Η εποχή που 40.000 Ηπειρώτες των Αθηνών σκοτώνονταν για ένα μαγικό χαρτάκι έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Οι απόγονοι των "ξενιτεμένων Ηπειρωτών" έχουν μετατραπεί σε "Αθηναίους, Ηπειρώτες στην καταγωγή".
Λογικό. Απλώς για να γεμίσεις γήπεδο, πρέπει να δουλέψεις πλέον! Η Ομάδα δεν έχει σκορ πρόκρισης αλλά μπορεί να το παλέψει. Τίποτα δεν τέλειωσε, το ξέρουμε και το ξέρουν. Θα ήμουν αρκετά πιο αισιόδοξος για sold out αν είχαμε καταφέρει να σκοράρουμε στο Αλκμααρ.
Πώς το δουλεύεις; Με χαμηλές τιμές εισιτηρίων στο γήπεδο με στόχο: α) να προσελκύσεις και ντόπιους, β) να βοηθήσεις τον κόσμο που έτσι κι αλλιώς θα ξοδέψει κάμποσα για να πάει από περιοχές εκτός Αθηνών. Το δουλεύεις με καμιά 20αριά ΜΠΕΧΟ λεωφορεία από Γιάννενα (Δήμος, παε, χορηγοί). Το δουλεύεις με καλέσματα των ηπειρωτικών οργανώσεων ανά την επικράτεια και κυρίως της Πανηπειρωτικής των Αθηνών.
Ένα sold out, σε κάθε περίπτωση θα είναι συγκινητικό. Τι ρεκορ προσέλευσης έχει το γήπεδο Περιστερίου;
Σε ότι αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά διαφορετικά από το πρώτο παιχνίδι. Αναγκαστικά θα παίξουμε άμυνα για να μην το αρπάξουμε και θα κυνηγήσουμε κάποιο γκολ σε αντεπίθεση ή στημένη μπάλα. Ίσως πρέπει να παίξει ο Ισπανός, αφού ο ρόλος δεν πάει στο Φερφελή. Αν το ματς είναι στα κουλουράκια, τον βάζεις μετά το 60' που πρέπει να παίξεις πιο έντονα για το γκολ, θα χρειαστείς φορ περιοχής και παίχτη δυνατό στα στημένα.
Η μαλακία που κάναμε στο πρώτο παιχνίδι είναι που δεν πιέσαμε ψηλά. Την είχαν έτοιμη την πίτα αλλά δεν είμαστε σε θέση να πιέσουμε. Ας το δοκιμάσουμε εδώ στο πρώτο 10λεπτο. Αν πάμε το ματς στην παράταση, όλα μπορούν να γίνουν και πρώτος στόχος είναι αυτός (το μινιμουμ δηλαδή, να μη δεχτείς γκολ - να πετύχεις ένα).
Συνεχίζουμε να το χαιρόμαστε, είμαστε μια χαρά, γουστάρουμε και αν πάμε με την ψυχολογία ψηλά, μπορούμε κι άλλη πρόκριση ή έστω ένα μεγάλο, ιστορικό παιχνίδι που θα θυμόμαστε για χρόνια. Το βράδυ πανηγύρια σε Αθήνα, Γιάννενα και όπου αλλού. Σε αναμμένα κάρβουνα για την κλήρωση της επομένης.
Μεγάλες στιγμές...
