Νίκος Μπελογιάννης..."ΠΑΡΩΝ"!

[ayuto1966]

Εγω λεω να πιασουμε κουβεντα για αυτους που οχι μονο δεν μπηκανε φυλακη,ουτε εξοριστηκαν,αλλα ουτε και δικαστηκανε..

Αλλα τι λεω? μαλλον θα  ηταν αθωοι οι συνταγματαρχες,οι βασανιστες της χουντας,οι ΕΣΑτζηδες,οι δοσιλογοι πρωθυπουργοι,οι χιττες,οι ταγματασφαλιτες,οι βασιλοφρονες

[fon7]

Αν δεν μπορείς να δεις τους παραλληλισμούς που υπάρχουν δεν φταίω εγώ.Το να πετάξεις ένα χαρτί και να πεις αθώος είναι εύκολο.Την ουσία όμως θα την έχεις χάσει.Το όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν θα έλεγε πολλά.Μπορείτε να μείνετε με τους τύπους αλλά η ουσία είναι η ίδια.Σαν να μας κάνει πλάκα η ιστορία ο Κολοκοτρώνης υποστήριζε το ρώσικο κόμμα και ήταν από τους λόγους που τον κατηγόρησαν.

Κατά τα άλλα ζήτω ο Κολοκοτρώνης,κάτω ο πράκτορας ο Μπελογιάννης.

[GIWRGIS]

Fon7, δεν καταλαβαίνω τι γράφεις.
Καταλαβαίνω ότι επιμένεις πάντως, οπότε, δεν έχει και τόσο σημασία.

Ayuto, ο Παττακός κι ο Παπαδόπουλος δεν μπήκανε φυλακή μεταξύ πολλών άλλων;

Ρε τι ιστορία διαβάζετε;
Θα μας κάνετε να ξεχάσουμε κι αυτά που ξέραμε μεσημεριάτικα.

[ΛΟΚΟ]

Όχι και ζήτω ο Κολοκοτρώνης, ο καταδικασμένος για εσχάτη προδοσία ρε Φον.
Επειδή του έδωκε ο φιλεύσπλαχνος 18άρης ελέω Θεού βασιλεύς χάρη και τη σκαπουλάρησε;
Παραμένει προδότης, εκτός και αν επαναληφθεί η δίκη, τ' αποφάσισε ο δικαστήριος.

Λέω να μασουμε υπογραφές για διάφορους φονιάδες - κλέφτες, είτε να επαναληφθουν οι δίκες τους είτε να παψουν να τους απονέμονται τιμές.
Παναγούλη, ας πούμε, Κολοκοτρώνη και λοιπά μιάσματα.

[fon7]

Εσύ δεν καταλαβαίνεις αλλά καταλαβαίνουν οι υπόλοιποι.

[drakos]

Ὁ Μπελογιάννης καταδικάσθηκε γιὰ ἐνέργειες ποὺ συνιστοῦσαν κατασκοπία ὑπέρ ἐχθρικῆς χὠρας.
Ἐσεῖς πεῖτε ὅτι θέλετε γιατὶ φόρος στὶς παπαριὲς δὲν ἔχει ἐπιβληθεῖ ἀκόμη.

[ayuto1966]

Οι δίκες των δοσίλογων στην Ελλάδα και η πολιτική σκοπιμότητα του μεταπολεμικού καθεστώτος Πρόκειται όντως για μια αντίφαση εν τοις όροις, αφού η αστική δικαιοσύνη που οφείλει, τυπικά τουλάχιστον, να είναι υπεράνω των πολιτικών και λοιπών διαιρέσεων, μετατρέπεται με ταχύτατο τρόπο σε μηχανισμό πολιτικής δίωξης και, κυριολεκτικά, φυσικής εξόντωσης του εαμικού κινήματος. Οι αριθμοί είναι εύγλωττοι: ανάμεσα σε 1945 και 1949 εκτελέστηκαν με απόφαση πολιτικών ή στρατιωτικών δικαστηρίων 25 δοσίλογοι και πάνω από 3.000 καταδικασθέντες ως μέλη ή συνοδοιπόροι του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Ωστόσο, αυτή η αντίφαση είναι που περιγράφει καλύτερα απ’ όλα τον ρόλο των Ειδικών Δικαστηρίων. Στα τέλη του 1945 και στις αρχές του 1946, πριν ακόμη τεθούν σε ισχύ το Γ’ Ψήφισμα και οι άλλοι αντικομμουνιστικοί νόμοι, Ειδικά Δικαστήρια Δοσιλόγων σποραδικά δίκασαν και καταδίκασαν μέλη της εαμικής αντίστασης ως δοσιλόγους, με το σκεπτικό πως είχαν ασκήσει ενάντια σε εθνικόφρονες πολίτες υποκινούμενοι από τον βούλγαρο κατακτητή. Με άλλα λόγια, το αντιφασιστικό «καθεστώς εξαίρεσης» που δημιούργησαν οι μηχανισμοί της δικαιοσύνης το 1945 εδραίωσε την ισχύ της δικαστικής εξουσίας και προετοίμασε το έδαφος για την επιβολή ενός αντικομμουνιστικού καθεστώτος εκτάκτου ανάγκης. Οφείλω καταρχήν να θυμίσω πως πάνω από το 80% των υποθέσεων δεν έφτασε ποτέ σε δίκη, αλλά μπήκαν στο συρτάρι με βουλεύματα κιόλας από την προανακριτική διαδικασία. Πολλές από αυτές τις περιπτώσεις αφορούν οικονομικούς δοσίλογους, που όπως αποδείχτηκε είχαν τη δυνατότητα να δωροδοκούν δικαστές....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-dosilogi-pou-timorithikan-stin-ellada-ine-i-ligoteri-ston-kosmo-nea-istoriki-erevna-apanta-giati-den-ektelestikan-dite-ti-egine-stis-dikes-ton-katochikon-prothipourgon/


25 εκτελεσεις δοσιλογων(ο μικροτερος αριθμος στην Ευρωπη που αποτελει ντροπη )και 3.000 εκτελεσεις κουμουνιστων


Μιλαμε δεν υπαρχει

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Ὁ Μπελογιάννης καταδικάσθηκε γιὰ ἐνέργειες ποὺ συνιστοῦσαν κατασκοπία ὑπέρ ἐχθρικῆς χὠρας.
Ἐσεῖς πεῖτε ὅτι θέλετε γιατὶ φόρος στὶς παπαριὲς δὲν ἔχει ἐπιβληθεῖ ἀκόμη.

Τυχερός είσαι!

[ΛΟΚΟ]

Ὁ Μπελογιάννης καταδικάσθηκε γιὰ ἐνέργειες ποὺ συνιστοῦσαν κατασκοπία ὑπέρ ἐχθρικῆς χὠρας.
Ἐσεῖς πεῖτε ὅτι θέλετε γιατὶ φόρος στὶς παπαριὲς δὲν ἔχει ἐπιβληθεῖ ἀκόμη.

Και ο Κολοκοτρώνης για εσχάτη προδοσία.
Πείτε ότι θέλετε φόρος στις παπαριές δεν έχει επιβληθεί ακόμη.

[fon7]

Ὁ Μπελογιάννης καταδικάσθηκε γιὰ ἐνέργειες ποὺ συνιστοῦσαν κατασκοπία ὑπέρ ἐχθρικῆς χὠρας.
Ἐσεῖς πεῖτε ὅτι θέλετε γιατὶ φόρος στὶς παπαριὲς δὲν ἔχει ἐπιβληθεῖ ἀκόμη.

Με την έναρξη της δίκης Κολοκοτρώνης και Πλαπούτας ζητούν εξαίρεση των δικαστών Δημήτρη Βούλγαρη και Φωκά Φραγκούλη (ο άλλος ήταν ο Δημήτρης Σούτσος), επειδή πριν αρχίσει η δίκη και οι δύο τους εξέφρασαν γνώμη καταδικαστική! Τέσσερα ήταν τα «εγκλήματα» των Κολοκοτρώνη-Πλαπούτα, όπως διαβάζουμε στη σελ 166 στο βιβλίο του Δ, Φωτιάδη «Η Δίκη του Κολοκοτρώνη»: Γύρεψαν να «καταργήσουν το καθεστώς πολίτευμα του Έθνους», «παρεκίνησαν εις ληστείαν διαφόρους αρχιληστές» για να παραλύσουν τη βασική εξουσία και να ετοιμάσουν εμφύλιο πόλεμο, υπόγραψαν αναφορά σε ξένη δύναμη (τη Ρωσία) όπου μ’ αυτή γύρευαν την κατάργηση της αντιβασιλείας και ότι βοήθησαν τον κόντε Ρώμα στα σχέδια του να ζητήσουν οι Έλληνες από το βασιλιά της Βαυαρίας ν΄ ανακαλέσει τους δύο αντιβασιλείς δίνοντας στον τρίτο (Άρμανσπεργκ) όλη την εξουσία.

Πηγή: Η μεγαλύτερη ντροπή στα χρόνια τη ελληνικής δικαιοσύνης ήταν η δίκη του Κολοκοτρώνη http://mignatiou.com/2016/09/i-megaliteri-ntropi-sta-chronia-ti-ellinikis-dikeosinis-itan-i-diki-tou-kolokotroni/

[ayuto1966]

Παμε και σε μερικες περιπτωσεις Ναζιστων και ταγματασφαλιτων


Διονύσιος Αγάθος (1885-1956) (Ναζιστής αξιωματικός που γεννήθηκε στη Κέρκυρα, αλλά ζούσε στη Θεσσαλονίκη. Το καλοκαίρι του 1944 ανέλαβε την ηγεσία του ναζιστικού κόμματος Μακεδονίας-Θράκης. Ήταν παντρεμένος με μια Βουλγάρα και είχε αναπτύξει στενές σχέσεις τόσο με τις γερμανικές αρχές κατοχής όσο και με τις βουλγαρικές. Κατά τη διάρκεια της κατοχής, παρέδιδε με προθυμία σε καθημερινή βάση δελτία πληροφοριών στο Στρατιωτικό Διοικητή Θεσσαλονίκης και συμμετείχε σε ομάδα αντικατασκοπείας των Γερμανών, συνεργαζόμενος με τον Πούλο, τον ταγματάρχη Γεώργιο Ζαρταλούδη και τον Εμμανουήλ Γαρουφαλή. Μάλιστα είχε δικό του γραφείο στο Αρχηγείο της (γερμανικής) Μυστικής Αστυνομίας Στρατού (Geheime Feldpolizei), που βρισκόταν στην οδό Τσιμισκή 72. Αξίζει να αναφέρουμε ότι στον Αγάθο πιστώθηκε από την Υπηρεσία Διαχειρίσεως Ισραηλιτικών Περιουσιών ένα γαλακτοπωλείο του Αλμπέρτο Σαρφατή στην οδό Βασιλέως Ηρακλείου 8, που ο Άγαθος το μετέτρεψε σε πολυτελέστατο γαλακτοπωλείο - ζαχαροπλαστείο και έγινε στέκι των Γερμανών και των Ελλήνων συνεργατών τους. Το κατάστημα αυτό εξοπλίστηκε με αντικείμενα αξίας 4.400.900 δραχμών που αφαιρέθηκαν από το κατάστημα του Μπενρουμπή στην οδό Καποδιστρίου. Το Μάιο του 1945 κατέφυγε στην Ελβετία και παρουσιάστηκε στην ελληνική πρεσβεία στη Βέρνη, αποκρύπτοντας το αληθινό του όνομα. Συνελήφθη από τις ελβετικές αρχές. Τον Αύγουστο του 1947 καταδικάστηκε από την ελληνική δικαιοσύνη ερήμην σε ισόβια. Το Σεπτέμβριο του 1947 οδηγήθηκε στις φυλακές Επταπυργίου. Το Νοέμβριο του 1947 καταδικάστηκε σε φυλάκιση 12 ετών (γλυτώνοντας τα ισόβια) και δήμευση της μισής περιουσίας του. Στις 3 Νοεμβρίου 1956 πέθανε στο σπίτι του από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 71 ετών.)

Εμμανουήλ Βασιλείου (Μέλος της ΠΑΟ. Γνωστός και ως «καπετάν Μανώλης». Τον Ιούλιο του 1946 καταδικάστηκε σε θάνατο και διατάχτηκε η δήμευση της μισής περιουσίας του. Μεταφέρθηκε στις φυλακές Κέρκυρας. Τον Ιούλιο του 1951 έμαθε για την έκδοση του βασιλικού διατάγματος της 4ης Ιουνίου 1951, σύμφωνα με το οποίο η ποινή του μετατράπηκε σε κάθειρξη 12 ετών. Μεταφέρθηκε στις αγροτικές φυλακές Κασσάνδρας.)

Ιωάννης Βελισσαρίδης (μέλος του τάγματος του ναζιστή Πούλου και άτομο της εμπιστοσύνης του. Είχε ποντιακή καταγωγή και ήταν παλιό μέλος της ΕΟΝ και έφεδρος Υπίλαρχος. Τα εγκλήματά του προκάλεσαν την απέχθεια του πληθυσμού της Μακεδονίας. Συμμετείχε ενεργά στην πυρπόληση και λεηλασία του χωριού Λέχοβο Φλώρινας. Το Μάιο του 1944, καθώς επέστρεφε στην Καλαμαριά, βρήκε να τον περιμένουν ορισμένα μέλη της οργάνωσης Ο.Π.Λ.Α.,  τα οποία τον εκτέλεσαν. Για να εκδικηθούν για το θάνατό του, οι Γερμανοί εκτέλεσαν 10 άτομα.)

Αντώνιος Βήχος (Αρχηγός της δωσιλογικής οργάνωσης ΠΟΕΤ. Ήταν μεταλλλειολόγος και γεννημένος στην Κερατέα Αττικής. Στις 1 Φεβρουαρίου 1944, ο Βήχος ίδρυσε στη Θεσσαλονίκη την οργάνωση ΠΟΕΤ με έμβλημα το δικέφαλο αετό και παρέλαβε οπλισμό από τις γερμανικές αποθήκες. Προηγουμένως είχε εξασφαλίσει την έγκριση του Γερμανού ταγματάρχη Alfred Grun. Τον Οκτώβριο του 1947 παρουσιάστηκε στην Εισαγγελία Αθηνών. Η δίκη του ορίστηκε για τις 6 Απριλίου 1948. Ο ίδιος απουσίασε από αυτήν. Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε θάνατο, δήμευση όλης της περιουσίας του και ισόβια στέρηση των δικαιωμάτων του. Ο Ειδικός Επίτροπος ζήτησε από το Τμήμα Γενικής Ασφάλειας Αθηνών να φροντίσει για την εκτέλεση της απόφασης. Τελικά η αστυνομία δεν συνέλαβε ποτέ τον Βήχο. Πέθανε τον Οκτώβριο του 1948.)

