Θα είμαι εκεί, αν κι ακόμη δεν ξεβράχνιασα από τις φωνές στο Αλκμααρ. Δε γίνεται ν' αφήσω μόνη την ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο.
Θα είμαι εκεί, γιατί δεν κατάφερα να είμαι δίπλα στους μάγκες που ξελαρυγγιάστηκαν στο Αλκμααρ. Και θα βγάλω όση φωνή έχω, για να τους δώσω μερικές ανάσες, αν και ξέρω δεν το χρειάζονται.
Θα είμαι εκεί, γιατί μόνον έτσι θα φύγουν απ' τα μάτια μου τα δάκρυά μας της Λάρισας, της Ρόδου, του Πύργου, μόνον αγκαλιά με τους φίλους που κλαίγαμε, θα τα ξορκίσουμε με χαμόγελα και γέλια.
Θα είμαι εκεί, γιατί κάπου σε μια γωνιά θα είναι οι φίλοι που έφυγαν και δεν θα με συγχωρούσα ποτέ, αν δεν φώναζα και γι' αυτούς, μαζί μ' αυτούς.
Θα είμαι εκεί, για όσους με κάναν ΠΑΣ και κρυφοχαμογελάνε κάπου ψηλά με την αγωνία μου.
Θα είμαι εκεί, για όσους έκανα ΠΑΣ, να χαρούμε μαζί την πιο όμορφη, μέχρι την επόμενη, στιγμή της Ιστορίας μας.
Θα είμαι εκεί, για όσους δεν καταφέρουν να είναι, ξέρω ότι η απουσία τους δε σημαίνει ότι αγαπούν την Ομάδα λιγότερο, εκεί θα είμαι και θα φωνάξω και για σας αδέρφια.
Θα είμαι εκεί, για να πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους.
Θα είμαι εκεί και να ξέρετε, αν με δείτε κλαμένο, χαράς δάκρυα θα είναι αυτά, αφήστε με να τα απολαύσω.
Περιστέρι το λοιπόν, εκεί που θ' ανταμώσουμε με τα όνειρά μας.
Να σας έχει ο Θεός καλά ρε, πάντα να ...ξεφαντώνουμε σε πείσμα κάθε εποχής.
Γνωρίζω ότι όσοι μπορούν ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ κι αυτό με κάνει πολύ χαρούμενο.