ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Ο χρόνος έδειξε οτι όλοι οι παρατρεχάμενοι στις ομοσπονδίες και στα γήπεδα που τον έβριζαν ή είχαν πρόβλημα μαζί του, ήταν αυτοί οι γνωστοί-άγνωστοι που ήθελαν να τον κάνουν σαν τα μούτρα τους. Δεν τα κατάφεραν και το διαμάντι συνεχίζει (ως άνθρωπος πλέον) να λάμπει, χωρίς κανένας να μπορεί πλεόν να του προσάψει τίποτε.
Το κόμπλεξ του προέδρου της ομοσπονδίας τότε, (ο ίδιος είναι και τώρα, μετά από 30 χρόνια), δεν άφησε ποτέ τον κόσμο να αποθεώσει τον μεγαλύτερο Έλληνα αθλητή του 20ου αιώνα, έστω και σε ένα αποχαιρετιστήριο αγώνα με την Εθνική. Έλλάς το μεγαλείο σου...

To ίδιο "μπιφτέκι" με πόδια και με χέρια έκοψε την Εθνική στον Παπαδόπουλο με πολύ "δημοκρατικό" τρόπο. Όπως πολυ καλά ξέρει ως συνδικα - ληστής ΠΑΣΟΚΟΣ.

[midnight]

Σαν σήμερα, 14 Ιουνίου 1987...

Το χρονικό του Ευρωμπάσκετ ’87 της Αθήνας. Οι μέρες που συγκλόνισαν!

Το ιστορικό Ευρωμπάσκετ της Αθήνας δεν είναι απλώς ένα από τα «προηγούμενα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα». Αυτές οι μέρες, είναι σημείο αναφοράς, ορόσημο δόξας, αφετηρία ενηλικίωσης, στιγμή κορύφωσης για το νεοφώτιστο στα ευρωπαϊκά σαλόνια ελληνικό μπάσκετ.

Η μικρή αναφορά που ακολουθεί, με τη μορφή χρονικού (πώς αλλιώς;) προσπαθεί απλώς να σας θυμίσει εκείνες τις μέρες του Ιούνη, αν  βέβαια υπάρχει κανείς που τις έχει λησμονήσει, και να ζωντανέψει τη μοναδική ατμόσφαιρα του χρυσού της Αθήνας. Πάμε…

ΣΑΒΒΑΤΟ 23 Μαΐου: 10 μέρες πριν το τζάμπολ. Η Εθνική παίζει στο τουρνουά του Ντόρτμουντ, αλλά πίσω στην Ελλάδα, ο πυρετός έχει αρχίσει να ανεβαίνει. Βέβαια, οι φιλοδοξίες είναι ταπεινές, αφού η Εθνική θα πρέπει κατ’ αρχή να κερδίσει οπωσδήποτε την αιώνια αντίπαλο Γαλλία για να μπει στους 8, πράγμα που φάνταζε ιδιαίτερα δύσκολο. Οι εφημερίδες διεισδύουν στα σπίτια των παιχτών και, όταν η μητέρα του Μιχάλη Ρωμανίδη ισχυρίζεται ότι «θα τερματίσουμε τρίτοι», η δήλωσή της καταχωρείται ως υπεραισιόδοξη.

ΚΥΡΙΑΚΗ, 24 Μαΐου: Καλά νέα από τη Γερμανία. Η Εθνική συντρίβει 111-83 το Πανεπιστήμιο Πρόβιντενς, που εκείνη τη χρονιά είχε μπει στο φάιναλ-φορ του ΝCAA, με 41 πόντους του Γκάλη. Ο τραυματίας Φάνης Χριστοδούλου ενσωματώνεται στην αποστολή, που πηγαίνει για νέα φιλικά στη Ρώμη. Ο συνεργάτης του Πολίτη, Χρήστος Ιορδανίδης στην Αθήνα κάνει σοφές δηλώσεις: «Ο κόσμος πρέπει να αποδείξει ότι συμμετέχει από τις εξέδρες στο κοουτσάρισμα της ομάδας, ενθαρρύνοντάς την στα άσχημα διαστήματα».