Βούζιος Γεώργιος (ταγματάρχης και υπαρχηγός της οργάνωσης ΠΟΕΤ)

Εμμανουήλ Γαρουφαλής (απόστρατος Σμηναγός που δραστηριοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη ως μέλος του τάγματος του ναζιστή Πούλου, την περίοδο της κατοχής. Κατέδωσε στους Γερμανούς διάφορους συναδέλφους του αξιωματικούς που προσπαθούσαν να διαφύγουν στη Μέση Ανατολή. Οι Γερμανοί τον αντάμειψαν προσφέροντάς του μια θέση στην υπηρεσία της αντικατασκοπίας. Όταν είδε ότι το τέλος του πολέμου πλησίαζε, κατέφυγε στη Γερμανία, μαζί με την ερωμένη του Παγώνα, υπηρέτρια του Γ. Πούλου.)

Ξενοφών «Φον» Γιοσμάς (γνωστός βασιλόφρων, γερμανόφιλος και δωσίλογος. Κατά την κατοχή εγκατέλειψε την Πιερία και κατέφυγε στη Θεσσαλονίκη, όπου κατατάχθηκε στην οργάνωση του Πούλου, αναλαμβάνοντας το λόχο προπαγάνδας. Το φθινόπωρο του 1944 ακολούθησε τους Γερμανούς και τον Πούλο κατά την υποχώρησή τους. Συνεργάστηκε με τον ναζιστή Τσιρονίκο στη Βιέννη. Το 1945 η ελληνική δικαιοσύνη τον καταδίκασε ερήμην σε θάνατο. Τον Ιούνιο του 1947 ήρθε στην Ελλάδα. Όχι μόνο δεν εκτελέστηκε, αλλά σύντομα αποφυλακίστηκε χάρη στο βασιλιά Παύλο που του απένειμε χάρη. Το 1952 βγήκε από τη φυλακή και αργότερα έγινε σχολικός έφορος στην Άνω Τούμπα Θεσσαλονίκης και εκδότης εφημερίδας. Πέθανε το 1975, ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο. Ο γιος του, Αλέξανδρος Γιοσμάς, ήταν υποψήφιος βουλευτής με το ΛΑ.Ο.Σ. του Καρατζαφέρη.)

Γεώργιος Γκαρίπης (ιδρυτικό μέλος της ΠΟΕΤ)

Κωνσταντίνος Γούλας (δικηγόρος από τη Θεσσαλονίκη και ηγετικό στέλεχος της οργάνωσης ΕΕΕ)

Κύρος Γραμματικόπουλος (Γεννήθηκε στην Τραπεζούντα και εγκαταστάθηκε στη Δράμα και αργότερα στη Θεσσαλονίκη. Έγινε μέλος του ναζιστικού κόμματος του Γεωργίου Σπυρίδη και κατατάχθηκε εθελοντής στη Βέρμαχτ. Πολέμησε σε διάφορες μάχες. Το 1943 επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και άρχισε να εργάζεται για λογαριασμό της γερμανικής Μυστικής Αστυνομίας. Φορούσε γερμανική στολή, συμμετείχε σε εφόδους σε σπίτια, σε συλλήψεις και δολοφονίες. Την ίδια χρονιά, μέσα από ένα άρθρο του που δημοσιεύτηκε στη ναζιστική εφημερίδα «Νέα Ευρώπη» εξέφρασε το θαυμασμό του για τη Γερμανία. Την επόμενη χρονία εντάχθηκε στην ομάδα του Φριτς Σούμπερτ και πήρε μέρος σε επιχειρήσεις στην περιοχή των Γιαννιτσών. Συμμετείχε στη δολοφονία 14 ανθρώπων στο Ελευθεροχώρι και στην καταστροφή πολλών σπιτιών. Στις 14-9-1944 συμμετείχε στη δολοφονία περισσότερων από 100 κατοίκων των Γιαννιτσών. Βλέποντας ότι έρχεται το τέλος της κατοχής, κατέφυγε στη Γερμανία. Το 1945 το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων Θεσσαλονίκης τον καταδίκασε ερήμην 5 φορές σε θάνατο. Ενώ συνελήφθη και μεταφέρθηκε στο Σάλτσμπουργκ, δεν εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Αφέθηκε ελεύθερος και πήγε να ζήσει στις ΗΠΑ. Πιθανόν ούτε ο ίδιος δεν είχε φανταστεί πόσο εύκολα θα ξέφευγε από την ελληνική δικαιοσύνη.)

Αντώνιος Δάγκουλας (Μικρασιάτης πρόσφυγας που κατοικούσε στα Γρεβενά και υποστήριζε τη βενιζελική παράταξη. Στην κατοχή προσχώρησε στον ΕΛΑΣ. Ήρθε σε ρήξη με την οργάνωση, αποχώρησε και εντάχθηκε στο γερμανόφιλο στρατόπεδο. Αυτός και οι άνδρες του τέθηκαν με προθυμία υπό τις διαταγές του Γερμανού διοικητή της SD Γκρυν. Στρατολογήθηκαν περίπου 100 άτομα και εξοπλίστηκαν από τους Γερμανούς. Δημιούργησαν την «Εθνική Ελληνική Ασφάλεια Πόλεως Θεσσαλονίκης». Οι «Δαγκουλαίοι» εκπαιδεύτηκαν για 15 μέρες στο γήπεδο της ΧΑΝΘ και μετά προχώρησαν σε ένα όργιο εκτελέσεων. Παράλληλα φρόντιζαν και να πλουτίζουν αρπάζοντας διάφορα αντικείμενα από τα σπίτια των θυμάτων τους. Το 1944 κατάλαβε ότι δεν θα γλύτωνε εύκολα από τους αντιστασιακούς. Κρύφτηκε τραυματισμένος σε ένα σπίτι, προσποιούμενος ότι είναι ελασίτης, αλλά συνελήφθη από αντάρτες του ΕΛΑΣ. Μεταφέρθηκε για νοσηλεία σε ένα νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, όπου και απεβίωσε στις 21 Νοεμβρίου 1944.)

Βασίλειος Έξαρχος (καθηγητής Θεολογικής του ΑΠΘ. Αθηναίος ναζιστής που συνεργάστηκε με τους Γερμανούς κατακτητές ως μεταφραστής και ως προπαγανδιστής. Δραστηριοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη στη φιλοναζιστική οργάνωση ΕΕΕ. Τον Αύγουστο του 1944 κατέφυγε στην Αθήνα. Πέθανε το 1973.)

Γεώργιος Θεμελής (κατοχικός νομάρχης Πέλλας και μέλος της ΠΑΟ)

Ηλίας Θεοφάνους (ιδρυτικό μέλος της ΠΟΕΤ. Εκτελέστηκε από αντάρτες του ΕΛΑΣ το Δεκέμβριο του 1944.)

Ιωάννης Θεοχαρίδης (ιδρυτικό μέλος της ΠΟΕΤ. Αυτοκτόνησε το Δεκέμβριο του 1944.)

Θεόδωρος Θωμαΐδης (στέλεχος της ΠΑΟ και κατοχικός Νομάρχης Κιλκίς)

Κυριάκος Ιωαννίδης (ιδρυτικό μέλος της ΠΟΕΤ)

Λεωνίδας Ιωαννίδης (στέλεχος του ΕΕΣ)

Πέτρος Ιωαννίδης (υπαρχηγός της ΠΟΕΤ. Το 1948 καταδικάστηκε ερήμην σε ισόβια, αλλά κυκλοφορούσε ελεύθερος μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1960 ! Το Σεπτέμβριο του 1961 οδηγήθηκε στην Υποδιεύθυνση Γενικής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης. Πέθανε το Δεκέμβριο του 1962 σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης.)

Γεώργιος Καζάνας (γερμανόφιλος διοικητής της Ειδικής Ασφάλειας. Κατέφυγε αεροπορικώς στη Βιέννη.)

Απόστολος Καρταλάκης (ήταν μέλος της ομάδας του Πούλου και καταγόταν από τον Φιλώτα της Φλώρινας. Διέπραξε πολλές δολοφονίες. Κατέφυγε στην Αυστρία. Το 1947 καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο και δις σε ισόβια. Το καλοκαίρι του 1948 συνελήφθη από τις γαλλικές αρχές στο Klagenfurt της Αυστρίας. Άργησε να σταλεί στην Ελλάδα και να οδηγηθεί στη φυλακή του Επταπυργίου. Κατέθεσε αίτηση ανακοπής της απόφασης, αλλά το Δεκέμβριο του 1950 το Ειδικό Δικαστήριο τον καταδίκασε πάλι σε θάνατο και δις σε ισόβια. Το 1953 έστειλε υπόμνημα στη Φρειδερίκη. Ο γιατρός των φυλακών αποφάσισε ότι ο Καρταλάκης θα έπρεπε να σταλεί στο ψυχιατρείο. Τον Απρίλιο του 1953 ο Καρταλάκης στάλθηκε στο Δημόσιο Ψυχιατρείο. Η αίτηση χάριτος απορρίφθηκε. Το 1956 ο Καρταλάκης μεταφέρθηκε στο Ψυχιατρικό Παράρτημα των Φυλακών Καλλιθέας και από τότε χάθηκαν τα ίχνη του.)

Φραγκίσκος Κολλάρας (στέλεχος του ΕΕΣ)

Κωνσταντίνος Κυλινδρέας (Την περίοδο της κατοχής ήταν πληροφοριοδότης της γερμανικής GFP. Το 1944 έφυγε από την Ελλάδα. Συνελήφθη από τους Ρώσους στη Βιέννη τον Απρίλιο του 1945, αλλά τους είπε ψεύτικο όνομα. Τον Ιούνιο του 1945 οδηγήθηκε στις φυλακές «Παύλου Μελά». Στις 17 Ιουλίου 1945 άρχισε η δίκη του. Καταδικάστηκε σε ισόβια. Ο Ειδικός Επίτροπος άσκησε αίτηση αναθεώρησης της δίκης. Στις 22 Οκτωβρίου 1946 ο Κυλινδρέας βρέθηκε ξανά μπροστά στο Ειδικό Δικαστήριο, το οποίο τον καταδίκασε σε ισόβια και ολική δήμευση της περιουσίας του. Με το βασιλικό διάταγμα της 12ης Σεπτεμβρίου 1952 η ποινή των ισοβίων δεσμών μετριάστηκε σε κάθειρξη 20 ετών. Στάθηκε εξαιρετικά τυχερός. Στις 2 Μαρτίου 1954 αποφυλακίστηκε, μετά την αναστολή εκτέλεσης του υπολοίπου της ποινής του.)

Νικόλαος Λεονταρίδης (μέλος του ΕΕΣ)

Παναγιώτης Μαλτέζος (ιδρυτικό μέλος της ΠΟΕΤ)

Θεόδωρος Μελεμενλής (αρχικά ήταν μέλος της φασιστικής μεταξικής ΕΟΝ και στη συνέχεια επέλεξε να ακολουθήσει το δρόμο του ναζισμού. Έγινε στενός συνεργάτης του ναζιστή Πούλου και υπασπιστής του. Το καλοκαίρι του 1944 δέχθηκε επίθεση από μέλος της ΟΠΛΑ, η οποία ήταν ένοπλη μυστική οργάνωση του ΚΚΕ, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στο Γερμανικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης. Εκεί άφησε την τελευταία του πνοή στις 10 Ιουνίου 1944. Τα δύο του αδέλφια, Παναγιώτης και Ιωάννης, συνεργάστηκαν και αυτά με τον Πούλο.)

Παναγιώτης Μελεμενλής (αρχικά ήταν μέλος της ΕΟΝ και στη συνέχεια εντάχθηκε στην οργάνωση του ναζιστή Πούλου, όπως και τα αδέλφια του. Ωφελήθηκε από τις διώξεις εναντίον των Εβραίων, γιατί οι Γερμανοί χάρισαν διάφορα εβραϊκά καταστήματα στον ίδιο, αλλά και σε άλλους συνεργάτες του Πούλου. Όταν είδε ότι πλησίαζε το τέλος της κατοχής, κατέφυγε στη Γερμανία. Παρά τη δωσιλογική του δράση και τα εγκλήματα που διέπραξε, γλύτωσε τη θανατική καταδίκη. Παρότι καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων το 1947, πόνταρε πολλά στην αρμονική σχέση που διατηρούσε με την αστυνομία και με διοικητές διαφόρων Αστυνομικών Τμημάτων που διαβεβαίωναν γραπτώς για τα «πατριωτικά» του αισθήματα. Αποφάσισε να παρουσιαστεί στην ελληνική δικαιοσύνη πολλά χρόνια μετά το τέλος της κατοχής. Στις 26-6-1952 καταδικάστηκε σε κάθειρξη 12 ετών. Όμως και πάλι τα κατάφερε και δεν χρειάστηκε να μείνει στη φυλακή μέχρι το 1964. Για την ακρίβεια δεν έμεινε ούτε δύο χρόνια ! Πέτυχε την αναστολή του υπολοίπου της ποινής του και αποφυλακίστηκε το Φεβρουάριο του 1954.)

Ιωάννης Μελεμενλής (αδελφός του Θεόδωρου και του Παναγιώτη Μενεμενλή. Αρχικά ήταν μέλος της ΕΟΝ και στη συνέχεια εντάχθηκε στην οργάνωση του ναζιστή Πούλου, όπως και τα αδέλφια του. Παρά τη δωσιλογική του δράση και τα εγκλήματα που διέπραξε, γλύτωσε τη θανατική καταδίκη. Παρότι καταδικάστηκε ερήμην σε 3 φορές ισόβια κάθειρξη από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων το 1947, πόνταρε πολλά στην αρμονική σχέση που διατηρούσε με την αστυνομία και με διοικητές διαφόρων Αστυνομικών Τμημάτων που διαβεβαίωναν γραπτώς για τα «πατριωτικά» του αισθήματα. Αποφάσισε να παρουσιαστεί στην ελληνική δικαιοσύνη πολλά χρόνια μετά το τέλος της κατοχής. Στις 26-6-1952 καταδικάστηκε σε κάθειρξη 12 ετών. Όμως και πάλι τα κατάφερε και δεν χρειάστηκε να μείνει στη φυλακή μέχρι το 1964. Για την ακρίβεια δεν έμεινε ούτε δύο χρόνια ! Πέτυχε την αναστολή του υπολοίπου της ποινής του και αποφυλακίστηκε τον Αύγουστο του 1953.)

