Η επόμενη μέρα...μετά τη Χιροσίμα...
το υγιές πλάνο βιωσιμότητας της ομάδας μας που καθημερινά αποδεικνύεται
...
"γκουτζαμ γουμαρ κι κλαις" (που έλεγε κ ο συχωρεμένος ο συνονόματος Παππούς μ, ο Mike 1901)
Ε!γκουτζαμ γουμαρ κ έκλαιγα κ γώ...από χαρά,βέβαια περισσότερο έκλαψα στη νίκη επί της αεκ γιατί την κέρκυρα τη θεωρούσα δεδομένη(αν κ δεν έπρεπε όπως αποδείχτηκε).
Βασικά το θκό μ το κλάμα είχε ως εξής:
Γκολ με την αεκ το 2-0 κ αρχίζει μια συγκλονιστική κραυγή ΠΑΣ ΖΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ ΝΑ ΣΕ ΔΟΥΜΕ...κλάμα λέμε...
Με την κέρκυρα έκλαψα μεν αλλά από το ξέσπασμα απ το ξεμπούκωμα,απ την τσατιλα γαμω τα παγανελια μ γαμώ
γαμώ το κερατό μ κερδιζα όλο το χειμώνα κ να την πατήσω από ομάδα υποβιβασμένη από ματς (θεωρητικά) ευκολο κ εντός προγράμματος? οχι δα.
Μετά έριξα κ ενα κλάμα με το λαό που βγήκε κ ούρλιαζε στους δρόμους κ με τους παίκτες να πανηγυρίζουν.
Βέβαια ποιον τον νοιάζουν αυτά?
εγώ έζησα κ φέτος μέσα από τον μικρόκοσμό μου το δράμα του να είμαι ΠΑΣ...(δυστυχώς κ όλοι οι ΠΑΣολέδες).
Οπότε μόνο τους συμπάσχοντες! ...Τους νοιάζουν αυτά...
Η επόμενη μέρα χωρίς γήπεδο κ χωρίς κόσμο θα είναι μια ωραία μέρα για τον χβ που θα κάθεται στα επίσημα χωρίς να τον ενοχλεί ο όχλος κ χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν για το πως διαχειρίζεται τον ΠΑΣ.
Ήδη το πρώτο (χωρίς γήπεδο) φαίνεται να το έχει πετύχει...
Το δεύτερο (χωρίς κόσμο) θα το αφήσουμε να συμβεί?
Βέβαια ίσως ο κλήρος πέσει στον κοιμώμενο (Ως Πότε Άραγε?) λαό της αττικής
κ εκεί έχουμε θέμα.
Το πρόβλημα της επόμενης μέρας στη σωστή του διάσταση...
Ομάδα....Κόσμος...πρόεδρος...χρέη...λιτότητα...Ευ
ρώπη... αποτυχία...εξορία...
απομένει άλλη μια λέξη στο παζλ κ θα γραφεί ανάλογα με το βαθμό αντίδρασής μας.