Πρώτο ημίχρονο με τους βάζελους να μη μπορουν να περάσουν μπροστά και να αλλάζουν πασσούλες στο κέντρο.
Εμείς ψάχναμε την ευκαρία μας με γηγορες επιθέσεις και φαινόμασταν αρκετά πιο επικίνδυνοι από τον τσουκουτσούκου λαγό.
Στο δεύτερο από την αρχή φάνηκε να κερδίζουν μέτρα με τις αλλαγές μπάλας να γίνονται πιο κοντά στη περιοχή μας κι άρχισαν να γίνονται επικίνδυνοι. Κι όπως είπα σ' ένα φίλο μ' εμάς από την άλλη να γινόμαστε ακόμη πιο επικίνδυνοι αφού αφήναν χώρους.
Κι ήρθε το 1-0 έτσι.
Μεγαλύτερη πίεση από τον βάζελο που έφτανε πιο γρήγορα στη περιοχή.
Να μας τέλειωσαν οι ανάσες λόγω μικρού ρόστερ και να τους δώσαμε τόσα μέτρα; Μάλλον.
Και γίνεται η αλλαγή Γιάκου - Μπέριου.
Κατόπιν εορτής βέβαια, γιατί κανείς δεν ξέρει την εξέλιξη αν δεν έβλεπε τη κόκκινη ο Καρανίκας, γνώμη μου είναι ότι το κέντρο ήθελε ενίσχυση, να ανακόπτει παλι ψηλά τις επιθέσεις και όχι να περιμένουμε πίσω, όπου την πατάτα ...την έχουμε.
Με ποιόν να το ενίσχυε; Ξέρω γω, βάλε Μασούρα, βάλε Ηλιάδη, δε νομίζω να υπήρχε άλλος.
Με τον Μπέριο άδειασε περισσότερο το ήδη κουρασμένο κέντρο και μεταφέαυμε μόνοι μας το παιχνίδι μέσα στη περιοχή μας. Παίρνει τη κόκκινη και ο μικρός και η σεμνή τελετή λαμβάνει τέλος.
Ακόμη και με δέκα όμως στο γήπεδό μας βάζεις τον Ίλιτς πιο μπροστά και το χτυπάς το παιχνίδι, ΠΑΣ είσαι.
Από παίχτες δεν έχω παράπονα, λίγο περισσότερο ξύλο θα ήθελα, αλλά οκ.
Για μεταγραφές τι καθόμαστε και λέμε; Αφού δεν ειναι τι χρειαζόμαστε και που, είναι τι μπορούμε να παρουμε προέδρου επιτρέποντος και "θέλοντος".
Κρίμα, θα μπορούσαμε να το καθαρίσουμε με σκορ πρόκρισης κιόλας.
Υ.Γ.
Λάθη μπορούμε να υποδεικνύουμε σε προπονητή παίχτες.
Ευθύνες όμως δεν υπάρχουν σ' αυτούς ...ούτε μία.
Άλλος είναι ο υπ(αν)εύθυνος.