Γρηγόριος Παζιώνης (Γεννήθηκε στο Μελένικο της Βουλγαρίας το 1887. Αργότερα εγκαταστάθηκε στη Δράμα, έχοντας δυσάρεστες εμπειρίες από τη ζωή του στη Βουλγαρία. Το 1929 εκλέχτηκε Δήμαρχος Δράμας. Το 1935 έγινε Νομάρχης Χαλκιδικής, αλλά το 1936 παραιτήθηκε για να θέσει υποψηφιότητα για βουλευτής, χωρίς όμως να καταφέρει να εκλεγεί. Το 1938 διορίστηκε από τη δικτατορία του Μεταξά Νομάρχης Έβρου. Τον Αύγουστο του 1940 τέθηκε σε διαθεσιμότητα, με απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών. Την περίοδο της κατοχής διορίστηκε Επιθεωρητής των Υπηρεσιών Κοινωνικής Πρόνοιας με μηνιαίο μισθό 10.000 δραχμές (Σεπτέμβριος 1941). Επίσης, εντάχθηκε στο ναζιστικό κόμμα του Σπυρίδη και το Μάρτιο του 1942 έγινε υπαρχηγός. Πολλές φορές εκδήλωνε δημόσια τα χιτλερικά του αισθήματα και παράλληλα προέτρεπε τους Έλληνες εργάτες να φύγουν από την Ελλάδα και να πάνε να δουλέψουν στη Γερμανία. Στην πορεία ο Παζιώνης άρχισε να αποκτά και άλλες αρμοδιότητες. Του ανατέθηκε η Γενική Διεύθυνση Στεγάσεως. Σε αυτήν φρόντισε να τοποθετήσει το γιο του και τον αδερφό του. Στη συνέχεια έγινε αρχηγός του ναζιστικού κόμματος Μακεδονίας – Θράκης. Το 1944 κατέφυγε στην Αυστρία. Στη συνέχεια πέρασε στην Ελβετία (Μάιος 1945), ελπίζοντας ότι δεν θα τον αναγνωρίσει κανείς. Προσπάθησε να παραπλανήσει την ελληνική πρεσβεία στη Βέρνη, δηλώνοντας ψεύτικο όνομα. Ο Έλληνας πρέσβης όμως έδωσε εντολή να συλληφθεί. Το 1946 οδηγήθηκε στις φυλακές «Παύλου Μελά». Καταδικάστηκε από το Ειδικό Δικαστήριο τον Αύγουστο του 1947 σε φυλάκιση 2,5 ετών. Αποφυλακίστηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1948.)


Χρήστος Παπαβασιλείου (ιδρυτικό μέλος της ΠΟΕΤ)

Αριστείδης Παπαδόπουλος (Καταγόταν από την Ημαθία και ήταν φίλος του Νικολάου Ζωγράφου. Μετά την απελευθέρωση κατηγορήθηκε για δοσιλογισμό και για διάφορες συλλήψεις και δολοφονίες συμπατριωτών του. Φυλακίστηκε στις 24 Απριλίου 1945. Η δίκη του αναβλήθηκε δύο φορές. Έστειλε επιστολή στον Πρωθυπουργό, το Δαμασκηνό και διάφορους υπουργούς, ζητώντας τους να φροντίσουν για την απελευθέρωσή του. Στις 3 Οκτωβρίου 1946 απέδρασε από το Δημοτικό Νοσοκομείο, όπου είχε μεταφερθεί για νοσηλεία. Ο διοικητής της φρουράς του νοσοκομείου προτίμησε να ενημερώσει για την απόδραση τον Ειδικό Επίτροπο με 4 μέρες καθυστέρηση. Επέστρεψε ανενόχλητος στην ιδιαίτερη πατρίδα του και έφτιαξε μια παρακρατική ένοπλη ομάδα με έδρα τον Κολυνδρό. Σύντομα έγινε ομαδάρχης σε ένα τμήμα των ΜΑΔ. Το 1947 το Συμβούλιο Εφετών εξέδωσε παραπεμπτικό βούλευμα. Στις 6 Απριλίου 1948 κηρύχθηκε φυγόδικος. Το Νοέμβριο του 1948 σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.)

Μιχάλης Παπαδόπουλος (Μιχάλαγας) (ιδρυτικό στέλεχος της οργάνωσης ΠΟΕΤ του Αντωνίου Βήχου. Ήταν ποντιακής καταγωγής και είχε βενιζελικές πολιτικές πεποιθήσεις. Το 1943 εντάχθηκε στην ΠΑΟ. Στη συνέχεια πήγε στη Θεσσαλονίκη και εντάχθηκε στην ΠΟΕΤ. Επίσης έγινε ηγετικό στέλεχος του ΕΕΣ, αναλαμβάνοντας τη θέση του διευθυντή οικονομικών της οργάνωσης στις 31-8-1944. Συνελήφθη στις 17-12-1944 στη Ζαρκαδόπετρα από αντάρτες του ΕΛΑΣ. Δεν πέρασε από  δίκη και μετά από τη Συμφωνία της Βάρκιζας αφέθηκε ελεύθερος. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη το 1946. Η πιθανότερη εκδοχή είναι ότι αυτοπυροβολήθηκε κατά λάθος.)

Κυριάκος Παπαδόπουλος («Κισά Μπατζάκ», δηλαδή κοντοπόδαρος) (στέλεχος του ΕΕΣ και της ΠΑΟ. Ήταν Πόντιος και γεννήθηκε το 1884. Τραυματίστηκε το Νοέμβριο του 1944 στη μάχη του Κιλκίς και αυτοκτόνησε για να μην μπορέσουν να τον αιχμαλωτίσουν οι αντάρτες της αντιστασιακής οργάνωσης ΕΑΜ – ΕΛΑΣ.)

Κωνσταντίνος Γ. Παπαδόπουλος (Γεωπόνος ποντιακής καταγωγής και έφεδρος αξιωματικός. Υπήρξε ηγετικό στέλεχος του ΕΕΣ και αργότερα βουλευτής. Συμμετείχε επίσης στην ΠΑΟ και στην ΠΟΕΤ. Απέφυγε να πολεμήσει στην πολύνεκρη μάχη του Κιλκίς το Νοέμβριο του 1944 εναντίον του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Μετά την απελευθέρωση δικάστηκε από το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων και υποστήριξε ότι ο αγώνας του ΕΕΣ ήταν «δίκαιος», καταφέρνοντας να γλυτώσει το ενδεχόμενο μιας καταδικαστικής απόφασης. Παράλληλα, προσπάθησε να αυτοπαρουσιαστεί ως «αντιστασιακός». Σύμφωνα με επιστολή που συνέταξε ο ταξίαρχος Αρχιμήδης Αργυρόπουλος το 1949, ο Κ. Παπαδόπουλος ήταν συνεργάτης των Γερμανών με πλούσια εγκληματική δράση, που διαγράφτηκε από την ΠΑΟ Θεσσαλονίκης εξαιτίας της αντεθνικής του δράσης, ενώ η επιστολή περιελάμβανε και αντίγραφο του πρωτοκόλλου συνεργασίας που είχε υπογράψει η ηγεσία του ΕΕΣ με τους Γερμανούς την περίοδο της κατοχής. Το 1945 ο Κ. Παπαδόπουλος επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και κατατάχθηκε στο 113ο Τάγμα Εθνοφυλακής. Το 1946 εκλέχτηκε βουλευτής Κοζάνης με το Λαϊκό Κόμμα. Στο επόμενο διάστημα, μέχρι το 1964, εκλεγόταν βουλευτής Κιλκίς με τον «Ελληνικό Συναγερμό» του Παπάγου και την ΕΡΕ του Καραμανλή. Για το δοσιλογικό του παρελθόν και τη συνεργασία του με τους Γερμανούς αντιμετώπισε σοβαρές κατηγορίες από πολιτικούς του κέντρου και της αριστεράς. Στις 13 Μαρτίου 1963, με την ιδιότητα του βουλευτή της ΕΡΕ, εκτόξευσε απειλές εναντίον της ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά), αντιμετωπίζοντας την άμεση αντίδραση των αριστερών βουλευτών που τον αποκάλεσαν χιτλερικό και προδότη. Επιτέθηκε και χτύπησε τον Αντώνη Μπριλλάκη της ΕΔΑ και στη συνέχεια δέχθηκε μπουνιά στο πρόσωπο από το Γρηγόρη Λαμπράκη της ΕΔΑ.)

Λάσκαρης Παπαναούμ (Καταγόταν από το Μοναστήρι της Σερβίας. Για ένα διάστημα ζούσε και δούλευε στο Αμβούργο, όπου παντρεύτηκε μια Γερμανίδα. Το 1934 επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και ανέλαβε την αντιπροσωπεία μιας σερβικής εταιρείας ακατέργαστων δερμάτων. Το 1938 έγινε πράκτορας της Ειδικής Ασφάλειας. Τον καιρό που οι δυνάμεις του Άξονα είχαν σαν στόχο τους την κατάληψη της Ελλάδας, ο Παπαναούμ διοχέτευε πληροφορίες στους Γερμανούς για τα σχέδια της Θεσσαλονίκης, κάνοντας ευκολότερη την κατάληψή της από τον εχθρό. Τη μέρα που μπήκε ο γερμανικός στρατός στη Θεσσαλονίκη, αυτός ανέβηκε σε ένα γερμανικό τανκ και πανηγύριζε. Οι Γερμανοί τον τοποθέτησαν στην GFP, στην SD και στη διεύθυνση του μυστικού γραφείου προστασίας των κατοχικών στρατευμάτων. Κατάφερε να αποκτήσει όχι μόνο την εμπιστοσύνη των κατακτητών, αλλά και μεγάλα χρηματικά ποσά. Όταν δύο αστυνομικοί ανακάλυψαν μέσα στις αποθήκες του 8.000 οκάδες ελαιόλαδου, οι Γερμανοί αρνήθηκαν να του απαγγείλουν κατηγορίες για μαύρη αγορά και να κατασχέσουν το ελαιόλαδο. Σύντομα έδειξα τα ρατσιστικά αισθήματά του για τους Εβραίους, τους οποίους εκμεταλλεύτηκε στο μέγιστο βαθμό. Χάρη στις διώξεις εναντίον των Εβραίων, πέρασαν στα χέρια του διάφορες εβραϊκές επιχειρήσεις από τις οποίες κέρδισε χιλιάδες λίρες. Όταν είδε ότι οι Γερμανοί θα έφευγαν από την Ελλάδα, αποφάσισε να τους ακολουθήσει και αυτός, βρίσκοντας στη χώρα τους φιλόξενο έδαφος και μια νέα υπηκοότητα. Με αυτόν τον τρόπο μπόρεσε να ξεφύγει από την ελληνική δικαιοσύνη, η οποία τον καταδίκασε ερήμην το 1945 σε δύο φορές ισόβια. Έζησε στη Γερμανία μέχρι το 1971 που πέθανε και δεν εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα.)

Γεώργιος Πούλος (1889 - 1949) (απόστρατος αντιβασιλικός αξιωματικός, φανατικός γερμανόφιλος και χιτλερικός, με πλούσια εγκληματική δράση. Πάνω από τη δεξιά τσέπη του χιτωνίου του υπήρχε ο γερμανικός αετός με τη σβάστικα. Συνελήφθη στο Κίτσμπιχελ της Αυστρίας στις 19-5-1945 από τους Αμερικανούς. Στις 9 Απριλίου 1947 οδηγήθηκε στις στρατιωτικές φυλακές Επταπυργίου. Στις 22 Μαΐου 1947 άρχισε στο Διαρκές Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης η δίκη του Πούλου και των συνεργατών του. Στις 2-12-1947 άρχισε η δίκη του στο Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων. Εκτελέστηκε στις 11 Ιουνίου 1949.)

Νικόλαος Ραγκαβής (αντιστράτηγος και Γενικός Διοικητής Μακεδονίας. Ήταν παντρεμένος με Γερμανίδα και διατηρούσε αρκετά καλές σχέσεις με τις γερμανικές κατοχικές αρχές.)

Γεώργιος Σερεμέτης (ιδρυτικό μέλος της ΠΟΕΤ)

Φριτς Σούμπερτ (Fritz Schubert) (1897 - 1947) (Αν και δεν ήταν Έλληνας, θεωρήσαμε καλό να αναφέρουμε λίγες πληροφορίες για αυτόν.) (Γερμανός υπαξιωματικός με πλούσια εγκληματική δράση στην Κρήτη και στη Μακεδονία. Το 1934 έγινε μέλος του Ναζιστικού Κόμματος Γερμανίας (NSDAP). Πρωτοεμφανίστηκε στην Κρήτη του καλοκαίρι του 1941. Εκτέλεσε πολλούς Έλληνες σε διάφορα χωριά του νησιού. Το Φεβρουάριο του 1944 στάλθηκε στη Μακεδονία, όπου συνέχισε το δολοφονικό του έργο. Ευθύνεται μεταξύ άλλων και για το Ολοκαύτωμα στο Χορτιάτη, όπου με τη βοήθεια και άλλων Γερμανών και Ελλήνων δωσιλόγων σκότωσε 149 κατοίκους. Ανάμεσά τους 109 γυναίκες και κορίτσια. Στα τέλη Οκτωβρίου του 1944 έφυγε μαζί με τα γερμανικά στρατεύματα που αποχωρούσαν από την Ελλάδα. Το Φεβρουάριο του 1945 έφθασε στη Βιέννη. Στις 4-5-1945 συνελήφθη από τους Αμερικανούς και τους είπε ψέματα ότι ήταν Έλληνας. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1945 στάλθηκε στην Ελλάδα και αποκαλύφθηκε η πραγματική του ταυτότητα. Συνελήφθη και οδηγήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ. Στις 5 Αυγούστου 1947 το Δικαστήριο τον κήρυξε ένοχο και τον καταδίκασε 27 φορές σε θάνατο. Εκτελέστηκε στις 22 Οκτωβρίου 1947.)

