To δανειζομαι απο την Κλεοπατρα Κοντονικα , προσυπογραφω , με την μονη παρατηρηση οτι για οτι διαβασετε την ευθυνη την εχει ο αρχηγος .
O κ. Βαρουφάκης δεν είναι πλέον υπουργός.
Ανακουφίστηκε όπως δήλωσε. Πήγε για μπύρες κι έστησε πηγαδάκι με τους κοινοβουλευτικές συντάκτες στο εντευκτήριο της Βουλής όπου ανέπτυξε την αιρετική (φυσικά) άποψή του για το ευρωκοινοβούλιο και απέδωσε ευθύνες στους υπαίτιους -εντός και εκτός Ελλάδος- της απομάκρυνσής του.
Η περίπτωση του κ. Βαρουφάκη ίσως κάποτε εξηγηθεί επαρκώς και έτσι θα δοθούν και οι απαραίτητες απαντήσεις σε πολλά ανεξήγητα. Ωστόσο οι επιπτώσεις της πολιτικής του είναι άμεσες και τετελεσμένες.
Από την εκλογική νίκη, μετά το πρώτο δεκαπενθήμερο χαράς και ευφορίας που εξαντλήθηκε στις ενδυματολογικές του προτιμήσεις, στην εικόνα του ξένοιαστου καβαλάρη και τα ουάου στις συνεντεύξεις τύπου, ο κ. Βαρουφάκης ξεκίνησε το ξήλωμα της χώρας, με ανυπολόγιστο ακόμα κόστος.
Τον Φεβρουάριο του 2015 η νέα κυβέρνηση εξασφάλισε την 4μηνη παράταση για να φέρει μια οριστική συμφωνία έως την 30η Ιουνίου, ημέρα που σφραγίσθηκε με την ανακοίνωση του Δημοψηφίσματος και την κορύφωση του δράματος.
Σ’ αυτούς τους τέσσερις μήνες ο κ. Βαρουφάκης πέτυχε:
• Την εκροή καταθέσεων από το τραπεζικό σύστημα ύψους περίπου 45 δις ευρώ . Κάθε φορά που απομακρυνόταν η προοπτική μιας συμφωνίας, οι καταθέσεις έφευγαν από τις τράπεζες με αποκορύφωμα το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουνίου κατά τη διάρκεια του οποίου οι αναλήψεις εμφάνιζαν γεωμετρική πρόοδο.
• Την απόσυρση από την κυκλοφορία μετρητών που μπήκαν σε μπαούλα και στρώματα.
• Την εκροή πολύτιμης ρευστότητας στο εξωτερικό, στην πιο κρίσιμη για τη χώρα στιγμή.
• Τη μείωση κατά 40 δις ευρώ των ενεχύρων για άντληση ρευστότητας των τραπεζών από τον ELA. Αυτό ήταν αποτέλεσμα των αυξημένων εκροών και της ανάγκης των τραπεζών να τροφοδοτούνται με ρευστότητα, που συνεχώς περιοριζόταν.
• Την εξάντληση πολύτιμης ρευστότητας του Δημοσίου χωρίς να φροντίσει καν για την ανανέωση λήξεων εντόκων [/b]γραμματίων, τα οποία η χώρα αποπλήρωνε κανονικά στερώντας από τον εαυτό της πολύτιμα αποθέματα. Αποτέλεσμα να φθάσει στο σημείο μηδέν και να αφαιμάξει τα τελευταία διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων της τοπικής αυτοδιοίκησης, των οργανισμών του δημοσίου για να πληρώσει μισθούς του δημοσίου και συντάξεις.
Στη διάρκεια αυτών των τεσσάρων μηνών, ο κ. Τσίπρας συναντήθηκε με την κ. Μέρκελ και τον κ. Ολάντ περισσότερες φορές απ’ όσες όλοι οι Έλληνες πρωθυπουργοί μαζί την τελευταία πενταετία. Και κάθε φορά που διαφαινόταν η πιθανότητα συμφωνίας, ο κ. Βαρουφάκης έβγαινε με το στυλάκι του αστού επαναστάτη και με μία δήλωση περηφάνιας και ηθικής ανάτασης, τα τίναζε όλα στον αέρα.
Όλο αυτό το διάστημα, ο κ. Βαρουφάκης ροκάνιζε χρόνο, στέγνωνε τράπεζες και αγορά και ξεγύμνωνε την χώρα από όλα τα μαξιλάρια ασφαλείας, για να τη φέρει στο σημείο μηδέν στην εκπνοή της προθεσμίας.
