Κι εγώ από μπέμπης.
Κι αφού το είδα να γίνεται μια φορά, θα το ξαναδώ. Κι εύχομαι αυτή τη φορά να κάνουμε και το ταξίδι και να μη μείνουμε με τη χαρτοπετσέτα απ' την τρόπτα.
Για φέτος δεν έχει. Μόνο μέσω κυπέλου και με μεγάλη δόση τύχης.
Σε ότι αφορά αυτό (το κύπελο) θα δούμε και κατάκτηση και χαμένο τελικό. Μοναχά άδεια να έχουμε κι ας τραβήξουμε κουπί Σκάλα Ιωαννίνων (πρ. Ηγουμενίτσα) - Μάλτα. Γιατί με τριήρεις θα πάμε, να το ζήσουμε ρε αδερφέ.
Να σημειώσω τέλος πως και στη χρονιά Χριστόπουλου, το γήπεδο ήταν άδειο. Απαράδεκτα άδειο και ξενέρωτο, τόσο για τις εμφανίσεις της Ομάδας, όσο και για την προσπάθεια των παιχτών αλλά και τη βαθμολογική συγκομιδή. Τα πανηγύρια της πλατείας στο τέλος ήταν καλά για την Πίνδο Κόνιτσας. Όχι για τον Άγιαξ της Ηπείρου.
Για να γυρίσει ο κόσμος θέλει σκληρό σοκ (αλλαγή ιδιοκτησίας, Όραμα, πολιτική παε, Όραμα, αγωνιστική επιτυχία, Όραμα, σοβαρές κινήσεις προσέλκυσης κόσμου, Όραμα, κύπελο, Ευρώπη, Όραμα, Όραμα, Όραμα)...
Ελπίζουμε...