ΔΕΥΤΕΡΑ, 25 Μαίου: «Φάνη, μπορείς», λέει ο Πολίτης και ετοιμάζει τον Χριστοδούλου για το σούπερ-φιλικό με την Ισπανία στο Ρέτζιο Καλάμπρια δύο μέρες μετά. «Για να ξέρουμε πού βαδίζουμε», εξηγεί.

ΕΞΩ Ο ΣΑΜΠΟΝΙΣ

ΤΡΙΤΗ, 26 Μαΐου: Ενώ η ΕΟΚ παροτρύνει τους φιλάθλους να αγοράσουν έγκαιρα εισιτήρια για να αποφευχθεί η ταλαιπωρία των τελευταίων ημερών (λες και ήξεραν…), η είδηση που έρχεται από τη Μόσχα είναι πραγματική βόμβα: Ο Σαμπόνις χάνει το Ευρωμπάσκετ. «Στον αγώνα με τους Σοβιετικούς, η αποστολή μου γίνεται πιο εύκολη, αλλά όχι και… εύκολη», δηλώνει από το Ρέτζιο ο Παναγιώτης Φασούλας…

ΤΕΤΑΡΤΗ 27 Μαΐου: Θαύμα, θαύμα. Η Εθνική κερδίζει τους Ισπανούς με 101-98 στο Ρέτζιο. «Ψυχραιμία, παιδιά, να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα», φωνάζει ο Κώστας Πολίτης, αλλά ο ενθουσιασμός δεν προέρχεται μόνο από τη μεγάλη νίκη. Είναι και η χωρίς προβλήματα επανεμφάνιση του Φάνη, που με 12 πόντους και 9 ριμπάουντς ήταν… Φάνης.

ΠΕΜΠΤΗ, 28 Μαΐου: «Ελπίζω να με ξεχάσει για λίγο η ατυχία που με ταλαιπωρεί φέτος», λέει ο Φάνης στον Τύπο, χωρίς βέβαια να ξέρει, ότι η κορύφωση για την καριέρα του δεν απείχε ούτε 20 μέρες…

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 29 Μαΐου: Οι Ιταλοί προσγειώνουν τους υπεραισιόδοξους, κερδίζοντας την Εθνική μας με 109-95. Τότε, όμως, ήσαν εκείνοι γηπεδούχοι…

ΚΥΡΙΑΚΗ, 31 Μαΐου: Ανακοινώνεται ότι ο Παπαδόπουλος θα μείνει εκτός δωδεκάδας. «Θα έχω ευκαιρίες στο μέλλον να καθιερωθώ στην Εθνική», δηλώνει. Στο μεταξύ, η ομάδα γυρίζει από την Ιταλία. Γιαννάκης: «Επιτέλους, ξεφύγαμε από το ρόλο του φτωχού συγγενή και όλοι μας υπολογίζουν». Οι αποστολές έρχονται στην Αθήνα η μία μετά την άλλη και τα μεγάλα λόγια δίνουν και παίρνουν. Πιο πολύ, εντυπωσιάζει ο Ισραηλινός κόουτς Ραλφ Κλάιν, που δίνει σαν πρώτο φαβορί τους… Ισπανούς.

ΔΕΥΤΕΡΑ, 1 Ιουνίου: Ο αξέχαστος μήνας μπαίνει με… γεννητούρια (η γυναίκα του Σολοθάμπαλ), γενέθλια (Χ. Αρσέγκα) και αισιοδοξία (όλοι βλέπουν πεντάδα, και πάνω). Ο Νίκος Φιλίππου απευθύνει έκκληση προς τους φιλάθλους: «Να μη μας χειροκροτούν μόνο στα ωραία καλάθια, αλλά και όταν δεν παίζουμε τόσο καλά». Πάντως, ο κόσμος είναι ακόμη μακριά από το γεγονός: τα εισιτήρια δεν έχουν μεγάλη ζήτηση.

ΤΡΙΤΗ, 2 Ιουνίου: Μικροπανικός στην τελευταία προπόνηση της Εθνικής πριν το τζάμπολ. Πρώτα ο Φάνης και μετά ο Φασούλας εγκαταλείπουν, με πόνους στο πόδι και το στομάχι αντίστοιχα. Ο Πολίτης ζητά νίκη και θέαμα κατά των Ρουμάνων.

