Δυό φάτσες πικραμένες - κουρασμένες.
Δυό φάτσες που ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι αναλογίζονται, ποιά ήταν η λεπτομέρεια που μας στέρησε προσωρινά τον επόμενο σταθμό του ταξιδιού μας στο Όνειρο.
Δυό φάτσες που το πίστευαν και στεναχωρέθηκαν.
Δυό φάτσες που φορούσαν ένα ανθυποχαμόγελο αναπολώντας τη διαδρομή.
Δυό φάτσες ΠΑΣ Γιάννενα, μετά το τέλος του παιχνιδιού στο Περιστέρι.
Θα μπορούσαν να ήταν ΕΣΥ, δεν έχει σημασία ποιός εσύ, ήταν ο ΠΑΣ.
Ήρθε η ώρα του απολογισμού.
Η ώρα που πρέπει να δεις τι έγινε σωστά αυτή τη φορά και με βάση αυτά να προχωρήσεις για τα όμορφα και τα μεγάλα.
Ήρθε όμως και η ώρα να στείλεις οριστικά και αμετάκλητα όλα τα βαρίδια που σε πισωγύριζαν εκεί που τους πρέπει ...στα σκατά.
Ήρθε η ώρα ν' ανοίξεις όλα τα χαρτιά και να τα βάλεις κάτω.
Να αναληφθούν ευθύνες και να απονεμηθούν τα μπράβο εκεί που είναι το σωστό και όχι από συνήθεια.
Κι όπως λέει ο ΚανΚαν:
Τέλος πολλά μπράβο και ευχαριστώ στην ομάδα, το staff και την ΠΑΕ για όσα περάσαμε.
Ανυπομονούμε να ζήσουμε ακόμα μεγαλύτερες στιγμές και να φωνάξουμε πιο δυνατά.
Πολλά μπράβο κι ευχαριστώ σε όλους - και ξέρω ότι υπάρχουν πάρα πολλοί - τους αφανείς ήρωες που μόχθησαν κι έδωσαν ότι μπορούσαν για το ταξίδι αυτό.
Από τον τελευταίο πιτσιρίκο που κράταγε ένα πυρσό στη νύχτα που κάηκαν τα Γιάννενα, ως και τον τελευταίο ΠΑΣολέ που κατάφερε να επαναφέρει στην κερκίδα έστω και έναν ακόμη.
Όπως ακριβώς τα λέει το πανί μας
Υ.Γ.
Από τη μεριά μου, αφού ψιλοστέγνωσαν τα μάγουλά μου και ψιλοκαθάρισε η φωνή μου...
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΡΕ ΜΟΥΤΡΑ, ΟΛΟΥΣ.
ΓΙΑ ΤΟ ΠΙΟ ΜΠΛΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΟΥ.
ΓΙΑ ΤΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΑΝΑΤΕ ΔΩΡΟ.
