Μετα από μισο αιωνα με λιγες χαρες και πολλες πικρες ηρθε επιτελους η ωρα.
Βλέποντας όλα αυτά τα χρονια κάθε τυχαρπαστο και διατοντα αστερα με φορτωμενο η καταφερτζή προεδρο, ηρθε η στιγμη το ονειρο να γινει πραγματικοτητα.
Αυτος ο αγωνας πρεπει να είναι πανηγυρι, να'χει κατι από την μυσταγωγια των πανηγυριων που γινονται στα ιερα χωματα του χωριου του καθενος μας.
Τρελλα και χαρα για δυο μερες.
Ολη η πολη την παραμονή και την ημερα του αγωνα να ζει μονο γι'αυτον.
Αυτό το ματς Παγουραδες δεν πρεπει να ξεχαστεί ποτε, οσο υπαρχει αυτή η ομαδα.
Να είναι το σημειο αναφορας.
Αλλα όχι μονο για το αγωνιστικο κομματι.
Οι παικτες στον αγωνιστικο χωρο ξερουν τι πρεπει να κανουν.
Πρεπει και μεις όμως στην κερκιδα να κανουμε την δουλεια μας.
Θα είναι πολλα ματια πανω μας το βραδυ της Πεμπτης.
Η υπολοιπη πολη που δεν θα βρισκεται στο γηπεδο, οι ξενιτεμένοι ηπειρώτες μας, πολλοι ποδοσφαιρόφιλοι απ'ολη την χωρα, μα περα απ'ολους αυτους θα μας βλεπει
ο Αλβαρα ο ινδιάνος μας,
ο Λακης,
ο Γιωργος ο Πρισκας,
ο Παπαγεωργιου,
και ολοι οι αλλοι που μας αφησαν διχως να προλαβουν .
Μα θα μας βλεπουν και οι μαλλιαδες μας,
ο Τσιτσε από την Αργεντινη,
ο Ζντενκο που θα είναι ενας από εμας.
Εχουμε βαρια ευθυνη στους ωμους μας Παγουραδες.
Εχουμε την ευθυνη ο αγωνας αυτος να μη λησμονηθεί ποτε.
Το χρωσταμε σ'ολους τους παραπανω μα πανω απ'ολα το ρωσταμε στους εαυτους μας.
Να χαρουμε οσο μπορούμε τον αγωνα και σαν λυτρωση ν'αφησουμε πισω σε μια γωνια του μυαλου μας οτι περασαμε.
Το μπαραζ της λαρισσας,
του πυργου,
τα χωρια της Γ εθνικης,
τα ατελειωτα χιλιόμετρα σε αφιλοξενα μερη,
τους υποβιβασμούς ,
τα πετρινα χρονια.
Χαρειτε οσο μπορειτε Παγουραδες, ρουφηξτε κάθε σταγονα από την γιορτη αυτή και αναθεμα σ'οποιον πει ότι ξεδιψασε.
Χαρειτε και αν ένα δακρυ τρεξει εκει κοντα στους Ζωσιμαδες, να ειστε για κατι σιγουροι, οτι είναι δακρυ χαρας Αδερφια.
by
papakostas