ΤΕΤΑΡΤΗ, 3 Ιουνίου: Θριαμβευτικό ξεκίνημα, με 109-77 επί των Ρουμάνων, αλλά το Ευρωμπάσκετ δεν είναι ακόμα το αυτονόητα βασικό θέμα των εφημερίδων στις αθλητικές σελίδες. Οι Γιουγκοσλάβοι περιμένουν το επόμενο βράδυ και το διάστρεμμα του Ιωάννου κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Το Παλέ σχεδόν γεμίζει..

ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ

ΠΕΜΠΤΗ, 4 Ιουνίου: Παραλήρημα στο Στάδιο. Οι Γιουγκοσλάβοι υποκύπτουν, με 84-78! «Για μας, κάθε παιχνίδι είναι κι ένας τελικός», λέει ο Παναγιώτης Γιαννάκης. «Πιστεύω ότι μπορώ να φεύγω νικητής από κάθε αγώνα», προσθέτει ο Γκάλης. Το σύνθημα έχει ήδη δοθεί ανάμεσα στους φιλάθλους. Ήταν η τελευταία βραδιά που υπήρχαν άδειες θέσεις στο Στάδιο. Και, μέσα στο χαλασμό, ένα μελανό σημείο: ο Νίκος Φιλίππου παθαίνει βαρύ διάστρεμμα και η συμμετοχή του στα υπόλοιπα παιχνίδια καθίσταται πολύ αμφίβολη.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 5 Ιουνίου: Όλοι πια ασχολούνται με το Ευρωμπάσκετ. Όλοι, εκτός από τον Ιταλό κόουτς Βαλέριο Μπιανκίνι, που φωτογραφίζεται… κοιμώμενος μέσα στο Ειρήνης και Φιλίας. Οι έπαινοι για την Εθνική φτάνουν σωρηδόν. «Ο Γκάλης είναι παίκτης του 21ου αιώνα», δηλώνει ο συνταγματάρχης Γκομέλσκι, χωρίς να ξέρει τι τον περίμενε. Ο Πέτρoβιτς είναι «μπαρούτι» με τον Τσόσιτς, γιατί τον χρησιμοποιεί σχετικά λίγο. Μέσα στην αναμπουμπούλα, ο Νίκος Σισμανίδης αποδίδει τον τραυματισμό του Φιλίππου στα… άστρα («Ο Νίκος βρισκόταν από πλευράς βιορυθμών σε κρίσιμο διανοητικό επίπεδο»). Τελικά, οι Ισπανοί βάζουν τα πράγματα στη θέση τους, συντρίβοντας με άνεση την ελληνική ομάδα με 106-89. «Ρεζιλευτήκαμε» μονολογούσε ο Παναγιώτης Φασούλας φεύγοντας από το παρκέ, εννοώντας προφανώς ότι είχαν απογοητεύσει τους 14.000 που κατέκλυσαν το Παλέ. Αλλά ήταν ακόμα νωρίς για δάκρυα.

ΣΑΒΒΑΤΟ, 6 Ιουνίου: Κλάματα στα αποδυτήρια, αλλά για τελευταία φορά. Ο Τσεχοσλοβάκος ρέφερι Λιούμπομιρ Κότλεμπα προκαλεί με τα σφυρίγματά του και η Εθνική χάνει μια χρυσή ευκαιρία να κερδίσει και την κραταιά Σοβιετική Ένωση. Τελικό 66-69, με τον κόσμο και τους παίχτες να έχουν φτάσει στα όρια του φανατισμού. Ίσως χρειαζόταν ένας Κότλεμπα για να πάρει για τα καλά μπροστά η μηχανή.

