Το "πούλα-φύγε" είναι ιδέα μου ή έχει μετατραπεί πλέον σε "ξεχρέωσε την ομάδα";
Μου κάνει και μια εντύπωση που στο βραχνά του χρέους, κάποιοι φαίνεται να δίνουν μεγαλύτερη σημασία τώρα που είναι σχετικά μικρότερος.
Θεωρητικά, αν κάποιος έχει όραμα για μια επιχείρηση και πιστεύει στις προοπτικές της ώστε να κάνει το turn around (κάτι τέτοιο αφήνει τα μεγάλα κέρδη), τότε την αγοράζει όταν έχει κάποια προβλήματα (πχ κάποια χρέη) γιατί η τιμή που θα την αγοράσει εκείνη τη στιγμή, είναι αρκετά χαμηλότερη. Aν περιμένει πρώτα να ισοσκελιστεί το χρέος από το νυν ιδιοκτήτη και κατόπιν να την αγοράσει, τότε είναι σαν να:
α) Θέλει να αγοράσει το ίδιο πράγμα ακριβότερα. Πόσο πειστικό ακούγεται αυτό; Καθόλου.
β) Αναγνωρίζει ότι οι ικανότητες του νυν ιδιοκτήτη στη μείωση του χρέους είναι ανώτερες από τις δικές του. Πόσο κολακευτικό για τον επίδοξο αγοραστή ακούγεται αυτό; Καθόλου.
Αυτό που μάλλον δείχνει, είναι κάποιον που παρά το τι λέει, τελικά τον ενδιαφέρει όχι η προοπτική του "επενδύω/ρισκάρω για να κερδίσω περισσότερα" αλλά το μοντέλο του "βαδίζω στα σίγουρα", "σεμνά και νοικοκυρεμένα" ή πώς αλλιώς το λένε; "Διαχείριση εσόδων".
Κανένα πρόβλημα σε αυτό, το αντίθετο, πόσο όμως "μεγάλο όραμα" φανερώνει για τον ΠΑΣ που λένε ότι ονειρεύονται κάποιοι; Και πόσο διαφορετικό θα είναι κάτι τέτοιο, από αυτό που γίνεται στη περίοδο μνημονίου που διανύει τα τελευταία χρόνια ο ΠΑΣ;
