Τώρα που το σκέφτομαι, εύκολα θα φανταζόμουν την εξέδρα μας, αλλάζοντας το πρώτο σε δεύτερο και τρίτο πρόσωπο, να του το τραγουδάμε εν χορώ, όπως λ.χ.
"με τα ρούχα σου μαλώνεις και φωνάζεις σαν τρελός", κλπ
"η παλάμη σου σε τρώει..."
"τίποτα απ` αυτά δεν είναι η αιτία του κακού,
δεν θα είχες γίνει έτσι αν πηδούσες που και που..."
Κάνω εικόνα τον ΧΒ δίπλα του να του το σιγοτραγουδάει και τρελαίνομαι - στα όρια της ηρεμίας του αδελφούλη μου
