Πόνεσαν τα μάτια μας με αυτά που είδαμε σήμερα...
Το αγωνιστικό μέρος δεν αντέχει σε καμία σοβαρή κριτική, όπως επίσης θα ήταν παράλογο να αναλύσουμε αποδόσεις παικτών μεμονωμένα...
Δυστυχώς το μεγάλο όπλο της Εθνικής, αυτό που μας οδήγησε τελικά και στην κατάκτηση του Euro, έχει χαθεί. Και φυσικά αναφέρομαι στο
οικογενειακό κλίμα το οποίο ήταν και το σήμα κατατεθέν μας. Η Εθνική οτι πέτυχε επι Ρεχάγκελ (και δεν πέτυχε και λίγα, για να είμαστε και δίκαιοι) το οφείλει στο οτι οι παίκτες ήταν πάντα μια γροθιά και στην άριστη συνεργασία που είχαν μεταξύ τους (εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου). Καμία φίρμα στην ομάδα, καμία βεντέτα, κανένα μεγάλο όνομα. Όλοι έβαζαν
την ομάδα πάνω απο όλα.
Αυτές οι εποχές πέρασαν. Σήμερα η Εθνική βγάζει προς τα έξω την εικόνα ξέφραγου αμπελιού. Ο καθένας κάνει και λέει οτι γουστάρει. Και αυτός που θα έπρεπε να βάλει τάξη και να διατηρήσει το καλό κλίμα φαίνεται ανήμπορος να κάνει κάτι. Δεν τον κατηγορώ. Μετά απο κάποια ηλικία, το μυαλό δεν λειτουργεί όπως παλιά, τρώς πιο πολλά φλασίδια, αργείς πιο πολύ να επεξεργαστείς τα δεδομένα και τελικά οι εξελίξεις σε προσπερνούν και εσύ δεν το παίρνεις καν χαμπάρι.
Σήμερα είδα τον Τζόρβα να σπρώχνει βίαια έναν συμπαίκτη του (νομίζω Τοροσίδη) και να έχει "λυμένο το ζωνάρι" έτοιμος για καβγά με τον συμπαίκτη του, προφανώς γα κάποια ασυνεννοησία στην άμυνα. Η κάμερα το έπιασε λίγο, όμως αμέσως καταλαβαίνεις οτι κάτι δεν πάει καλά.
Ακούγεται πολύ οτι Κυργιάκος και Αβραάμ είναι στα μαχαίρια. Κάποιοι δημοσιογράφοι (Πανούτσος) γράφουν οτι για αυτό δεν χρησιμοποιήθηκαν και οι δύο μαζί σήμερα ενώ και στα φιλικά, λένε, η κόντρα αυτή έβγαινε και μέσα στο γήπεδο για αυτό και το δίδυμο αυτό δεν "εδεσε". Μπορεί να είναι απλά φήμες, ή η εκδίκηση όλων εκείνων που περίμεναν την πρώτη στραβή για να βγάλουν τη χολή τους, όμως όπου υπάρχει καπνός (συνήθως) υπάρχει και φωτιά.
Για το τέλος αφήνω την άτυπη κόντρα που ξέσπασε ανάμεσα σε Ρεχάγκελ και Καραγκούνη με αφορμή την απάντηση του πρώτου σε ερώτηση δημοσιογράφου σχετικά με την αλλαγή του δεύτερου. Στα καπάκια έρχεται και ο παίκτης να ρίξει λάδι στη φωτιά με δηλώσεις γεμάτες μαγκιά, του στύλ:
Θα μιλήσω στο τέλος για τις επιλογές Ρεχάγκελ.Ρε Γιωργάκη, το 2004 ο πιο ποιοτικός και τεχνίτης παίκτης που είχε η Εθνική (ένας είναι ο Τσιάρτας) δεν έβγαλε κίχ κατα τη διάρκεια της διοργάνωσης, παρότι ποτέ ο Γερμανός δεν τον είχε στην βασική ενδεκάδα. Ο Μπίλαρος, έμπαινε σαν αλλαγή
και φρόντιζε με πράξεις (μπαλιά για νικητήριο γκόλ στα προκριματικά με Ουκρανία, μπαλιά πάρε - βάλε με Ισπανία, κόρνερ συστημένο στον Δέλλα με Τσεχία) και όχι με λόγια να αποδεικνύει την αξία του. Βέβαια, μετά το τέλος ξέσπασε και έβγαλε τα απωθημένα του για τον Γερμανό. Εσύ πώς την είδες δηλαδή τώρα; Κρίμα που είσαι και απο τις παλιές καραβάνες και έπρεπε να κρατάς τις ισορροπίες.
Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και την εμμονή του Ρεχάγκελ σε κάποιους παίκτες που
έχουν ξεχάσει πως κλωτσάνε την μπάλα η οποία καταντά εκνευριστική για μερικούς απο τους υπόλοίπους παίκτες και δημιουργεί "παιδιά και αποπαίδια", τότε ίσως πάρουμε μια γεύση για το τι κλίμα επικρατεί στην Εθνική.
Δεν ισχυρίζομαι οτι οι παίκτες είναι έτοιμοι για μπουνιές, όμως η αλληλεγγύη και η ομόνοια που υπήρχε έχει δεχτεί ισχυρό πλήγμα. Τίποτα δεν είναι όπως παλιά.
Στο τέλος ίσως η Εθνική να περάσει και απο τους ομίλους, τίποτα δεν είναι αδύνατον σε αυτή τη ζωή. Δεν ξέρω όμως κατα πόσο μια πρόκριση είναι ικανή να επαναφέρει την ηρεμία στην ομάδα. Και δεν ξέρω κατα πόσο αυτή η ηρεμία (αν έρθει) θα κρατήσει ή στην πρώτη στραβή βγάλουν πάλι τα απωθημένα τους μερικοί. Όπως και να έχει μετά το Μουντιάλ η Εθνική πρέπει να γυρίσει σελίδα και το ξεκίνημα να γίνει απο τον πάγκο.
Για τα φαβορί τώρα η γνώμη μου είναι η εξής:
Βραζιλία (γιατί πολύ απλά είναι η... Βραζιλία των 5 παγκοσμίων κυπέλλων). Δεν νοείται να αρχίσει Μουντιάλ και η Σελεσάο να μην είναι μέσα στα φαβορί.
Ισπανία. Ίσως το καλύτερο υλικό της διοργάνωσης μαζί με Αργεντινή και έχοντας πετάξει απο πάνω της την ταμπέλα του looser. Είναι οι πρωταθλητές Ευρώπης και πιο ώριμοι απο ποτέ.
Αργεντινή. Τρομερό υλικό (το οποίο όμως περνάει "στα ψιλά" ελέω Μέσι), αρκεί ο Θεός που βρίσκεται στον πάγκο να ξεπεράσει κάποια κολλήματα. Διαθέτει και τον (μακράν και χωρίς αμφισβήτηση και " μα, μου") καλύτερο ποδοσφαιριστή του κόσμου.
Αγγλία. Ήταν πιο ψηλά στην προσωπική λίστα των φαβορί, όμως ο τραυματισμός του Φέρντιναντ είναι τεράστιο πλήγμα. Παραμένει όμως ομάδα με φοβερούς παίκτες, διψασμένη για τίτλο και με έναν σοβαρότατο και πετυχημένο προπονητή.
Όσο για προσωπικές προτιμήσεις: Αργεντινή φυσικά και Ολλανδία (γιατί κάποτε πρέπει να αποδωθεί η πουτάνα η ποδοσφαιρική δικαιοσύνη
)
Υ.Γ. deceiver γιατί δεν παρακολουθείς ράγμπι;
