Σπάνια γενετική διαταραχή εμποδίζει τις ρατσιστικές προκαταλήψειςΔιακρίσεις, προϊόν του φόβου
Τα παιδιά που πάσχουν από το σύνδρομο του Ουίλιαμς, μια σπάνια γενετική ασθένεια του εγκεφάλου, περιέργως δεν αναπτύσσουν τις ασυνείδητες ρατσιστικές προκαταλήψεις που απαντώνται σχεδόν στο σύνολο του γενικού πληθυσμού, διαπιστώνουν Αμερικανοί ερευνητές.
Από προηγούμενες μελέτες είναι γνωστό ότι τα παιδιά που πάσχουν από το σύνδρομο είναι ασυνήθιστα φιλικά και δεν φοβούνται τους ξένους όπως τα φυσιολογικά παιδιά. Σε συνδυασμό με αυτές τις προηγούμενες παρατηρήσεις, η νέα έρευνα υποδεικνύει ότι οι ρατσιστικές προκαταλήψεις οφείλονται στον κοινωνικό φόβο που μας προκαλούν οι ξένοι.
Το στοιχείο που ενισχύει αυτή την υπόθεσης είναι το γεγονός ότι τα παιδιά με το σύνδρομο Ουίλιαμς δεν αναπτύσσουν μεν ρατσιστικές προκαταλήψεις, αναπτύσσουν όμως προκαταλήψεις με βάση το φύλο, οι οποίες δεν φαίνεται να σχετίζονται με τον κοινωνικό φόβο.
Είναι γνωστό, εξάλλου, ότι το σύνδρομο Ουίλιαμς σχετίζεται με ανωμαλίες στη λειτουργία της αμυγδαλής του εγκεφάλου, μιας περιοχής που ρυθμίζει τις αντιδράσεις στο φόβο και τις κοινωνικές απειλές.
Σημαντικό είναι επίσης το γεγονός ότι τα παιδιά με το σύνδρομο Ουίλιαμς αποτελούν λαμπρή εξαίρεση όσον αφορά τις φυλετικές διακρίσεις. Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι, ακόμα και οι άνθρωποι που διαβεβαιώνουν πως δεν είναι ρατσιστές, σχεδόν πάντα εκδηλώνουν ρατσιστικές τάσεις χωρίς καν να το αντιλαμβάνονται.
Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές του Κεντρικού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας στο Μάνχαϊμ της Γερμανίας συνέκριναν 20 φυσιολογικά παιδιά με ισάριθμα παιδιά που πάσχουν από το σύνδρομο. Όλα τους ανήκαν στην καυκάσια φυλή και είχαν ηλικία 7-16 ετών.
Τα παιδιά και των δύο ομάδων εξετάστηκαν με το στάνταρτ τεστ φυλετικών και σεξουαλικών διακρίσεων, το οποίο βασίζεται στη διήγηση ιστοριών με εικόνες, οι οποίες αφορούν λευκούς και μαύρους χαρακτήρες, άνδρες και γυναίκες.
Για παράδειγμα, τα παιδιά κλήθηκαν να κοιτάξουν μια εικόνα με ένα λευκό και ένα μαύρο αγόρι και να μαντέψουν ποιο από τα δύο ήταν άτακτο και ζωγράφισε με μπογιά τους τοίχους του σπιτιού του.
Μεταξύ των φυσιολογικών παιδιών, το 83% των απαντήσεων ενοχοποιούσε τους χαρακτήρες με μαύρο δέρμα, ένδειξη φυλετικής προκατάληψης. Μεταξύ των παιδιών με το σύνδρομο όμως, το αντίστοιχο ποσοστό ήταν μόλις 63%, ένδειξη σημαντικά μειωμένης προκατάληψης.
Η διαφορά αυτή δεν υπήρχε όσον αφορά τις διακρίσεις με βάση το φύλο. Και οι δύο ομάδες εκδήλωσαν τέτοιες σεξουαλικές προκαταλήψεις στο 90% των περιπτώσεων.
Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι ο κοινωνικός φόβος, ο οποίος απουσιάζει από τους ασθενείς του συνδρόμου, σχετίζεται με τις φυλετικές προκαταλήψεις αλλά όχι τις σεξουαλικές.
Ο Δρ Αντρεα Μέγιερ-Λίντενμπεργκ, επικεφαλής της μελέτης, εκτιμά ότι οι θεραπευτικές προσεγγίσεις για την καταπολέμηση του κοινωνικού φόβου θα ήταν ιδανικές και για την καταπολέμηση του ρατσισμού.
Παραδέχεται πάντως ότι τα συμπεράσματα της μελέτης δεν μπορεί να θεωρηθούν οριστικά. Μια εναλλακτική εξήγηση θα ήταν, για παράδειγμα, ότι τα παιδιά με το σύνδρομο του Ουίλιαμς δεν αναπτύσσουν φυλετικές προκαταλήψεις απλά επειδή αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη μάθηση.
Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Current Biology.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=1125583Προβλέπω εμβολιασμό για εμάς τούς υπολοίπους !
