Μετα απο πολύωρη ξεκουραση και υπνηλία ας πουμε δυο λογια.
Αγωνιστικα, απο το πρωτο ημιχρονο φαινοταν οτι θα μας κανουν ζημια απ τα πλαγια με παραλληλες και το αντεξαμε διοτι αυτοι σουταραν.
Δεύτερο ημίχρονο μας επιασαν στον υπνο λιγο το αγχος μετα το πέναλτι λιγο η πιεση... αλλα στο τελος ολα καλα.
Λαθοι εγιναν του στυλ οτι εμεις επρεπε να τους κανουμε παιχνιδι γτ εμεις ειχαμε το αποτελεσμα απ την αρχη και σε περιπτωση απειλής να παιζαμε πιο σκληρα και καμια καρτα να τρωγαμε παει για καλο σκοπο. Πραγμα που έλειψε κ γιαυτο ασκήθηκε πολυ πιεση απ τα Νορβηγα.
Συνοδοιπόρος του οδικου ταξιδιου απο Μοναχο με τον τρανό- τρελο-οδηγαρα- Taseuropas, μαζι με τους Paspaliaris, Geopas & Ορεστη. Κινηθηκαμε για τα Νορβηγα, ταξιδι ατελείωτο χαρα μεγαλη, ειχα χρονια να τους δω ολους και χαρηκα που τους εχει καλα ο Θεος.
Αμετρητα τα χιλιόμετρα μεχρι το Δανεζικο λιμανι απ οπου θα φταναμε ολο και πιο κοντα στον Αγιαξ της Ηπείρου καθως βλέποντας οτι η μερα νυχτα δν γίνεται.
Μετα απο λιγες ωρες φτακαμε στο κοντινό λιμανι του Σιεν...
Απο μεσα μου υπαρχει ενα συνθημα και ενα πανο.
"Μέχρι την άκρη του κοσμου ταξιδεψα" και "Τα χιλιόμετρα ειναι λιγα".
Εκει στο Σιεν βρεθηκαμε με πολλους αδερφους-αρρωστους χρονια είχα να τους δω τους περισσότερους ενιωσα απιστευτη χαρα. Ξεκινησε το Σιεν να γίνεται Γιαννιωτικο Μπλε ΠΑΣολεδικο και τα συνθηματα πηγαιναν κ ερχοντουσαν.
Στο γηπεδο (περαν οτι ηταν γηπεδαρα) οταν ξεκινησαμε τα συνθηματα για την αγαπη μας, την αρρώστια μας ακουγαμε τον αντίλαλό τους, οι Νορβηγοι εχουν παθει πλακα, εντος γηπεδου κ εκτος.... ειδικα στο κομματι που τα σκορ ελεγε 3-0 η φωνες μας δυναμωναν.
Προσπαθουσαμε με νυχια κ με δόντια ολοι μας να εμψυχωσουμε τους παιχτες μας να κερδισουμε τον "πολεμο" Ελληνες εναντιων Βίκινγκς, ΠΑΣ εναντίων Οντ.
Βρισκομαι πισω απ τν Πασχαλακη... βλεπω τν Κουτρη να κανει την μυτια-πλασε... η μπαλα παει αργα αργα βλεπω τον τερμα τους δεν την φτανει και γκαριζω να το ακουσουν ολα τα Γιαννενα ΓΚΟΛΛΛΛΛΛΛΛΛ δεν ξερω που βρεθηκα αγκαλια με ολα τα αδέλφια μου, το μυαλο μου περνάνε ολες οι αναμνησεις απο ολα τα κωλοχωρια τς Ελλαδος τς πικρες που παρατσακ να νιωθαμε αλλη μια γτ ΠΑΣ εισαι.... και κλαιω σαν μικρο παιδι γονατισμενος... σηκωθηκα στις αγκαλιες απ αλλους κ με βλεπουν οι σεκιουριτη να ριχνω μια ρωχαλα με αιμα το λαρυγγι αντεχε ακομα κ με ρωταν ολα καλα... απαντηση ολα τελεια... εξαιρετικά.
Οτι ειπε ο Chilly, ακριβως ετσι ειναι...
Χαθηκαμε ο καθε ενας ξεχωριστα σε ταξιδια παλια και επανηλθαμε απ τον ουρανο στην γη βλεποντας τον ΠΑΣ να βαζει το Ευρωπαϊκό του κουστουμι.
Στο τελος του ματς οι αγκαλιες με παιχτες ειναι απλα ανεκτημητες.
Ειμασταν ολοι μια οικογένεια παιχτες και φίλαθλοι ενα κουβαρι... για την ΠΟΛΗ και το ΣΗΜΑ ΣΤΗΝ ΦΑΝΕΛΑ.
Ευχαριστώ πολύ! Τον Taseuropas για την υπομονη του και την αντοχη του.
Δν ξερω πως να στο ξεπληρωσω... εζησα την σύγχρονη ιστορία του ΠΑΣ μας με τα αλλα μου αδέρφια που θα το διηγουμαστε στα παιδια μας αργότερα.
Απλα ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ. ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