ΚΥΡΙΑΚΗ, 7 Ιουνίου: Η Εθνική χρειάζεται να νικήσει οπωσδήποτε τους Γάλλους και τα καταφέρνει όταν εξουδετερώνεται ο Ντιμπουισόν. «Πρώτα η ψυχή και η δύναμη και μετά όλα τα’ άλλα», είχε πει στους παίχτες του ο Πολίτης. Και αυτοί, υποσχέθηκαν να μην ξανακοιτάξουν πίσω…

Ο ΟΜΗΡΟΣ

ΤΡΙΤΗ, 9 Ιουνίου: Η πρώτη μεγάλη στιγμή: προημιτελικός με αντίπαλο την Ιταλία. Πόσες, άραγε είναι οι πιθανότητες νίκης; 100% λέει ο Σταυρόπουλος, 60-40 οι υπόλοιποι παίχτες, 57%(!) ο χιουμορίστας Φασούλας. «Να φροντίσουμε να χτυπήσουμε την ιταλική άμυνα πριν οργανωθεί», δηλώνει ο Πολίτης, ενώ ο Μπιανκίνι, ως φιλόσοφος, δεν ασχολείται με τόσο πεζά πράγματα: «Να κοιτάξουμε να… αφήσουμε τον Όμηρο έξω από το Στάδιο», λέει, εννοώντας προφανώς, ότι ο ελληνικός φανατισμός δύσκολα θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί. Κι ενώ το ενδιαφέρον για τους αγώνες κορυφώνεται, ο Κότλεμπα διαπράττει τη γκάφα της χρονιάς, εξομολογούμενος στον Σάντρο Γκάμπα τον κεραυνοβόλο έρωτά του για τη σύζυγο του τελευταίου…

ΤΕΤΑΡΤΗ, 10 Ιουνίου: Η Ιταλία γονατίζει και όλη η Ελλάδα πια ονειρεύεται τρελά όνειρα. Η λάμψη ενός μεταλλίου είναι πια μπροστά στα μάτια όλων. Αλλά αυτοί που ξέρουν καλύτερα μιλούν ακόμα και για χρυσό. Γκάλης: «Δεν είμαι προφήτης, αλλά το πιστεύω. Η πρώτη θέση είναι στο χέρι μας. Σήμερα, δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε. Το είδα στα μάτια των Ιταλών, πριν τον αγώνα, στην προθέρμανση. Αυτή είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου, μέχρι το επόμενο παιχνίδι…». Στο ξενοδοχείο της Εθνικής, χαμός. Ο Φασούλας έψαχνε για βεγγαλικά, ο Καμπούρης φώναζε «αέρα», ο κόσμος έξω είχε οργανώσει… συγκέντρωση. Όλη η Ελλάδα πανηγύριζε. Οι εφημερίδες πέρασαν τους ήρωες του Φαλήρου στις πρώτες τους σελίδες…

ΠΕΜΠΤΗ, 11 Ιουνίου: Επαναλαμβάνονται τα θαύματα; Όλοι το ελπίζουν, καθώς πλησιάζει η μάχη με τους Γιουγκοσλάβους. Στα εκδοτήρια του Φαλήρου, μαζεύεται η… μισή Αθήνα. Η φοβερή ζέστη, την οποία πολλοί προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν καταβρέχοντας αλλήλους, και ο συνωστισμός, φέρνουν τις λιποθυμίες. Η τιμή του εισιτηρίου φτάνει τις 10.000 δραχμές στη μαύρη αγορά. Ο ‘Ατσα Νίκολιτς φτάνει ξαφνικά από το Βελιγράδι για να βοηθήσει τον πελαγωμένο Τσόσιτς. Και ο Κώστας Πολίτης… χαράζει πορεία, δηλώνοντας: «Τρώγοντας έρχεται η όρεξη…».

