Το να καταθέτει ο καθένας την άποψή του κάνοντας παράλληλα κριτική, όχι μόνο δεν είναι κακό, αλλά είναι απαραίτητο και επιβεβλημένο για να γίνουμε όλοι μας καλύτεροι. Και η ομάδα και ο προπονητής και οι παίχτες και εμείς. Είμαι της άποψης ότι και η κακόπιστη κριτική μόνο καλό μπορεί να κάνει. Όμως, από το "εντοπίζω τι δε μου άρεσε και το λέω" μέχρι το "Παντελίδη παραιτήσου τώρα, πριν να είναι αργά", με την ομάδα 3 βαθμούς απ’ τη 2η θέση, αήττητη εντός έδρας, είναι ένας ωκεανός απόσταση. Μιλάμε για ΠΑΡΑΝΟΙΑ. Όταν μάλιστα τέτοιες θέσεις εκφράζονται μέσα στο γήπεδο, με το χειρότερο δυνατό τρόπο, δηλαδή τη γιούχα ή το κράξιμο, όχι μόνο δεν πετυχαίνεις κάτι, αλλά κάνεις τα πράγματα χειρότερα. Όσοι μάλιστα υποστηρίζετε ότι "ασκώντας πίεση, δίνεις κίνητρο και χτυπάς καμπανάκι", να πάτε να πείτε στους προϊσταμένους σας στη δουλειά να σας τρέχουν από πίσω και να σας λένε ότι είστε άχρηστοι και δεν κάνετε για τη συγκεκριμένη δουλειά. Για να δούμε αν αποδίδετε καλύτερα σε "συνθήκες πίεσης".
Βλέπω ότι στο 90%(μπορεί και παραπάνω) των posts υπάρχει η προσπάθεια σύγκρισης με την περσινή σεζόν. Εκτός από άκαιρο και άκυρο ζήτημα, είναι και άνευ σημασίας, ειδικά με τόσο μικρά δείγματα γραφής της φετινής ομάδας. Καλώς ή κακώς, ο Χριστόπουλος αποτελεί παρελθόν απ’ την ομάδα μας. Προσωπικά, δήλωνα και δηλώνω ποδοσφαιρικά "ερωτευμένος" με την ομάδα Χριστόπουλου και με τον ποδοσφαιρικό άθλο τον οποίο διέπραξε. Τον αγαπήσαμε και μας αγάπησε. Δέσαμε. Όμως, δεν πρόκειται να υποπέσω ποτέ στο ατόπημα να συγκρίνω ανόμοια πράγματα, σε τόσο πρώιμο στάδιο. Το Μάιο που θα κάνουμε ταμείο πολύ ευχαρίστως να τα βάλουμε κάτω, με ποδοσφαιρικούς όρους και να καταλήξουμε σε συμπεράσματα. Τώρα ό,τι και να πούμε, δε μπορούμε να το στηρίξουμε λογικά γιατί το δείγμα δεν είναι αντιπροσωπευτικό.
Άλλο ένα στοιχείο που μου τη δίνει άσχημα είναι η υπεροψία μας και οι απαιτήσεις που έχουμε απ’ την ομάδα μας, παραβλέποντας στοιχεία όπως η δυναμικότητα του πρωταθλήματος (δεν παίζουμε στην Πρέμιερ Λιγκ) και η δυναμικότητα των αντιπάλων. Έχουμε την απαίτηση απ’ την ομάδα μας να παίζει συγκροτημένο ποδόσφαιρο κατοχής 90’ με αντιπάλους που κατεβαίνουν με ταμπούρια και απλά και μόνο καταστρέφουν. Λες και το κάναμε πολλές χρονιές στο παρελθόν και επιβάλλεται να το κάνουμε και φέτος. Σε κανέναν δεν αρέσουν οι γιόμες και τα φτηνά πουλήματα της μπάλας. Όμως, για όσους δεν έγιναν ΠΑΣ το 2013, να θυμίσω ότι στο παρελθόν έχουμε χειροκροτήσει και επιβραβεύσει προπονητές σκοπιμότητας, που έπαιρναν 1-0 εντός έδρας χωρίς ίχνος ευκαιρίας και οργανωμένου τρόπου ανάπτυξης. Προσοχή, δε λέω να επαινούμε και να βάζουμε τα κακά κάτω απ’ το χαλί, αρκούμενοι στα αποτελέσματα. Αλλά όχι να κερδίζουμε την Ξάνθη εντός έδρας και 8/10 να λένε να φύγει ο προπονητής! Είναι λίγο –έως πολύ- αρρωστημένο.
Ένα απ' τα (λίγα) καλά που έχει ο Πρόεδρος των ρεκόρ είναι η στήριξη που παρέχει στους προπονητές, ακόμη κι όταν φαίνεται ότι δεν πάει άλλο(Παράσχος). Ελπίζω και φέτος να πράξει το ίδιο και να μην παρασυρθεί απ' τις άναρθρες κραυγές της μεγάλης κερκίδας.
Κλείνοντας, κι επειδή προσωπικά προτιμάω να μιλάω για ποδόσφαιρο, παραπέμπω όσους δεν το έχουν ήδη κάνει, να διαβάσουν τις δηλώσεις του Αλέξη Μιχαήλ και να τις έχουν κατά νου την επόμενη φορά που θα πάνε στο γήπεδο να δούνε την ομάδα μας.
Στήριξη σε παίχτες και προπονητή, στην ομάδα μας, και …χαμηλά τη μπάλα!
Εδώ είμαστε και θα ‘μαστε για να τα λέμε και να τα γράφουμε…
