Εντάξει; Αυτομαστιγωθήκαμε αρκετά ή όχι ακόμη;;; Το ενοχικό μας σύνδρομο για την "τύχη" (!!!) που είχαμε κόντρα στον ΠΑΟΚ, φαίνεται ότι καλά κρατεί ...
ΑΛΛΑ ... για μπάστα ρε φίλε, καλό το σανό για τα ασπρόμαυρα πρόβατα προκειμένου να μην ξεσηκωθούν για τα φούμαρα που τρώνε, αλλά και εμείς "τέκνα Βρούτοι";;; Πόσο ραγιαδισμό ακόμη;;;
Τόσο ο ΠΑΣ, όσο και ο Πασχαλάκης ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΥΧΕΡΟΙ, ΗΤΑΝ ΙΚΑΝΟΙ. Για όποιον γνωρίζει από μπάλα ή έχει παίξει τη θέση του τερματοφύλακα, είναι προφανές ότι η μόνη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ μεγάλη απόκρουση που έβγαλε ήταν αυτή στο σουτ του Τζαλμα Κάμπος στο πρώτο ημίχρονο (το κατάλαβε και ο ίδιος ο Πασχαλ, γι` αυτό και ξέσπασε αμέσως μετά - όταν μπλέχτηκε το πόδι του στο δίχτυ), άντε και η απόκρουση στο σουτ του Μπισεσβαρ στο δεύτερο ημίχρονο (ακριβώς το ίδιο σουτ, από τον ίδιο παίκτη, ο Κουτζαβασίλης της Κέρκυρας το είχε φάει). Με εξαίρεση ένα μόνο λάθος, "έβγαλε" αυτά που, ως καλός (για εμένα, εξαιρετικός) τερματοφύλακας όφειλε να βγάλει (η πρώτη διπλή ευκαιρία του Κουλούρη πήγε ακριβώς πάνω στο τεράστιο σώμα του, στην κλειστή γωνία, κάτι άλλα φαουλ του Πέλκα κλπ, τα βγάζει και τερματοφύλακας στο ερασιτεχνικό, ενίοτε).
Ξέρετε, και ο τερματζής είναι μέρος της ομάδας, αλλιώς θα βάζαμε μία κουβέρτα μπροστά στο τέρμα, το πρόβλημα δε, με όσους μιλούν για τύχη, είναι ότι δεν έχουν αντιληφθεί πόσο καλός τερματοφύλακας είναι ο Πασχαλ (λ.χ. ας πούμε, δεν έχουν συνειδητοποιήσει, ότι μέχρι σήμερα, ΔΕΝ ΕΧΕΙ "ΠΝΙΞΕΙ" κάποιο γκολ - ΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΊΝΑΙ ΒΈΒΑΙΟ ΌΤΙ ΘΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΕΊ, κάποια στιγμή) και ότι τέτοιες εμφανίσεις είναι από αυτόν αναμενόμενες και απιτούμενες.
Χωρίς να διεκδικώ το αλάθητο της γνώμης, απ` όσα έχω δει από το παιδί αυτό, άνετα θα το έβαζα δίπλα στους Λίσα, Ράντισιστς και Φεγκρούς, που ως τώρα πίστευα για κορυφαίους στην ιστορία του ΠΑΣ, έχοντας μάλιστα τη βάσιμη υποψία, ότι θα τους ξεπεράσει (σίγουρα μόλις, και αν, αποκτήσει την ικανότητα του Λίσα με τη μπάλα στα πόδια).
Ύστερα, ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΤΎΧΗ ΜΙΛΆΜΕ;;; Ο παοκ απειλούσε μόνο με τέσσερις (!!!) παίκτες (Κουλούρη ή Κλαιν Μάιν, Τζάλμα Κάμπος, Μπίσεσβαρ και Πέλκα, όταν ο ΠΑΣ, πάντοτε, έστω και με λιγότερες τελικές, αποδεδειγμένα - και με τις στημένες φάσεις, όπου είμαστε πολύ δυνατοί - απειλεί για το γκολ με δέκα ή εννέα παίκτες (όταν παίζει ο Μπουκ αντί του Καρανίκα - θυμηθείτε ποιοι έχουν σκοράρει, μέχρι και ο Κούτρης στην Ευρώπη)). Και, εν πασει περιπτώσει, πότε τα παραπάνω παόκια (πλην Κλαιν Μαιν)βάλανε πάνω από τέσσερα γκολ σε ένα πρωτάθλημα και "ατύχησαν" απέναντί μας. Άμα το "χέζεις" το βρακάκι απέναντι στον ικανό κήπερ, δεν είναι εκείνος ο τυχερός αλλά εσύ ο ανίκανος - άλλωστε άλλη ψυχολογία έχεις απέναντι στο Νόιερ και άλλη απέναντι σε εμένα.
