Διάφορα προεκλογικά (και μετεκλογικά)

[deceiver]

Ρε κύριε διαφημιστά με το συμπάθειο ...το σκέφτηκες πολύ;
Οι μισοί ψηφοφόροι του Αντώνη είναι -όντα άνω...
Που θα κατοικοεδρεύουνε το 2000 κι 21; Δεν σ πέρασε απ' το μυαλό;
Κι όπως πάει η δλειά και πόσοι άραγε θάχουμε απομείνει ζωντανοί τότενες;
Θα τον πλέρωσαν κιόλα να δεις!

Εκλογές ονομάζεται ο σουρρεαλισμός του να μιλάει ο ... αρχαιολογικής αξίας, για ηλικιωμένους.

 

[ztoby]

https://www.youtube.com/watch?v=IxBZryL1k5g

[PAS-o-media]

[davelis]

Ποιο ειναι το μικρο ονομα του Καμμένου;;


Εντελως 

[pastakis]

Κατεληξα τι θα ψηφίσω.



https://www.youtube.com/watch?v=iRyJzX2zz5w

[Mikkael_Sin]

Ναι, ναι, ναι!!!!!!!!

Το βρήκα αλλού και το ανέβασα σε άλλο τοπικ. Συγνώμη. Και με τα δυό χέρια 

[ΛΟΚΟ]

Γιάννης Μπουτάρης

23 Δεκεμβρίου 2014 (Lifo): Ανοιχτά υπέρ του κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη τάχθηκε ο Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος σε δηλώσεις του δημοσίως υποστήριξε ότι «εγώ είμαι Ποτάμι».

8 Ιανουαρίου 2015 (ΒΗΜΑ): Επειδή ειπώθηκαν διάφορα για τη σχέση μου με τον Βαγγέλη Βενιζέλο, έχω πει ότι είναι ήρωας, διότι με τη δική του παρουσία και τη δική του πολιτική υπήρξε μια μεγάλη προσπάθεια που οδήγησε την οικονομία να είναι ένα στάδιο πριν την οριστική ανάκαμψη. Στηρίζω και ψηφίζω τον Βαγγέλη Βενιζέλο με κεφαλαία.

9 Iανουαρίου 2015 (Έθνος): Δεν αισθάνομαι απλά κοντά στο ΠΑΣΟΚ, αλλά έχω πει ότι είμαι πιο ΠΑΣΟΚος από τους ΠΑΣΟΚους, κι αυτό το λέω γιατί είμαι βαθύτατα σοσιαλδημοκράτης.

17 Ιανουαρίου 2015 (Voria): Συναισθηματικά είμαι δεμένος με τον Φώτη Κουβέλη και τη ΔΗΜΑΡ. Πολιτικά δεν είναι κρυφό ότι είμαι με την κεντροαριστερά και παρά τα όσα είπα θα ψηφίσω ΔΗΜΑΡ και γιατί εκτός των άλλων είναι υποψήφιος στην Α' Θεσσαλονίκης ο φίλος μου και στενός μου συνεργάτης Απόστολος Σοφιαλίδης.

Με ανώμαλους δεν μιλάω

[Μολοσσός®©]

Πριν αρκετές μέρες διάβασα ένα άρθρο, το οποίο ήταν αναπάντεχα ενδιαφέρον και οικείο ως προς την κοσμοθεωρία μου.Το παραθέτω  ως προεκλογικό για αποφυγή εντάσεων.

Γράφει ο Βαρώνος Μυνχάουζεν
Σε αυτό το άρθρο θα παρουσιαστούν τα γνωρίσματα των αριστερών, όπως αυτά μπορούν να παρατηρηθούν σε αυτούς που αποτελούν το σύγχρονο πρόσωπο της αριστεράς και τα πρότυπα της.
Κάποιος, κάπου, κάπως καταπιέζεται
Το βασικό χαρακτηριστικό είναι η ευαισθησία. Η αριστερή ευαισθησία είναι πραγματικά μία περίπτωση απόλυτης υπερβολής, επειδή προβλήματα που κανείς δεν βλέπει, αυτή για κάποιο λόγο πάντα τα προσέχει στη γένεσή τους. Αυτό το χαρακτηριστικό είναι ο λόγος της μεγάλης επιτυχίας της αριστεράς, αλλά και ο λόγος της όποιας αποτυχίας της. Ιδού η εξήγηση: η πολιτική ορθότητα  ό,τι  θεωρεί ότι δεν είναι σύμφωνο με τα πιστεύω της, το αποκαλεί ακραίο, είναι δεν είναι ακραίο. Οπότε προλαμβάνει και ως ένα μέρος εμποδίζει την όποια αντίδραση εναντίον της. Από την άλλη όμως, χαρακτηριστικό αυτής της ευαισθησίας είναι το γεγονός ότι βρίσκουν προβλήματα και στους κύκλους τους, οπότε θρυμματίζονται σε μικρές ομάδες, που ενώ δεν έχουν ουσιαστικά κάτι να χωρίσουν φτάνουν στο σημείο να βλάπτουν η μία την άλλη. Αυτό που κανείς πρέπει να θυμάται, είναι ότι η ευαισθησία που εμφανίζεται είναι αποτέλεσμα μίας υπερευαισθησίας: πράγματα που το μέσο άνθρωπο δεν τον ενοχλούν και δεν αποτελούν για αυτόν κοινωνικό πρόβλημα, οι αριστεροί καταπιανόμενοι με μικρές λεπτομέρειες τα κάνουν να μοιάζουν τεράστια προβλήματα.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό του αριστερού είναι και αυτό που τον κάνει να νοιάζεται για όσα νοιάζεται, και επίσης αυτό που τον οδηγεί στον αθεϊσμό. Είναι ο εγωισμός του ή όπως το λέει αυτός ο »αλτρουισμός» του: το ενδιαφέρον για τον άλλον. Πάντα πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψιν μας τα όσα κάποιος λέει, για να μάθουμε εάν αυτά είναι ό,τι εκείνος τα παρουσιάζει πως είναι. Ας πάρουμε ως παράδειγμα το κράτος παροχών: οραματίζεται τη βοήθεια των φτωχών και των ανήμπορων ή τον εαυτό του να ζει σαν κηφήνας; Την κατάργηση των νόμων ενάντια στη μοιχεία για χάρη των καταπιεσμένων ή μάλλον γιατί θα καταδικαζόταν και ο ίδιος; Τα δικαιώματα όλων των μειονοτικών και παραβατικών ομάδων γιατί καταπιέζονται ως άνθρωποι, ή γιατί και ο ίδιος ανήκει σε ομάδα μειονοτική ή και εν γένει παραβατική, με την αγάπη που εκφράζει στο απαγορευμένο; Πάντα οι μάχες απελευθέρωσης που έδωσε η αριστερά για τα »δικαιώματα», οι μαχητές της τις έκαναν γιατί επηρεάζονταν οι ίδιοι από αυτά είτε άμεσα, είτε έμμεσα μα ποτέ πραγματικά για τον πόνο του άλλου: αφού, έχουν βοηθήσει και βοηθούν ταυτόχρονα ομάδες που αλληλοεχθρεύονται (πχ ισλαμιστές και ομοφυλόφιλοι).
Κράτος, παρακράτος, φασίστες και η CIA με καταδιώκουν!
Το τέταρτο στοιχείο, κοινό στην αριστερά είναι και το πιο αξιοσημείωτο: το σύνδρομο  καταδίωξης. Άμα είναι κάποιος να πάρει στα σοβαρά τις συνομωσίες που πιστεύει η ελληνική αριστερά (δειτε σχετικό άρθρο του Θεόδοτου), είτε τα κοινά θα του είναι αδιάφορα, είτε ο ίδιος θα ανήκει σε αυτό το χώρο. Για παράδειγμα, εάν σκεφτούμε την κυριαρχία της  αριστερής  κουλτούρας στα μίντια, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα συνδικάτα και την σχετική ατιμωρησία του τρομοκρατικού χώρου (ο οποίος στην Ελλάδα είναι εξ ολοκλήρου αριστερός), καθώς και την υποστήριξή του από ομάδες ακαδημαϊκών, μπορούμε να καταλάβουμε το πόσο υποτίθεται κυνηγιέται από το κράτος. Ας μη λησμονηθούν και οι θάνατοι στη Μαρφίν που προκληθήκαν σε μέρος που εκείνη τη στιγμή διαδήλωναν υποστηρικτές ακροαριστερών κομμάτων. Πόση φασαρία έγινε για αυτό το γεγονός και πόσο πολύ προβλήθηκε το αποτέλεσμα της δίκης; Θεωρώ ότι θα προσβάλω τη νοημοσύνη των αναγνωστών άμα αναλύσω περαιτερω τα πιστεύω αυτά περί καταδίωξης. Το όλο θέμα είναι γιατί υπάρχει αυτό το σύνδρομο; Η απάντηση βρίσκεται στα προηγούμενα χαρακτηριστικά, και ιδιαίτερα σε αυτό της ηλιθιότητας σε συνδυασμό με την υπερευαισθησία. Οι πιο ακραίοι των αριστερών (χαρακτηριστική η περίπτωση της Lena Dunham (δείτε φώτο παρακάτω) μιας βαθύπλουτης, αριστερής, φεμινίστριας, η οποία παραδέχθηκε στη βιογραφία της πως δωροδοκούσε τη μικρή αδελφή της με λεφτά και γλυκά σε αντάλλαγμα ερωτικών χαρών… είναι υπέραρκετο…) μπορούν να γίνουν ανεκτικοί με δυσκολία ακόμα και από τους ομοϊδεάτες τους. Επίσης, θεωρούν πάντα πως το πρόβλημα βρίσκεται κάπου αλλού και ποτέ μέσα τους, οπότε θεωρούν ότι όλοι τους καταδιώκουν γιατί τους μισούν για αυτό που είναι,  ενώ κατά την άποψή τους πιστεύουν ότι αυτά που λένε και πρεσβεύουν είναι πράγματα τα οποία θα έπρεπε να αρέσουν κανονικά σε όλους.Το τρίτο στοιχείο από αυτά που χαρακτηρίζουν το αριστερό άτομο είναι η ηλιθιότητα. Αυτό του δημιουργεί κυρίως προβλήματα, αλλά τον βοηθάει να έρθει σε επαφή με την μάζα λόγω της χρήσης του συναισθήματος ως πηγή πειθούς. Η ηλιθιότητα όμως ευθύνεται για την ευκολία διάσπασης των κινημάτων, την κοντοφθαλμία  (δεν μπορεί ο αριστερός να σκεφτεί πέρα από το τώρα, άσχετο άμα έχει όραμα για το μέλλον), την υστερία που ακολουθεί την υπερευαισθησία και τον εξισωτικό μηδενισμό. Το τελευταίο ευθύνεται για το γεγονός ότι υποστηρίζουν ομάδες με διαπλεκόμενα συμφέροντα, ότι εξισώνουν θρησκείες που ελάχιστα κοινά και τις υποβιβάζουν όλες μαζί στο χαμηλότερο κοινό παρονομαστή, ότι θεωρούν φυσική την οποιαδήποτε σεξουαλική πρακτική κλπ. Ουσιαστικά πρόκειται για το χαρακτηριστικό στο οποίο βασίζεται η ύπαρξη των θεωριών τους.
Και η παιδεραστία είναι οκ αν είσαι αριστερός
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά συντελούν σε έναν πραγματικά πολύ άσχημο φανατισμό, οι απόψεις τους θεωρούνται θέσφατα, γιατί έτσι τους αρέσει (ούτε καν από θεϊκή αποκάλυψη), όχι από έρευνα την οποία ποτέ και δεν κάνανε. Ο αριστερός διανοούμενος, συχνά, απλά γράφει τα ιστορικά ή ιδεολογικά βιβλία του, χωρίς βαθύ και ουσιαστικό στοχασμό, έτσι αυθόρμητα (εξ’ ου και η μανία με τον αυθορμητισμό, χαρακτηριστικό της σύγχρονης ιστοριογραφίας). Ο λόγος που επικρατεί ο αριστερός, κατά  την προσωπική μου άποψη, είναι ο υποκειμενισμός και τίποτα άλλο• αυτός τον έφερε, αυτός κερδίσε και κέρδιζει από αυτόν. Το χειρότερο όμως είναι πως δεν κατανοεί ούτε την ίδια του την κατάσταση, η αυτογνωσία είναι έννοια άγνωστη για τον αριστερό. Σε αυτό συμβάλει πολύ και ο εγωισμός του, εκφραζόμενος από τον υλισμό του, που αγνοεί τη μεταφυσική και την εσωτερικότητα, δηλαδή την αναζήτηση προς τα έσω,  προς τον ψυχικό του κόσμο, ώστε να γνωρίσει την ουσία της ύπαρξής του, μιας που για αυτόν η πηγή της, δεν βρίσκεται σε κάτι ανώτερο, απλά εκφράζεται αυτόματα, μηχανικά, αυθόρμητα. Ουσιαστικά, η ύπαρξή του είναι μία κατάσταση άνευ ουσίας, που μόνο σκοπό έχει την διάλυση της ουσίας της ύπαρξης των άλλων, το βύθισμά τους στη σκοτεινή άβυσσο της λήθης, το να τους κάνει όλους σαν εκείνον, μόνη ασήμαντη εγωιστική μονάδα. Μόνον για αυτό τον νοιάζει ο πόνος του άλλου.

