινει η πιο πιστυτη
αληθεια
απ ειπωθκε κι ακουσκε σ αυτον τον τοπο
ενας κοσμος
απ σε μια χωρα απ δε παραγει τιπτα
απ τα φερει όλα απ οξω
κι δεν εχεια να βγαλει τιπτα
ενας κοσμος
απ επιμενει να δλευει οπως δουλευε
απ επιμενει να καταναλωει οπως καταναλωνε
απ επιμενει να σκεφτ-ται οπως σκεφνταν
απ επιμενει να κοιματε οπως κοιμονταν
απ επιμενει να εννοει οτ θα χει σταλο η τσεπη ακομα
αο επιμενει να ονειρευται καρβελια
κι ροχαλιζει καπως διαφορετκα κι περιεργως πλεον
γιατι;
διοτ απλα ειν αρρωστος κι δε το παραδεχ-ται
αρρωστος
απο φαντασιοπληξια απο καταναλωτισμο
απο πρωην ευκολοκερδια
απο πρωην σοσιαλμανια
απο νυν αφασια κι απο τεμπελοβαρεμαρα
στοιχεια απ συγκροταν
το ιδεολογικο τα μανιφεστο
διοτ νοσει καρδιαγγειακα
νοσει στον κυκλοφοριακο τα
κι στ αναπνευστικο τα
αλλα πλευρο δε λεει ν αλλαξει
κι απ αυτο θα παει
ερχν-ται τα νεα μετρα
κι νεοελληνας ψωναει κουβερτα
απ τσ γυρολογς πολιτκους
νεα παιδια με δεξιοτ-τες
κι ονειρα
καθν-νται γερασμενα προωρα μες στο σπιτ
κι μελαγχολουν
σερφαροντας στο πουθενα
κι οταν εχνε καμια δεκαρα
απ το τσιαντι τσ καημενης τσ μανας
θμουνται πως ειν νεοι
κι παν να πιουν ενα φραπε
ή ναι βοτκα με λεμον
κι καθρεφτστουν στο ζωηρο προσωπο
κανενος κορτσιου
η νεολαια
απ εβγανε τ χωρα απο καθε κρισ
επερς το δεκεμβρ
τνε βρηκε ταχα απλα θυμωμεν
κι συναμα τν πυροβολσε
ψυχρα κι παραδειγματκα
μια νεολαι απ δυστυχως
τν απολιτικοποιησε η τελαυταια δεκαπενταετια
απ εφευρε το μοντερνο αλκοολσο
το χουλιγκανμο
τν εν ειδει αλανας δημοσια στοιχειωδ εκπαιδευς
για να τα μαντρωσ στα αφαιμαχτικα φροντηστηρια
να τα στειλει να σπουδασνε σε λογιων λογιων σκολες
απ ιδρυσε μαζικα σε κάθε κωμη κι χωριο
εκει δηλαδη κι οπ καταργουσε ενα στρατοπδο κι εφευγαν τα φανταρια
εφκιανε σκολες κι τα θεση των φανταρων τνε καλυπταν φοιτητες
για να συντηρουνται οι οι τοπικες κοινωνιες με τσ γκαρσονιερες κι τα μπαρακια
για ναχνε το κεφαλ τσ ησχο οι μεταφραστες
της βιβλου του μαστριχ
απ τνε παρουσιασαν
απο Κολαση του Δαντ, σε Ανατολικα τσ Εδεμ
κι αλλες σαπουνοπρες
θα θμαστε απ η μση η Ελλαδα
εβλεπε Τολμ κι Γοητεια
κι αλλ η μση επαιζε Χρηματιστηριο
κι Φρουτακια
κατοπ ερθε το Κινο
σημερα απ πηγα στν καφετερια
τι βρηκα μεσα;
βρηκα εικοσ γνωστα μ ατομα
ηλικιας ανμασα από 45 – 55
δεκο δεκο δεκο δεκο – αστυνομκοι – πυροσβεστες – στρατιωτικοι
ανθρωπ απ σ αυτηνη τν ηλικια
εχνε φτασει στο ανωτερο κι σημαντικοτερο σημειο
ωριμοτητας, κρισης, εμπειριας
κι απο δω κι περα μπορουν να είναι ενεργοι
ωστε να διαχειριζ-νται προβληματικες, κρισεις κι προοπτικες
να φωτιζν-νε κι να συμβουλευουν
το παραγωγικο περιβαλλον σε κάθε τομεα
κι κατά συνεπεια το κρατος
δυστυχως εχνε παρει ΣΥΝΤΑΞ
κι η οικονομια τν ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ
στη θες ολνων αυτνων εχει θρονιαστει το ΔΝΤ
κι γω μια απ τα ιδια
ηπια ενα φρεντο μοναχοσμ
κι ενω η ωραια η κοπελα απ μας φερει τον καφε
κι απ εχμε πολυ ευγενκο θαρρος
οπως καθνταν απεναντι μ, διαπιστωσα οτ
με κοιτουσε καπως αλλιως
καθως θα σηκωνε το δισκο απ το γκισε
μουειφερε το φρεντο μ
μ χαμογελασ κι μουειπε «νατο το καφεδακι σας»
μειδιασα λιγο κι τσ ειπα «με γεια το μαλλακι σ κι το χαμογελακι σ»
κι μ λεει: «αλλα, κατι σας συμβαινει σημερα … πως μπορω να βοηθησω;»
να σπω, τσ λεω, θα κατσεις εκει απ καθεσε κι θα κανς τη δλεια σ
κι γω σαν αγνωστος, θα σε κανω καμακι
κι μετα απ θα ματαρθω
θα μ πεις τν εντυπωσ απ σ αφκα … αυτο μπορεις ως βοηθεια … οκ;
Οκ! μ λεει.
