iapopsi.gr
Η ΕΠΟ, το Κουραδίστικο «αυτοδιοίκητο» και οι υπουργοί που έχασαν την μπάλα…
Ήταν Αύγουστος του 2006, που ο τότε υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Ορφανός, κάτω από την πίεση του τότε προέδρου της ΕΠΟ, Βασίλη Γκαγκάτση, αλλά και των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, προεξάρχοντος του πρώην υφυπουργού Αθλητισμού Γιώργου Λιάνη, κατέθεσε προς ψήφιση νομοσχέδιο –που έγινε νόμος–, το οποίο θεσμοθετούσε το περίφημο «αυτοδιοίκητο» της ΕΠΟ.
Η γενική ορολογία του νόμου, τον οποίο παραθέτουμε αυτούσιο, ελάχιστη σημασία είχε μπροστά στις ερμηνείες που έδιναν οι εκάστοτε πρόεδροι της ΕΠΟ (Β. Γκαγκάτσης, Σοφ. Πιλάβιος και Γ. Σαρρής), όταν Ενώσεις, ΠΑΕ και Σωματεία μάταια προσπαθούσαν να βρουν το δίκιο τους στηριζόμενες σε σαφείς διατάξεις της ισχύουσας ελληνικής νομοθεσίας. Από την ημερομηνία ψήφισης του νόμου Ορφανού, οι εκάστοτε πρόεδροι της Super League και της Football League (Π. Κόκκαλης, Γ. Βαρδινογιάννης, Κ. Πηλαδάκης, Δ. Θανόπουλος, Ν. Πατέρας, Β. Μαρινάκης, Κ. Παπουτσάκης, Γ. Μώραλης και ο μόνιμος πρόεδρος της Football League Σπ. Καλογιάννης) ουδέποτε προσπάθησαν να προσδιορίσουν τα όρια μεταξύ αυτοδιοίκητου και ελληνικής ισχύουσας νομοθεσίας.
Εκμεταλλευόμενοι οι πρόεδροι της ΕΠΟ και κυρίως ο Βασίλης Γκαγκάτσης την αδράνεια αυτή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, και με την αμέριστη βοήθεια του πανίσχυρου νομικού της ΕΠΟ Θεόδωρου Κουρίδη, εξέδιδαν κανονισμούς που η Γεν. Συνέλευση υπερψήφιζε χωρίς ποτέ τα μέλη της –δηλαδή, οι ποδοσφαιρικές ενώσεις– να πάρουν «μυρωδιά» τι ψήφιζαν! Άλλωστε, ποτέ δεν συζητήθηκε κατ’ άρθρον οποιοσδήποτε κανονισμούς σε γενικές συνελεύσεις της ΕΠΟ. Απλά, οι εκπρόσωποι-πρόεδροι των ενώσεων, την ώρα που η ημερησία διάταξη πλησίαζε στο θέμα συζήτησης κανονισμών, προτιμούσαν να επισκεφθούν το ρεστοράν του ξενοδοχείου ή να φύγουν για να προλάβουν το αεροπλάνο. Τυχαίο; Δεν νομίζω… Και αυτό γιατί η ώρα της συζήτησης για τους κανονισμούς σχεδόν πάντοτε ήταν στο τέλος της ημερήσιας διάταξης, γεγονός που χρονικά προσδιοριζόταν για τις απογευματινές ώρες. Έτσι, χάριν συντομίας, εδίδετο εξουσιοδότηση εν λευκώ στο Δ.Σ. της ΕΠΟ, δηλαδή στον κ. Θεόδωρο Κουρίδη, να «μαγειρεύει» με την ησυχία του τις διατάξεις των κανονισμών, αφού σ’ αυτές τις περιπτώσεις ακόμη και η τελεία προ ή μετά κάποιας φράσης έχει μεγάλη νομική σημασία.