πηγή

[New]

Σουλεϊμάν τον… «μεγαλοπρεπή»
http://www.defence-point.gr/news/?p=57660

Η προβολή από τον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1 του σίριαλ «Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής» το οποίο είναι ξεκάθαρα προπαγανδιστικού περιεχομένου με σκοπό να εξωραΐσει την ιστορική πραγματικότητα, έχει προκαλέσει πλήθος διαμαρτυριών από τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Τελευταία «κρούσαμ» αντίδρασης, σημαντικά μέσα ενημέρωσης όπως οι εφημερίδες «Δημοκρατία» και «Real News», ανακοίνωσαν ότι δεν θα διαφημίζονται κατά τη διάρκεια προβολής του συγκεκριμένου σίριαλ.

Ποιος ήταν όμως στην πραγματικότητα ο σύγχρονος πολιτιστικός πολιορκητικός κριός των Τούρκων; Απάντηση στο ερώτημα δίνει ο συνεργάτης μας, στρατιωτικός αναλυτής και δημοσιογράφος Γιάννης Θεοδωράτος, με ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε πριν από μερικές ώρες στο φιλικό μας «perialos.blogspot.gr», με τίτλο «Σουλεϊμάν και Ναυτική Ισχύς»:

http://perialos.blogspot.gr/2012/09/blog-post_10.html

O Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής υπήρξε ένας από τους Οθωμανούς σουλτάνους που έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ανάπτυξη της ναυτικής ισχύος της αυτοκρατορίας. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι στην προσπάθειά του αυτή στηρίχθηκε σε μια σειρά εξωμοτών/αρνησίθρησκων χριστιανών ναυτικών διοικητών όπως οι ελληνικής καταγωγής Πίρι Ρεΐς, ο Τουργκούτ Ρεΐς και ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσσα, ο ουγγρικής καταγωγής ευνούχος Χατίμ Σουλεϊμάν και άλλοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι. Δεξί χέρι, στενός φίλος και συγγενής του Σουλεϊμάν, μέγας βεζίρης και ανώτατος στρατιωτικής διοικητής των οθωμανικών στρατευμάτων στις σημαντικότερες εκστρατείες υπήρξε ο Ιμπραήμ Πασάς, ένας επίσης αρνησίθρησκος Έλληνας από την Πάργα της Ηπείρου. Στην πλειοψηφία τους οι ένδοξοι συμπολεμιστές του σουλτάνου ήσαν παιδιά του devsirme (σ.σ. παιδομάζωμα αγοριών από την Ελλάδα, την Αλβανία, τη Βοσνία, τη Βουλγαρία, τη Σερβία και την Κροατία), από το οποίο σημειωτέον είχαν αποκλειστεί τα τέκνα των Τούρκων, Κούρδων, Εβραίων, Περσών, Ουκρανών, Μοσχοβιτών και των Γεωργιανών, ενώ των Αρμενίων γίνονταν δεκτά μόνο για υπηρεσία στο παλάτι, όχι στο στράτευμα.

Η αναφορά σε όλους αυτούς τους ικανούς και δραστήριους διοικητές που πλαισίωναν τον Σουλεϊμάν κρίνεται σκόπιμη καθώς τα μουσουλμανικά ονόματα και τίτλοι καλύπτουν την πραγματική καταγωγή των πρωταγωνιστών, βάσει των οποίων θριάμβευσαν τα οθωμανικά όπλα και λάβαρα… (σ.σ. ο Βενετός Βάιλος/πρέσβης Μ. Zane έγραψε για τους εξισλαμισμένους: «… οι πιο αλαζόνες και αχρείοι άνθρωποι που μπορεί να φανταστεί κανείς, γιατί μαζί με την αληθινή τους πίστη έχουν χάσει και κάθε ανθρωπιά»).