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 12 Ιουνίου: «ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ», λέει ο τεράστιος τίτλος μιας εφημερίδας, και δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής σ’ αυτό. Πράγματι, περί θαύματος πρόκειται. Οι «πλάβι», για δεύτερη φορά σε 8 μέρες, βρίσκονται στο καναβάτσο, 81-77. Το πανηγύρι χωρίς προηγούμενο. Και ο Νίκος Γκάλης, εκτός εαυτού: «Όχι, δεν είναι θαύμα, το πιστεύω. Θα νικήσουμε και στον τελικό». Ο Φάνης τα έχει με τον Πέτροβιτς: «Αυτός ο γκάγκστερ ο Ντράζεν, είναι μεγάλος θεατρίνος». Αλλά, είναι ο Αλεξάντερ αυτός που ακούει τα σχολιανά του, όταν δηλώνει θρασύτατα ότι εύχεται «Καλή τύχη στη Ρωσία στον τελικό». Και, την ώρα που άνθρωπος της Ομοσπονδίας καθορίζει το συνολικό πριμ σε 60-70 εκατομμύρια, ο Πολίτης λέει: «Είμαστε πανέτοιμοι για το μεγάλο μπουμ».

ΚΥΡΙΑΚΗ, 14 Ιουνίου:… Και το «μεγάλο μπουμ», γίνεται, 103-101 επί των Σοβιετικών και το γλέντι από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη, κρατά μέχρι το πρωί. «Δεν υπάρχει επόμενη ευτυχία», ψιθύρισε ο Γκάλης εκστασιασμένος. Ο Γιαννάκης ευχαριστούσε και τις… πέτρες για τη συμπαράστασή τους, ο Φασούλας μιλούσε για το «πιο γλυκό του όνειρο». Ο Καμπούρης που σφράγισε τον θρίαμβο με τις δύο αξέχαστες εύστοχες βολές ήθελε να πάρει το στεφάνι του πρωταθλητή σπίτι του. Και μόνο ο γερο-Γκομέλσκι δεν συμμετείχε στο πανηγύρι. «Αυτά δεν γίνονται ούτε στη Μαυριτανία», δήλωσε μετά τη λήξη, εννοώντας άγνωστο τι, αλλά εκείνη την ώρα ουδείς ασχολείτο μαζί του. Τα «παιδιά ενός ανώτερου Θεού», όπως ευρηματικότατα είχαν βαφτιστεί από άγνωστο φίλαθλο, είχαν δώσει το έναυσμα για μια γιορτή που σταμάτησε πολλές-πολλές μέρες αργότερα…

https://faretra.info/2017/06/11/chroniko-tou-evrompasket-87-tis-athinas-oi-meres-pou-sigklonisan/

Οι 40 πόντοι του Γκάλη στον τελικό του Ευρωμπάσκετ

Την δική του ιστορία όχι μόνο στο ελληνικό, αλλά και στο παγκόσμιο μπάσκετ έγραψε ο Νίκος Γκάλης, με την εμφάνισή του στον τελικό του Ευρωμπάσκετ του 1987 να έχει περάσει στην ιστορία.

Ο «Νικ» έκανε πλάκα στους αντιπάλους του ενώ κατέρριψε και τους νόμους της... βαρύτητας περπατώντας στον αέρα!

Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να σταματήσει στους 40 πόντους και να οδηγήσει εκ του ασφαλούς την Εθνική Ελλάδος στην κατάκτηση της κορυφής.

http://www.onsports.gr/afieromata/story/488143/oi-40-pontoi-toy-gkali-ston-teliko-toy-eyrompasket-video
 

  H ανάρτηση του Νίκου Γκάλη για την επέτειο του Ευρωμπάσκετ '87

Με μια ανάρτησή του στα social media, ο Νικος Γκάλης εξέφρασε τα συναισθήματά του για την μεγάλη πρόκριση που «γεύτηκε» πριν από 30 χρόνια επί της Γιουγκοσλαβίας.

Με μια ανάρτησή του στα social media, ο «γκάνγκστερ» του ελληνικού μπάσκετ εξέφρασε τα συναισθήματά του για την μεγάλη πρόκριση που «γεύτηκε» πριν από 30 χρόνια με το εθνόσημο στον τελικό του Eurobasket.