Μπροστά στην κατάσταση αυτή, οι εκάστοτε υφυπουργοί Αθλητισμού (κ.κ. Γ. Ιωαννίδης, Γ. Νικητιάδης, εκ νέου Γ. Ιωαννίδης και μέχρι σήμερα Γ. Ανδριανός) ουδέποτε ασχολήθηκαν με τις διαχωριστικές γραμμές του αυτοδιοίκητου και της ισχύουσας νομοθεσίας, μιας νομοθεσίας επί τη βάσει της οποίας ασκούσαν τα καθήκοντά τους και κυβερνούσαν.
Όσον αφορά το αυτοδιοίκητο, βεβαίως σε θέματα αθλητικά οι φορείς του ποδοσφαίρου FIFA, UEFA και ΕΠΟ έπρεπε να έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο, κυρίως στα θέματα κανόνων πεδιάς (πέναλτι, αράουτ, οφσάιτ κ.λπ.) αλλά και για τις οικονομικές παραμέτρους των ομοσπονδιών και ομάδων. Όλα τα παραπάνω δεν ήταν δυνατόν να αποτελούν θέμα κρίσης κάποιου υπουργού ή γραμματέα.
Υπήρχαν όμως θέματα που αφορούσαν την ασφάλεια των αθλητικών εκδηλώσεων, τη νομιμότητα εκλογής των διοικήσεων Ομοσπονδίας, ενώσεων, σωματείων και ΠΑΕ, της νομιμότητας λειτουργίας της ΕΠΟ, της Super League και των επιτροπών της και διάφορα άλλα θέματα τα οποία σαφώς υπάγονται στη δικαιοδοσία των τακτικών δικαστηρίων και όχι στην –κατ’ ερμηνείαν– δικαιοδοσία του αυτοδιοίκητου. Εδώ, εκμεταλλευόμενος την αδράνεια όλων των παραπάνω αναφερομένων, ο κ. Θεόδωρος Κουρίδης έκανε κατά τη σύνταξη των κανονισμών την υπερβολή κανόνα, αφού με «κουριδίστικες» και κατά την άποψή μας «κουραδίστικες» ερμηνείες εμπόδιζε κάτω υπό την απειλή κυρώσεων οποιονδήποτε ν’ απευθυνθεί στον φυσικό του δικαστή για θέματα που καμία σχέση είχαν με τις αρμοδιότητες του αυτοδιοίκητου. Όποιος τολμούσε για οποιονδήποτε λόγο ν’ απευθυνθεί στην τακτική Δικαιοσύνη «ενημερωνόταν» από την ΕΠΟ ότι θα διαγραφεί η ένωσή του ή η ομάδα του, ότι δεν θα ορίζοντο αγώνες της ένωσής του, ότι δεν θα υπήρχαν διαιτητές της περιοχής του στους πίνακες διαιτησίας, και διάφορες άλλες απειλές, τις οποίες αν η Δικαιοσύνη ερευνούσε τα αδικήματα της εκβίασης θα είχαν τον πρώτο λόγο στις διώξεις που εκ προοιμίου θα ασκούσαν οι αρμόδιοι εισαγγελείς.
Όσον αφορά τις περιπτώσεις που το «κουραδίστικο» αυτοδιοίκητο και τα πρόθυμα στελέχη του δεν επέτρεπαν στους ενδιαφερόμενους να ασκήσουν τα ένδικα μέτρα που προβλέπει το Σύνταγμα, πού ν’ αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε. Επιγραμματικά αναφέρουμε κάποιες περιπτώσεις που το κατά Κουρίδη αυτοδιοίκητο έθετε βέτο.
Δεν επέτρεπε σε Σωματείο Ένωσης να προσφεύγει στη Δικαιοσύνη για παραβάσεις του καταστατικού της Ένωσης από τους διοικούντες.
Δεν επέτρεπε σε ΠΑΕ να προσφεύγει στα δικαστήρια για τη νομιμότητα σύνθεσης κάποιου οργάνου της ΕΠΟ ή της Super League.
