Θέλω να γράψω κάποια πράγματα ψύχραιμα και να τοποθετήσω το θέμα του Χρηστοβασίλη με βάση τις τελευταίες εξελίξεις.
Πολλοί τον έχουμε βρίσει, οι περισσότεροι δεν τον εμπιστεύονταν ακόμη και τώρα δεν τον εμπιστεύονται αρκετοί. Κάποιοι όψιμα βγήκαν να τον υποστηρίξουν μετά Βαΐων και κλάδων. Πολλοί όμως, όπως ο γράφων του είπαν συγχαρητήρια χωρίς να μετανιώνουν για την προγενέστερη (σκληρή) κριτική τους.
Αλήθεια γιατί έχουμε τόσο μεγάλη απόσταση στην εχτίμησή μας για την κεφαλή της ομάδας, ενώ έχουν περάσει 8 ολόκληρα χρόνια από την ανάληψη των καθηκόντων του; Τι είναι αυτό που εκνευρίζει εμάς τους δύσπιστους αλλά όχι όψιμα ανανήψαντες;
Ας πάρουμε λίγο τα πράγματα με τη σειρά. Αν κάποιος υπολογίσει ψυχρά, μαθηματικά, λογιστικά τα δεδομένα ο Χρηστοβασίλης ίσως είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους Προέδρους. Δεν είναι ούτε Κολέμπας ούτε Χρηστίδης ούτε Κούγιας. Είναι πολύ ανώτερος. Έχει την ομάδα 5 χρόνια συναπτά στη Σούπερ Λίγκα και πάει για έχτο, ενώ δύο φορές άγγιξε την Ευρώπη και μια τα κατάφερε. Μετά τη δεκαετία των 70ς αυτό δεν είχε ξαναγίνει.
Για να μην πολυλογώ. Ο Χρηστοβασίλης ξαναέκανε την ομάδα υπολογίσιμη ποδοσφαιρική δύναμη, την έβαλε ξανά στο χάρτη. Όχι τυχαία. Δούλεψε με επιμονή και σε μεγάλο βαθμό τα κατάφερε.
Γιατί όμως δεν κέρδισε ποτέ τις καρδιές μας; Τουλάχιστον τις δικές μας καρδιές- των οπαδών- ενώ ταυτόχρονα έπιασε πάτο στην εχτίμηση και εμπιστοσύνη πολλών φιλάθλων;
Ο λόγος είναι απλός: Ο Χρηστοβασίλης είναι ένας πάρα πολύ επιτυχημένος footballmanager. Ίσως ο πιο επιτυχημένος από καταβολής του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κατάφερε με την δουλειά του, την επιλογή των κατάλληλων ανθρώπων και τη διορατικότητά του να βγάλει λαγούς από το καπέλο, από τη μύγα ξύγκι πραγματικά. Έβγαλε λεφτά από την μπάλα. Μιλάω για νόμιμα λεφτά τώρα: Μεταγραφές, εισιτήρια, τηλεοπτικά κτλ. Πραγματικά αν ήμουν Βαγγέλης Μαρινάκης ή Αλαφούζος θα προσελάμβανα το Χρηστοβασίλη ως γενικό διευθυντή της ομάδος μου με αστρονομικό ποσό για να μου φτιάξει ομάδα.
Δυστυχώς όμως κάθε καλό έχει και το κακό του και τανάπαλιν. Ο Χρηστοβασίλης ως καλός επιχειρηματίας ξέρει πότε να πουλήσει και πότε να αγοράσει. Έχει φάει τα μούτρα του με αυτές τις δουλειές. Ξέρει πότε να ρευστοποιήσει το ενεργητικό μιας εταιρείας (παίχτες) και πότε να το χτίσει. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται, κατά τη γνώμη μου, η (ουσιαστικά) διάλυση της ομάδος. Μιλάμε για 7 βασικούς παίχτες που έχουν φύγει σε ένα χρόνο: Χαρίσης, Κοροβέσης, Μανιάς, Βελίδης, Τσουκαλάς, Ίλιτς, Ηλιάδης.
Ο Χρηστοβασίλης είναι άριστος γνώστης των κανόνων της αγοράς και γνωρίζει ότι οι νόμοι της είναι αμείλικτοι.
Εκείνο που ενδεχομένως δεν έχει καταλάβει είναι ότι Ο Π.Α.Σ. Γιάννινα είναι κάτι πολύ περισσότερο από Ποδοσφαιρική εταιρεία. Ή για να το πούμε καλύτερα η ποδοσφαιρική του εταιρεία αντλεί τη δυναμική της από τον άυλο Π. Α. Σ.. Από εμάς όλους.
Εύχομαι να το καταλάβει ο Χρηστοβασίλης αυτό πριν να είναι αργά: είτε για αυτόν είτε για τον Π.Α.Σ. είτε για την εταιρεία του!