Σαφές και μεγαλόφωνο πρόβλημα ανάπτυξης - κομμένοι στα δύο: ο ΠΑΣ αυτή τη στιγμή αδυνατεί να παίξει με τη μπάλα κάτω.
Με αυτό ως δεδομένο, προκύπτουν τα εξής:
1) Θα δυσκολευόμαστε πολύ στα ματς που θα χρειαστεί να παίξουμε ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας.
Δε μας βραχυκύκλωσε το στρατηγικό δαιμόνιο του Παράσχου, αλλά το ότι ο Πλατανιάς (όπως θα συμβεί πιθανότατα και με άλλες ομάδες του ίδιου όγκου και έκτασης) ήρθε να παίξει κόντρα, προκειμένου να κλέψει
βαθμό/βαθμούς που δεν τους έχει στο πρόγραμμα της συγκομιδής του.
Μην ξεχνάμε ότι ο ΠΑΣ μεγάλωσε και, συν τοις άλλοις, μας ξέρουν πλέον.
2) Τα πράγματα γίνονται έως και επικίνδυνα, αν το παραπάνω πρόβλημα συνδυαστεί με τα σουρεάλ ηλεκτρομαγνητικά πεδία της άμυνάς μας, που (πλην Λίλα) είναι μια συμπαθητική άμυνα Β΄Εθνικής.
Οι μπροστινοί θα βρίσκονται στην ανάγκη να ξεχρεώνουν τα λάθη των πίσω, αλλά με το τωρινό επίπεδο απόδοσης και οργάνωσης, ΔΕΝ.
3) Μην πυροβολείτε το γκόζμο.
Τον έχουν σκοτώσει ήδη με όλους τους πιθανούς τρόπους (τατραχισμούς, εκσπλαχνώσεις, ψήσιμο σε σιγανή φωτιά, μέρα Μαγιού
https://www.youtube.com/watch?v=b8VQ78IeXIg μου μίσεψες, ρεφενέ για να βγουν τα έξοδα για Σαμψούντα) και δε θα βρει ο παπάς να θάψει πλέον.
Όσοι πάνε ακόμα γήπεδο είναι συνειδητοί σ' αυτό που υποστηρίζουν.
Είναι κι αυτό μια παρηγοριά.
Προτείνω ρεαλισμό και ψυχραμία.
Που θα πει: καταγράφουμε και αποδεχόμαστε το πρόβλημα και πιάνουμε τον αμανέ καναδυό οκτάβες χαμηλότερα
(τελευταία φορά που θυμάμαι να αρχίζουμε σεζόν με φανερό στόχο την Ευρώπη, ήταν το '83, όταν -φερόμενοι αλαζονικότατα- διώξαμε τους έως τότε ξένους, αργεντίνους κοκ, προκειμένου να χτυπήσουμε Uefa με τις νέες μεταγραφές, γιατί την είχαμε δει κάπως έχοντας κάνει μια καλή σεζόν, με αποτέλεσμα να δικαιωθούμε πλήρως),
ώστε να συνεχίσουμε να στηρίζουμε χωρίς υπέρμετρες προσδοκίες και χωρίς απογοητεύσεις.
Στο διά ταύτα, αν το θέμα τους είναι η κούραση, τη λύση (δύσκολη!) πρέπει να τη βρει ο γυμναστής .
Αν είναι τακτικό, θα πρέπει να σκεφτεί κάτι πραγματικά καλό ο κόουτς, μια μέρα με έμπνευση.