Δεν επέτρεπε σε ΠΑΕ ή σωματείο να προσφεύγει στη Δικαιοσύνη για εργατικές διαφορές με το προσωπικό της.
Δεν επέτρεπε σε Ένωση, ΠΑΕ ή Σωματείο να προσφεύγει στη Δικαιοσύνη για παραβάσεις οργάνων της ΕΠΟ ή και του Δ.Σ. της.
Παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Υπενθυμίζουμε μερικά:
Οι Ενώσεις Κιλκίς και Ηρακλείου είχαν προσφύγει στη Δικαιοσύνη για παραβάσεις κατά την κρίση τους του καταστατικού της ΕΠΟ από τους διοικούντες. Ανεξάρτητα της ορθότητας ή μη των καταγγελιών τους, είχαν το δικαίωμα της προσφυγής αυτής. Η ΕΠΟ όχι μόνο δεν αναγνώρισε το δικαίωμα αυτό, αλλά απείλησε τις ενώσεις αυτές ότι θα τις… διαλύσει, διαγράφοντάς τες από μέλη της ΕΠΟ και διάφορα άλλα, που ίσως κινήσουν το ενδιαφέρον των αρμοδίων εισαγγελέων, εάν αποφασίσουν να κινηθούν. Αποτέλεσμα των πιέσεων αυτών ήταν οι ενώσεις να παραιτηθούν από την προσφυγή τους και να τύχουν μάλιστα –μετά βεβαίως την παραίτησή τους– τιμητικής επίσκεψης από το προεδρείο της Ομοσπονδίας…
Ο ΠΑΟΚ προσέφυγε στα πολιτικά δικαστήρια για οφειλόμενα στον προπονητή Γ. Δώνη. Η ΕΠΟ απείλησε με διαγραφή τον ΠΑΟΚ. Ο «Δικέφαλος» όμως επικαλέστηκε έλλειψη νομιμότητας στη σύνθεση του αθλητικού δικαστηρίου και βεβαίως οι «κουραδίστικες» απειλές πήγαν περίπατο, αφενός μεν λόγω μεγέθους του ΠΑΟΚ, αφετέρου δε γιατί οι της ΕΠΟ δεν επιθυμούσαν την έκδοση δικαστικής απόφασης. Τελικά, ο ΠΑΟΚ πλήρωσε ή θα πληρώσει με διακανονισμό τις οφειλές του προς τον Δώνη, αλλά το μπλέξιμο σχετικά με το δικαίωμά του να προσφύγει ή όχι στα πολιτικά δικαστήρια αναζητείται ακόμη από την κα Νικολούλη…
Ο ΟΦΗ επί Νίκου Μαχλά το 2011 προσφεύγει στη Δικαιοσύνη για μη νόμιμη σύνθεση της πρωτοβάθμιας επιτροπής αδειοδότησης – εκ των κανονισμών δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στην εν λόγω επιτροπή το μέλος αυτής κ. Πάλλης. Η ΕΠΟ του κ. Σοφοκλής Πιλάβιου αρχίζει τις απειλές περί του υποβιβασμού τού ΟΦΗ. Μετά την έκδοση της προσωρινής διαταγής υπέρ του ΟΦΗ, η ΕΠΟ κάνει… γαργάρα τις απειλές της και παρέχει αδειοδότηση στον ΟΦΗ, ώστε να αγωνίζεται στη Super League.
