Πολιτικά διαφωνώ με τον ΣΥΡΙΖΑ και με ό,τι αυτός αντιπροσωπεύει.
Βεβαίως και δέχομαι ότι μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν άνθρωποι δημοκράτες, προοδευτικοί.Ο κόσμος που τον ακολούθησε είναι στη πλειοψηφία του αγνός λαϊκός κόσμος, που αγανάκτησε και έψαχνε μια χαραμάδα ελπίδας. Όμως εδώ δεν πρόκειται για απλή πολιτική διαφωνία με ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και ό,τι εξυπηρετεί η ύπαρξή του,αφού η απάτη ήταν συνειδητή.
Δεν κρύβεται στην άγνοια των διαδικασιών, ούτε στην πολιτική απειρία του "πρωτάρη",Ούτε στον αποδιοπομπαίο τράγο Γ. Βαρουφάκη. Ο Ζίζεκ που τόσο αγαπάει ο ΣΥΡΙΖΑ, γράφει ότι στις μέρες μας η Αριστερά κάνει ό,τι θέλει αλλά δεν μπορεί να κάνει η Δεξιά και το αντίστροφο. Κατάφερε να φέρει ένα μνημόνιο που δεν θα τολμούσε να φέρει ο Σαμαράς, Ούτε καν να σκεφτεί ο Τζήμερος.
Κατάφερε να βάλει την υπογραφή στον βίαιο θάνατο του ελληνικού λαού στο αριστερό υποσέλιδο ενός κατάπτυστου κειμένου.
Αυτές τις μέρες γράφτηκαν πολλά. Ρίξτε τα κείμενα για τον Τσίπρα που "ρισκάρει τη ζωή του για να μας σώσει", τα άλλα για τον "Ευρωπαίο ηγέτη που αλλάζει την ΕΕ" ,και κείνα για την "εθνική περηφάνια" στον κάδο ανακύκλωσης.... Έχουμε δύσκολες μέρες μπροστά μας.!
Χρέος μας είναι να μην αφήσουμε τον κόσμο που προδόθηκε από την "πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση" να επιστρέψει με τα κεφάλια κάτω στην μιζέρια της μνημονιακής ζωής. Να μην αφήσουμε τον λαό έρμαιο στις ορέξεις των δήθεν αντισυστεμικών νεοναζί.
Τώρα που έπεσαν οι μάσκες τα πράγματα ξεκαθαρίζουν.