«Όσα έζησα στον Άγιαξ και στην Ευρώπη»
Σήμερα στον «Η.Α» θα παραθέσουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, ξεχωριστή από τις άλλες, με τον 22χρονο Γιαννιώτη ποδοσφαιριστή Χάρη Κωστάκη. Ο οποίος έλυσε το συμβόλαιό του από τον ΠΑΣ Γιάννινα, με δική του πρωτοβουλία και μεταγράφηκε στην κυπελλούχο Σλοβενίας Ντομζάλε.
Πλέον και αυτός ανήκει στην οικογένεια των Ελλήνων παικτών που παίζουν στο εξωτερικό. Απλά ο Κωστάκης δεν βγήκε σαν «πρωτάρης» έξω από τα σύνορα της Ελλάδας, αλλά είναι η 3η φορά που θεωρεί το ποδοσφαιρικό του διαβατήριο για να κολλήσει Ευρωπαϊκά ένσημα σε σημαντικές ομάδες και σε μεγάλα γήπεδα. Η πρώτη φορά που «ξενιτεύτηκε» ήταν το 2005 που εντάχτηκε στις ξακουστές ακαδημίες του «Άγιαξ» , αφού οι σκάουτερ του Ολλανδού «Αίαντα» τον είχαν εντοπίσει σε ένα καμπ στο Λουτράκι όπου ο μικρός Χάρης είχε λάβει μέρος με τις ακαδημίες της ομάδας «Ελπίδες» Ιωαννίνων. Μετά από μια δίχρονη παρουσία του εκεί, εντάχτηκε στην δεύτερη ομάδα της Ολλανδικής Τελστάρ. Στη συνέχεια ο νόστος για την Ελλάδα και την οικογένειά του, τον ανάγκασαν να γυρίσει στην Ελλάδα, όπου είχε μια πολύ καλή πορεία με τον Εθνικό Πειραιώς. Τον Ιανουάριο του 2011 ξαναθεώρησε το διαβατήριό του για την Τσεχία όπου πέρασε από την ομάδα Μλάντα Μπόλεσλαβ για να επιστρέψει εκ νέου στην Ελλάδα φορώντας τη φανέλα του Ηρακλή Θεσσαλονίκης και του ΠΑΣ. Μόνο που στον «Αίαντα» της Ηπείρου δεν πήρε συμμετοχές. Έτσι για 3η φορά ο Χάρης Κωστάκης θεώρησε εκ νέου το Ευρωπαϊκό διαβατήριο και μεταγράφηκε στην κυπελλούχο Σλοβενίας Ντομζάλε. Δε νομίζουμε να υπάρχουν πολλά παιδιά στην ηλικία του (γεννήθηκε στις 12-7-1990 στα Γιάννινα) που να ανδρώθηκαν ποδοσφαιρικά στις ακαδημίες του μεγάλου Άγιαξ και να έχει κάνει άλλες δύο μεταγραφές σε ομάδες του εξωτερικού.
-Πως νιώθεις μετά το διαζύγιο με τον ΠΑΣ;
«Νιώθω κάποια πικρία, γιατί έφυγα από την ομάδα με το όνομα της οποίας μεγάλωσα και σαν Γιαννιώτης θα την έχω πάντα στην καρδιά μου. Έφυγα διότι δεν πήρα κάποια ευκαιρία για να δείξω αν αξίζω να είμαι στον ΠΑΣ και επειδή θέλω να παίξω ποδόσφαιρο, αποφάσισα να χαράξω μια νέα πορεία στην καριέρα μου. Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, το καλύτερο ήταν να φύγω. Αν ήξερα ότι θα έπαιρνα έστω μία ευκαιρία, είχα το κουράγιο να παλέψω, αλλά κάτι τέτοιο δυστυχώς δεν έγινε. Σαν Γιαννιώτης χαίρομαι που η ομάδα πάει καλά. Είναι το λιγότερο που μπορεί να προσφέρει στον υπέροχο κόσμο που είναι συνεχώς δίπλα της».
-Αγωνιστικά πως είδες τον ΠΑΣ;
«Είναι καλή ομάδα και δίκαια βρίσκεται σε υψηλές θέσεις. Κι έχει τις προϋποθέσεις να πάει ακόμα καλύτερα, αρκεί να προσπαθήσουν όλοι. Η πόλη είναι στο πλευρό της ομάδας, κάτι που δεν συμβαίνει σε άλλες περιοχές. Απλά λείπουν οι προπονητικές εγκαταστάσεις για να γίνεται καλύτερα η δουλειά. Κατά τα άλλα υπάρχει καλή οργάνωση στην ομάδα, καλό κλίμα και όλα τα παιδιά είναι αξιόλογοι χαρακτήρες».