Ας μην λησμονούμε ότι το δόγμα του νέο-οθωμανισμού του Αχμέτ Νταβούτογλου χρησιμοποιεί ακριβώς αυτήν την μορφής την «οθωμανική» κληρονομιά για να επιχειρηματολογήσει υπέρ της αναγκαιότητας επιστροφής της στα σημερινά Βαλκάνια. Ο σημερινός υπουργός των Εξωτερικών της Τουρκίας προτείνει μετ’ επιτάσεως την ανάπτυξη της τουρκικής ναυτικής ισχύος, τις επεκτατικές απαρχές της οποίας τοποθετεί στην περίοδο βασιλείας του Σουλεϊμάν. Οι θαλάσσιοι δίαυλοι δια των οποίων κινήθηκαν τα οθωμανικά πολεμικά τότε, «ανακαλύπτονται» σήμερα από τις ναυτικές μονάδες της Διοίκησης Ναυτικών Δυνάμεων (TDK) καθώς οι διάδοχοι των αρνησίθρησκων ναυάρχων επαναπλέουν με γεωπολιτικές αξιώσεις στα θαλάσσια ύδατα από την Ερυθρά, τα Στενά του Άντεν και την Υεμένη, ανατολικά της Σομαλίας, στον Ινδικό Ωκεανό μέχρι την Ινδονησία. Συνεπώς για να κατανοήσουμε την πεμπτουσία της νέο-οθωμανικής θαλάσσιας στρατηγικής, οφείλουμε να μελετήσουμε τις πηγές της, οι οποίες άρχονται στα χρόνια των ναυτικών εκστρατειών του Σουλεϊμάν.

Η τηλεοπτική σειρά «Σουλεϊμάν, ο Μεγαλοπρεπής» που προβάλλεται από δίαυλο της ελληνικής τηλεόρασης, έχει προκαλέσει δικαιολογημένα την αγανάκτηση δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων, οι οποίοι θεωρούν ότι πρόκειται για ψυχολογική επιχείρηση (ΨΕΠ) των σύγχρονων Οθωμανών με σκοπό την ήπια προβολή ισχύος, αξιοποιώντας την παράμετρο της «εθελούσιας» τηλεοπτικής εισβολής και στοχεύοντας την κοινή γνώμη της χώρας μας. Η σειρά αποδεικνύει πόσο σημαντική και αποτελεσματική είναι η εκτέλεση επιχείρησης επηρεασμού σε μαζική κλίμακα πληθυσμών με χαμηλό έως ανύπαρκτο δείκτη ιστορικής γνώσης. Η προβολή ενός σκηνοθετικά προσεγμένου σεναρίου με στοχευμένες και άριστα μελετημένες ιστορικές ανακρίβειες – οι οποίες ωστόσο επενδύονται με την απενοχοποιημένη «ποιητική αδεία» – όπως έχει συμβεί και με ιστορικές υπερπαραγωγές του Hollywood (π.χ. Τροία) λειτουργεί ως πολιτισμικός δούρειος ίππος. Οι Τούρκοι έχουν αρχίσει από καιρό να χρησιμοποιούν τη δύναμη της τηλεοπτικής και της κινηματογραφικής εικόνας (σ.σ. θυμίζουμε την «Κοιλάδα των Λύκων», «Fatih 1453») για να προωθήσουν τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα. Στην προσπάθειά τους δεν διστάζουν να αλλοιώσουν ιστορικές πραγματικότητες και να επανασχεδιάσουν την ιστορία σύμφωνα με την πολιτικά ορθή άποψη, συμβατή με τα δόγματα της θεωρίας του Νέο-Οθωμανισμού. Στο πνεύμα αυτό υπάγεται η «κατασκευή» της συγκεκριμένης τηλεοπτικής σειράς.

Ο σουλτάνος Σουλεϊμάν Α΄ (1520-1566) ο νομοθέτης – τον οποίον οι Βενετοί χαρακτήριζαν ως Μεγαλοπρεπή ή ως Μεγάλο Τούρκο – ανέβηκε στον θρόνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας διαδεχόμενος τον πατέρα του Σελίμ Α΄(1512-1520) του επονομαζόμενου Yavuz (σκληρός), ο οποίος αφού κατέκτησε την Αίγυπτο εξόρισε στην Κων/πολη τον τελευταίο χαλίφη Αλ Μουαταβακίλ, επιβεβαιώνοντας την κυριαρχία των Τούρκων στους μουσουλμάνους Άραβες. Ο Σουλεϊμάν που βασίλευσε για σχεδόν μισό αιώνα, υπήρξε σύγχρονος με διάσημους μονάρχες της ευρωπαϊκής Αναγέννησης, όπως ο Αψβούργος Κάρολος ο Ε΄, ο Φερδινάνδος Α΄, ο Φίλιππος ο Β΄ της Ισπανίας, ο Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας, η θυγατέρα του Ελισάβετ Α΄ και ο τσάρος Ιβάν ο Δ΄(ο τρομερός). Ο Σουλεϊμάν κυβέρνησε την αυτοκρατορία περισσότερο από οποιονδήποτε Οθωμανό σουλτάνο και πραγματοποίησε 13 εκστρατείες. Παρέλαβε από τον πατέρα του Σελίμ τον υπερφίαλο τίτλο του «κατακτητή του κόσμου», καθώς οι προσαρτήσεις των Αγίων Τόπων στην Παλαιστίνη και των μουσουλμανικών ιερών εδαφών Μέκκας και Μεδίνας, ανύψωσαν κάθετα το γόητρο των Οθωμανών.

Οι κατακτήσεις του Σελίμ επέκτειναν τη γεωπολιτική κυριαρχία των Οθωμανών στην Ερυθρά Θάλασσα και τον Ινδικό Ωκεανό. Τα οικονομικά οφέλη που απολάμβαναν οι Μαμελούκοι της Αιγύπτου από την εμπορική εκμετάλλευση των μπαχαρικών της ασιατικής ανατολής και οι φόροι που επιβάλλονταν στο ρύζι, τη ζάχαρη και το βαμβάκι, κατέκλυζαν πλέον τα οθωμανικά ταμεία. Η οικονομική ισχύς της αυτοκρατορίας επέτρεψε την αναβάθμιση και επέκταση της στρατιωτικής και ειδικά της ναυτικής επιχειρησιακής ικανότητας και δυνατότητας. Η κατάληψη του Βελιγραδίου (29 Αυγούστου 1521) κατεγράφη ως σημαντικότατη επιτυχία σε γεωστρατηγικό επίπεδο, καθώς άνοιξαν πλέον οι πύλες για την εκτέλεση επιχειρήσεων προς το εσωτερικό της Ουγγαρίας (σ.σ. Οι Οθωμανοί προσπάθησαν ανεπιτυχώς να καταλάβουν το Βελιγράδι το 1440 αλλά και το 1456).

Όσοι από τους υπερασπιστές της πόλης επέζησαν εξορίστηκαν στην Κων/πολη και στην Χερσόνησο της Καλλίπολης. Ο Σουλεϊμάν μετά από την επίτευξη του βόρειου στόχου, κινήθηκε προς νότο και προετοιμάστηκε για μια μείζονα αμφίβια επιχείρηση με σκοπό την κατάληψη της Ρόδου. Το νησί που έλεγχαν οι Ιωαννίτες Ιππότες αποτελούσε κόλαφο στον οθωμανικό οφθαλμό, καθώς δέσποζε επί των θαλασσίων γραμμών επικοινωνίας από και προς την Παλαιστίνη και παρεμπόδιζε την διέλευση των μουσουλμάνων προσκυνητών με τελικό προορισμό την Μέκκα. Οι πειρατικές επιδρομές των ιπποτών αποτελούσαν ευθεία αμφισβήτηση της παντοδυναμίας του σουλτάνου, γεγονός που δεν μπορούσε να ανεχτεί ο φέρων τον τίτλο του Πατισάχ, Σουλεϊμάν. Στις 20 Δεκεμβρίου 1522 μετά από πέντε μήνες πολιορκία υπό την προσωπική επίβλεψη και καθοδήγηση του σουλτάνου, οι ιππότες παρέδωσαν το γεωστρατηγικής σημασίας νησί που έλεγχε την ανατολική έξοδο του Αιγαίου.