Τύχη ή ατυχία είναι το γλίστρημα του Τζέραρντ, είναι όταν η μπάλα μετά το δοκάρι χτυπάει στην πλάτη του τερματοφύλακα και πάει μέσα ή έξω, όταν ένας μπακ κάθεται ακίνητος σαν στυλιάρι, η μπάλα τον βρίσκει κατά τύχη και αλλάζει πορεία και μπαίνει ή δεν μπαίνει γκολ - Ο Μιχαήλ, ας πούμε έκανε πλονζόν αυτοθυσίας με την πλάτη, προκειμένου να αποσοβήσει το γκολ, και, αν η μπάλα είχε περάσει πέντε εκατοστά έξω, δίπλα από το δοκάρι, δεν θα μιλούσε κανείς για "τύχη".
Ο ΠΑΣ όντως δεν ήταν καλός ή εν πάσει περιπτώσει δεν ήταν αυτός που θα θέλαμε. Απέναντι όμως στο "μπαμπα μπουπα" του Παοκ, έκανε τέσσερις - πέντε τελικές - όταν, γενικά, βάζει ένα γκολ στις έξι ευκαιρίες - και δικαιούται να φωνάζει για ένα πεντακάθαρο πέναλτυ που δεν του δόθηκε - μην ξεσηκωθεί το ησυχαστήριο, βεβαίως, βεβαίως ...
Μήπως ήταν τυχερός ο Θέμαρος που γύρισε με τέτοιο τρόπο το σώμα του, ώστε να στείλει τη μπάλα συστημένη στην απέναντι γωνία;;;; Στους εκατό έλληνες και ξένους ποδοσφαιριστές, ίδια δε, στα ως άνω παοκια, η μπάλα νομίζω ότι όλοι μπορούμε να φανταστούμε τη κατάληξη θα είχε.
Και γι` αυτό το λόγο, MVP του ματς, κατά την ταπεινή μου γνώμη θα έπρεπε να είναι ο Θέμαρος. Τόσο για το, πραγματικά πολύ δύσκολο γκολ που έβαλε, όσο και γιατί διαμόρφωσε το τελικό αποτέλεσμα, προσθέτοντας δύο βαθμούς επιπλέον. Ο γίγαντας Πασχαλ, θα μας έδινε μόνο τον έναν (όσο και αν αυτό ακούγεται κυνικό και άδικο).
Αυτά τα όχι και τόσο ολίγα περί "τύχης". Μην τρώτε ότι σας (και μας) σερβίρουν. Πήγαμε, παίξαμε με τρεις παίκτες μείον (Μπέριο, Κόντε, και, στην ουσία, Λίλα), στην πορεία χάσαμε και τον Γαρουφαλιά - βγάλτε από τα Παόκια τρεις αντίστοιχους από την ενδεκάδα τους (όποιους θέλετε) και θα δούμε τι θα έκαναν - πετύχαμε ένα υπέροχο, και κυρίως μεγάλης δυσκολίας γκολ, πήραμε το ματσάκι, και τέλος. Συνεχίζουμε, και όπου μας βγάλει ...
Υ.Γ. Για όλους εσάς τους γιαννιώτες των Ιωαννίνων, ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΤΕ ΒΙΩΣΕΙ ΠΟΤΕ, δεν μπορείτε να γνωρίζετε και κυρίως, να νιώσετε πως είναι, για το ΠΑΣ και μόνο, πολλές φορές ως μεμονωμένη μειοψηφία, να "κρύβεσαι" σε Νίκαιες, Κορυδαλλούς, Περιστέρια (στις αλήστου μνήμης εποχές), λεωφόρους, Φιλαδέλφειες, Γαυαραισκάκια, Μενίδια, κλπ, να ακούς να σου βρίζουν οικογένειες, πατρίδες, να τρως ενίοτε και "ψιλές" γιατί αντέδρασες, ή να βλέπεις να τις τρώνε φίλοι σου και εσύ να κάνεις την "πάπια" προκειμένου να προστατεύσεις το ανήλικο παιδί σου ... "συμφωνώντας" πόσο μεγάλος παίκτης είναι ο Ρολάν Ζαίμι!!!
Επειδή, τα έχω, και πολλοί ακόμη σας εμένα, τα έχουμε ζήσει αυτά, επιτρέψτε μου, ο σημερινός ΠΑΣ, να μου δίνει χαρά και περηφάνεια, ταξιδεύοντάς με σε μέρη, τόπους και επιτυχίες που μόνο στα όνειρά μου τα είχα φανταστεί - ακόμη και αν δεν παίζει σαν τη Μπαρτσελόνα
Καλή Χρονιά, ΑΔΕΛΦΙΑ (Να αγαπάτε αυτό που έχετε, τουλάχιστο μέχρι να αποκτήσετε αυτό που αγαπάτε).