-Πως έγινε η μεταγραφή σου το περασμένο καλοκαίρι στον ΠΑΣ, αφού είχε γραφεί ότι είχες προτάσεις και από άλλες ομάδες;
«Δεν το κρύβω ότι σαν Γιαννιώτης είχα πόθο να παίξω στον ΠΑΣ. Στα Γιάννινα με το δικό του όνομα μεγαλώσαμε, πηγαίνοντας από μικροί στο γήπεδο. Είχα πρόταση από τον Ηρακλή για ανανέωση αλλά και από ομάδα της Kύπρου με πολύ καλές απολαβές, αλλά προέκυψε η περίπτωση του ΠΑΣ, ήρθα σε συμφωνία με τον πρόεδρο και έτσι γύρισα στο σπίτι μου -τα χρήματα ήταν επουσιώδες θέμα- με την προοπτική να κάνω εδώ καριέρα. Αλλά στο ποδόσφαιρο τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα περιμένεις και τώρα κοιτάζω μπροστά: η ζωή συνεχίζεται».
-Μίλησέ μας για την επόμενη μέρα και για τη νέα σελίδα στην καριέρα σου.
«Φεύγοντας από τον ΠΑΣ, ο νους μου ήταν στο εξωτερικό. Ήρθαμε σε επαφή με μια ομάδα στη Σλοβενία, στην οποία υπέγραψα και ξεκίνησα προετοιμασία. Είναι η ομάδα Ντομζάλε, περσινή κυπελλούχος της Σλοβενίας και θα έλεγα η τρίτη ποδοσφαιρική δύναμη της χώρας, μετά τη Μάριμπορ και την Ολύμπια Λουμπλιάνας. Θεωρώ μια καλή περίπτωση για μένα, αφού είναι μια ομάδα εμποτισμένη με τη φιλοσοφία να προωθεί νέους παίκτες».
-Πες μας για τη νέα σου ομάδα τη Ντομζάλε, που εδρεύει, ποια είναι τα χαρακτηριστικά της;
«Εδρεύει σε ένα προάστιο της Λουμπλιάνας. Το Ντομζάλε είναι μικρότερη πόλη από τα Γιάννινα και η ομάδα έχει οικογενειακό κλίμα με χαμηλό μέσο όρο ηλικίας. Από τη Ντομζάλε προέρχεται ο τερματοφύλακας της Ίντερ Χαμίρ Χαντάνοβιτς, αφού προηγουμένως είχε περάσει από την Ουντινέζε».
-Οι πρώτες εντυπώσεις από τη Ντομζάλε; Πως σε υποδέχτηκαν εκεί οι παράγοντες;
«Συνάντησα ζεστούς ανθρώπους, πολλοί μιλάνε Αγγλικά και έτσι δεν θα έχω πρόβλημα προσαρμογής. Η Σλοβενία είναι μια Ευρωπαϊκή χώρα με πολλές επιρροές από την Ιταλία και την Αυστρία. Με το που πήγα στη Ντομζάλε έγινα θέμα στις εφημερίδες, γιατί είμαι ο πρώτος Έλληνας παίκτης που μεταγράφηκα στη Σλοβενία. Αυτή την εποχή έχει διακοπεί το πρωτάθλημα λόγω του χειμώνα και θα ξεκινήσουμε σε λίγο καιρό. Στην Α’ κατηγορία υπάρχουν 10 ομάδες και το πρωτάθλημα γίνεται σε τρεις γύρους».
-Οι εγκαταστάσεις καλές;
«Πολύ καλές, με γήπεδο και προπονητικό κέντρο. Φαίνεται να υπάρχει άριστη οργάνωση. Παράλληλα είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ και τις εγκαταστάσεις της Ολύμπια Λουμπλιάνας, που πραγματικά έμεινα άναυδος από αυτές».
-Οι Σλοβένοι που ήρθαν στην Ελλάδα, όπως ο Σίσιτς για παράδειγμα δεν είχαν πρόβλημα προσαρμογής. Πιστεύω να ισχύει και τι αντίθετο για τους Έλληνες στο Σλοβένικο ποδόσφαιρο.
«Για να είμαι ειλικρινής, δεν γνωρίζω πολλά πράγματα για το Σλοβένικο ποδόσφαιρο. Παρακολούθησα πρόσφατα σε βίντεο τον τελικό κυπέλλου όπου η Ντομζάλε κέρδισε 4-3 τη Μάριμπορ, τεχνικός διευθυντής της οποίας είναι ο παλιός παίχτης του Oλυμπιακού Zάχοβιτς, και απόλαυσα θέαμα».
