Άρτα κι Καρβασαράς στου μΠας
Ακούου π’ λέν έφκι ου ένας, τοιμάζιτ’ ου άλλους κι καένας δεν έρχιτι.
Μήδ’ ου προυπουνητής έρχιτι, μήδ’ οι παίχτς, μήδ’ ου μπόιας ορέ έρχιτι, να μάσει καμπουσνούς απ’ ευτ’ πέρα μπα κι γλιτώσουμι, να ξιβρουμίς ου τόπους.
Κι ούλου για ν’ Άρτα ακούου, τιλιφταία. Δε μ’ αρεέι η δλειά πιδιάμ.
Συνουρίτς, είνι μι ν’ Άρτα ου Κιτσιουβασιληγιώργους, δε λέου, πως λέμι Κουσταγιώργους … (γειά σου κωλλητέ με το ΒΙΟΛΙ ΣΟΥ)
Απ’ ν’ Άρτα κι ου Καζναφέρς κι ου Γκαούνους, σάματι κι ου Τζάνς κι ού Μπαλάφας π’ ούλου γύρα έρχιτι, Μπας κι τουν ματαφέρουν πίσου; Μπιαα …
Για κι ου Λαυδαριάς ξικάμπσι τώρα κι απου κουντά κάνας Γιώτς,αιντι κι άλλοι κανα δυο ακόμα. Ορε γίγκαμαν Άρτα κι Καρβασαράς στου μΠας, σας λέου.
Κι είνι κι ένας άλλους νιρατζόκουλους άξα ιχτέ, ιδώ, ιδώ σαματ’ είπι ένας, Αναστασίου τουν λέν, π’ θέλι λέει να του γυρίς σ’ προυπουνητκή, έτσ’ είπι, κβέντις τώρα, χαλεύς …σα βουηθός τάχα. Τουν ηύραν κι του ‘παν τάχα, παρέκι δε γνουρίζου κατά πόσου είν’ αλήθειις ή χαμπέρια.
Κι βάνου γω τώρα μι του νουμ κι μη ν’ ηλικία μ’ κι λέου. Ορέ, σαν πουλλοί Αρτνοί δε μαζώχκαν στα τσιαΐρια κι σ’ τσ’ πιζούλις τ’ Πας; Για καλό του λέου τούτου. Κι ακούστι τώρα του μπούστη του γέρου παρακάτου.
Κι σας λέου τούτου κι θμυθίτιτου κι γράψι του ικεί στ’ μπάλα τ’ Χστόδουλ’ π’ δε νίβιτι. Αυτοίνοι ορέ είν’ ικανοί να φέρουν κι του Νικουπουλίδ στου μπάτου, να του ιδείτι.
Αυτοίνοι θα κάμουν Πασαναγέννηνσι.
Γιά, σας ορκίζουμι σι τούτουν του μπαλιουκαφέ π’ πίνου, γέρου να μη μι λεν.
(ΠΑΣΓΕΡΟΥΣΙΑ: αγόρευση σε καφενείο)
