Δεν θα ξεχάσω ποτέ το καλοκαίρι του 2000 όταν είχαμε ανεβεί στην Α μετά από 10 χρόνια και παίζαμε ένα ματς φιλικό ή κυπέλλου δεν θυμάμαι ακριβώς, η σκεπαστή γεμάτη κόσμο μες την ζέστα και λίγο πριν την έναρξη μπαίνει στο γήπεδο και ανεβαίνει τα σκαλιά ο Γκέραρντ, μόλις είχε τελειώσει την πολυετή θητεία του στην ομάδα της Κρήτης και είχε αναλλάβει τεχνικός σύμβουλος της ΑΕΚ. Σηκωμένοι όλοι όρθιοι χιλιάδες παγουράδες χειροκροτούν τον Ολλανδό τεχνικό για την προσφορά του στο Ελληνικό ποδόσφαιρο και τον αποθεώνουν (χωρίς υπερβολές) λες και ήταν ο Φέργκιουσον, γιατί έτσι είναι ο Ηπειρώτης φίλαθλος.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ αρκετούς μήνες μετά λίγες αγωνιστικές πριν το φινάλε, τα λιθαράκια-τσιμεντόλιθους που βάλανε κάποιοι και η πεθαμένη Φοφίτσα πήρε διπλό στην Αεκούλα(με Γκέραρντ τεχν. σύμβουλο), διπλο στην καλαμάτα(με Γμοχ τεχν. σύμβουλο, που άφησε εκτός βασικούς παίχτες) και πως ο νιόνιος κέρδισε τον γαύρο για να του φτάσουν τα κουκιά στο τέλος να πάρει και από αυτόν διπλό η κυραφόφη, που έπρεπε να είχε πέσει πιο πριν από την καλαμάτα εκείνη την χρονιά. Και ύστερα έγιναν τα αίσχη της Ρόδου και ότι ακολούθησε μετά. Γιατί έτσι λειτουργεί η ομάδα τσάτσος.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως έκλαιγε ένας γνωστός φίλαθλος έξω από τα αποδυτήρια μετά το 2-1 με τον Άρη όταν άκουσε ότι ο νιόνιος κέρδισε τον γαύρο.
-Τι κλαις ωρέ μ@λ@κ@ κερδίσαμε σήμερα κάτσε έχουμε 2 αγώνες ακόμα. του λέγανε
- Ναςπω εγώ τι θα γίνει, γιατί το δωσε ο γαύρος στον πανιώνιο για να πάρει ο οφς διπλό σαυτνούς μετά.
-Τι λες ωρέ μ@λ@κ@ θα πέσει και ο πανιώνιος μετά.Μην είσαι μ@λ@κ@ς του λεγε ο άλλος.
Αλλά είχαν δει πολλά τα μάτια του όπως των περισσοτέρων και ήξερε τα μαγειρέματα ΠΟΚ και ΣΙΑ.
Η υγεία είναι πάνω απ'όλα και τίποτα από τα πιο πάνω δεν αξίζει παραπάνω από αυτή και μακάρι από την καρδιά μου ο άνθρωπος αυτός να καλυτερεύσει όσο το δυνατόν και να μην ταλαιπωρείται.Μας πονάει όλους αυτή η εικόνα ανεξαρτήτως χρωμάτων και ομάδων.Η μορφή του πάντα θα ξυπνάει αναμνήσεις και καλές και κακές. Αυτούς όμως τους πονάει 2 φορές γιατί βλέποντας το πρόσωπο του συνηδειτοποιούν ότι με το φευγιό του από τον πάγκο ήρθε η αγωνιστική τους κατρακύλα και συν το φευγιό των βαρδινογιαννέων το τέλος μιας εποχής ανεπιστρεπτί.