Ο κύριος γεωπολιτικός στόχος των Οθωμανών ήταν να ελέγξουν πλήρως την Ανατολική Μεσόγειο. Ωστόσο Κύπρος, Κρήτη, Ρόδος και πολλά νησιά του Αιγαίου (Κυκλάδες, Δωδεκάνησα, Κύθηρα, Σποράδες, Σκύρος) συν ορισμένα φρούρια στην Πελοπόννησο (Ναύπλιο, Μονεμβασιά) αποτελούσαν κτήσεις των Βενετών και άλλων λατινικών δυνάμεων. Ο Σουλεϊμάν ασφυκτιούσε εγκλωβισμένος εντός του ελεγχόμενου από χριστιανικές δυνάμεις αρχιπελάγους του Αιγαίου. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία έπρεπε να εξελιχθεί σε ναυτική δύναμη πρώτου μεγέθους, εάν θα έπρεπε να καταστεί υπολογίσιμος διεθνής παράγων. Ο πόλεμος για την κυριαρχία της ζωτικής σημασίας αυτής λεκάνης θα εκτυλισσόταν στην θάλασσα, ένα πεδίο στο οποίο παραδοσιακά οι Οθωμανοί υστερούσαν έναντι των ναυτικών δυνάμεων της Δύσης. Είχε έλθει η συγκυρία για την ανάπτυξη της οθωμανικής ναυτικής ισχύος και προς αυτήν την κατεύθυνση βοήθησε αποφασιστικά η οικονομική άνθιση που προσέφερε η εκμετάλλευση της υψηλής γεωστρατηγικής/γεωοικονομικής αξίας εδαφικής περιοχής μεταξύ Αιγύπτου-Σινά-Στενών Αντεν.

Η κατάληψη της Ρόδου λειτούργησε ως επιπλέον ασφαλιστική δικλίδα προς όφελος της κυριαρχίας των Οθωμανών επί των Μαμελούκων της Αιγύπτου, οι οποίοι έχασαν έναν όψιμο σύμμαχο (τους Ιωαννίτες) καθώς η επιχείρηση εισβολής κατά της νήσου πραγματοποιήθηκε με αφορμή την επανάσταση του Μαμελούκου Γιαμπαρντί αλ Γκαζαλί, τον οποίον οι ιππότες υποστήριξαν με το ναυτικό τους.

Μεγάλος Βεζίρης και γαμπρός του Σουλεϊμάν υπήρξε ο Ιμπραήμ Πασάς, που γεννήθηκε στην Πάργα και ήταν Έλληνας εξωμότης. Ο Ιμπραήμ προήχθη στον επίζηλο (σ.σ. αμέσως μετά τον σουλτάνο) βαθμό από απλός αξιωματούχος χωρίς να είναι προηγουμένως βεζίρης, ενέργεια που εξέπληξε την αυλή και επιβεβαιώνει την στενή προσωπική σχέση των δύο ανδρών. Ο Ιμπραήμ Πασάς διορίστηκε κυβερνήτης της Αιγύπτου και από την θέση αυτή ασχολήθηκε με την προώθηση της γεωπολιτικής σφαίρας επιρροής και των συμφερόντων της αυτοκρατορίας στην Ερυθρά Θάλασσα, την Αραβική Θάλασσα, τον Περσικό Κόλπο και τον Ινδικό Ωκεανό. Ο Ιμπραήμ ναυπήγησε ισχυρό στόλο θέτοντας ως στόχο την πλήρη εκδίωξη των πορτογαλικών σταθμών που λειτουργούσαν ως προκεχωρημένα φρούρια-εμπορικοί σταθμοί στην Ερυθρά.

Οι θύλακες αυτοί κατεγράφησαν και αξιολογήθηκαν ως προς την οικονομική και στρατηγική τους αξία από το ναύαρχο Σαλμάν Ρεΐς, ο οποίος συνέστησε την πραγματοποίηση ναυτικής εκστρατείας. Ένας από τους πλοηγούς του Ιμπραήμ Πασά ήταν ο επίσης ελληνικής καταγωγής εξωμότης και μετέπειτα διάσημος ναύαρχος Πίρι Ρεΐς. Ήταν εκείνος που είχε παρουσιάσει για πρώτη φορά στον Σελίμ Α΄ έναν εξαιρετικό χάρτη της υδρογείου, καθώς επίσης συνέγραψε το διάσημο ναυτικό εγχειρίδιο (Κιτάμπ ι Μπαχριγιέ) «Βιβλίο της Ναυσιπλοΐας». Το 1525 ο Ιμπραήμ παρέδωσε στον Σουλεϊμάν μια ανανεωμένη έκδοση του βιβλίου βάσει της οποίας προτάθηκε η ανάληψη επιθετικής ναυτικής δράσης στην ευρύτερη περιοχή του Ινδικού, με στόχο την εκδίωξη των Πορτογάλων, προς όφελος των οθωμανικών στρατηγικών συμφερόντων. Ο διάδοχος του Ιμπραήμ (σ.σ. διορίστηκε αρχηγός του εκστρατευτικού σώματος με σκοπό την κατάληψη της Ουγγαρίας), ο ουγγρικής καταγωγής ευνούχος Χατίμ Σουλεϊμάν ανέλαβε να ολοκληρώσει το μεγαλεπήβολο σχέδιο, το οποίο ωστόσο καθυστέρησε λόγω της προτεραιότητας που έλαβαν οι ναυτικές προετοιμασίες για επιχειρήσεις στην Μεσόγειο (Αιγαίο και Ιόνιο) κατά των δυτικών δυνάμεων. Αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι μεταξύ 1531-2 ο Χατίμ ξεκίνησε την κατασκευή διώρυγας μεταξύ ποταμού Νείλου και της Ερυθράς! Ο χρονικογράφος Μαρίνο Σανούδος ανέφερε ότι δεκάδες χιλιάδες δούλοι εργάστηκαν για την αποπεράτωση ενός φαραωνικού διαστάσεων εγχειρήματος, που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

Στις 29 Αυγούστου 1526 ο στρατός του Ιμπραήμ υπό την καθοδήγηση του σουλτάνου Σουλεϊμάν νίκησε στην Μάχη του Μοχάτς τους Ούγγρους υπό την ηγεσία του Λουδοβίκου Β΄ της Ουγγαρίας και Βοημίας. Ο βασιλιάς πνίγηκε καθώς προσπαθούσε να διαφύγει ενώ ο σουλτάνος διέταξε να μην συλληφθούν αιχμάλωτοι όσοι αντιστάθηκαν στη δύναμή του. Ο Σουλεϊμάν κινήθηκε έξυπνα υλοποιώντας μια δυναμική μακριά από θρησκευτικές προκαταλήψεις γεωπολιτική σχεδίαση, αποδεχόμενος τη συμμαχία και συνεργασία του βασικότερου αντιπάλου των Αψβούργων, του Γάλλου βασιλιά Φραγκίσκου Α΄. Η άκρως ωφελιμιστική τακτική του Φραγκίσκου επέτρεψε στον Σουλεϊμάν να καταφέρει να προελάσει εντός της Ουγγαρίας και να υψώσει την ημισέληνο στα τείχη της Βούδας στις 11 Σεπτεμβρίου του 1526, η οποία λεηλατήθηκε συστηματικά. Οι Αψβούργοι τοποθέτησαν τους Οθωμανούς στην κορυφή των στρατηγικών εχθρών τους και ξεκίνησε μια περίοδος συγκρούσεων, η οποία τερματίστηκε μόνον μετά από την δεύτερη πολιορκία της Βιέννης το 1683. Ο Σουλεϊμάν δοκίμασε να καταλάβει το χριστιανικό προπύργιο αλλά απέτυχε σηματοδοτώντας το έσχατο όριο προέλασης του Ισλάμ στην Κεντρική Ευρώπη. Η Βιέννη θα αναδειχθεί σε σύμβολο της αντίστασης κατά των Οθωμανών και μετά από τη δεύτερη πολιορκία της θα αποτελέσει την αρχή του τέλους της πτώσης της αυτοκρατορίας τους.