Γεώργιος Σπυρίδης (1897 - 1950) (φανατικός ναζιστής, γεννημένος στην Κερασούντα και Αρχηγός για ένα διάστημα του Ναζιστικού Κόμματος Μακεδονίας – Θράκης. Με το κόμμα αυτό κατέβηκε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 1932 και του Ιουνίου του 1935. Τον Απρίλιο του 1934 έστειλε ένα γράμμα στον Χίτλερ, με το οποίο του εξέφρασε τον απεριόριστο θαυμασμό του. Όταν τα βουλγαρικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Ανατολική Μακεδονία, ο Σπυρίδης κατέφυγε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί προχώρησε σε ανασυγκρότηση του κόμματος το οποίο αρχικά στεγάστηκε δωρεάν στο ξενοδοχείο Άτλας στην οδό Εγνατία, κατόπιν εντολής των γερμανικών αρχών κατοχής και λίγο αργότερα σε οίκημα στην οδό Κομνηνών στο κέντρο της πόλης που αποτέλεσε και κατοικία του Σπυρίδη. Ο Σπυρίδης επισκεπτόταν συχνά το Νικόλαο Χερτούρα που ήταν Γενικός Διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης Επισιτιστικών και Οικονομικών Αναγκών Μακεδονίας και του ζητούσε διάφορα τρόφιμα (αυγά, μέλι, φασόλια, κρέας, φρούτα, λάδι κ.α.) καθώς και άλλα είδη όπως τσιγάρα, σαπούνι και γραφική ύλη λέγοντας ότι προορίζονταν για άπορα μέλη και οπαδούς του κόμματος του. Στην πραγματικότητα τα περισσότερα τρόφιμα ο Σπυρίδης τα πούλησε σε διάφορα άτομα κρατώντας για τον εαυτό του τα κέρδη, ενώ ελάχιστα διανεμήθηκαν δωρεάν σε άπορα μέλη του κόμματος. Τα διάφορα είδη πωλούνταν στο ξενοδοχείο Άτλας όπου το λουτρό είχε μετατραπεί σε αποθήκη τροφίμων. Από τα τέλη του χειμώνα του 1942 μέχρι τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς ο Σπυρίδης, είτε αυτοπροσώπως είτε μέσω ανθρώπων του επιτελείου του, έλαβε από τη Γενική Διεύθυνση Επισιτιστικών και Οικονομικών Αναγκών Μακεδονίας, διάφορα τρόφιμα και άλλα είδη για τα οποία κατέβαλε μόνο 100.000 δραχμές ενώ από τον έλεγχο που έγινε αργότερα, μετά την αποκάλυψη της δράσης του Σπυρίδη και του Χερτούρα, αποκαλύφτηκε ότι η αξία των πραγμάτων αυτών ξεπερνούσε τα 16.000.000 δραχμές. Έτσι ο Σπυρίδης κατάφερε να θησαυρίσει, αλλά η δράση του αποκαλύφθηκε στα τέλη του 1942 και συντάχθηκε σε βάρος του ποινική δικογραφία από τον αγορανομικό ανακριτή.  Στις 14-3-1943 το Δικαστήριο κήρυξε ένοχους τους κατηγορούμενους Σπυρίδη και Χερτούρα. Στο Σπυρίδη επέβαλε ποινή φυλάκισης πέντε ετών και χρηματικό πρόστιμο 10.000 δραχμών για παράβαση του νόμου περί μεσαζόντων και 40 χρόνια φυλάκιση και πρόστιμο 60.000 δραχμών για αισχροκέρδεια. Λίγο πριν την απελευθέρωση της Ελλάδας ο Σπυρίδης αποφυλακίστηκε και διέφυγε στη Γερμανία για να γλυτώσει τη σύλληψη του για δωσιλογισμό. Στις 23 Αυγούστου 1947 καταδικάστηκε ερήμην από το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων σε ισόβια. Το 1948 συνελήφθη στο Αμβούργο και παραπέμφθηκε σε δίκη ενώπιον αγγλικού δικαστηρίου για παράνομη εισαγωγή εμπορευμάτων και μαύρη αγορά. Αργότερα εκδόθηκε στην Ελλάδα. Προφυλακίστηκε στις Β’ Επανορθωτικές Φυλακές στις 19 Νοεμβρίου 1949. Κατέθεσε αίτηση ανακοπής της καταδικαστικής απόφασης. Τον Ιανουάριο του 1950 το δικαστήριο έκανε δεκτή την αίτηση ανακοπής, εξαφάνισε την απόφαση των ισοβίων και τον καταδίκασε σε μόνο 2,5 χρόνια φυλάκιση. Πέθανε το Μάιο του 1950 από οξύ πνευμονικό οίδημα.)

Σπυρίδωνας Σπυρίδης (ιδρυτικό μέλος της ΠΟΕΤ)

Απόστολος Τσαρουχίδης (ιδρυτικό μέλος της ΠΟΕΤ)

Νικόλαος Χερτούρας (δωσίλογος που καταγόταν από το Μοναστήρι και δραστηριοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Για ένα διάστημα ήταν διευθυντής του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης. Στα τέλη του 1941 έγινε Γενικός Διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης Επισιτιστικών και Οικονομικών Αναγκών Μακεδονίας. Μετά από την εμπλοκή του σε σκάνδαλο που αποκαλύφθηκε στα τέλη του 1942, οδηγήθηκε σε δίκη μαζί με τον Σπυρίδη. Στις 14 Μαρτίου 1943 το δικαστήριο επέβαλε στον Χερτούρα την ποινή του θανάτου για τη διάθεση τροφίμων στον Σπυρίδη και 15 χρόνια φυλάκιση και χρηματικό πρόστιμο 1.000.000 δραχμών για παράβαση καθήκοντος.)



Διάφοροι δωσίλογοι που έδρασαν εκτός Μακεδονίας

Αλέξανδρος Αγήνορας (Ο Αγήνωρ ήταν δοσίλογος που καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη και έγινε αρχηγός της ναζιστικής οργάνωσης Μπουντ. Στο τέλος κατέφυγε στη Βιέννη. Ο αστυνομικός διευθυντής Ν. Αρχιμανδρίτης κατέθεσε στο Ειδικό Δικαστήριο ότι ο Αγήνορας εκτελέστηκε στη Βόρεια Ελλάδα από αντάρτες του ΕΛΑΣ.)

Χαράλαμπος Αϊβαλιώτης (κατέφυγε στη Γερμανία)

Νίκος Αναγνωστόπουλος (ταγματασφαλίτης της Εύβοιας)

Δημήτρης Αναστασίου (μέλος της ΕΣΠΟ)

Αριστείδης Ανδρόνικος (1862 - 1952) (ναζιστής καθηγητής, γόνος αρχοντικής οικογένειας και μέλος της ΕΣΠΟ. Διετέλεσε διευθυντής στο Ελληνικό Προξενείο της Πετρούπολης. Έπειτα εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και δραστηριοποιήθηκε στις φασιστικές οργανώσεις. Το 1944 κατέφυγε στην Αυστρία. Επέστρεψε στην Αθήνα και πέθανε στις 21 Νοεμβρίου 1952.)

Ελένη Βαρδακοπούλου (καταδικάστηκε από Δικαστήριο Δοσιλόγων σε ισόβια κάθειρξη, διότι έδρασε στην Πελοπόννησο ως πράκτορας των Γερμανών και κατέδωσε διάφορους Έλληνες πατριώτες.)
Ιωσήφ Βαρδινογιάννης (γιατρός, ο οποίος συνεργαζόταν με την Ειδική Ασφάλεια και τους Γερμανούς. Εκτελέστηκε από την οργάνωση ΟΠΛΑ του ΚΚΕ στις 22 Σεπτεμβρίου 1944.)

Νικόλαος Βελισσαρόπουλος (Αρχικά ήταν μέλος της μεταξικής ΕΟΝ και στη συνέχεια μέλος της ΕΣΠΟ. Κατέφυγε στη Γερμανία. Λίγο μετά την ήττα της Γερμανίας (1945), συνελήφθη από τους Αμερικανούς.)

Αλέξανδρος Βερνίκος (1916 - 1991) (Δικηγόρος, εφοπλιστής, βουλευτής και υπουργός. Μετά την απελευθέρωση συνελήφθη κατηγορούμενος για δωσιλογισμό. Στα μεταπολεμικά χρόνια ασχολήθηκε με την πολιτική. Το 1952 εκλέχτηκε βουλευτής με την ΕΠΕΚ. Το 1964 έγινε βουλευτής με την Ένωση Κέντρου. Το 1965 έγινε υπουργός εμπορίου στην κυβέρνηση των αποστατών. Σύμφωνα με τον ιστορικό Δημοσθένη Κούκουνα, ο Βερνίκος ήταν οικονομικός δωσίλογος. Γιος του Αλέξανδρου Βερνίκου είναι ο εφοπλιστής και μέλος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Βερνίκος, ο οποίος έγινε υφυπουργός ναυτιλίας τον Ιούνιο του 2012, στην κυβέρνηση Σαμαρά.)

Γεώργιος Βλαβιανός (το Μάιο του 1941 ίδρυσε τη ναζιστική-δωσιλογική οργάνωση ΕΣΠΟ και έγινε αρχηγός της. Το Φεβρουάριο του 1942 παραιτήθηκε από την ηγεσία της οργάνωσης. Η κυβέρνηση Τσολάκογλου διόρισε το Βλαβιανό Πρόεδρο της κοινότητας Κηφισιάς.)

Ιωάννης Βουλπιώτης (1902 - 1999) (επιχειρηματίας, διευθυντικό στέλεχος της SIEMENS, θαυμαστής του Χίτλερ και συνεργάτης των Γερμανών στην κατοχή. Παντρεύτηκε την κόρη του Ζήμενς και ήταν αντιπρόσωπος του συγκροτήματος Siemens-AEG-Τελεφούνκεν στην Ελλάδα. Μετά την κατάληψη της Ελλάδα από τους Γερμανούς, ανέλαβε την ελληνική ραδιοφωνία (ΑΕΡΕ) και την ελληνική τηλεφωνία. Το 1944 οι εταιρείες του επιτάχθηκαν και ο ίδιος παραπέμφθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων το 1946. Φυσικά κατάφερε να απαλλαγεί, αλλά ο εισαγγελέας άσκησε έφεση κατά της απόφασης. Και πάλι κατάφερε να γλυτώσει, χαρούμενος που το δικαστήριο τον αθώωσε, «λόγω αμφιβολιών». Στην μεταπολεμική περίοδο το όνομά του ενεπλάκη σε σκάνδαλο που σχετιζόταν με το πολιτικό κόμμα του Παπάγου. Τον Οκτώβριο του 1955 καταδικάστηκε από το Τριμελές Πλημελειοδικείο Αθηνών σε φυλάκιση 18 μηνών, αλλά έμεινε στη φυλακή μόνο ένα έτος.)

Λεωνίδας Βρεττάκος (ιδρυτής του Τάγματος Ασφαλείας «Λεωνίδας» στη Λακωνία και βουλευτής)
Χρήστος Γερακίνης (υποδιοικητής του Τάγματος Ασφαλείας Εύβοιας. Στα μεταπολεμική περίοδο πολιτεύτηκε με τη δεξιά παράταξη. Διετέλεσε υφυπουργός συγκοινωνιών της κυβέρνησης Παπάγου.)

Αλέξανδρος Γιάνναρος (είχε δική του φασιστική οργάνωση, αλλά μετά τη διάλυσή της προσχώρησε στο ναζιστικό κόμμα του Μερκούρη. Εξέδιδε δύο εφημερίδες.)

Κυριάκος Γραμματικόπουλος (κατέφυγε στη Γερμανία)

Παναγιώτης Δεμέστιχας (1885 - 1960) (αξιωματικός του στρατού, γεννημένος στη Λακωνία. Διετέλεσε υπουργός εσωτερικών στην κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου. Καταδικάστηκε από το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων. Απεβίωσε στις 14 Νοεμβρίου 1960.)

Αλκιβιάδης Διαμαντής (1894 - 1948) (Γεννήθηκε στη Σαμαρίνα της Μακεδονίας. Ήταν ο δημιουργός της «Λεγεώνας των Βλάχων» και υποκινητής αυτονομιστικής κίνησης που αποσκοπούσε στη δημιουργία βλάχικου κράτους με την ονομασία «Πριγκιπάτο της Πίνδου» μέσα στο έδαφος της κατεχόμενης Ελλάδας. Έδρα της κυβέρνησής του σκόπευε να κάνει τη Λάρισα. Επινόησε για τον εαυτό του τον τίτλο του «Αρχηγού και εκπρόσωπου των Βλάχων της κάτω Βαλκανικής». Στη μεταπολεμική Ελλάδα καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Τον Ιούνιο του 1942 επέστρεψε στη Ρουμανία, βλέποντας την οριστική διάψευση των προσδοκιών του. Στη χώρα αυτή, συνελήφθη το 1948 από το κομμουνιστικό καθεστώς και εκτελέστηκε.)

Αρίστος Καμπάνης (1883 - 1956) (συγγραφέας που δραστηριοποιήθηκε στον τομέα της γερμανικής προπαγάνδας. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Συνεργάστηκε με την ΑΕΡΕ, πρόδρομο της ΕΡΤ. Καταδικάστηκε στο Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων και το 1955 κλείστηκε στο Ψυχιατρείο.)

Αθανάσιος Καπνόπουλος (κατέφυγε στη Γερμανία)

Σίτσα Καραϊσκάκη (ναζίστρια συγγραφέας. Εκφωνούσε ομιλίες στο κατοχικό ραδιόφωνο υπέρ της ναζιστικής Γερμανίας. Το 1933 διορίστηκε σύμβουλος του γερμανικού υπουργείου προπαγάνδας. Μετά τη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, διορίστηκε στη γερμανική πρεσβεία της Αθήνας. Το 1944 εγκατέλειψε την Ελλάδα και διέφυγε στην Αυστρία. Καταδικάστηκε ερήμην δύο φορές σε θάνατο από το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων, αλλά αργότερα αμνηστεύτηκε. Εγκαταστάθηκε στην Ανατολική Γερμανία και παντρεύτηκε το βιομήχανο Μπάχμαν. Το 1963 επέστρεψε στην Ελλάδα. Πέθανε στο Παλαιό Φάληρο στις 30 Απριλίου 1987.)

Νικόλαος Καράμπελας (βουλευτής Λακωνίας, δικηγόρος και μέλος του Τάγματος Ασφαλείας Λακωνίας)

Γεώργιος Κεφαλάς (ναζιστής από τον Πειραιά που κατέφυγε στη Γερμανία το 1944. Πέρασε πολλά βράδια σε μια μπιραρία της Στουτγάρδης. Η φίλη του ήταν μια 18χρονη Γερμανίδα, μέλος της Χιτλερικής Νεολαίας. Έχοντας ένα ποδήλατο και μια ψεύτικη ταυτότητα αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα. Κατάφερε να περάσει από έλεγχο των Αμερικανών προσποιούμενος ότι ήταν όμηρος των Γερμανών. Τον Ιούλιο του 1945 έφθασε στον Πειραιά και άρχισε να φοράει ένα περιβραχιόνιο του ΕΔΕΣ για να ξεγελάσει τους διώκτες του. Συνάντησε μια παλιά του γνώριμη που ήταν ερωμένη ενός πιλότου της Λουφτβάφε και εκείνη τον κατέδωσε στην Αστυνομία. Συνελήφθη και κλείστηκε στη φυλακή. Αποφυλακίστηκε το 1951 και συνεργάστηκε επαγγελματικά με έναν ομοϊδεάτη του, τον Ναπολέοντα Αντωνάδο. Μέχρι τα βαθιά γεράματά του το 2006 δήλωνε ναζιστής.)

Εγκον Κοντουμάς (Ελληνοκροάτης χημικός μηχανικός, ναζιστής, επιχειρηματίας, φίλος του Χίτλερ και ιδρυτικό μέλος της οργάνωσης Μπουντ. Του είχε παραχωρηθεί με βασιλικό διάταγμα ένα μεταλλείο χαλκού στη Λακωνία. Πέρα από μέλος της Μπουντ, ο Κοντουμάς στην κατοχή ήταν και προμηθευτής του γερμανικού στρατού με ιματισμό και οικιακά είδη.)

Κώστας Κοτζιάς (1892 – 1951) (Διετέλεσε Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Αθηνών, Πρόεδρος της ΕΠΟ, Πρόεδρος της ομάδας του Παναθηναϊκού (ΠΑΟ), υπουργός, βουλευτής και δήμαρχος Αθηναίων. Ήταν θαυμαστής του Χίτλερ. Κατά τη διάρκεια της κατοχής έζησε στις ΗΠΑ. Το 1950 και το 1951 εκλέχτηκε βουλευτής.)