Ιδου η ανάρτηση:

«12 Ιουνίου 1987 – 12 Ιουνίου 2017.
30 Χρόνια πίσω και η Ελλάδα μας παίρνει για 1η φορά στην Ιστορία της την πρόκριση για τον Τελικό του Eurobasket, νικώντας ξανά μετά από 9 ημέρες την Ενωμένη Γιουγκοσλαβία των μετέπειτα μεγάλων αστέρων του ΝΒΑ. Ήταν μέχρι τότε η μεγαλύτερη νίκη του Ελληνικού Μπάσκετ, μια νίκη που μας έδινε το δικαίωμα να ονειρευτούμε ότι θα κατακτήσουμε το Κύπελλο. Μπορεί να έχουν όντως περάσει 30 χρόνια από εκείνο το μαγικό βράδυ, άλλα ήταν τόσο έντονα τα συναισθήματα και οι στιγμές, που νιώθω σαν να έχω μπει μόλις στα αποδυτήρια πανηγυρίζοντας αγκαλιά με τους συμπαίκτες μου και τους Έλληνες φιλάθλους αυτή τη μεγάλη πρόκριση».

http://www.thetoc.gr/athlitika/article/h-anartisi-tou-nikou-gkali-gia-tin-epeteio-tou-eurwmpasket-87
   

[RABO]

Κατ αρχήν,ένα μεγάλο μπράβο στον φίλο midnight,καθώς τόσο το οπτικοακουστικό υλικό που έχει παραθέσει όσο και οι αναφορές από την αθλητική ειδησιογραφία της εποχής καλύπτουν τα ΠΑΝΤΑ από αυτό το αλησμόνητο ΕΠΟΣ.
Η Ελλάδα πρωταθλήτρια Ευρώπης,απέναντι στην μεγαλύτερη αθλητική αλλά και ΠΟΛΙΤΙΚΗ υπερδύναμη της Ευρώπης,την Σοβιετική Ένωση.Η Ελλάδα που κέρδισε 2 φορές την ενωμένη Γιουγκοσλαβία,μια εξίσου μπασκετική αλλά και γενικότερα αθλητική υπερδύναμη της Ευρώπης.Τα μετάλλια των δύο αυτών χωρών στα μπασκετικά Πανευρωπαικά αλλά και Παγκόσμια πρωταθλήματα όλες οι υπόλοιπες χώρες ενωμένες χρειαζόταν 50 χρόνια για να τα κατακτήσουν!!!!Οι ομάδες των χωρών αυτών ήταν κάτι παραπάνω από αθλητικές ομάδες,ήταν οργανωμένες στρατιές υπεραθλητών με υποδομές και στήριξη απίστευτη από τις χώρες τους,που διαφύλασσαν τον αθλητισμό ως κώρη οφθαλμού!!
Πέτροβιτς,Ντίβατς,Βράνκοβιτς,Ραντοβάνοβιτς,Κούκοτς,Πάσπαλιε,Σβεντιτσιάνι ΚΑΙ Μαρτσουλιόνις,Βάλτερς,Τιχονένκο,Βολκόφ,Τσατσένκο....παίκτες αστέρες μεγατόνων της εποχής!!!Και απέναντί τους η.....Ελλαδίτσα των 9 εκατομυρίων κατοίκων......κι όμως!!!!Η Ελλάδα του ΜΑΓΟΥ,του μεγαλύτερου Ευρωπαίου μπασκετμπολίστα όλων των εποχών,του Νίκου Γκάλη και του ατσάλινου Παναγιώτη Γιαννάκη,του Φάνη Χριστοδούλου,του Φασούλα,του Καμπούρη,του Ανδρίτσου,του Φιλίππου,του Ιωάννου.
Χρονιά πανελληνίων εξετάσεων αλλά η Ιστορία και η Έκθεση πέρασαν σε δεύτερη μοίρα.Την σκέψη μας όλη την είχε αλώσει ο Γκάλης.Με αυτόν κοιμόμασταν και με αυτόν ξυπνούσαμε.Στα εξεταστικά κέντρα τις συζητήσεις μονοπωλούσαν ο ημιτελικός κι ο μεγάλος τελικός και μετά......ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ!!!!
Κυρικακή 14 ΙΟΥΝΙΟΥ 1987.Αυτό που έζησε η Ελλάδα έμελλε να μείνει αξέχστο!!!Στα Γιάννενα των παιδικών μας χρόνων,στα Γιάννενα που είχαν την τιμή να έχουν σε αυτή την ομάδα ένα δικό τους τέκνο,τον Νίκο Φιλίππου,οι σκηνές που εκτυλίχθησαν ήταν πρωτόγνωρες!!Χιλιάδες κόσμου στην κεντρική πλατεία με σημαίες και καπνογόνα!!!Βουτιές στο συντριβάνι και συνοστισμός ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ!!!Γυναίκες,παιδιά,ηλικιωμένοι!!!Λιποθυμίες,κλάματα,ζητοκραυγές!!!
Στην ΑΘΗΝΑ,κάτι το ΑΣΥΛΛΗΠΤΟ!!!Κάτι που,όπως μου έχουν πει τα χρόνια που έζησα στην Αθήνα,δεν συνέβη ούτε όταν αποχώρησαν από την χώρα οι Ναζί.Ο Γκάλης μεταφέρθηκε στο ξενοδοχείο με το περιπολικό της αστυνομίας καθώς ο ενθουσιασμός του κόσμου είχε ξεφύγει από κάθε έλεγχο!!!
Αυτές είναι κάποιες από τις μνήμες μου από το καυτό εκείνο καλοκαίρι του 1987!!Από τις ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ εκείνες 12 μέρες του ΙΟΥΝΙΟΥ που συγκλόνισαν την Ελλάδα και άλλαξαν την ροή του Ευρωπαικού μπάσκετ αλλά και του Ελληνικού αθλητισμού.Στιγμές που δε ΜΠΟΡΩ και δε ΘΕΛΩ να ξεχάσω ποτέ,όπως είπε και ο ΘΕΟΣ του μπάσκετ στην τελευταία του αφήγηση για το ΕΠΟΣ!!!

