Ενω εχουμε ταχθει στο πλευρο του γαυρου, τελευταια στιγμη τον εγκαταλειπουμε και περναμε μαζι με τον λογιστη μας στο πλευρο του βαζελου. Αλλαζουν ετσι οι ισορροπιες, κερδιζει τις εκλογες αυτος στη λιγκα, παιρνει και το γενικο κουμαντο στα κολπα, παιρνει και το πρωταθλημα.
Ολη τη χρονια εχουμε δημοσιευματα για δανεικους παιχτες απο αυτον, μια χαλαρη αντιμετωπιση στα ματς μαζι του και παραλληλα αποφυγη ανακοινωσεων για τα επεισοδια και διαιτησιες, και μια εξομολογηση προς δημοσιογραφους "μπορει να ειμαι Ολυμπιακος, αλλα θελω ο Παναθηναϊκος να ερθει τελευταια αγωνιστικη πρωταθλητης, να μην εχει βαθμολογικο κινητρο, να τον κερδισουμε."
Τα κουκια δεν βγαινουν, οι διατησιες δεν ευνοουν, το αντιθετο, δανεικοι δεν ερχονται ποτε, αρχιζει το δουλεμα να γινεται φανερο, αρχιζει η γκρινια και για διαιτησιες και για οργανα ποδοσφαιρου, η προσδοκια πεθαινει, τελευταια, οπως και η ελπιδα, γινεται αντιληπτος ο υποβιβασμος.
Μετα το ματς με Ηρακλη βγαινει ανακοινωση "δεν μας θελετε στην σουπερλιγκα, μηνυμα εληφθη, θα γινουμε σοφοτεροι...", ακολουθει ο επισημος απολογισμος χρονιας "το μεγαλυτερο φταιξιμο ηταν δικο μας και γι' αυτο θα προσπαθησουμε να επιστρεψουμε δυνατοτεροι και σοφοτεροι ωστε δυναμωνοντας την ομαδα να τα καταφερουμε, αυτη ειναι αλλωστε και η απαιτηση του κοσμου των Ιωαννινων που τοσο πολυ εχει στηριξει την ομαδα", αλλα και ο ανεπισημος "δεν με στηριξε ο Πατερας, εχω παραπονα".
Επστρεφουμε, τασσομαστε στο πλευρο του γαυρου, εκλεγεται και αυτος και εμεις στη λιγκα, το καλοκαιρι δινουμε φιλικο μαζι του, διαβαζουμε συνεχως για δανεικους παιχτες απο αυτον, δεν παραπονιομαστε για τις διαιτησιες με αλλους, ουτε με αυτη μαζι του, ερχεται ο πρωτος δανεικος απο αυτον και εκει ειμαστε τωρα.
Εκει ειμαστε τωρα εχοντας κανει τα ιδια με προπερσι λαθη σε μεταγραφες προπονητες κλπ στην ομαδα, και προσμενουμε στον απολογισμο της χρονιας να επιβεβαιωθει αν εχουμε γινει οντως σοφοτεροι.
Να φανταστω και σε τι ή δεν χρειαζεται γιατι αυτο ειναι φανερο?
