Πριν από λίγο άφησε την τελευταία του πνοή ένας άνθρωπός με Α κεφαλαίο! Ο πόνος είναι ανείπωτος γιατί πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια ... εάν η απώλεια είναι συνάρτηση της προσφοράς, τότε το κενό που αφήνει πίσω το είναι δυσαναπλήρωτο , ο Γρηγόρης δεν έδινε μαθήματα μόνο στο πανεπιστήμιο έδινε μαθήματα καθημερινά σε όλους μας , στις κερκίδες στις εκδρομές στο νοσοκομείο παντού , δεν μπορώ να το πιστέψω ότι αύριο δεν θα δούμε μαζί το παιχνίδι... δεν μπορώ να πω περισσότερα το μόνο που μου βγαίνει είναι ένα γιατί ... η ζωή του έπαιξε ένα πολύ άσχημο παιχνίδι και σ αυτόν και στη γυναίκα του (όλοι θυμόμαστε την ηρωική Άννα στη Βέροια)
Το κοινό πάθος που είχαμε για την αγαπημένη μας ομάδα ήταν η αιτία που σε γνώρισα και αισθάνομαι πολύ τυχερός , θέλω να γράψω πολλά για τη πάρτη σου άλλα το σταματάω εδώ γιατί το σιχαίνεσαι ... δεν πρόλαβες πολλά ρε φίλε ... θα μας λείψεις ...
