Ο νιόνιος τάβαλε έγκαιρα κάτω κι ακολούθησε μιά πολύ λογική στρατηγική όλα αυτά τα χρόνια.
Σ λέει κάτσε πρώτα να δω μπας και παίρνω άδεια.. Καταθέτω φάκελο-δεν παίρνω άδεια, κάνω έφεση-δεν παίρνω άδεια.
Χμμ, μπορεί να έτυχε, για κάτσε να ξανακάνω μία απ τα ίδια, που ξέρς.. Μπάα, δεν έτυχε, πέτυχε.
Οκ, ξανακαταθέτω φάκελο-δεν παίρνω άδεια; Ε μετά δεν κάνω έφεση-δεν παίρνω άδεια, σιγά..
Τ χρόνου δεν καταθέτω καθόλου φάκελο-δεν παίρνω άδεια, δεν κάνω ούτε έφεση-δεν παίρνω άδεια
Ετσι κι αλλιώς δε μ κάνουν τίποτα. Χατηρικά παίζω Α, εισπράττω, μένω άνετα, ξαναεισπράττω, όλα καλά.
Κι εντάξει, δεν είμεθα και πλεονέκτες, καλά είμαστε κι έτσι, πέμπτες θέσεις και ουέφες, εγώ.. δεν βάζω στόχο.