-Χάρη να γυρίσουμε πίσω γιατί έχεις μια ενδιαφέρουσα διαδρομή. Θα ήθελα να σταθούμε στο κεφάλαιο Άγιαξ. Πως προέκυψε η πρόταση να φοιτήσεις στις φημισμένες ακαδημίες του;
«Ήμουν στις ακαδημίες των Ελπίδων Ιωαννίνων από πιτσιρικάς και συμμετείχα σε ένα καμπ που έγινε στο Λουτράκι. Εκεί κάναμε μια βδομάδα προπονήσεις και οι Ολλανδοί αξιολόγησαν τον κάθε παίκτη. Ζήτησαν να πάμε να προπονηθούμε στην Ολλανδία εγώ, ο Λάμπρου που είναι τώρα στη Φέγενορντ και ο Αναστασόπουλος του Πανιωνίου. Ύστερα από έναν χρόνο μας κάλεσαν να προπονηθούμε, μας ξαναείδαν μετά από ένα χρόνο πάλι στο Λουτράκι και τελικά κάλεσαν εμένα και τον Λάμπρου να ενταχθούμε κανονικά στις ακαδημίες του Άγιαξ».
-Πόσο καιρό έμεινες εκεί;
«Τέσσερα χρόνια έμεινα στο Άμστερνταμ. Δύο στις ακαδημίες του Άγιαξ και άλλα δύο χρόνια στις ακαδημίες μιας άλλης ομάδας που συνεργαζόταν με τον Άγιαξ, της Τέλσταρ που είναι στη Β’ κατηγορία».
-Γύρω από τις ακαδημίες του Άγιαξ υπάρχει ένας μύθος. Για πες μας πως ήταν τα πράγματα εκεί;
«Δεν έχουν καμία σχέση με τις ακαδημίες που ξέρουμε στην Ελλάδα. Είναι σε άλλα επίπεδα, πολύ προχωρημένα. Τα παιδιά, για παράδειγμα, δεν μένουν εσώκλειστα εντός των τειχών των ακαδημιών, αλλά φιλοξενούνται από οικογένειες, τις οποίες χρηματοδοτεί ο Άγιαξ. Κι αυτό γίνεται για τα παιδιά που είναι από άλλες περιοχές να έχουν τη θαλπωρή του σπιτιού, μια οικογένεια να τους φροντίζει και φυσικά να αποτρέπεται ο ιδρυματισμός. Με λεωφορείο της ομάδας, που μάζευε τα παιδιά από τα σπίτια, πηγαίναμε σχολείο και μετά το σχολείο συγκεντρωνόμασταν στο προπονητικό κέντρο για προπόνηση. Έπειτα μας ετοίμαζαν φαγητό ενώ υπήρχαν μελετητήρια με δασκάλους για να διαβάζουμε τα μαθήματά μας. Ύστερα κάναμε προπόνηση και δειπνούσαμε όλοι μαζί. Σας τα λέω γενικά, γιατί αν μπούμε σε λεπτομέρειες δεν θα τελειώσουμε ποτέ…».
-Με την πρώτη ομάδα του Άγιαξ είχατε επαφές;
«Βεβαίως. Mερικές φορές κάναμε και δίτερμα. Εκεί κοντά προπονούταν και η πρώτη ομάδα και αρκετές φορές ερχόταν για να δουν τις δικές μας προπονήσεις ή αγώνες».
-Έχεις γνωρίσει τον Κρόιφ και τους άλλους μεγάλους παίκτες του Άγιαξ;
«Εγώ δεν πρόλαβα τους παλιούς παίκτες και δεν ήξερα να τους ξεχωρίσω τότε, παρά μόνο τον Κρόιφ. Πολλοί απ’ αυτούς ερχόταν και παρακολουθούσαν τους αγώνες μας. Επίσης στο γήπεδο του Άγιαξ υπάρχει ένας ειδικός χώρος που περνάς με διαπίστευση που μαζεύονται όλοι οι παλιοί παίκτες. Εκεί έχω πάει αρκετές φορές και συνάντησα μάλιστα και τον Κρόιφ, το ίδρυμα του οποίου χρηματοδοτεί ένα πανεπιστήμιο με το όνομά του στο οποίο είχα εγγραφεί. Είχα συναντήσει, επίσης, τον Χουλσόφ, που ήταν παλιότερα προπονητής του ΠΑΣ, τον Kάιζερ, τον Mπλιντς, ο οποίος ήταν διευθυντής των ακαδημιών την πρώτη μου χρονιά, και πολλούς άλλους».