Νικόλαος Κουρκουλάκος (διοικητής των Ταγμάτων Ασφαλείας στην Πάτρα. Το 1969 τοποθετήθηκε διευθυντής της Αγροτικής Τράπεζας, με απόφαση της χούντας.)

Ευάγγελος Κυριάκης (χιτλερικός δημοσιογράφος που ίδρυσε στην Αθήνα το φασιστικό εκδοτικό οίκο «Νέα Γενεά». Διατηρούσε καλές σχέσεις με τον Γκαίμπελς. Το 1944 κατέφυγε στη Γερμανία. Σκοτώθηκε το 1945 στους δρόμους του Βερολίνου από συμμαχικό βομβαρδισμό.)

Αλέξανδρος Λάμπου (αξιωματικός της χωροφυλακής και διοικητής της Ειδικής Ασφάλειας. Το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων καταδίκασε τον Λάμπου τρεις φορές σε θάνατο για συνειδητή συνεργασία με τους κατακτητές και για κατάδοση διαφόρων Ελλήνων. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1946, ο Λάμπου βρισκόμενος στις φυλακές Καλλιθέας, επιτέθηκε στους δεσμοφύλακες με ένα σιδερολοστό. Μετά από την πράξη του αυτή, μεταφέρθηκε στις φυλακές της Αίγινας.)

Φίλιππος Λεσχόπουλος (μέλος της δοσιλογικής οργάνωσης ΕΣΠΟ. Φυλακίστηκε στην Καλλιθέα.)
Τάκης Μακεδών (αρχηγός της δοσιλογικής οργάνωσης ΕΑΣΑΔ που έδρασε στη Θεσσαλία και πρώην υπαξιωματικός της Χωροφυλακής. Εκτελέστηκε από αντιστασιακούς της οργάνωσης του ΕΛΑΣ το χειμώνα του 1944.)

Μανώλης Μανωλέας (1900 - 1944) (Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μεσσηνία. Υπήρξε μέλος και βουλευτής του ΚΚΕ, αλλά σταδιακά απαρνήθηκε την κομμουνιστική ιδεολογία και υπέγραψε δήλωση αποκήρυξης του κομμουνισμού. Συνελήφθη από τη δικτατορία του Μεταξά, αλλά λίγο καιρό αργότερα μετατράπηκε οικειοθελώς σε πράκτορα της Ασφάλειας της δικτατορίας. Η δικτατορία τον αποφυλάκισε το 1938. Στη συνέχεια ο Μανωλέας εντάχθηκε στην ΕΟΝ και αργότερα στη ναζιστική οργάνωση ΕΣΠΟ. Από το 1943 και μετά συνεργάστηκε με τις γερμανικές αρχές στο κατοχικό ραδιόφωνο και το Γραφείο Τύπου της γερμανικής πρεσβείας. Η δοσιλογική του δράση δεν έμεινε ατιμώρητη. Τον εκτέλεσε η οργάνωση ΟΠΛΑ του ΚΚΕ τον Ιανουάριο του 1944 στην Καλλιθέα. Δύο μέλη της ΟΠΛΑ έχοντας υποπολυβόλα Sten κρυμμένα μέσα στις καμπαρντίνες τους, ανέβηκαν σε ένα τραμ στην οδό Θησέως στην Καλλιθέα. Εντόπισαν και αιφνιδίασαν τον Μανωλέα, οδηγώντας τον έξω και πυροβολώντας τον.)

Νικόλαος Ματούσης (1899 - 1991) (βλαχόφωνος δικηγόρος που συνεργάστηκε με τον αυτονομιστή Αλκιβιάδη Διαμαντή στη «Λεγεώνα των Βλάχων». Σπούδασε στη Νομική και έγινε μέλος του ΚΚΕ, αλλά στην πορεία διαγράφτηκε από το κόμμα. Αργότερα εντάχθηκε στο Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας, αλλά διαγράφτηκε και από αυτό. Το 1941 συνάντησε στη Λάρισα τον Αλκιβιάδη Διαμαντή που επιδίωκε να ιδρύσει βλαχικό κράτος μέσα στο έδαφος της κατεχόμενης Ελλάδας. Φορούσε στολή Ιταλού αξιωματικού και εκδήλωνε το θαυμασμό του για το Γ’ Ράιχ. Το 1943 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και εντάχθηκε στη ναζιστική οργάνωση «Πρωτοπόροι Νέας Ευρώπης». Έπειτα κατέφυγε στη Ρουμανία, όπου συνελήφθη το 1948 από το κομμουνιστικό καθεστώς και φυλακίστηκε. Παραδόθηκε από τη Ρουμανία που ήταν φυλακισμένος στις ελληνικές αρχές στις 13 Μαΐου 1964. Έμεινε στις φυλακές Αβέρωφ μέχρι τις 25 Ιουνίου 1964, οπότε αποφυλακίστηκε. Για το θέμα του δοσιλογισμού παραπέμφθηκε σε δίκη. Τα πράγματα εξελίχθηκαν ιδιαίτερα ευνοϊκά για αυτόν. Το δικαστήριο αποφάσισε παύση της ποινικής του δίωξης λόγω παραγραφής στις δύο κατηγορίες συνεργασίας με τον εχθρό, διατήρηση των αποφάσεων δήμευσης της περιουσίας του και αθώωση στις κατηγορίες ότι παρείχε πληροφορίες στον εχθρό. Αφέθηκε ελεύθερος. Αργότερα υποστήριξε τη χούντα. Πέθανε στη Λάρισα στις 11 Μαρτίου 1991.)

Μελέτιος (Ήταν Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως και τον Απρίλιο του 1941 έστειλε συγχαρητήρια επιστολή στον Χίτλερ για να του εκφράσει την ευγνωμοσύνη του.)

Γεώργιος Μιχαλολιάκος (ταγματασφαλίτης στη Λακωνία και πατέρας του ηγέτη της Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου)

Χρήστος Μπαρδόπουλος (ηγετικό στέλεχος της οργάνωσης «Ένωσις Φίλων Χίτλερ» και συνεργάτης της γερμανικής SD. Το 1944 κατέφυγε στη Γερμανία. Καταδικάστηκε από την ελληνική δικαιοσύνη σε ισόβια, αλλά έμεινε στη φυλακή μόνο 3 χρόνια. Πέθανε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 στην Αθήνα.)

Νικόλαος Μπουραντάς (διοικητής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας και συνεργάτης των κατοχικών αρχών)

Θωμάς Μπουρτζάλας (πρώην χωροφύλακας και σωματοφύλακας ενός υπουργού του Λαϊκού Κόμματος. Καταγόταν από το Α

[ayuto1966]

Και περι Χουντας...........Η υποκρισια σε ολο της το μεγαλειο και παλι...........Ειναι για να γελας πραγματικα

1. Για το πραξικόπημα της 21 Απριλίου 1967
Μηνύθηκαν και διώχθηκαν 112 αξιωματικοί. «Πρω­ταίτιοι»
κρίθηκαν και παραπέμφθηκαν σε δίκη 24 από αυτούς.
Δικάστηκαν 21 και οι 3 υπόλοιποι «τόσκασαν» στο εξωτερικό.
Καταδικάστηκαν 19 «οι άλλοι 2 αθωώθηκαν», και επιβλήθη-­
καν ποινές από 5 χρόνια φυλακή μέχρι θάνατο (που μετατρά-
πηκε σε ισόβια, λίγες ώρες μετά την έκδοση της απόφασης
του δικαστηρίου). Από τους καταδικασμένους σήμερα στη
φυλακή βρίσκονται 14 ενώ 2 άλλοι έχουν αποφυλακιστεί
«προς αποτροπήν ανηκέστου βλάβης της υγείας τους».
Ελεύθεροι είναι οι Αντ. Λέκκας (στην Αμερική, με άδεια) και Γρ.
Σπαντιδάκης (στην Αθήνα στο σπίτι του). Στη φυλακή οι Γ.
Παπαδόπουλος, Στ. Παττακός, Ν. Μακαρέζος, Γ. Ζωϊτάκης, Δ.
Ιωαννίδης, I. Λαδάς, Μ. Ρουφογάλης, Κ. Παπαδόπουλος, Οδ.
Αγγελής, Ν. Ντερτιλής, Στ. Καραμπέρης, Θ. Θεοφιλογιαννά-
κος, Ν. Γκαντώνας και Γ. Κωνσταντόπουλος. (Ο Μ. Μπαλό-
πουλος, καταδικασμένος σε ισόβια, πέθανε ενώ αποφυλακί-­
στηκαν οι Δ. Σταματόπουλος και Ε. Τσάκας).


2. Για τη «Σφαγή του Πολυτεχνείου»
Διώχθηκαν ποινικά περισσότεροι από 40, σαν φυσικοί και
ηθικοί αυτουργοί των εγκλημάτων που έγιναν κατά την εξέ­-
γερση του Πολυτεχνείου. Παραπέμφθηκαν σε δίκη 35 κατη-­
γορούμενοι. Δικάστηκαν 34 και ο ένας φυγοδικεί (Ηλίας
Τσιαπούρας ή Τσιαούρας). Στην πρώτη δίκη με 32 κατη­-
γορούμενους (δύο —I. Καλύβας και Π. Θεράπος— δικά-­
στηκαν χωριστά), αθωώθηκαν οι 12 και καταδικάστηκαν οι 20
υπόλοιποι σε ποινές από 5 μήνες φυλακή μέχρι 7 φορές ισό-­
βια (Ιωαννίδης). Σε επανάληψη της δίκης για 7 από τους
κηρυγμένους ένοχους μετά από αναίρεση που έκανε δεκτή ο
Άρειος Πάγος, αθωώθηκαν 5 και επιβλήθηκαν φυλακίσεις
μηνών, σε 2 άλλους. Αθωώθηκε επίσης (δικάστηκε μόνος) και
ο Π. Θεράπος. Έ τ σ ι συνολικά από τους 34 που δικάστηκαν οι
18 κηρύχθηκαν αθώοι! Σήμερα από τους 16 καταδικασμένους
οι περισσότεροι έχουν εκτίσει τις ποινές τους και έχουν από-­
φυλακιστεί ή είναι στις φυλακές και με άλλες καταδίκες.
Μόνο με καταδίκη για το «Πολυτεχνείο» στη φυλακή σήμερα βρί­-
σκεται ο Ιωάννης Λυμπέρης έφεδρος αξιωματικός (25 χρόνια
κάθειρξη) για δυο φόνους, που, κατά τους χουντικούς που έχουν
 επαφές, «κόπτεται», ότι «είναι αθώος» και ότι «δεν πυροβόλησε
αυτός» τους δυο, που σκοτώθηκαν και που τους «φόρτωσαν» στη
πλάτη του.

3. Βασανιστές στρατιωτικοί
Έγιναν δυο χωριστές ανακρίσεις και εκδόθηκαν δυο «παρα-­
πεμπτικές διαταγές» (βουλεύματα), ενώ οι πολλοί κατηγορού­-
μενοι ήταν ίδιοι στις δυο δικογραφίες. Στο αναθεωρητικό οι
δυο δικογραφίες συγχωνεύθηκαν και οι στρατιωτικοί βασανι-­
στές κρίθηκαν όλοι μαζί για όσες πράξεις είχαν παραπεμφθεί.
Στην πρώτη δίκη παραπέμπονται 31 σαν βασανιστές (έχουν
απαλλαγεί άλλοι 38 με βούλευμα) και καταδικάζονται οι 16
από αυτούς ενώ οι υπόλοιποι 15 κηρύσσονται αθώοι (στρατο­-
νόμοι οι περισσότεροι). Οι ποινές, από 6 μήνες μέχρι 23 χρό-­
νια. Στη δεύτερη μεγάλη δίκη παραπέμπονται 36 και καταδικά-­
ζονται 23 ενώ 13 αθωώνονται. Ποινές, από λίγους μήνες με
αναστολή μέχρι 7 χρόνια. Στο Αναθεωρητικό θα δικαστούν 29
αξιωματικοί και οπλίτες του στρατού και οι ποινές τους θα
μειωθούν. Τα αθροίσματα (για όσους δικάστηκαν δυο φορές
σε πρώτο βαθμό) των ποινών θα είναι από 22 χρόνια μέχρι 12
μήνες.

Από τους βασανιστές του στρατού σήμερα στις φυλα-­
κές βρίσκονται 4 απότακτοι (και έκπτωτοι στην τάξη του
στρατιώτη) στρατιωτικοί. Είναι οι Χατζηζήσης, Σπανός, Τσά-
λας και Θεοφιλογιαννάκος (που έχει καταδικαστεί και σαν
«πρωταίτιος»). Ένας κατηγορούμενος, ο Χριστόφορος Μογιά-
νος έφεδρος, φυγοδίκησε αλλά τώρα έχουν παραγραφεί —
μάλλον— τα αδικήματά του.Μεμονωμένοι στρατιωτικοί
δικάστηκαν και σε άλλα δικα­στήρια, αλλά δεν είναι κανένας
στη φυλακή για βασανιστήρια.

4. Βασανιστές αστυνομικοί
Δίκες αστυνομικών για βασανιστήρια, κρατουμένων αντι-­
στασιακών, έγιναν δεκάδες (αν όχι εκατοντάδες). Επειδή η
καταμέτρηση όλων, από όλα τα δικαστήρια της Ελλάδας,
είναι δύσκολη και τα στοιχεία ελλειπή, θα παραθέσουμε στοι-­
χεία για όσους δικάστηκαν στην Αθήνα (Γενική Ασφάλεια
και Προαστείων).
Οι βασανιστές της αστυνομίας δικάστηκαν σε δυο δίκες με
χρονικό χωρισμό των πράξεων. Μια δίκη γιαβασανιστήρια της
 «Ιωαννιδικής» δικτατορίας (73-74) και μια για τα υπόλοιπα χρόνια
 («Παπαδοπουλική» δικτατορία) '67-’73. Για τον τελευταίο χρόνο
της δικτατορίας, ανακρίθηκαν περίπου 40 αστυνομικοί, παραπέμφθηκαν
16 και δικάστηκαν 14 από αυτούς. Αθωώθηκαν 6, έπαψε για τυπικούς
λόγους η δίωξη για 4 άλλους και καταδικάστηκαν 4 σε ποινές φυλάκι-
σης από 4 μέχρι 10 μήνες.


Για τη μεγάλη χρονική περίοδο κατηγορήθηκαν 150 αστυ-­
νομικοί σαν βασανιστές. Παραπέμφθηκαν τελικά 11 της αστυ-­
νομίας και 5 της χωροφυλακής σε δίκη. Καταδικάζονται στο
Πλημμελειοδικείο 6 αστυνομικοί σε ποινές από 10 μήνες
μέχρι 2 χρόνια. Στο Εφετείο μειώνονται οι ποινές των 4 από
τους 5 που δικάστηκαν (σ.σ. στο μεταξύ έχει δολοφονηθεί ο
Μάλλιος) και οι ποινές εξαγοράζονται εκτός από του Μπάμ-
παλη, που θα πάει για 2 μήνες ακόμη στη φυλακή. Από τους
αξιωματικούς της χωροφυλακής, σε πρώτο βαθμό θα καταδι-­
καστούν και οι 5 (Τριμελές-Εφετείο) αλλά στο δεύτερο βαθμό
(Πενταμελές Εφετείο) θα αθωωθούν 2 και θα μειωθούν οι ποι­-
νές των 3 άλλων.

