Έζησα στιγμές περασμένης δεκαετίας και πολύ το γούσταρα.
Καμιά 400αρια άτομα στην κερκίδα, διάσπαρτα με τους "φανατικούς" στην άκρη να φωνάζουν -μεταξύ άλλων-
"ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΑΑΑ"
"ΚΥΠΕΛΟΟΟ"
Κάτι
κοψίδια κυκλοφορούσαν αριστερά και δεξιά,
κάνα - δυο γκόμενες ποδοσφαιριστών με πολύ
ελαφρύ ντύσιμο,
τα κλασικά παππούδια που βλέπουν μπάλα όλη τους τη ζωή,
συγγενείς παικτών,
μΠαοκτσάκια που βρίζαν το 88 και τον προπονητή γιατί είναι Αρειανά,
χιόνι (!),
σκοτάδι,
γήπεδο βαρύ και δύσκολο,
τσιμεντόλιθοι
μια ωραία ατμόσφαιρα.
Κατά τις 16.30 δεν βλέπαμε καλά. Λίγο ακόμα και θα το διέκοπτε.
Σηκώθηκε ο Μασούρας και νόμιζα πως θα έβαζε το Ζάιρο.
Θετικότατος ο Μασούρας!
Δεν τον είχα ξαναδεί.
Χαωτική διαφορά επιπέδου, συνολικά.
Ο χειρότερος μας παίκτης έπαιζε σε αυτούς χωρίς να προπονείται καν, με τη φανέλα στο σπίτι.
Όποιος κι αν ήταν ο χειρότερος μας παίκτης.
Πριν 10 χρόνια παλεύαμε με αυτή την ομάδα για την πρώτη θέση στο Βόρειο Όμιλο της Γ Εθνικής... Χαίρομαι για τη σοβαρότητα και την πειθαρχημένη εικόνα που έδειξε η ομάδα, παρά τις συνθήκες που δεν ευνοούσαν.
Πήραμε την πρόκριση και αυτό μετράει. Αν δεν μπορέσουμε να πάρουμε τελικά το πρωτάθλημα, τουλάχιστον ας πάρουμε το κύπελλο. 
