Οχι ωρέ, εντάξει, σιγά.
Ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη, όχι συγνώμη, ζητάει νέα μπάλα κι είχε κάνα 10λεπτο ακόμα
Τρομερές εποχές, παίζει να μη είχε βγει ούτε ο Αντρέας ακόμα, ενώ οι χωροφυλάκοι
πούλεγε κι ο ΤάσιοΣτούκας είναι οι φύλακες άγγελοι του σπιτιού μας,
φορούσαν ακόμα τα πράσινα με τα κορδόνια, δεν είχαν ενοποιηθεί με τς αστυφυλάκοι.
Βασικά μεγάλωσα με πολύ Πρέβεζα, πέρα από Γιάννινα, παρτίδες με Ηγουμενίτσες-Αρτες-Μέτσοβα
δεν είχα κείνα τα χρόνια, ά από καμμιά Κόνιτσα, αλλά μέχρι εκεί και γούσταρα που το βρήκα.
Μ θύμισε Κυανή Ακτή καλοκαίρια ατελείωτα πλάτσα πλούτσα, μετά μπάλα όλη μέρα με τέρματα πότε ελιές
και πότε πορτοκαλιές, βραδάκι βόλτα λιμάνι, θερινό σινεμά, σουβλάκια πατάτες τζατζίκια παγωτά, πολύ μέγκλα
Εποχές που δεν είχαν όλοι αμάξι ακόμα, ποδήλατο σακαράκα, καμμιά φλορέτα κι αν.
Οι κερατάδες όμως εκεί ξέρετε τι είχαν κάνει να κόψουν το μπέχο στο γήπεδο;
Τέρμα πάνω στην ψηλή περιμετρική μάντρα από τσιμεντότουβλα, είχαν
χώσει στο όρθιο σπασμένα χοντρά γυαλιά από μπύρες κι αναψυκτικά, έτσι που κι αν
σκαρφαλώσεις μέχρι εκεί να μη μπορείς, αίσχος, να πιαστείς να κατσαρώσεις και να πηδήξεις