ΠΑΣ ΓΙΑ «ΕΚΠΛΗΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ»?
Σεβασμός στην τίμια ομάδα
Είναι σύνηθες το φαινόμενο στα πρωταθλήματα όλου του κόσμου να εμφανίζεται μια ομάδα, εκτός των παραδοσιακών δυνάμεων, η λεγόμενη «έκπληξη του πρωταθλήματος», να κάνει πορεία πρωταθλητισμού και αναλόγως να κατακτά τον τίτλο ή άλλες διακρίσεις.
Αυτό συμβαίνει κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, ειδάλλως η τύχη της ομάδας είναι προδιαγεγραμμένη, δηλαδή «να ξεφουσκώνει» όπως συχνά λέγεται.
Εκτός της καλής ομάδας που πρέπει να διαθέτει «η έκπληξη του πρωταθλήματος» απαιτείται ποδοσφαιρική τύχη, ισάξιες εφεδρείες, καλό αγωνιστικό χώρο για να ξεδιπλώνει τις αρετές της και να ξεπερνά τα εμπόδια των ομάδων που παίζουν αντιποδόσφαιρο, συμπαράσταση του κόσμου και διαιτητική εύνοια.
Προσοχή όχι ίση διαιτητική αντιμετώπιση… ΕΥΝΟΙΑ.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, στο θέμα της διαιτητικής εύνοιας είναι ο διορισμένος πρωταθλητής Ελλάδος Ολυμπιακός. Αλλά και όλες οι άλλες ομάδες, τη χρονιά που κατέκτησαν το πρωτάθλημα δεν τους έπαιρνες ούτε πλάγιο άουτ. Ακόμη και στο προηγμένο πρωτάθλημα της Αγγλίας, η Λέστερ κατέκτησε το πρωτάθλημα έχοντας διαιτητική εύνοια, γιατί αλλιώς το θαύμα δεν θα πραγματοποιήτο.
Κυριολεκτικά αν δεν υπήρχε αυτή η εύνοια, στο 50% των περιπτώσεων ο τίτλος θα πήγαινε αλλού.
Σε καμιά διοργάνωση ποτέ ο πρώτος δεν κατέκτησε το στόχο χωρίς το μαγικό «άγγιγμα» των διαιτητών, είτε ηθελημένο ήταν αυτό είτε ακούσιο. Θέλετε να θυμηθούμε την ομαδάρα της Αργεντινής, που χωρίς «το χέρι του θεού» πιθανόν να έβγαινε ακόμη και 4η στο Μουντιάλ του 1986? Αλλά και πολλά άλλα παραδείγματα εύνοιας των ομάδων υπάρχουν στην ποδοσφαιρική ιστορία, που σε πολλούς θα έρθουν αβίαστα στο μυαλό τους, διαβάζοντας το κείμενο.
Η εύνοια αυτή εκλαμβάνεται ως σεβασμός στον ικανό. Υπάρχει μια προστασία όταν κάτι καλό δημιουργείται, ώστε τα οφέλη να είναι κοινά. Η Λάρισα δεν θάφτηκε με την περίπτωση Τσίγκοφ κι έτσι μετέπειτα όλοι αυτοί οι πολύ καλοί παίκτες που διέθετε στελέχωσαν άλλες ομάδες αλλά και την Εθνική. Ομοίως δεν μπήκαν τρικλοποδιές στη Λέστερ κι εκτός του πρωταθλήματος η ομάδα προχωρά στο Τσάμπιονς Λιγκ αποκομίζοντας πολλά έσοδα που την αναβαθμίζουν ως ομάδα και κατ’ επέκταση και τον ανταγωνισμό στη χώρα της?
Στην Ελλάδα αυτός ο σεβασμός ξεχειλώνει, αλλά παραδόξως ξεχειλώνει προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις (ΠΟΚ) και μεταλλάσσεται σε «δίκιο του ισχυρού».
Ο ΠΑΣ μπορεί να δεχθεί κριτική και να πει κανείς ότι δεν διαθέτει την ομάδα που διέθετε η Λάρισα το 1987-88, η Βερόνα στην Ιταλία με τον Δανό τον μάγκα στραϊκερ τον Έλκιερ (1984-85) ή η Νότιγχαμ Φόρεστ του Μπραϊαν Κλαφ στα 70s. Διαθέτει όμως μια ομάδα που δουλεύει μεθοδικά, που παλεύει και δίνει τον αγώνα της τίμια έξω από κέντρα αποφάσεων και χωρίς κανενός είδους εύνοιες, κυριολεκτικά με το σταυρό στο χέρι. Έχει να αντιμετωπίσει πολλές ενδογενείς δυσκολίες αφού δεν διαθέτει αγωνιστικούς χώρους αντάξιους της ποιότητας της ομάδας. Τα οικονομικά της είναι περιορισμένα και δεν έχει τη δυνατότητα να διαθέτει πολλά μεγάλα συμβόλαια, άλλωστε η φιλοσοφία της είναι να αναδεικνύει νεαρούς ποδοσφαιριστές προσδοκώντας οικονομικά ανταλλάγματα. Η ποδοσφαιρική τύχη της έχει γυρίσει την πλάτη. Η συμπαράσταση των οπαδών της, είναι αντιστρόφως ανάλογη του πλήθους και της δυναμικής τους, δεδομένου ότι προέρχεται από μια επιτυχημένη χρονιά και συνεχίζει εντυπωσιακά ευρισκόμενη στη 2η θέση της βαθμολογίας με συγκάτοικο ένα μέλος του ΠΟΚ.
Σαφώς κανείς μας δεν θέλει ο ΠΑΣ να λάβει καμιά εύνοια, αλλά μέσα στις δυσκολίες και τα ανυπέρβλητα εμπόδια που ορθώνονται μπροστά του, στα οποία έχει κι αυτός τις ευθύνες του, ζητεί κάτι πολύ απλό (το οποίο εφαρμόζεται σε όλες τις προηγμένες κοινωνίες) «Σεβασμό στην τίμια ομάδα» και ίση αντιμετώπιση ώστε να διεκδικήσει ότι του αναλογεί.M71