Ο Ιμπραήμ Πασάς υπήρξε ο αρχιτέκτων της προσέγγισης των Οθωμανών με την Γαλλία, εισηγητής και υποστηρικτής των διομολογήσεων, μέσω των οποίων ξεκίνησε η εμπορική διείσδυση των δυτικών δυνάμεων στην αυτοκρατορία, γεγονός που μακροπρόθεσμα οδήγησε στην υπονόμευση και κατάρρευσή της. Η εκτέλεσή του το 1536 λίγες μόνον ημέρες μετά από την υπογραφή νέας συμφωνίας διομολογήσεων (18 Φεβρουαρίου) με τον Γάλλο πρέσβη στην Κων/πόλη Jean de la Foret, υπήρξε αποτέλεσμα μηχανορραφιών της ευνοούμενης γυναίκας (Χιουρέμ Σουλτάνα) του Σουλεϊμάν, της Ουκρανής (Ρουθηνής) Ρωξελάνης. Ωστόσο ο σουλτάνος Σουλεϊμάν λέγεται ότι έδωσε την ευκαιρία στον πιστό του φίλο είτε να διαφύγει ή ακόμη και να τον σκοτώσει, κάτι που ο Ιμπραήμ αρνήθηκε να πράξει. Η σχέση του με τους Έλληνες χριστιανούς γονείς ουδέποτε διεκόπη, καθώς αναφέρεται ότι τους είχε κοντά του στο παλάτι του που σώζεται ακόμη και σήμερα στην Κων/πόλη.

Το 1533 έγινε δεκτή οθωμανική διπλωματική αποστολή και εγκαταστάθηκε πρεσβεία στο Παρίσι, ενώ το επόμενο έτος παρέδωσε διαπιστευτήρια Γάλλος πρέσβης στον σουλτάνο. Ο αντίκτυπος στην Ευρώπη υπήρξε σοκαριστικός αλλά αναμενόμενος με βάση τα συμπλέοντα γεωπολιτικά συμφέροντα των δύο δυνάμεων, τα οποία στόχευαν στην αποδυνάμωση της Αυτοκρατορίας των Αψβούργων. Ο Σουλεϊμάν διέγνωσε ότι η ναυτική ισχύς και η προβολή της στην Δυτική Μεσόγειο θα δημιουργούσε έναν ισχυρό αντιπερισπασμό στον αυτοκράτορα Κάρολο τον Ε΄ των Αψβούργων, προσφέροντάς του μάλιστα μια ισχυρή βάση στην Βόρεια Αφρική πέραν του Αλγερίου. Στόχος ήταν το οχυρωμένο λιμάνι της Τύνιδας, το οποίο αν και έλεγχαν οι Μουσουλμάνοι ανήκε στην σφαίρα επιρροής της αψβουργικής Ισπανίας. Ο σουλτάνος διέταξε τη ναυπήγηση 70 γαλερών τις οποίες επάνδρωσαν χιλιάδες χριστιανοί και περί τους 2.000 Εβραίοι σκλάβοι. Το 1534 οι ισχυρές αυτές ναυτικές μονάδες υπό τον Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα (σ.σ. άλλος ένας αρνησίθρησκος Έλληνας από την Λέσβο, που έγινε γνωστός ως ο διαβόητος Χαϊρεντίν Ρεΐς με το προσωνύμιο «Μπαρμπαρόσα-κοκκινογένης») ανταποκρινόμενες σε αίτημα του Φραγκίσκου πραγματοποίησαν σαρωτικές επιδρομές με στόχο τις ακτές της Ιταλίας.

Ο οθωμανικός στόλος στη συνέχεια κατέλαβε την Τύνιδα στις 16 Αυγούστου 1534, αποκτώντας γεωστρατηγικό προγεφύρωμα, απειλώντας το μαλακό ιταλικό υπογάστριο του Καρόλου αλλά και την Μάλτα στην οποία κατέφυγαν οι Ιωαννίτες της Ρόδου (σ.σ. η περιοχή ανακαταλήφθηκε το επόμενο έτος από τους Ισπανούς μετά από μια πολυδάπανη εκστρατεία και έμεινε υπό τον έλεγχό τους έως το 1574, οπότε πέρασε ξανά στην οθωμανική κατοχή).

Το 1532-4 ο στόλος του Καρόλου Ε΄ υπό την ηγεσία του ικανότατου Γενουάτη ναυάρχου Ανδρέα Ντόρια κινήθηκε προς την Πελοπόννησο καταλαμβάνοντας τα λιμάνια της Πάτρας, της Ναυπάκτου και της Κορώνης, καθώς και τα φρούρια Ρίου και Αντιρρίου. Ο Σουλεϊμάν ανέθεσε τη διοίκηση του οθωμανικού στόλου στον Μπαρμπαρόσα. Ο πρώην πειρατής που ξεκίνησε την αιμοσταγή καριέρα του πραγματοποιώντας ληστρικές φονικές επιδρομές με ορμητήριο την Αλγερία (την Μπαρμπαριά) επί Σελίμ, διορίσθηκε με τιμές ναύαρχος του αυτοκρατορικού ναυτικού με αποστολή την εκδίωξη του Ντόρια. Μετά από συγκρούσεις η Κορώνη εκκενώνεται τον Μάρτιο του 1534.

Το 1536 στόλος υπό τον Μπαρμπαρόσα ενώθηκε με γαλλικές μονάδες και αξιοποιώντας ως βάση την Μασσαλία απειλούσε με επιδρομές την Γένοα, υποστηρίζοντας τις χερσαίες επιχειρήσεις του Φραγκίσκου. Την ίδια χρονιά ο μικτός γαλλο-οθωμανικό στόλος επιχείρησε να καταλάβει τις Βαλεαρίδες και πραγματοποίησε εκτενείς επιδρομές στις ισπανικές ακτές σπέρνοντας τον τρόμο. Μετά το πέρας τους για πρώτη φορά οθωμανικά πολεμικά πέρασαν τον Χειμώνα σε γαλλικό έδαφος, 83 έτη μετά από την άλωση της Κων/πολης! Τον επόμενο χρόνο ο Σουλεϊμάν τέθηκε επικεφαλής εκστρατευτικού σώματος 300.000 ανδρών, το οποίο συγκεντρώθηκε στην Αλβανία με σκοπό να περάσει τα Στενά του Οτράντο και να αποβιβαστεί στην Ιταλία. Για την επιτυχία του εγχειρήματος συγκεντρώθηκαν πάνω από 100 γαλέρες και μεγάλος αριθμός μεταγωγικών, συγκροτώντας ισχυρή αμφίβια δύναμη. Τον Ιούλιο οι οθωμανικές δυνάμεις συνοδευόμενες και από τον Γάλλο πρέσβη αποβιβάστηκαν στην Απουλία την οποίαν λεηλάτησαν για δύο εβδομάδες. Τον επόμενο μήνα ο οθωμανικός στόλος πολιόρκησε την Κέρκυρα και τον Σεπτέμβριο ενισχύθηκε από 12 γαλλικές γαλέρες. Ο διοικητής των γαλλικών πολεμικών βαρόνος Saint Blancard, «συμμαχητής» του Μπαρμπαρόσα με τον οποίον σε ορισμένες επιχειρήσεις έσφαζαν από κοινού χριστιανούς και σκλάβωναν αδιακρίτως γυναικόπαιδα, κατέπλευσε με τα σκάφη του γεμάτα λεία στην Κων/πόλη όπου πέρασε τον Χειμώνα του 1537-38.

Απολαμβάνοντας τη ναυτική υπεροχή του ο Μπαρμπαρόσα κατέλαβε το 1537 πολλά νησιά του Αιγαίου, όπως η Νάξος, η Ίος, Σύρος, Τήνος, Κάρπαθος, Αίγινα, Κάσος που ανήκαν στην Βενετία, οριοθετώντας μια περίοδο «νηνεμίας» για τους νησιωτικούς πληθυσμούς, οι οποίοι υπέφεραν τα πάνδεινα από την πειρατεία των εμπολέμων. Τον Φεβρουάριο του 1538 συγκροτήθηκε από τον πάπα Παύλο Γ΄ η Ιερά Συμμαχία με την συμμετοχή του Βατικανού, της Γένοβας, της Βενετίας, της Ισπανίας και των Ιπποτών της Μάλτας. Συγκροτήθηκε στόλος από 112 γαλέρες και 50 γαλεόνια υπό την ηγεσία του Ντόρια. Η μεγάλη στιγμή κορύφωσης της ναυτικής ισχύος του Σουλεϊμάν ήλθε στις 28 Σεπτεμβρίου 1538, όταν στη Ναυμαχία της Πρέβεζας, ο Μπαρμπαρόσα εκμεταλλεύτηκε την ατολμία του Ντόρια και κατήγαγε μια θαλάσσια νίκη, η οποία εορτάζεται σήμερα ως εθνική εορτή και επισήμως ως ημέρα του Τουρκικού Ναυτικού (σ.σ. οι καθελκύσεις και οι εντάξεις στο TDK των σκαφών της κλάσης Milgem προγραμματίζονται να εκτελούνται στη συγκεκριμένη ημερομηνία για λόγους ιστορικού συμβολισμού).