Στον πρώτο βαθμό οι ποινές ήταν από 2μέχρι 6 χρόνια, στο δεύτερο
γίνονται από 11 μέχρι 23 μήνες.Στη φυλακή κλείνεται μόνο ο Φαβατάς.
Σήμερα δεν είναι στη φυλακή κανένας βασανιστής.
Δίκες αστυνομικών για βασανιστήρια και για δολοφονίες-σε
βασανιστήρια ή καταδιώξεις(Τσαρουχάς, Χαλκίδης) έγιναν πολλές
στη Θεσσαλονίκη,στον Πειραιά, στην Πάτρα, στη Λάρισα, στα Χανιά
και άλλες πόλεις.Πολλές έληξαν με ανάκληση των εγκλήσεων αφού οι
βασανιστές αναγνώρισαν δημόσια τις πράξεις τους και ζήτη-­
σαν συγνώμη από τα θύματά τους.

Αλλού επιβλήθηκαν ποινέςμικρές τις περισσότερες φορές,
δυο βασανιστές της Θεσσαλονίκης (Καραμήτσος-Κουρκουλάκος)
διέφυγαν στο εξωτερικό...πάντως τώρα, δέκα χρόνια «μετά»,
δεν είναι στη φυλακή κανένας.


5. Οικονομικά σκάνδαλα (εδώ «έχει φαί»)
Οι «άνθρωποι της χούντας» όμως, σαν «εξουσία» διαχειρί-­
στηκαν για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από εφτά χρόνια,
τα δημόσια οικονομικά, τον κρατικό προϋπολογισμό, το
χρήμα του λαού. Φυσικό ήταν, όπως κάθε εξουσία να ευνοή-­
σει τους ανθρώπους της και σαν κάθε αυθαίρετη δικτατορική
και βέβαια ανεξέλεγκτη εξουσία, να διαχειριστεί τα οικονο-­
μικά με τρόπο σκανδαλώδη.

Έ τ σ ι, ο έλεγχος αυτός αποτελεί ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο, με
ουσιαστικό υλικό ενδιαφέρον, στην καθόλου διαδικασία της
ποινικής μεταχείρησης, κρίσης, των χουντικών, πρωταιτίων
και μη, καθώς και εκείνων που οφελήθηκαν από τα οικονο­
μικά σκάνδαλα. Έ γ ιν αν έρευνες, από ανώτερους και ανώτα­
τους δικαστικούς, στις υπηρεσίες του κράτους, ανοίχτηκαν
χιλιάδες φάκελοι για να μελετηθούν και να ελεχθούν στοιχεία
από έγραφα, εξετάστηκαν μάρτυρες, δημιουργήθηκαν και­
νούργιοι ογκώδεις φάκελοι συντάχτηκαν πολυσέλιδα «πορί­
σματα» αλλά... το αποτέλεσμα, μηδέν.Κανένας δεν «πλήρω­σε»'

Στο σημείο αυτό, πρέπε ι να γίνε ι μια παρένθεση .
Το γεγονός ότι κανένα ς δεν τιμωρή θηκε και η πίστη ότι
δεν πρόκειται  να τιμωρηθε ί,(γιατί, όπω ς θα δούμε στη
συνέχεια , υπάρχουν ακόμη εκκρεμείς ποινικέ ς δικογραφίες ),
υπέβαλα ν, στο συγγραφέα του βιβλίου αυτού, την
επιλογή , να μη καταγράψει πολλές λεπτομέρειες ,
 να μην κάνει  πολλές  αναφορές στο «κεφάλαιο» αυτό,
 δηλαδή των «οικονομικών σκανδάλων» .
 Για τον ίδιο λόγο, θα δοθεί εδώ,κάποια ιδιαίτερη σημασία
με την παράθεση κάπω ς περισσότερων πληροφοριών, συγκεντρωτικά ,
γ ια  τ η ν εξέλιξη και την κατάληξη των υποθέσεων αυτών.

Ο έλεγχος της διαχείρισης των οικονομικών του κράτουςαπό τη χούντα,
στράφηκε σε τέσσερις, κυρίως, κατευθύνσεις:

Α. Χαριστικές συμβάσεις, παραχώρησης προνομίων εκμετά-
λευσης πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας.

Β. Αυθαίρετες αναθέσεις μελετών και εκτελέσεις δημοσίων
έργων.

Γ. Καταλήψεις ή παραχωρήσεις δασικών εκτάσεων ή άλλων
δημοσίων κτημάτων.

Δ. Παράνομες δανειοδοτήσεις από τράπεζες, την ΕΤΒΑ κυ­-
ρίως, για την δημιουργία, βιομηχανικών μονάδων, ξενοδοχει­-
ακών συγκροτημάτων και άλλων επιχειρήσεων.

Ασκήθηκαν πολλές ποινικές διώξεις κατά δεκάδων ανθρώ-­
πων της χούντας ονομαστικά αλλά και «κατά παντός ετέρου
υπευθύνου» για απάτες, πλαστογραφίες, παραβάσεις του νόμου
περί ευθύνης υπουργών, παραβάσεις καθήκοντος, απιστίες
(περί την υπηρεσίαν) συνέργειες, ηθικές αυτουργίες κλπ.

Μεταξύ των διωχθέντων ονόματα τρανταχτά: Ωνάσης,
Νιάρχος, Λάτσης, Ανδρεάδης... Με αποφάσεις της Ολομέλειας
των Εφετών ανακριτές, μετά την άσκηση των διώξεων, ορί-­
στηκαν οι Εφέτες Ε. Καραμαγκιώλης, Αθ. Μουλάς, I. Γεωρ-
γακόπουλος και Ν. Παπαγεωργίου. Αργότερα συνέχισαν οι
Εφέτες Μιχ. Καρατζάς και Παν. Κασίμης.

Οι ανακρίσεις αυτές ήταν από τη φύση τους δύσκολες και
επίπονες. Άνθρωποι που τις «φορτώθηκαν» αρρώστησαν (ένας
Εφέτης έφθασε στο Χιούστον του Τέξας για εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς),
 ένας γραμματέας παθαίνει αλλεπάλληλα εμφράγματα: και οι δικογραφίες
«πήγαν και ήλθαν» για να έχουν όλες την ίδια κατάληξη:
Στο αρχείο, αφού προηγήθηκαν απαλλακτικά βουλεύματα.

Μια μόνο δικογραφία, —κατά μια πληροφορία— για παράνομη
δανειοδότηση, έφθασε στο ακροατήριο του Πενταμελούς Εφετείου
δεν έγινε γνωστό το αποτέλεσμα της δίκης, αλλά για να μην το
θυμάται η «πηγή»της πληροφορίας δεν θα ήταν άξια... μνήμης και
βέβαια αναφοράς).

Για οικονομικά σκάνδαλα η Ολομέλεια των Εφετών έκανε
περισσότερες από 100 ποινικές διώξεις (για την ακρίβεια
έδωσε παραγγελία στον αρμόδιο Εισαγγελέα Εφετών για την
άσκηση της δίωξης). Μια όμως από αυτές τις παραγγελίες
είχε αντικείμενο περισσότερες από τριακόσιες (αριθμός 300)
παράνομές δανειοδοτήσεις της ΕΤΒΑ. Ασκήθηκε ύστερα από
διοικητικό έλεγχο και έγιναν ανάλογος αριθμός δικογραφιών
(περισσότερες από 300). Σε πολλές από αυτές βασικός κατη­-
γορούμενος ήταν ο Μιχ. Μπαλόπουλος, γραμματέας του EOT
στη δικτατορία που (στα μισά της δεκαετίας που μας ενδιαφέ­-
ρει) στις 3 Μαρτίου 1978 πέθανε. Από αυτές τις 300 περίπου
υποθέσεις και σήμερα είναι 55 περίπου εκκρεμείς,στο ανακρι-
τικό γραφείο.

Πώς έγινε αυτό; Υπήρχαν νομικοτυπικά προβλήματα (π.χ.
επειδή η παραγγελία ήταν μια, έπρεπε να τελειώσουν και οι
300 ανακρίσεις για να υποβληθούν στην Εισαγγελία και τα
Συμβούλια Εφετών για την έκδοση βουλευμάτων, σύμφωνα με
τους τύπους) και τεράστιος όγκος εγγράφων (π.χ. για κάθε
δανειοδότηση ολόκληρες οι αλληλογραφίες των τραπεζών,
πολυσέλιδα συμβόλαια —τίτλοι κυριότητας, εγγραφές υποθη­-
κών— ατελείωτα άλλα έγγραφα). Φορτηγά ολόκληρα με φακέ­
λους μετέφεραν το ανακριτικό υλικό και δωμάτια ολόκληρα
γέμιζαν, στο κτίριο του Πρωτοδικείου στην Ομόνοια, όπου
ήταν τα γραφεία των Εφετών-ανακριτών.

Ενδεικτικά θα γίνει στη συνέχεια η παράθεση ορισμένων
υποθέσεων που έκλεισαν με απαλλακτικά για τους κατηγορού-­
μενους βουλεύμαϊα. Κατηγορούμενοι ήταν εκτός από τους
Παπαδόπουλο, Παττακό, Μακαρέζο και τους εκάστοτε οικο-­
νομικούς ή συναρμόδιους «υπουργούς» και οι συμβαλλόμενοι
με το Δημόσιο σαν ηθικοί αυτουργοί (Ωνάσης, Λάτσης, Νιάρ-
χος, Ανδρεάδης κλπ.) καθώς και διάφοροι υπηρεσιακοί παρά-
γοντες που είχαν υπογράψει διάφορα έγγραφα.

Εδώ πρέπει να υπογραμμιστεί ότι σε πολλές υποθέσεις που
εκδόθηκαν απαλλακτικά βουλεύματα, στη σύνθεση των συμ­
βουλίων Εφετών μετείχαν οι Εμμ. Καβαλιέρος Πρόεδρος Εφε­
τών, Αθαν. ΜωραΓτης (πέθανε από φυσικό θάνατο) Εφέτης και
Βασ. Αποσκίτης (δολοφονήθηκε) Εφέτης. (Η σύμπτωση, είχε
επισημανθεί από τον τύπο).

Ο Α ριστοτέλης Ωνάσης είχε κατηγορηθεί για την υπόθεση
του Γ ' (τρίτου) διυλιστηρίου. Ό πω ς είχε γραφτεί στις εφημε­
ρίδες της εποχής, από πληροφορίες που «διέρρεαν» τότε, ο
Ωνάσης είχε αναλάβει να κάνει επενδύσεις ύψους 500 εκατομ­
μυρίων δολλαρίων στην Ελλάδα αλλά μετά υπαναχώρησε.

Το δικτατορικό καθεστώς, του είχε καταβάλει ποινική
ρήτρα, που έφθανε στα 7 εκατομμύρια δολλάρια (!!) χωρίς να
έχει υποχρέωση. Με την υπόθεση αυτή είχε συσχετιστεί η
παραχώρηση, από τον Ωνάση στον δικτάτορα Παπαδόπουλο,
της βίλλας στο Λαγονήσι. Από την ανάκριση είχε διαπιστωθεί
ότι ο Ωνάσης είχε ιδρύσει την εταιρία «Ράουσον» με έδρα τον
Παναμά και μοναδικό περιουσιακό στοιχείο τη βίλλα. Είχαν
εκδοθεί 1.000 μετοχές της εταιρίας αυτής, που ο Ωνάσης τις
είχε προσφέρει στον Παπαδόπουλο. Έ τ σ ι, με την δωρεά που
έγινε με τον τρόπο αυτό, δεν καταβλήθηκε φόρος μεταβίβασης
στο Δημόσιο... νομότυπα!

Ο Σταύρος Νιάρχος είχε κατηγορηθεί για το διυλιστήριο
του Ασπρόπυργου (μαζί με άλλους). Με τη σύμβαση που είχε
ο Νιάρχος, αποκτούσε το 70% των μετοχών και το Ελληνικό
Δημόσιο το 30% που έμενε. Γιαυτή την υπόθεση ο Νιάρχος,
κλήθηκε και απολογήθηκε στον ανακριτή-Εφέτη Καραμα-
γκιώλη.

Για το Γ ' (τρίτο) διυλιστήριο, κατηγορήθηκαν και οι «διά­
δοχοι» του Ωνάση, Λάτσης και Ανδρεάδης. Αλλά ο Ανδρεά-
δης είχε κατηγορηθεί και για τη σύμβαση της «ΣΤΡΑΝ» που
αφορούσε την κατάληψη της έκτασης στην Πάχη των
Μεγάρων.

Μια από τις υποθέσεις που αφορούσαν παραχωρήσεις εκτά-­
σεων, ήταν εκείνη, που είχε αντικείμενο την παραχώρηση στο
«Συνεταιρισμό Μονίμων Αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτι-­
κού», δασικής έκτάσης στην παραθαλάσσια περιοχή «Κορά-­
κια Ερμιονίδας» σε τιμή 3.000 δραχμών το στρέμμα, ενώ η
αξία της ήταν 500.000 δραχμές το στρέμμα.

Ά λ λ ε ς «χοντρές» υποθέσεις ήταν η ανάθεση των έργων του
Μόρνου, η σύμβαση με την «Λίττον» για έργα στην Κρήτη
και τη Δυτική Πελοπόννησο, η σύμβαση για την μελέτη της
αξιοποίησης των υποθαλάσσιων πηγών του Αναβάλου για την
 άρδευση του Αργολικού πεδίου και άλλες... και άλλες. Όσο για τις
δανειοδοτήσεις, όσο και να γράψει κανείς, δεν τελειώνουν...

Το ότι δεν τιμωρήθηκε κανείς και όλες οι υποθέσεις έκλει­-
σαν με απαλλακτικά βουλεύματα ή με οριστική παύση της
δίωξης για διάφορους νομικούς λόγους δεν σημαίνει ότι δεν
υπήρξαν «οικονομικά σκάνδαλα»... Σε πολλές περιπτώσεις
έγιναν διώξεις με λάθος κατηγορίες, στην προδικασία έγιναν
λάθη δικονομικά, ο όγκος και φόρτος της δουλειάς των ανα-­
κριτών έγινε αιτία να περάσουν τα χρόνια και πολλά αδική-
ματα (πλημμελήματα) να παραγραφούν. Επίσης ο χρόνος που
πέρασε, από την τέλεση κάποιας παρανομίας μέχρι να φθάσει
ο ελεγκτής ή ο ανακριτής και να βρει αποδείξεις, ήταν παρα-­
πάνω από αρκετός και κατά και μετά τη δικτατορία, για να
εξαφανίσουν οι δράστες τα «πειστήρια» των εγκλημάτων τους.