[fon7]

Μέρα γιορτής και μνήμης η σημερινή για το ελληνικό μπάσκετ.Σήμερα αλλά και γενικά όλες αυτές οι μέρες 30 χρόνια πριν γράφτηκαν στην ιστορία.Τα Γιάννενα είχαν τον δικό τους εκπρόσωπο σε αυτήν την εθνική,άσχετα αν ήταν τραυματίας για μεγάλο μέρος του τουρνουά.
Το μπάσκετ τότε εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία του και την συνέχεια την ξέρουμε.Μέσα στην πεντάδα στην Ευρώπη και μέσα στην δεκάδα παγκοσμίως.Ασύλληπτα πράγματα.Τόσο σε συλλογικό επίπεδο όσο και σε εθνικό.Αμέτρητες επιτυχίες.Τότε λοιπόν όλη η Ελλάδα απέκτησε γήπεδα μπάσκετ παντού.Οι μπασκέτες μπήκαν παντού και από εκεί ξεπετάχτηκαν και οι υπόλοιποι αστέρες που βλέπουμε μέχρι σήμερα.
Στα παραπάνω όμως τα Γιάννενα είναι ο φτωχός συγγενής.Εδώ ίσως θα πρέπει να υπάρξει ο σημερινός προβληματισμός.Εγκαταστάσεις απαρχαιωμένες.Εγκαταστάσεις που δεν φτάνουν στους συλλόγους.Άνθρωποι με γνώσεις,τεχνογνωσία.Στήριξη από την κοινωνία.Γενικά πολλά προβλήματα.Έχουμε να δούμε στους άνδρες Β εθνική από το 1993-94.Μέχρι Γ το πολύ από τότε.Δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποια άνοδος.Στο γυναικείο κρατούσε την σημαία ο ΠΑΣ στην Α2 αλλά έπεσε.Ας ελπίσουμε μόνο για μια χρονιά.Φυσικά ούτε λόγος για Α1.
Πρέπει κάποτε τα παραπάνω να αλλάξουν.Πρώτα σε εγκαταστάσεις και μετά λίγο λίγο και στα υπόλοιπα.

[midnight]

Η μαγική βραδιά που έβγαλε και τον τελευταίο Έλληνα στους δρόμους, μέσα στο σκοτάδι και τον κράτησε εκεί, μέχρι πολύ μετά τα μεσάνυχτα.
Σε μια εποχή που μόλις "έπεφτε" η νύχτα, ο κάθε οικογενειάρχης μαζευόταν στο σπίτι του...
στο "κάστρο" του...