Οι Οθωμανοί φάνταζαν ανίκητοι στη θάλασσα με τους Γάλλους στο πλευρό τους. Στις 2 Οκτωβρίου 1540 η Βενετία με γαλλική παρέμβαση υπογράφει συνθήκη με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, βάσει της οποίας παραδίδει το Ναύπλιο και την Μονεμβασιά, αναγνωρίζοντας τα τετελεσμένα των προηγούμενων ετών στο Αιγαίο. Η γαληνοτάτη δημοκρατία διατηρεί τις κτήσεις στο Ιόνιο, σε περιοχές της Ηπείρου και στην Κύπρο, αλλά καταβάλλει μεγάλες αποζημιώσεις.

Σημειώνεται ότι βάσει της αμυντικής συμφωνίας μεταξύ Φραγκίσκου Α΄ και Σουλεϊμάν Α΄ ο οθωμανικός στόλος επανήλθε στη νότια Γαλλία το Καλοκαίρι του 1543 με 110 γαλέρες υπό τον Μπαρμπαρόσα και μετείχε με 50 γαλλικές στην πολιορκία και τον βομβαρδισμό της Νίκαιας. Τον Χειμώνα του 1543-44 η ναυτική μοίρα των Οθωμανών εκτέλεσε εκ νέου επιχειρήσεις με το Γαλλικό Ναυτικό στην Μεσόγειο, στοχεύοντας τις ισπανικές και τις ιταλικές ακτές, ενώ τα πλοία του σουλτάνου ελλιμενίστηκαν στον Ναύσταθμο της Τουλώνας. Μάλιστα ο καθεδρικός της πόλης μετατράπηκε σε τζαμί προκειμένου να ασκούν ανελλιπώς τα θρησκευτικά τους καθήκοντα οι μουσουλμάνοι! Μετά την αναχώρηση του οθωμανικού στόλου ο Γάλλος πλοίαρχος Polin επικεφαλής ομάδας πέντε γαλερών έπλευσε προς την Κων/πόλη στην οποία αγκυροβόλησε στις 10 Αυγούστου 1544. Πρέπει να τονισθεί ότι όλες οι γαλλικές ναυτικές αποστολές έγιναν δεκτές από τον Σουλεϊμάν με λαμπρότητα.

Η γεωπολιτική προσέγγιση του «κρίνου και της ημισελήνου» διήρκησε από το 1536 έως το 1798 (εισβολή του Μ. Ναπολέοντος στην Αίγυπτο). Οι Γάλλοι βοήθησαν πολλαπλώς τον Σουλεϊμάν, συνεχίζοντας την πολιτική της συμμαχίας και με τον Ερρίκο ΙΙ, διάδοχο του Φραγκίσκου Α΄, στηρίζοντάς τον με χρήματα, όπλα και εφόδια κατά τη διάρκεια των εκστρατειών στην Ουγγαρία (1543-44) και κατά των Σαφαβιδών στην Περσία το 1547. Οι Αψβούργοι προσπαθώντας να αντισταθμίσουν την συμμαχία μεταξύ Γαλλίας-Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επιχείρησαν να συγκροτήσουν έναν άξονα με τους Σαφαβίδες Πέρσες, ώστε να προκαλέσουν αντιπερισπασμό στα ανατολικά τους σύνορα. Παρά την αποστολή εκατέρωθεν πρεσβειών, τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας υπήρξαν περιορισμένα και χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα.

Το 1552 στόλος από 100 οθωμανικές γαλέρες κατέπλευσε στη δυτική Μεσόγειο όπου ναυμάχησε με τους Αψβούργους και τους συμμάχους τους. Το επόμενο έτος οι ναύαρχοι Τουργκούτ Ρεΐς (σ.σ. ελληνικής καταγωγής) και Κοτζά Σινάν (σ.σ. αλβανικής καταγωγής) συν τον Πιγιαλέ Πασά (σ.σ. κροατικής καταγωγής) επέδραμαν από κοινού με γαλλικά πολεμικά λεηλατώντας την Σικελία, τη Νεάπολη, τη νήσο Έλβα, ενώ εισέβαλλαν στην Κορσική. Τον Ιούλιο του 1558 ισχυρή δύναμη από 150 οθωμανικές γαλέρες υπό τον Τουργκούτ Ρείς και τον Πιγιαλέ Πασά πραγματοποίησε καταστροφικές επιδρομές στις Βαλεαρίδες, μετά από γαλλικό αίτημα. Χιλιάδες πολίτες πωλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα και οι καταστροφές που προκλήθηκαν αποτέλεσαν αίτιο ώστε ακόμη και σήμερα η 9η Ιουλίου να εορτάζεται ως «ημέρα του ολέθρου». Δύο χρόνια αργότερα τον Μάιο του 1560 το Οθωμανικό ναυτικό υπό τον Τουργκούτ Ρεΐς και τον Πιγιαλέ Πασά συνέτριψε τον συμμαχικό στόλο Ισπανών, Βενετών και άλλων δυνάμεων στη Ναυμαχία της Ντζέρμπα στην Τυνησία. Επρόκειτο για το απόγειο της οθωμανικής ναυτικής ισχύος και υπεροχής στη θάλασσα 22 χρόνια μετά τη νίκη στην Πρέβεζα. Αξίζει να επισημανθεί ότι οι Ισπανοί είχαν δυσαναπλήρωτες απώλειες 600 έμπειρων ναυτικών και 2.400 ειδικευμένων αρκεβουζιοφόρων, γεγονός που μεγέθυνε τα αποτελέσματα της οθωμανικής νίκης.

Και ενώ ο πόλεμος μαινόταν στα ευρωπαϊκά και αφρικανικά θέατρα επιχειρήσεων, μεταξύ 1538-1554 ο Σουλεϊμάν διέταξε την εκτέλεση μιας σειράς πολύ ενδιαφερουσών αμφίβιων επιχειρήσεων στην περιοχή του Ινδικού Ωκεανού. Πρόκειται για τέσσερις καταγεγραμμένες εκστρατείες (Hint Deniz seferleri). Από το 1525 όταν ο Σελμάν Ρεΐς (σ.σ. ελληνικής καταγωγής) τοποθετήθηκε διοικητής του Οθωμανικού Στόλου στην Ερυθρά Θάλασσα για να αντιμετωπίσει τους Πορτογάλους, φάνηκε ότι η περιοχή θα μετατρεπόταν σε πεδίο γεωπολιτικής και εμπορικής σύγκρουσης των δύο δυνάμεων. Με την κατάληψη της Βασόρας από τον Σουλεϊμάν το 1538 επέτρεψε την χρήση του λιμανιού ως βάσης για ναυτικές επιχειρήσεις στον Ινδικό. Την ίδια χρονιά ο Χατίμ Πασάς ως ναύαρχος του Ινδικού πραγματοποιεί την πρώτη εκστρατεία με 90 γαλέρες προσπαθώντας ανεπιτυχώς να καταλάβει το πορτογαλικό οχυρό του Ντίου. Επιστρέφοντας προσάρτησε την περιοχή της Υεμένης και το στρατηγικής σημασίας λιμάνι του Αντεν.

Μεταξύ 1548 και 1552 ο ελληνικής καταγωγής Πίρι Ρεΐς ανέλαβε τα σκήπτρα προσάρτησε το Ομάν, το Κατάρ, το Μπαχρέιν ενώ απέτυχε να αλώσει την ακρόπολη του νησιού Ορμούζ την οποίαν κατείχαν οι Πορτογάλοι. Αφήνοντας τον στόλο στη Βασόρα επέστρεψε στο Σουέζ όπου του ανακοινώθηκε η τιμωρία του γιατί εγκατέλειψε τα πλοία και αποχώρησε! Το 1552 ο ελληνικής ή αλβανικής καταγωγής Μουράτ Ρεΐς ο γηραιότερος αντιμετώπισε έναν ισχυρό πορτογαλικό στόλο. Ακολούθησε η μεγαλύτερη ναυμαχία από πλευράς συμμετοχών πλοίων και ισχύος πυρός κατά την οποία οι Οθωμανοί βύθισαν την πορτογαλική ναυαρχίδα, αλλά οι καιρικές συνθήκες δεν επέτρεψαν την ολοκλήρωση της νίκης. Τον επόμενο χρόνο ο ναύαρχος Σειντί Αλί Ρείς (πιθανότατα ελληνικής καταγωγής από τον Γαλατά και ρίζες από την Σινώπη) τέθηκε επικεφαλής μιας όχι και τόσο καλά εξοπλισμένης ναυτικής δύναμης, η οποία αφού επιβίωσε από τοπικό τυφώνα έφθασε στην Ινδία. Ο ναύαρχος κατέληξε στην αυλή του αυτοκράτορα των Μουγκάλ Χουμαγιούλ και επέστρεψε στην Κων/πόλη μερικά χρόνια αργότερα.