Ο Άρης Θεσσαλονίκης προσέφυγε πέρυσι στο άρθρο 99 για «κούρεμα» του χρέους του. Η ΕΠΟ απειλεί με υποβιβασμό, ο Άρης δεν κάνει πίσω, η ΕΠΟ καταπίνει αμάσητες τις απειλές της, η αίτηση του Άρη απορρίπτεται από το Πρωτοδικείο και ο «θεός του πολέμου» υποβιβάζεται –προς μεγάλη τύχη της ΕΠΟ– στη Β΄ Εθνική και κατόπιν αποφάσεως της Γ.Σ. στη Γ΄ Εθνική. Αν ο Άρης παρέμενε στη Super League, είναι βέβαιο ότι τα «γλέντια» που θα ακολουθούσαν από προσφυγές άλλων ΠΑΕ θα ξεκίναγαν από τη Θράκη και θα τελείωναν στο Ταίναρο… Το αναφαίρετο δικαίωμα του Άρη ως ανώνυμης εταιρείας να «κουρέψει» το χρέος του –πλην των χρεών προς ποδοσφαιριστές και προπονητές– ήταν κατά τον κ. Κουρίδη παράβαση του αυτοδιοίκητου.
Στο υπογραφέν μνημόνιο –made in Kouridis– προ δύο ετών για τη ρύθμιση των οφειλών των ΠΑΕ προς ποδοσφαιριστές, υπάρχει διάταξη που απαγορεύει στις ΠΑΕ να προσφύγουν στο άρθρο 99 για οποιονδήποτε λόγο!!! Δηλαδή, αν οι μέτοχοι της εταιρείας αποφασίσουν να «κουρέψουν» τα οφειλόμενα προς αυτούς, κατά τον κ. Κουρίδη δεν έχουν το δικαίωμα αυτό.
Όσον αφορά την προσφυγή σε πολιτικά δικαστήρια, εδώ οι «κουραδίστικοι» κανονισμοί απαγορεύουν πλήρως κάθε προσφυγή. Δηλαδή, με λίγα λόγια, αν π.χ. ένας έφορος χρεώσει μία ΠΑΕ με 3 εκατ. ευρώ, και η ΠΑΕ ισχυριστεί ότι η οφειλή της είναι μόνο 1,5 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τις απόψεις του κ. Κουρίδη απαγορεύεται η ΠΑΕ να προσφύγει στο Πρωτοδικείο, ώστε το δικαστήριο ν’ αποφανθεί για το δίκαιο της μιας ή της άλλης πλευράς.
Με όλα τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι η ανάγκη σύνταξης ενός καταστατικού χάρτη που θα προσδιορίζει με ακρίβεια τη δικαιοδοσία του αυτοδιοίκητου είναι περισσότερο επιτακτική από ποτέ. Θα πρέπει οι κ.κ. Γ. Σαρρής, Τ. Αγραφιώτης και Σπ. Καλογιάννης αλλά περισσότερο με τη συμμετοχή του υπουργείου Αθλητισμού και του υφυπουργού κ. Γιάννη Ανδριανού να κάνουν φύλλο και φτερό τους μέχρι σήμερα υφιστάμενους κανονισμούς, ώστε με την απάλειψη διατάξεων κάθε «κουραδίστικης» μορφής ν’ αρχίσει η προσπάθεια ανάκτησης της εμπιστοσύνης των φιλάθλων σε πολιτική και αθλητική ηγεσία.
«Η ΑΠΟΨΗ»
Ο νόμος Ορφανού (3479/2006, άρθρο 29, παρ. 12)
«Ειδικά για το άθλημα του ποδοσφαίρου όλα τα θέματα λειτουργίας και οργάνωσης του αθλήματος της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και των μελών της ρυθμίζονται αυτόνομα από την Ε.Π.Ο. και τα όργανά της σύμφωνα με το καταστατικό και τους κανονισμούς της, καθώς και αυτούς που καθορίζονται από την Ευρωπαϊκή και Παγκόσμια Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου, ακόμη και αν προβλέπονται διαφορετικές ρυθμίσεις στο ν. 2725/1999, όπως ισχύει, και στην εν γένει αθλητική νομοθεσία. Θέματα οικονομικού ελέγχου για τις επιχορηγήσεις που λαμβάνει η Ε.Π.Ο. από το κράτος, ελέγχου νομιμότητας, δημόσιας τάξης και ασφάλειας υπόκεινται στην αποκλειστική ρυθμιστική αρμοδιότητα του κράτους».
bolds PAS-o-media