επιστρατεψα λοιπον ολον το γαλλικο, ιταλικο κι αμερικανκο κινιματόγραφο,
σικστις κι σεβεντις
κι ολη μ την κακομοιρια κι τα αγαναχτησ
κι επνα τον καφε μ
κι καμακωνα χωρις να κοιταω το χαλον
σκωθκα κατοπ, αφκα πεντε ευρα στο αποδειξοκουτι
απαν στο μπαρ απ καθομνταν
κι τραβξα για τν εξοδο
μπρατς
μη σταματαει η κοπελα
κι μ λεει, ¨Κυριε Μπιρμπα … Χαρη … δηλαδη… δεν το πιστευω … εγω η …. να νοιωθω ετσι ξαφνικα μαζι σας …τοσο περιεργα … δεν το πιστευω …κατι εχω παθει … (μη φανταστειτε καμια τσιουλα – ασχετο βεβαια, αλλα φιλολογος) στις εξι τελειωνω, στις 9 σας βρισκω «ΕΡΩΤΙΚΣΕΝΤΕΡ» οκ;
οχι, τσειπα, πρεπει να παω στο διαολο
αλλα θα παω μονος μ
γιατι εγω μπορω να ματαγυρισω
εσενα θα σε κρατης εκει
κι εφκα
κι τ ανεφρα αυτό το περιστατκο
οχι για να πλασαρω το Μπιρμπα
οχι, οχι, όχι κι το μεικαπτ
ουτε για να χυσω το γαλα τσ ολς κουβεντας μ
αλλα γιατι αγαπητοι μ κι αγαπητες μ
ετς παιρν-νται οι αποφασεις σ αυτηνη τ χωρα
ετσ διαπλεκν-νται τα πραματα κι ετσ γιν-νται οι συζητησεις
κι συμπεριες
απο κατι, πολυ ευφημρο κι γυαλιστερο
κι ανερματστο ηθικα κι ιδεολογικα
αυτο ειν το ειδος σχεσεων που υπαρχει μεταξυ εξουσιας κι λαου
κι αυτό ειν το πλαισιο απ υλοποιουνται
τα παντα
αυτη
ειν η Ελλαδα σημερα
η γκαρσονα κι ο πελατς (σε απολυτως φιλοκοτατ, κατά συνθηκη πελατειακη σχες μες, πλην όμως ενσυνειδητ)
εγω με το χουι τσ πειθως κι τσ μοστρας του διαφορετκου στη ρουτινα τσ που την κλικαρω («ο πολιτκος») κι η κοπελα η ευκολογοητευαμενη πρωην αναποφασιστ που («ο λαος»)
σημερα που ολα καηκαν
στο εδω και τωρα
κι στο τωρα ή ποτε
το ΨΩΜΙ του Πολυτεχνειου
η ΠΑΙΔΕΙΑ του Πολυτεχνειου
η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑτου Πολυτεχνειου
ειν τα τρια απο τοτε
σιγα σιγα εκποιημενα κ εν τελ ΧΑΜΕΝΑ
αυτα τα τρια
μετα από 37 χρονια ειν εν νεου τα ματαιως ΖΗΤΟΥΜΕΝΑ κι ΑΝΕΥΡΕΤΑ
οσο η γκαρσονα θα γοητευτε απ το Μπιρμπα
που ξερει να κανει καλο καμακι
ένα παιδι του Μαη του 68 (βλ. εν ελλαδι Μ. Παπαχρηστος)
απ δεν εξαργυρωθκε
κι δεν εγινε θεωρητκος
τ σολιαλιστκου νεοφιλελευθερσμου
κι τ νεοφιλελευθερ σοσιαλσμου
ο Μπισεα
στον επιλογο τ βιβλιου τ
«η εκπαιδευση της αμαθειας»
οπου περιγραφει τη μεγαλη κοινωνικοπολικοοικονομικη και περιβαλλοντικη
μεταστροφη και διαστροφη
λεει:
«καποτε οι γονεις ανυσηχουσαν και ελεγαν, σε τι κοσμο θα αφησουμε τα παιδια μας. Τωρα οι ιδιοι ανησυχουν και λενε, σε τι παιδια θα αφησουμε τον κοσμο μας»
ετσι λοιπον σ αυτόν το απεραντο
κοινωνικα, οικονομικα και ηθικα
ερειπιωνα της χωρας μας σημερα
με τα υπουλα και διαρκως κλιμακουμνα νεα σωτηρια μετρα
καποιοι ολοι, επιμεν-νε να σκεπαζνται με τν παλια κουβερτα
οταν
η αλληλεγγυη
το δικαιωμα
η αισιοδοξια
το οραμα
κι η αποφας
στραγγαλιστηκαν κι εξεπνευσαν
απομκε
η ελπιδα
η οποια κατως λεν
πεθαινει τελευταια
αλλα ποτε
σ αυτον τον τοπο
στον τοπο
απ τ γαρυφαλλα
ανθιζνε ακομ κι δεκεμβρη
κι μον με τον αερα
για ταυτο
δεν υπαρχνε ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ
υπαρχνε ΝΕΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
αρκει η γκαρσονα
απ τελειωνει στ 6
να πηγαινει στο «σπιτ τς»
στον δικ τσ τον «κοσμο»
τον πραγματικο
τον «ΛΑΙΦΣΕΝΤΕΡ»
Η αρκούδα (Σωτηρία Λεονάρδου)