Το 1565 ο Σουλεϊμάν λίγο πριν από το θάνατό του οργάνωσε μια μεγάλη ναυτική εκστρατεία με στόχο την κατάληψη της Μάλτας και τον έλεγχο της κεντρικής Μεσογείου. Η εκστρατεία δεν υπήρξε επιτυχής και σήμανε την αρχή του τέλους της εποχής της οθωμανικής ναυτικής υπεροχής, η οποία κορυφώθηκε με την κατάκτηση της Κύπρου και την επακόλουθη ήττα στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571, μετά από τον θάνατο του Σουλεϊμάν, ο οποίος είχε συμβάλλει αποφασιστικά στην ανάπτυξη και εμπέδωσή της. Ωστόσο, οι Οθωμανοί δεν κατέθεσαν τα όπλα και συνέχισαν να επενδύουν στη ναυτική ισχύ, γεγονός που τους έδωσε την ευκαιρία να πανηγυρίσουν την τελευταία τους μεγάλη ναυτική επιτυχία έναν αιώνα αργότερα το 1669 με την ολοκλήρωση της κατάκτησης της Κρήτης. Ως επιμύθιο της προσπάθειας του Σουλεϊμάν να συγκροτήσει μια ισχυρή ναυτική παρουσία σε όλες τις θάλασσες καταγράφεται η αποστολή πλοίων στην Ινδονησία, η οποία ολοκληρώθηκε από τον διάδοχό του Σελίμ Β΄, ο οποίος έστειλε στο Ατσεχ της Σουμάτρας το ναύαρχο Κούρτογλου Χιζίρ Ρεΐς.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

>Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τ. Ι, Εκδοτική Αθηνών.
>Roger Crowley, Empire of the sea, Faber & Faber, 2008.
>Matthew Carr: Blood and Faith: The Purging of Muslim Spain, The New Press, 2009.
>R. C. Anderson, Naval Wars in the Levant 1559-1853, Princeton University Press, Princeton, 1952.
>John Guilmartin, Gunpowder and Galleys, Cambridge University Press, Cambridge, 1974.
>John F. Guilmartin, Jr.,Galleons and Galleys: Gunpowder and the Changing Face of Warfare at Sea, 1300-1650, Cassell, 2002.

Κοκκινοσκουφίτσα, Αποσυμβολισμός

Η Κοκκινοσκουφίτσα είναι χαρακτήρας του ομώνυμου παραμυθιού, στο οποίο ένα κοριτσάκι έρχεται αντιμέτωπο με τον κακό λύκο.

Η πιο γνωστή έκδοση του παραμυθιού σήμερα είναι αυτή που γράφτηκε από τους Αδελφούς Γκριμ, ανάμεσα στα άλλα παραμύθια που κατέγραψαν μεταξύ των ετών 1812 - 1857, ενώ προγενέστερα το παραμύθι είχε καταγραφεί από τον Σαρλ Περό (Charles Perrault) το 1697.

Στο παραμύθι, η Κοκκινοσκουφίτσα, ένα κοριτσάκι με κόκκινο παλτό και σκούφο, πηγαίνει φαγητό στη γιαγιά της στο δάσος. Ο κακός λύκος την συναντά και προσπαθεί να την καθυστερήσει, δείχνοντάς της ένα λιβάδι με λουλούδια για να πάει μερικά στη γιαγιά της. Έτσι, ο λύκος φτάνει πρώτος στη γιαγιά της, την τρώει, μα λόγω της τρομερής του πείνας την καταπίνει ζωντανή. Έπειτα, ο λύκος στήνει παγίδα στην Κοκκινοσκουφίτσα μεταμφιεσμένος ως η γιαγιά της. Η Κοκκινοσκουφίτσα φτάνει και ο λύκος την καταπίνει και αυτήν. Στο τέλος όμως, ένας περαστικός κυνηγός φτάνει πάνω στην ώρα, σκοτώνει τον λύκο, βγάζει την Κοκκινοσκουφίτσα και την γιαγιά της από την κοιλιά του και τις σώζει.

Αποσυμβολισμός.
 
Στην Κοκκινοσκουφίτσα στο κεφάλι βρίσκεται η ψυχή που έχει συνείδηση του εαυτού της.

Η γιαγιά αντιπροσωπεύει τις αρχαίες δυνάμεις και την αρχαία σοφία που φθίνουν.

Η Κοκκινοσκουφίτσα αναζητά την σοφία.

Όμως υπάρχουν παγίδες που στήνονται από τις σκοτεινές δυνάμεις του υλισμού και οι  οποίες αντιπροσωπεύονται από τον λύκο.

 Η αθώα ψυχή αντιλαμβάνεται τα θέλγητρα του κόσμου των αισθήσεων και προς στιγμή χάνεται μέσα τους.

Οι σκοτεινές δυνάμεις θέλουν να καταστρέψουν την κοσμική σοφία και να πάρουν τη θέση της.
 
Όταν η Κοκκινοσκουφίτσα πηγαίνει στο σπιτάκι δεν αναγνωρίζει τον λύκο στην αρχή αλλά μετά αντιλαμβάνεται τη ζωική του φύση.

Στην στιγμή ο λύκος πηδά και καταβροχθίζει και αυτήν. Η ψυχή έχει καταβροχθισθεί από τις δυνάμεις του κακού, είναι μια περίοδος δοκιμασίας, μια διαδικασία μύησης.

Όμως ανώτερες δυνάμεις είναι διαθέσιμες.

 Ο κυνηγός βρίσκεται εκεί σαν τη σοφή δύναμη της μοίρας.

Το ψαλίδι είναι σημάδι της αφυπνισμένης του συνείδησης.

Η Κοκκινοσκουφίτσα σώζεται. Το ίδιο και η γιαγιά.

Οι δυνάμεις του κακού καταστρέφονται.

Η ψυχή έχει αντιληφθεί τις παγίδες του υλικού κόσμου και στο μέλλον ξέρει πιο μονοπάτι  να διαβεί.''

[New]

Γιατί απειλήθηκε ο χωρόχρονος των δικαστηρίων με βόμβα λίγο πριν την έναρξη της δίκη Μαρινάκης και Θεοδωρίδη?
Αναβολή καυτής πατάτας... κάποιον Μάρτιο?

Aπειλή για βόμβα και αναβολή δίκης Μαρινάκη (pics)
http://www.gazzetta.gr/football/article/690502/apeili-gia-vomva-kai-anavoli-dikis-marinaki-pics

Γιατί αναβλήθηκε 2 φορές (Οκτώβριο - Δεκέμβριο) η δίκη "Χαστούκι Κασιδιάρη στη Λιάννη?
Αναβολή πατάτας για... 1^η Μαρτίου του 2016?

 

[davelis]

Για τον Μαρινάκη ξερω
Θα δικαστει απο Αθηναικό Λαικό Δικαστηριο, αμεσα με την καταληψη της εξουσίας.

Για το αλλο, θα σε γελάσω..

 

[ayuto1966]

O πιο cult αρχηγος κομματος που εχει δει ο τοπος.........


Μπορει να μην τον γνωριζεται μιας και ειναι Κορινθιος αλλα εχει αφησει εποχη στην Πελοπονησο την δεκαετια του 80!!!!!!!!!!!!!Παρτε ματι και λιωστε ο τζες δεν υπαρχει............Μπορει να μην τον προλαβα αλλα εχω ακουσει τρελες ιστοριες για τον Τσαμαντα.....Οπου ειχε προεκλογικη συγκεντρωση τοτε γινοντανε της πουτανας μονο για το γελιο

Του ερμου αυτουνου κατι καλοθελητες Κορινθιοι τον ξεπουπουλιασανε μιας και ειχε τεραστια περιουσια και απο αυτον τον ''τρελο και γραφικο'' ζουν εκατονταδες παρασιτα πλεον στην πολη μου



http://youtu.be/Fu5e-cUpekM


Στο 8.11 παιρνει και κυπελλο 

[New]

Ακόμα να βγάλει σποτ ο ΓΑΠ...

Ο Ομπάμα καταργεί Νόμο που επέτρεπε σε πλούσιους αμερικανούς να την βγάζουν στο αφορολόγητο... θα ήπιε τσίπρα.

[New]

Ο κ/ος Μαρίας Σπυράκης της ΝΔ...

«Ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδιάζει να καταργήσει το ΑΣΕΠ και να αντικαταστήσει τις αξιοκρατικές προσλήψεις στο Δημόσιο με  στρατό υμετέρων» δήλωσε εκ μέρους της ΝΔ η Μαρία Σπυράκη.

«Μετά τη χυδαία  προσβολή προς τους Έλληνες που εκτόξευσε ο κ. Τσίπρας από τη Ρόδο [περί της φράσης ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα], τώρα το σχέδιο του διχασμού περιλαμβάνει αποκλειστικά κομματικές προσλήψεις. Οι Έλληνες δεν θα το επιτρέψουν» συνέχισε.

... και το νου στο πήδημα ο κ/ος Μαρίας Σπυράκης.

[New]

Wednesday, 14 January 2015
Simon Wren-Lewis

Let us hope for a Syriza victory

If you think this sentiment is dangerous, because you have read that if this left wing party formed a government after the forthcoming Greek elections the Eurozone would be plunged into crisis, I suspect you should reconsider where you get your information from.[1] Here is why.

Syriza wants to reduce the burden of Greek government debt by various means, which would clearly benefit Greece and mean losses for its creditors. Its bargaining position is strong because the government is running a primary surplus. This means that if all debt was written off and the Greek government was unable to borrowing anything more, it would be immediately better off because taxes exceed government spending. In contrast the creditors’ position in such a situation is normally very weak, which is why some kind of deal is usually done to reduce the debt burden. Creditors take a hit, but not as bad a hit as they would if all debt was written off.

It might appear as if the creditors have an extra card in this particular case - they can throw Greece out of the Eurozone. Be absolutely clear, that is a threat being made by the creditors. Greece under Syriza has no intention of leaving the Euro, even if they defaulted on all their debt, so they would have to be forced out. I have never seen it set out clearly how the rest of the Eurozone would force Greece to leave without compromising the independence of the ECB, but let’s assume that they have the power to do so. Would the Eurozone ever carry out this threat?

Expelling Greece from the Eurozone because they wanted to renegotiate their debts would be an incredibly stupid thing to do. For a start, the creditors would lose everything, because obviously Greece would go for complete default in those circumstances. In addition, individuals and markets would immediately worry that the same fate might befall other periphery countries. (The story that Dani Rodrik tells is all too plausible.) What would be the gain?

The standard answer is that by exercising this threat you prevent other periphery countries trying to follow Greece’s example. Moral hazard - the sins that have been committed in your name! In reality the interest rate on part of Greek debt has already been reduced in earlier negotiations (see also Andrew Watt here). There is nothing compelling the core countries to treat each periphery country equally - as Ireland has found out to its cost. Peter Spiegel puts it clearly in the FT:

“How radical is Mr Tsipras’ idea of a Paris Club-style debt restructuring? So radical that, according to three officials involved in the discussions, eurozone officials actively considered such a plan in late 2012. The French-led initiative would have led to Greece’s debt obligations being cut in tranches — much the same way bailout aid is granted — after meeting a series of economic reform commitments.”

So even if some in Germany were stupid and cruel enough to suggest throwing Greece out, it seems inconceivable that the rest of the Eurozone (or the IMF) would allow it. In reality reducing the debt burden in Greece (and probably elsewhere [2]) would do the Eurozone a lot of collective good. Greece would be able to relax the crippling austerity that has had disastrous economic and social consequences. The core countries and the IMF could at least partially undo the mistakes they made from 2010 to 2012 in first delaying default, and then failing to impose a complete default, mistakes IMF staff [4] at least now recognise. German taxpayers might be encouraged to understand that the problem since 2010 has not been Greek intransigence but the actions of their own governments in trying to protect their own banks and in dispensing unrealistic degrees of austerity. Philippe Legrain argues the case in detail here. As Thomas Piketty succinctly puts it, Syriza “want to build a democratic Europe, which is what we all need”. 

Following a post like this I invariably get comments that tell me about all the terrible things that still go on in Greece. I want to make two final points here. First, if things have not changed following years of acute austerity in Greece, might this mean that we need something else besides more acute austerity? Might it mean we need a move away from the traditional governing elites? [3] Second, a widely recognised measure of fiscal stance is the underlying (cyclically corrected) primary balance (the deficit less debt interest). Here is the OECD’s latest estimate for 2014. Do not complain that Greece is backsliding on austerity! And before you tell me that the law must be followed, read a post I am proud I wrote.



[1] The preliminary decision of the ECJ today might have been much more dangerous. For an excellent discussion prior to the judgement see Ashoka Mody.

[2] Barry Eichengreen and Ugo Panizza doubt whether the primary surpluses that some countries would need to run without more debt relief are politically feasible. I’m a little more optimistic, but that is different from saying that some debt renegotiation would not be beneficial in the longer term.

[3] There would be the added bonus of seeing a well known economic blogger become a politician!

[4] My initial version just said IMF, but as Peter Doyle reminds me, this staff critique was not endorsed by IMF management.
 

Πηγή: Posted by Mainly Macro at 02:51

[dreven]

 

http://www.youtube.com/watch?v=7lHzsnm3dgs#t=25
 

[ΛΟΚΟ]

Ο ίδιος ο απαχπάν, ερωτώμενος πως θα κάνει βιώσιμο το χρέος ...απαντά:

[pagourenko1966]

ΗΓΕΤΗ ΚΑΝΕ ΜΑΣ ΝΑ ΚΛΑΨΟΥΜΕ

Σήμερα θα γίνει στα  Γιάννινα η κεντρική προεκλογική του «Κίνηματος Δημοκρατών-Σοσιαλιστών», με ομιλητή τον επικεφαλής του κόμματος,  Γιώργο Παπανδρέου.
Η κ. Παπανδρέου,  θα μιλήσει στο κοινό σε αίθουσα του ξενοδοχείου «Du Lac»,στις 6 το απόγευμα. Στην ομιλία του, θα παρουσιάσει τις θέσεις του κόμματος του για τις εκλογές, ενώ θα αναφερθεί και στα γεγονότα που οδήγησαν στην οικονομική κρίση στη χώρα, την περίοδο που ο ίδιος ήταν πρωθυπουργός και επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ.

http://allnews-epirus.blogspot.gr/2015/01/blog-post_435.html

ΑΥΓΑ ΘΑ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ  ΕΙΣΟΔΟ

[fon7]

Κάποτε γέμιζαν πλατείες...Τώρα στο ξενοδοχείο μεταξύ συγγενών και φίλων.Και δεν λέω μόνο για εδώ ή μόνο για τον συγκεκριμένο.

Πάντως αντί για εκλογές μπορούμε να μοιράσουμε και όσκαρ.Όποιος μαζέψει τα περισσότερα να κάνει κυβέρνηση.

[pagourenko1966]

Κάποτε γέμιζαν πλατείες...

το και καλα τριτο κομμα του Μπομπολα αυτους μαζεψε στη Λαμια?

[fon7]

Κάτσε σε λίγες μέρες θα έχουμε φωτογραφίες από εδώ.Ούτε το φώτοσοπ δεν τους γλυτώνει.

[dreven]

Κι όμως κύριοι, νομίζω πως και εσείς τους αδικείτε και ο Κούγιας διαψεύδεται που λέει μαζεύει περισσότερο κόσμο η μπάλλα από την πολιτική 

Εκτός κι αν νομίζετε ότι θα μάζευε περισσότερο κόσμο απ αυτούς ο Κιτσιομπίλης βγαίνοντας να πει ότι θα μας σώσει   8)
 

[Crimson Glory]

http://lamiastereanews.blogspot.com/2015/01/blog-post_93.html

Τσεκουράτος...βόθρος.

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Πρόγμμα voucher για ανέργους. Έναρξη αιτήσεων Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015.

Ν.Δ.                                                                         
ΜΙΣΕΛ                                                                                 
ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ
ΒΟΥΛΤΕΨΗ
ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΟΣ
ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ
ΔΕΝΔΙΑΣ
ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΑΝΝΑ
ΚΟΥΜΟΥΣΤΑΚΟΣ
ΜΕΙΜΑΡΑΚΗΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ
ΜΙΧΕΛΑΚΗΣ
ΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ
ΠΑΛΛΗ ΦΑΝΗ
ΧΑΤΖΗΑΔΚΗΣ


ΠΑΣΟΚ
ΑΛ ΣΑΛΕΧ
ΦΩΦΗ
ΠΥΡΡΟΣ
LOVERDOS
XΡΥΣΟΧΟΙΔΗΣ

[ΛΑΜΙΑ FANS]

https://www.youtube.com/watch?v=7lHzsnm3dgs