Κάπως έτσι γλύτωσαν οι περισσότεροι —πιστεύουμε—χωρίς
αυτό να σημαίνει ότι αποκλείεται να υπήρχαν και κάποιες
δουλιές «καθαρές» που να έγιναν δηλαδή, νόμιμα.


6. «Φεβρουαριανοί»
Η μέχρι τώρα ενασχόληση με τους χουντικούς αφορούσε
«έργα και ημέρες» της περιόδου ’67- ’74 όταν οι δικτάτορες
είχαν την εξουσία την διακυβέρνηση της χώρας. Η ζωή όμως
δεν σταμάτησε με την κατάρευση της δικτατορίας και πολλοί
από τους «ανθρώπους της χούντας», δεν μπόρεσαν να «χωνέ-­
ψουν» ότι έχασαν την δύναμη, δεν μπόρεσαν να μη «νοσταλ-­
γούν», δεν άντεξαν (πολύ περισσότερο) να βλέπουν τους
«δικούς τους», μέχρι χθες αφεντικά, αρχηγούς και θεούς τους,
να διώκονται, να διασύρονται και να κλείνονται στις φυλακές.
Και ακόμη: δεν γνώριζαν πόσων και ποίων ακόμη θα ερχόταν
η σειρά...

Έ τ σ ι, στρατιωτικοί κυρίως, μέσα και έξω από το στράτευμα,
άρχισαν να συνωμοτούν. Ο Λαός και τα κόμματα της δημο­-
κρατικής αντιπολίτευσης ζητούσαν κάθαρση, φώναζαν
δώστε την χούντα στο Λαό αλλά η Κυβέρνηση, με εκπρόσωπο τον
«γεφυροποιό» υπουργό Άμυνας Ευαγγ. Αβέρωφ καθησύχαζε,
διέψευδε, έδινε εύσημα πίστης στην Δημοκρατία στα «τσιρά - ­
κια» των Δικτατόρων.

Ώσπου ξαφνικά το Φλεβάρη του 1975, οι «καθησυχασμένοι»
πολίτες είδαν τον Αβέρωφ στην τηλεόραση να κάνει ανακοινώσεις για
κινήσεις ελάχιστων αμετανόητων νοσταλγών της τυραννίας, που
πατάχθηκαν να γίνεται λόγος για συλλήψεις δεκά­δων αξιωματικών
από ανώτατους μέχρι κατώτερους και ακόμη να εκτοξεύονται
απειλές σε επίδοξους μιμητές τους.

Στα τέλη του Μάη 1984, σε συνέντευξή του στο περιοδικό
«ΓΥΝΑΙΚΑ» ο Ε. Αβέρωφ, αρχηγός πια της Ν.Δ., θα αποκαλύψει:

- Μετά τη μεταπολίτευση, βρεθήκατε στο πιο ευαίσθητο για την
περίοδο εκείνη τουλάχιστον, υπουργείο, αυτό της Εθνικής Αμύνης.
'Ηταν πραγματικά μεγάλης εκτάσεως η συνωμοσία που αποκαλύ-
φθηκε στις 25 Φλεβάρη 1975;

- Ήταν πραγματικά μια πολύ μεγάλη συνωμοσία, την οποία
ευστόχως γιαυτούς, οι συνωμότες ή οι φίλοι τους ονόμασαν
«συνωμοσία της πυτζάμας». Ξέρετε, μετά απ ’ αυτήν, έγιναν διάφο-­
ρες απόπειρες. Κάθε χρόνο ήταν τουλάχιστον μία, αλλά χωρίς
μεγάλη σημασία.

Ακολούθησαν αποστρατείες ομαδικές, έγιναν ανακρίσεις,
δίκες, καταδικάστηκαν κάποιοι. Από την πλευρά τους, οι συλ-
ληφθέντες μίλησαν για «σκευωρία» που έγινε για να διωχθούν
«τίμιοι έλληνες αξιωματικοί» και που στόχο είχε, πολιτικά
ωφελήματα της κυβέρνησης. Πάντως από τις δίκες που έγιναν
και τις πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες πριν
από τις δίκες, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι ένας αρι­-
θμός αξιωματικών, θαυμαστών-οπαδών του Ιωαννίδη (κατά
σύμπτωση) είχαν επαφές, έκαναν σχέδια για κινήσεις, προ-­
σπαθούσαν να προσεταιριστούν και άλλους αξιωματικούς στις
«τάξεις» τους...

Για την συνωμοσία του Φεβρουάριου 1975 έγιναν δυο δίκες.
Μια στο στρατοδικείο για τους αξιωματικούς του στρατού,
κατηγορούμενους σαν συνωμότες και μια στο κακουργιοδικείο
με κατηγορούμενους τους Δ. Ιωαννίδη και Δ. Παπαποστόλου
σαν υποκινητές της συνωμοσίας.

Αρχικά στις 24 Φεβρουάριου ανακοινώθηκε ότι έγιναν 37
συλλήψεις αξιωματικών και μάλιστα ότι μερικοί συνελήφθη-
σαν με τις πυζάμες στα σπίτια τους. Ύ στερα από αυτό η υπό­
θεση αυτή χαρακτηρίστηκε ειρωνικά «πραξικόπημα πυζάμα».

Ακολουθούν στις 14 Μαρτίου 140 αποστρατείες αξιωματικών
(από τα τρία όπλα). Σε δίκη παραπέμφθηκαν στο στρατοδικείο
21 κατηγορούμενοι για τη «συνωμοσία του Φλεβάρη». Από
αυτούς θα καταδικαστούν 14 και θα κριθούν 7 αθώοι. Οι ποι­-
νές από 4 μέχρι 12 χρόνια. Στο Αναθεωρητικό τέσσερις από
τους καταδικασμένους τιμωρούνται με φυλάκιση 12 μηνών με
αναστολή και αποφυλακίζονται. Στους υπόλοιπους 10 επιβάλ-­
λονται ποινές από 18 μήνες μέχρι δ'Λ χρόνια. Σήμερα έχουν
αποφυλακιστεί όλοι (ένας έχει πεθάνει ο Α. Θανόπουλος),
αφού «έκαναν» τις ποινές τους εκτός του Μπόλαρη που έφυγε
νωρίτερα μόνος του.


7. Βομβιστές, ακροδεξιοί τρομοκράτες
Αλλά στους «ανθρώπους της χούντας» δεν μπορεί να μη
περιληφθούν και τα «παιδιά της χούντας» που, όχι λίγα, ήταν
και φυσικά παιδιά δηλωμένων χουντικών (π.χ. Γ κόρος, Ροϊδο-
δήμος) ενώ άλλοι, έδρασαν στο όνομα και για τα «ιδεώδη» της
«επαναστάσεως» της 21 Απριλίου και ακόμη ήταν θαυμαστές
των δικτατόρων, Ιωαννίδη ή Παπαδόπουλου.

Στο βιβλίο αυτό γίνονται αναφορές και σε πράξεις και σε
πρόσωπα (όσα έγιναν γνωστά). Οι μεγαλύτερες υποθέσεις, που
απασχόλησαν την κοινή γνώμη και είχαν κάποιους επώνυμους
«πρωταγωνιστές» είναι εκείνες των τρομοκρατικών ομάδων
που τοποθετούσαν βόμβες (Παναγόπουλος, Πρωτοπαπάς, Τζα-
βέλας, Κουρκουλάκος η μια και Καλέντζης, Κακκαβάς η
άλλη) μιας ομάδας που «προετοιμαζόταν» να κάνει ανάλογες
ενέργειες (σ.σ. σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά) και κατείχε
«εξαρτήματα πυροδοτικών μηχανισμών και σχεδιαγράμματα
κατασκευής αυτοσχέδιων βομβών» (Μ ιχαλολιάκος, Μαριού-
κλας) και (εκείνη) της δολοφονικής επίθεσης των νεοφασι-
στών τραμπούκων κατά των δημοσιογράφων στην κηδεία του
Μάλλιου (Καλέντζης, Σταθόπουλος, Σιμωνετάτος, Μ ιχαλολιά­
κος κ.ά.).

Γ ι’ αυτές τις υποθέσεις, αναζητήθηκαν από τις ανακριτικές
αρχές συνεργοί υποκινητές και άλλοι συμμέτοχοι, αλλά δεν
βρέθηκαν. Δικάστηκαν πολλοί, τιμωρήθηκαν λίγοι (όπως συμ-­
βαίνει συνήθως). Σήμερα στη φυλακή βρίσκονται καταδικασμέ­-
νοι, για βομβιστικές, ή άλλες τρομοκρατικές ενέργειες, πέντε
άτομα (Α. Καλέντζης, X. Τζαβέλας, I. Κουρκουλάκος, Ν.Παναγόπουλος,
Α. Πρωτοπαπάς).

[chilly]

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ
 Το πρωινό της Κυριακής, οι περαστικοί είδαν τ' αυτοκίνητο του Δήμου να τρέχει με ταχύτητα απ' την περιοχή του Γουδί, με κατεύθυνση την Κοκκινιά, όπου βρίσκεται το Τρίτο Νεκροταφείο.
Απ' τ' αυτοκίνητο σχηματιζόταν μια λεπτή γραμμή απ' το αίμα πούτρεχε.
Με φόβο σταμάταγαν οι άνθρωποι μπρος στο αιμάτινο σημάδι. Οι άντρες βγάζαν τα καπέλλα τους κι' οι γυναίκες σταυροκοπιόνταν μουρμουρίζοντας προσευχές.
Τα αιμάτινα αυτά σημάδια μαρτύραγαν κάποιο φρέσκο έγκλημα.
Ο Μπελογιάννης εκτελέστηκε γκαγκστερικά, κλέφτικα. Οι δολοφόνοι δεν αρκέστηκαν στο χάσιμο αυτής της ζωής. Χωρίς συμπόνια φέρνονταν και στα συγγενικά των θυμάτων πρόσωπα.
Στις οικογένειες των εκτελεσμένων δεν επιτρεπόταν να κάνουν μνημόσυνα και θρησκευτικές λειτουργίες κι' ούτε να συμμετέχουν στις κηδείες.
Πριν ακόμα του πρωινού ραδιοφωνικού ανακοινωθέντος για το "Σήμερα το πρωί πριν ανατείλη ο ήλιος, στον καθιερωμένο των εκτελέσεων τόπο στο Γουδί, εκτελέστηκαν...", οι κάτοικοι της Ελληνικής πρωτεύουσας γνώριζαν κιόλας πως ο Νίκος Μπελογιάννης είχε εκτελεστεί.
Η φοβερή είδηση μεταφερόταν από στόμα σε στόμα, από σπίτι σε σπίτι, από τετράγωνο σε τετράγωνο.
"Τη νύχτα σκότωσαν το Νίκο Μπελογιάννη. Ο Νίκος δεν υπάρχει πια. Τον σκότωσαν. Τι απανθρωπιά! Νάστε καταραμένοι, δολοφόνοι!"
Αυτή η θλιβερή είδηση προκάλεσε μεγάλη ανησυχία κι' αναβρασμό. Πάνω στα κεφάλια των δολοφόνων σέρνονταν κατάρες.
Η αντίδραση ήταν γενική. Μέχρι κι' η κυβερνητική εφημερίδα δε μπόρεσε ν' αποκρύψει το άγχος του λαού για τις απάνθρωπες και γκαγκστερικές ενέργειες του Κράτους.

Η Βασιλική Μπελογιάννη, περίπου μισό χρόνο τώρα, ζούσε στην Αθήνα σε κάποιους συγγενείς.
Τακτικά συναντιόταν με τους δικηγόρους του Νίκου, για να μαθαίνει νέα του. Και τι προσπάθειες δεν έχει κάνει η άρρωστη και ταλαίπωρη αυτή γυναίκα, για να σώσει το παιδί της!
Πόσα γράμματα κι' αν δεν έστειλε στο Βασιλιά Παύλο, στους αρχηγούς ξένων κρατών, στο Γενικό Γραμματέα του Ο.Η.Ε., σ' όλους όσους μπορούσαν να προσφέρουν βοήθεια, για να σταματήσει το σηκωμένο πάνω στο κεφάλι του Νίκου, χέρι του δήμιου.
Την Κυριακή, προς το μεσημέρι, συγκινημένη απ' τη θλίψη, πέφτει στον τάφο του παιδιού της, σκεπάζοντάς το με αγριολούλουδα.

Ο τάφος του Νίκου, βρισκόταν πλάι στον τάφο της αδελφής του Ελένης.
Μαυροφορούσα η Βασιλική ήταν από πολύ καιρό. Τον ένα μετά τον άλλο έχανε τους δικούς της.
Την εποχή της Γερμανικής κατοχής, σε πολύ μικρή ηλικία πεθαίνει η μικρή της κόρη, η Αργεντινή.
Μετά από μερικά χρόνια, η Χιτλερική κατοχή αλλάζει με συμμορίες ανάξιων φασιστών εγκληματιών, που βασάνιζαν και απάνθρωπα εκτελούσαν τους αγωνιστές της αντίστασης και των οικογενειών τους.
Για εκδίκηση της επαναστατικής δράσης του γιου, το 1948 έπιασαν κι' έκλεισαν στη φυλακή το Γιώργο Μπελογιάννη, που με απειλές και βασανιστήρια τον ανάγκασαν να υπογράψει το πρωτόκολλο, πως απαρνείται και καταδικάζει τις πράξεις του γιου του Νίκου.
Ο Γιώργος αρνείται για όλα μπρος στους δήμιους, και οι φασίστες τον σκοτώνουν.
Την εποχή του εμφύλιου πόλεμου, έπιασαν κι' έκλεισαν στη φυλακή τη μεγαλύτερη αδερφή του Νίκου. Οι κυβερνώντες την κυνήγησαν για τον αγώνα της για τη λευτεριά της Χώρας, ζητώντας να παραιτηθεί απ' τις πολιτικές ιδέες της και να καταδικάσει τις πράξεις του αδερφού της.
"Οχι", απαντά σταθερά η Ελένη, δήλωση μετάνοιας δε θα υπογράψω. Επανάλαβαν πιο άγρια τα βασανιστήρια, στα οποία η Ελένη αντιστεκόταν με μεγάλη θέληση. Οι δήμιοι την κράτησαν γι' αρκετό καιρό στις φυλακές. Μετά από απάνθρωπα βασανιστήρια και κακουχίες, κλονίζεται η υγεία της. Την μεταφέρουν στις νοσοκομειακές φυλακές "Σωτηρία". Εκεί πέθανε.

