Χαρακτηριστική των μνημειωδών στιγμών ανθρωπιάς και αλληλεγγύης που σημειώθηκαν στο Ασχημόκαστρο, είναι αυτή η μαρτυρία παρευρισκόμενου στη συνέλευση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 5ου Δημοτικού:
Το Σάββατο 10/09 είχε συνέλευση ο σύλλογος γονέων του σχολείου μας (δημοτικό γαλήνης Ωραιοκάστρου) για αυτό το θέμα. Δεν το συνηθίζω να παρευρίσκομαι στις συναντήσεις του συλλόγου γιατί καταλήγω να γυρνάω στο σπίτι με άπειρα νεύρα (μιλάμε για τον δήμο Ωραιοκάστρου στον οποίο εκλέγονται μόνο υπερδεξιά δημοτικά σχήματα που απαρτίζονται από χουντικούς, βασιλικούς, χρυσαυγίτες με 70 και 75%).
Η “συζήτηση” προφανώς και δεν άργησε να παρεκτραπεί, όταν μια κυρία πρότεινε “να τους κάνουμε ειδικά σχολεία εκεί στα χοσπό και σε 2-3 χρόνια βλέπουμε αν θα έχουν γίνει άνθρωποι“.
Γύρισα και της απάντησα ότι πρέπει τότε να κάνουμε και ειδικά σχολεία για τους όμορφους και τους άσχημους, τους χοντρούς και τους λεπτούς, τους έξυπνους και τους χαζούς, τους άσπρους και τους μαύρους και όταν οι ΑΛΛΟΙ γίνουν άνθρωποι, τότε μπορούν να κάνουν παρέα με τους σωστούς.
Έπεσαν καμιά 20-30 άτομα να με φάνε με τα γνωστά επιχειρήματα να τους πάρετε σπίτι σας, γιατί δεν κάθισαν να πολεμήσουν, εμείς μπούργκα δεν θα φορέσουμε ποτέ. Όλα αυτά μέσα στο δημοτικό σχολείο με πολλά παιδιά παρόντα αφού πολλοί φρόντισαν να έχουν και τα παιδιά μαζί τους για να ακούνε.
Η “συζήτηση” άρχισε κατά τις 20:30 και τελείωσε κατά τις 24:00. Έκατσα μέχρι το τέλος και μαζί με άλλους 2-3 προσπαθούσαμε με νύχια και με δόντια να διακόψουμε τον οχετό μίσους και απανθρωπιάς ορισμένων αλλά κυρίως να φροντίσουμε να μην γίνει κατάληψη στο σχολείο. Το να αποτρέψουμε το ΟΧΙ δεν θα ήταν εφικτό ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα.
Σήμερα, περιμένοντας να χτυπήσει το κουδούνι της πρώτης μέρας πέρασαν δίπλα μου δύο παιδιά της Πέμπτης που μένουν στον πίσω δρόμο. Ο ένας πήγε να βάλει το χέρι του για να αγκαλιάσει τον άλλο και του απαντάει ο άλλος ” μην με ακουμπάς ρε παλιοπρόσφυγα”.
καλή χρονιά.