Ο πρωθυπουργός φαίνεται πώς εμπιστεύθηκε τον υπουργό (της επιλογής του) και τον ακολούθησε μέχρι τέλους σ’ αυτόν τον δρόμο του ολέθρου και πήρε την απόφαση του δημοψηφίσματος, αφήνοντας άναυδο τον κόσμο όλο.
Η ανακοίνωση του δημοψηφίσματος ήρθε να αποτελειώσει την ήδη γονατισμένη χώρα.
Περιορισμοί των συναλλαγών, σημαίνει θάνατος για την αγορά, εξευτελισμός των πιο αδύναμων, ζημιά τεραστίων διαστάσεων για τη βαρύτερη βιομηχανία αυτή του τουρισμού στην περίοδο αιχμής. Και μάλιστα οι περιορισμοί αυτοί βρήκαν το τραπεζικό σύστημα πιο αποδυναμωμένο από ποτέ σε επίπεδο ρευστότητας.
Το Χρηματιστήριο έκλεισε. Αυτό σημαίνει απομείωση της αξίας της περιουσίας του δημοσίου σε μετοχές, τραπεζών, ΟΤΕ, ΕΛΠΕ, ΔΕΗ κ.α. πλησιάζει σε μηδενισμό. Είναι ενδεικτικό ότι τον Φεβρουάριο η αξία των μετοχών που κατέχει το δημόσιο στις τράπεζες ήταν 16 δις ευρώ.
Σήμερα άραγε γνωρίζει ο κ. Βαρουφάκης πού βρίσκεται η αξία αυτής περιουσίας;
Κι αν η οικονομία «ξαναχτίζεται», η εμπιστοσύνη, η αξιοπιστία, η σοβαρότητα, το κύρος της χώρας στο εξωτερικό, πώς θα ξαναχτιστεί; Προφανώς είναι ψιλά γράμματα για τον περήφανο διαπραγματευτή πρώην υπουργό.
Κατάφερε να στρέψει όχι μόνο τους εταίρους της Ευρωζώνης αλλά και όλες τις χώρες της Ε.Ε. εναντίον της χώρας.
Κατάφερε να οδηγήσει τους Podemos,τον «φυσικό σύμμαχο» της κυβέρνησης να στραφεί σε φυγή για να απομακρυνθεί το ταχύτερο από την τοξική συναναστροφή με την Ελλάδα, που βρέθηκε στη δυσκολότερη διαπραγμάτευση με διακύβευμα την ίδια την επιβίωσή της, έρημη χωρίς καμία συμμαχία, πέραν της Κίνας ή της Ρωσίας που έβλεπε στον ύπνο του ο κ. Βαρουφάκης κάτω από τον ίσκιο της Ακρόπολης.
Ο επιφανής και δημοφιλής οικονομολόγος, έπαιξε τη χώρα και 11 εκατομμύρια πολίτες σε μια ζαριά. Και μετά σηκώθηκε ανακουφισμένος από το τραπέζι της πόκας αδιαφορώντας για τον ομαδικό θάνατο που προκάλεσε.
Ανακοίνωσε την «παραίτηση» του μέσω του twitter, αδιαφόρησε για όλους και για όλα, καβάλησε τη μηχανή του και πήγε για μπύρες γελώντας. Και ως μη έχων ουδεμία επίγνωση της κατάστασης, ο κύριος «με λένε Γιάνη» μπορεί την Κυριακή να δώσει άλλη μια παράσταση, διδάσκοντας περηφάνια σ’ αυτούς που καταδίκασε είτε σε μια κατοχική πείνα, είτε στη δραχμή χωρίς καμία πρόβλεψη, κανένα σχεδιασμό, καμία οργάνωση, καμία ανησυχία. Όπως αποδεικνύεται, σ’ αυτούς τους πέντε μήνες που διετέλεσε υπουργός, μεγαλύτερη ανησυχία είχε για την αποτυχία διορισμού της κ. Παναρίτη στο ΔΝΤ, παρά για την καταβολή των συντάξεων.
Ο μοιραίος κ. Βαρουφάκης μετά απ’ όλα αυτά συνεχίζει να είναι ένας γελαστός βουλευτής των 5-6.000 ευρώ και τον πληρώνει μια χώρα που την οδήγησε γελώντας στο κενό.
Πώς γελάει; [/i]