Από την άλλοτε μεγάλη οικογένεια έμεινε μόνο η Βασιλική κι' ο Νίκος, και τώρα οι δήμιοι, σκότωσαν κι' αυτόν.
Όμως, η Βασιλική δεν έμεινε μόνη. Έχει το παιδί του παιδιού της, το μικρό Νίκο Μπελογιάννη.
Δεν το έχει δει ακόμα, αφού μάνα και γιος είναι στη φυλακή.
Δεν έμεινε μόνη, γιατί έχει, ακόμα, χιλιάδες γιους και κόρες, πατριώτες, που αγωνίζονται για τη λευτεριά, για τις ιδέες της ειρήνης, για την ευτυχία. Όλοι αυτοί την θεωρούσαν για δική τους μάνα.
Την άλλη μέρα, ένας δημοσιογράφος της εφημερίδας "Αλλαγή", έρχεται στο σπίτι της Βασιλικής, για να τη συλλυπηθεί στον πόνο της:
Στη συζήτηση με το δημοσιογράφο, η Βασιλική λέει:
" Έρχονται στιγμές, που όταν με πιάνει η απογοήτεψη δεν ξέρω τι λέω και τι μου γίνεται. Τότε δίνω κατάρες σ' αυτούς που σκότωσαν το γιο μου, ευχόμενη να πέσει η ίδια μοίρα στα παιδιά τους κι' ο ίδιος τραγικός θάνατος, για να νοιώσουν κι' αυτοί τα βάσανά μου. Όμως, την ίδια στιγμή νοιώθω δίπλα μου το γιο μου Νίκο, χαμογελαστό, με χαρούμενο πρόσωπο, να μου λέει: Όχι μάνα, εγώ ας είμαι ο τελευταίος. Τότε έρχομαι στα λογικά μου, συνέρχομαι. Εγώ επιθυμώ να εξαφανιστεί η κακία και καμιά άλλη μάνα να μη δοκιμάσει τα δικά μου βάσανα. Ο Νίκος μου έφυγε. Τον στείλαν στην αδερφή του."
Η Βασιλική, εξέφρασε την ευχαρίστηση σ' όλους εκείνους, που προσφερθήκανε να βοηθήσουν το Νίκο και τους άλλους δημοκράτες κατάδικους σε θάνατο.
Μετά την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη, η Βασιλική κάνει στον Ελληνικό Τύπο αγγελία καλής θέλησης σ' όλους τους ανθρώπους.
"Άνθρωποι όλου του κόσμου! Η ραγισμένη καρδιά της μάνας, που οι ιμπεριαλιστές δήμιοι, με θηριωδία σκότωσαν το παιδί της, σας εκδηλώνει την υποχρέωσή της, σε σας που απλώσατε τα τίμια χέρια σας για να σώσετε το γιο μου από την εκτέλεση. Ας γίνει το αίμα του γιου μου, η σημαία για την ειρήνη και ευτυχία του δικού σας και δικού μας λαού. Πάνω γι' αυτό τον αγώνα ζούσε και γι' αυτό εκτελέστηκε. Αγωνιζότανε για την ιδεολογία της ειρήνης, προσφέροντας γι' αυτή και τη ζωή του. Το αίμα που χύθηκε σ' αυτό το σκλαβωμένο χώμα, ν' ανθίσει τα λουλούδια της ειρήνης και το χαμόγελό του να γίνει δώρο για τη νεολαία όλου του κόσμου, κι' άλλες μητέρες να μη ποτίσουν με δάκρυα τη γη. Η σπαραγμένη μάνα, από θλίψη, αλλά και περηφάνεια για το γιο της.
                                                                             Βασιλική Μπελογιάννη".

Εκφράζοντας τα αιστήματα του Ελληνικού λαού, η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ στο διάγγελμά της λέει:
"Η μάνα του ήρωα Νίκου Μπελογιάννη, έχασε το γιο της, αλλά δεν ορφάνεψε όπως τόθελαν οι δολοφόνοι. Παιδιά της έχει τ' αγόρια και τα κορίτσια του Ελληνικού λαού, τα οποία με στοργή κι' αγάπη την υποστηρίζουν φέρνοντάς της τους φόρους τιμής οποιασδήποτε αξίας".
Πολλά γράμματα είχε λάβει η Βασιλική από Έλληνες πατριώτες κι' αγωνιστές για την ειρήνη και απ' άλλες χώρες. Ένα απ' τα γράμματα από Έλληνες κρατούμενους:
"Αγαπημένη μάνα. Εμείς οι πεντακόσιοι πολιτικοί κρατούμενοι των μεσαιωνικών φυλακών "Ιτζεντίν" της Κρήτης, με απέραντη αγάπη ενώνουμε τη θλίψη μας με τη δική σου θλίψη για το θάνατο του αγαπημένου μας φίλου Νίκου. Συ έχασες το γιο σου, μεις χάσαμε τον αδελφό μας. Η πατρίδα έχασε τον ένθερμο πατριώτη. Οι άνθρωποι τον ήρωα. Η ανθρωπότητα το μεγάλο άνθρωπο.
................................................. .............................................
Αφοπλισμός, λευτεριά, δημοκρατία, ειρήνη, πρόοδο, έχασαν τον ήρωα τους, τον αγωνιστή τους και τον προστάτη τους. Τα παιδιά σου στη γη είναι πολλά εκατομμύρια. Αυτά κρατούν στις καρδιές τους τη μνήμη για το Νίκο. Ορκίζονται στ' όνομά του. Τιμή και δόξα στον ήρωα αδελφό μας. Κατάρα στους δολοφόνους και στους οργανωτές των πολέμων. Όχι άλλο αίμα πια. Ειρήνη και δημοκρατία στην Ελλάδα και σ' όλο τον κόσμο.
                            Πολιτικοί κρατούμενοι των φυλακών "Ιντζεντίν"
                                                                                Απρίλης 1952".

Πέρασε κάμποσος καιρός. Η Βασιλική πήρε απ' τις φυλακές το Νίκο Μπελογιάννη - νεώτερο και πηγαίνει μαζί του στην Αμαλιάδα. Αλλά δε χάρηκε για πολύ η Βασιλική τον εγγονό της.
Η Βασιλική πεθαίνει στην Αμαλιάδα και κηδεύεται στο Νεκροταφείο της πόλης, σιμά στον άντρα της.
Μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής της είναι περικυκλωμένη από στοργή κι' αγάπη του λαού, ο οποίος έβλεπε σ' αυτή όχι μόνο σα μάνα του ήρωα αλλά και σαν ηρωίδα μάνα.

www.e-oikodomos.blogspot.co.uk

30/3 Δεν ξεχνώ, δεν συγχωρώ, δεν υποχωρώ.

[Mpakoulieros]

Ο Μπελογιάννης ζει
και σπέρνει εφιάλτες
σε φασιστόμουτρα
και αντεπαναστάτες!

[ayuto1966]

Kαι μαντεψτε ποιος ηταν ο ενας απο τους τρεις ταγματαρχες στο στρατοδικειο οπου εεβγαλαν  την ''πρωτη'' ετυμηγορια εις θανατον  στον Μπελογιαννη


Ο Γιωργακης ο Παπαδοπουλος βρεεεεεεε κουτσικααααα,τυχαια ολα ειναι στην ζωη βρεεεεεεεε



Ο Γκεμπελισμος και αοριστειες χωρις αποδειξεις και επιχειρηματα φαινεται δεν πιανουνε εδω μεσα

[drakos]

Kαι μαντεψτε ποιος ηταν ο ενας απο τους τρεις ταγματαρχες στο στρατοδικειο οπου εεβγαλαν  την ''πρωτη'' ετυμηγορια εις θανατον  στον Μπελογιαννη


Ο Γιωργακης ο Παπαδοπουλος βρεεεεεεε κουτσικααααα,τυχαια ολα ειναι στην ζωη βρεεεεεεεε



Ο Γκεμπελισμος και αοριστειες χωρις αποδειξεις και επιχειρηματα φαινεται δεν πιανουνε εδω μεσα

Μόνο ποὺ μειοψήφισε κύριε Μπέρια.

[ΛΟΚΟ]

Θα διέλαθε της προσοχής μάλλον 

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο "Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα", που είναι μια ιστορική έρευνα χρόνων, που άρχισε ο πατήρ Σακελλαρόπουλος και ολοκλήρωσε ο υιός.
Περιέχει όλα τα πρακτικά των δικών.

Σε κάποια από τις συνεντεύξεις του Σακελλαρόπουλου για το βιβλίο, ρωτήθηκε και για τον αστικό μύθο του μειοψηφίσαντος  και καλά για τη θανατική ποινή μετέπειτα δικτάτορα.

Απάντησε:

Κοιτάχτε να δείτε, για να το γνωρίζουμε αυτό, για νάμαστε σίγουροι (όντως έχει ειπωθεί), πρέπει να έχουμε τα πρακτικά των συνεδρίασεων του στρατοδικείου, δεν τα έχουμε, οπότε, τι να σας πω.
Ούτε υπήρχε κάτι να λέει ότι η απόφαση ήταν ομόφωνη ή όχι, δεν αναφέρθηκε στην απόφαση.

[RASTA]

Θα διέλαθε της προσοχής μάλλον 

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο "Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα", που είναι μια ιστορική έρευνα χρόνων, που άρχισε ο πατήρ Σακελλαρόπουλος και ολοκλήρωσε ο υιός.
Περιέχει όλα τα πρακτικά των δικών.

Σε κάποια από τις συνεντεύξεις του Σακελλαρόπουλου για το βιβλίο, ρωτήθηκε και για τον αστικό μύθο του μειοψηφίσαντος  και καλά για τη θανατική ποινή μετέπειτα δικτάτορα.

Απάντησε:

Κοιτάχτε να δείτε, για να το γνωρίζουμε αυτό, για νάμαστε σίγουροι (όντως έχει ειπωθεί), πρέπει να έχουμε τα πρακτικά των συνεδρίασεων του στρατοδικείου, δεν τα έχουμε, οπότε, τι να σας πω.
Ούτε υπήρχε κάτι να λέει ότι η απόφαση ήταν ομόφωνη ή όχι, δεν αναφέρθηκε στην απόφαση.

μαλακίες λες κ συ κ ο πάτερ,παππού....
σίγουρα μειοψήφισε ο μετέπειτα επίορκος δικτάκτορας ,πράμα που φαίνεται κ από την πιθανή άγνοια του για τα βασανιστήρια στη "Μπουμπουλίνας" από τους συνεργάτες του Μάλλιο,Μπάμπαλη κ θεοφιλογιαννάκο(εκείνη την εποχή άλλωστε είχε να καθαρίζει κ τη βίλα που του είχε παραχωρήσει ο οπαδός του Πανιώνιου Ωνάσης,που να του μείνει χρόνος,δυο άνθρωποι αυτός κ το Δεσποινάκι )...εκτός κ αν η πρόταση του που μειοψήφισε, ήταν σούβλισμα σαν του Αθανάσιου Διάκου,οπότε αλλάζει το πράμα.....
Άντε πολύ το κουράσαμε το θέμα....

[born_in_drakolimni]

Τελικα το συμεπερασμα ποιο ειναι ρε παιδια?
Γιατι υπαρχει η αντιπαλοτητα αυτη μεταξυ του απλου λαου?
Γιατι χωριζομαστε σε δεξιους και αριστερους?
Για ποιο λογο τσακωνομαστε τελικα και καταναλωνουμε τοσο χρονο σε τετοια ζητηματα?
Εξυπηρετει καποια συγκεκριμενα ατομα αυτο?
Τρεφεται ολη η ιστορια απο δολιους ανθρωπους που απευθυνονται σε καποιους που δεν μπορουν να σκεφτουν λογικα και φανατιζονται ή παιζει κατι αλλο?

Ολο αυτο το πανηγυρι γινεται μονο για εξουσια και κατ' επεκταση για χρηματα?
Και τελικα τα χρηματα τη σημερινη εποχη ειναι προνομιο συγκεκριμενων ή ανηκουν το ιδιο σε δεξιους και αριστερους?
Τι συμβαινει?

Γιατι ειναι τοσο δυσκολο τελικα να ξεχωρισει καποιος την αληθεια,το δικαιο,το σωστο και το καλο?
Επειδη εμαθε να μην μπορει ή επειδη δεν τον συμφερει?
Και τινος προνομιο ειναι η αληθεια?
Των αριστερων ή των δεξιων?

Πως θα υπαρξει δικαιοσυνη και δημοκρατια σε αυτη τη χωρα οταν εγω στελνω 300 ατομα στη βουλη και αυτοι νομοθετουνε οπως τους καπνισει χωρις να με ρωτησουν?

Η αριστερα σαν κυβερνηση τι κανει για να αποκαταστησει ιστορικα γεγονοτα σαν αυτα που περιγραφετε?
Θα μιλησει ποτε ή θα σφυριζει αδιαφορα?
Η μηπως δεν την αφηνει καποιος να μιλησει?

Ας απαντησει καποιος σε τετοια ερωτηματα γιατι μεταξυ σας δεν προκειται να τα βρειτε ποτε
Ειναι σαν να τσακωνεται ενας Πασολες με εναν της αελ



 

[drakos]

[GIWRGIS]

Ρε συ, τι μου θύμησες τώρα...

[ΛΟΚΟ]

Κοίτα τώρα π είμαι ευγενέστατος και πετάεται ο τζες κι αρχίζει για μαλακίες 

Το λεπόν Ράσταμαν, την ίδια εντύπωση είχα κι εγώ. Γι' αυτό γράφω για αστικό μύθο. Είναι γνωστό ότι και σε άστυ μένω και μύθος είμαι.
Αλλά οι πατήρ και υιός ξεσκόνισαν ότι υπήρχε από έγγραφα και στη συνέντευξη λέει επί λέξει αυτά που γράφω.
Ούτε υπάρχουν τα πρακτικά των στρατοδικών, ούτε ανακοινώθηκε αν η απόφαση ήταν κατά πλειοψηφεία.
Εκτός αν έχς τίποτε πληροφορίες εκ των έσω, ως γνωστός βολεμένος επί επταετίας, οπότε πάω πάσο.


Κύριε Δράκε, προφανώς είστε γνώστης των αρχαίων.
Λέγαν κάτι για κρίσεις για ίδια και αλέτρια κι αλλότρια κάτι τέτοιο.
Ψάχτε το και κάντε μας τη χάρη.

[drakos]

«Δεν χρειαζόταν το μνημείο μνήμης για τον Μπελογιάννη. Γεγονός είναι ότι ο Μπελογιάννης ήταν και παραμένει μια ηρωική μορφή. Όμως πριν αποφασίσουμε να κάνουμε μνημείο στο Μπελογιάννη πρέπει πρώτα να κάνουμε μνημείο στο συνταγματάρχη Ψαρρό και στις ηρωίδες μανάδες της Ηπείρου που εκτελέστηκαν γιατί προσπάθησαν να σώσουν τα παιδιά από το παιδομάζωμα».
Τάκης Λαζαρίδης

[ayuto1966]

Δρακο σου κανει αυτο το μνημειο  στους Ασπραγγελους για τις γυναικες που πολεμησαν εμμεσα τον ΦΑΖΙΣΜΟΝΑΖΙΣΜΟ τον οποιο σαφως και υποστηριζεις  η δεν σου κανει?

https://apeirosgaia.wordpress.com/2011/10/28/1557/

Αγιουτο σπικινγκ

[chilly]

Hρωίδες μάνες της Ηπείρου που εκτελέστηκαν γιατί προσπάθησαν να σώσουν τα παιδιά από το παιδομάζωμα....
 

Γεμάτη η Ήπειρος, από μνημεία εκτελεσθέντων μανάδων....