-Από τη θητεία σου στον Άγιαξ τι σου έμεινε περισσότερο;
«Στην αρχή μου φάνηκαν όλα δύσκολα και απαιτητικά, αφού μπήκα σε ένα ποδοσφαιρικό κολέγιο θα έλεγα. Γρήγορα προσαρμόστηκα στο στυλ παιχνιδιού που μας μάθαιναν και όλα πήγαν καλά. Kέρδισα πολλές εμπειρίες γύρω από το ποδόσφαιρο, και όχι μόνο, και νομίζω ότι το πέρασμά μου από εκεί με ωφέλησε σε σημαντικό βαθμό».
-Μετά τον Άγιαξ που πήγες;
«Ο Άγιαξ συνεργαζόταν με την ομάδα Τέλσταρ και εγώ 16 ετών εντάχτηκα στη δεύτερη ομάδα. Εκεί αγωνίστηκα δύο χρόνια, αλλά αυτή η ομάδα αντιμετώπιζε πολλά οικονομικά προβλήματα και ουσιαστικά εκείνη την περίοδο είχε απορροφηθεί από την Αλκμαάρ. Ενώ είχαμε αξιολογηθεί να ενταχθούμε στην πρώτη ομάδα, η Τέλσταρ πήρε παίκτες από την Αλκμαάρ. Μου είπαν να περιμένω ένα εξάμηνο με την πιθανότητα να γίνω επαγγελματίας στην Αλκμαάρ, αλλά όντας ήδη 4 χρόνια στην Ολλανδία -έφυγα 15 χρονών- μου είχε λείψει πάρα πολύ το σπίτι μου. Μάλλον αναζητούσα την αφορμή να γυρίσω πίσω και αυτό ενδεχομένως να ήταν λάθος μου. Ίσως έπρεπε να είχα μείνει εκεί».
-Στη συνέχεια τι έγινε;
«Γύρισα στην Ελλάδα και έπαιξα ενάμιση χρόνο στον Εθνικό. Μάλιστα την πρώτη χρονιά είχαμε μια εξαιρετική πορεία και παίζαμε όμορφο ποδόσφαιρο. Το χειμώνα του 2011 έλυσα το συμβόλαιο για να έρθω στον ΠΑΣ, τελικά αυτό δεν έγινε και έφυγα για την Τσεχία όπου μεταγράφηκα στην Μλάντα Μπόλεσλαβ. Ήταν μια καλή ομάδα, αλλά αντιμετώπισα προβλήματα επικοινωνίας και προσαρμογής. Ήμουν μόνος μου, δεν μιλούσαν Αγγλικά και έτσι παρότι είχα συμβόλαιο το έλυσα και γύρισα στην Ελλάδα, όπου έπαιξα για 6 μήνες στον Ηρακλή. Το καλοκαίρι του 2012 μεταγράφηκα στον ΠΑΣ και τώρα ανήκω στην Ντομζάλε της Σλοβενίας».
-Είσαι 22 ετών και αγωνίστηκε σε τρεις ξένες ομάδες. Νομίζω ότι αποκόμισες τεράστιες εμπειρίες και σε μια ηλικία με μεγάλο βαθμό αφομοίωσης.
«Στο εξωτερικό οι ομάδες λειτουργούν περισσότερο επαγγελματικά και αξιοκρατικά απ’ ότι στην Ελλάδας ενώ έχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις από τους ποδοσφαιριστές. Yπάρχει, φαντάζομαι, και εκεί παρασκήνιο αλλά δεν παίζει τόσο καθοριστικό ρόλο όπως στην Eλλάδα. Θα έλεγα ότι πέρασα από σημαντικά ποδοσφαιρικά σχολεία και ό,τι αποκόμισα αυτά τα χρόνια θα με βοηθήσουν σημαντικά στην καριέρα και γενικότερα στη ζωή μου».
-Κλείνοντας τη συνέντευξη θα ήθελα μια τελευταία λέξη πάλι για τον ΠΑΣ Γιάννινα.
«Του εύχομαι καλή επιτυχία και να πάει όσο το δυνατόν καλύτερα. Ευχαριστώ τον πρόεδρο κ. Χριστοβασίλη που με επέλεξε φέρνοντάς με το καλοκαίρι στον ΠΑΣ. Ευχαριστώ τους συμπαίκτες μου, τον κόσμο του ΠΑΣ που πάντα στηρίζει την ομάδα και τον κ. Αλέκο Πότση. Εύχομαι καλή επιτυχία στον προπονητή κ. Χριστόπουλο, σέβομαι τις επιλογές και τις αποφάσεις του, ανεξάρτητα αν δεν ήμουν εγώ στα πλάνα του. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο χρόνος είναι ο καλύτερος κριτής».λλ