Ήταν τόσο μεγάλο αυτό που μας είχε συμβεί,
που ο καθένας μας άνοιξε μία πόρτα για να βρεθεί
έξω απ' το σπίτι αυθόρμητα, χωρίς να το έχει προσχεδιάσει, χωρίς να έχει συγκεκριμένο προορισμό... απλά να βγει έξω και να φωνάξει
την χαρά του!!

Και ξαφνικά βρέθηκε αγκαλιά με όλον τον κόσμο!!

Άνθρωποι κάθε ηλικίας αδυνατούσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους, την συγκίνηση που ήρθε αναπάντεχα και ολοκληρωτικά, τον ενθουσιασμό τους, την υπερηφάνεια,
τον ίδιο τον εαυτό τους... το "μέτρο"! που η κοινωνία επέβαλε ως κανόνα συμπεριφοράς...

Άνθρωποι, αγκαλιάστηκαν με άγνωστους ανθρώπους.
Φίλοι, ξαναμίλησαν με φίλους μετά από χρόνια παρεξηγήσεων.
Γείτονες, ξέχασαν τις "διαφορές" τους, μέσα σε ένα βράδυ.
Μεγάλοι - μικροί, παιδιά και γονείς, έξω στους δρόμους, αξημέρωτα!
Παππούδες και γιαγιάδες μιας άλλης εποχής, διαφορετικής... άνθρωποι περασμένης ηλικίας, φωνάζανε δυνατά τα ονόματα των παικτών μας, σαν να ήταν τα δικά τους παιδιά και τραγουδούσαν συνθήματα των ημερών.

... και μέσα σε όλα αυτά, ΈΝΑ όνομα,
αυτό του Νίκου Γκάλη, αντιχούσε πιό δυνατά,
απ' άκρου εις άκρον της Ελλάδας!!

Μία ονειρεμένη στιγμή της ζωής μας, που κράτησε πάρα πολλές στιγμές, πολλά - πολλά χρόνια,
10ετίες ολόκληρες κι ακόμα κρατά!!

Και που σήμερα, 30 χρόνια μετά, διατηρεί στο μυαλό και την καρδιά μας ακόμα αναλλοίωτο, κάτι από την παιδικότητα, την νεότητα ή την πρώτη ωριμότητα που κουβαλούσε ο καθένας μας, σε όποια στιγμή της ηλικίας μας, ανάλογα, που τότε μας βρήκε...

Να μας θυμίζει για πάντα την αυθεντικότητα της πρώτης χαράς!
Αυτής, που δεν επαναλαμβάνεται στον συναισθηματικό κόσμο μας, με όσες στιγμές και αν ήρθαν μετά και όσες άλλες μακάρι να έρθουν!
...που αν έρθουν, εκεί πάνω θα ακουμπούν κι εκεί πίσω θα καταλήγουν!!

[Crimson Glory]

Για εμένα το τί ήταν ο Νίκος Γκάλης αποτυπώνεται στα παρακάτω βίντεο, δηλαδή ένας πραγματικός εξωγήινος!
Δεν ήταν απλώς ένας αθλητής του μπάσκετ...
Και αυτό φαίνεται τις περισσότερες φορές στα ριπλέι:

https://dai.ly/x347us9

https://dai.ly/x347uuo

Διότι σε κανονική ροή χρόνου είναι αδύνατον να συλλάβει η ανθρώπινη όραση το τί πραγματικά συνέβη.
Το καλούπι φτιάχτηκε στο Διάστημα και έσπασε την ημέρα που ο Γκάλης σταμάτησε το μπάσκετ._

[RABO]

Για εμένα το τί ήταν ο Νίκος Γκάλης αποτυπώνεται στα παρακάτω βίντεο, δηλαδή ένας πραγματικός εξωγήινος!
Δεν ήταν απλώς ένας αθλητής του μπάσκετ...
Και αυτό φαίνεται τις περισσότερες φορές στα ριπλέι:

https://dai.ly/x347us9

https://dai.ly/x347uuo

Διότι σε κανονική ροή χρόνου είναι αδύνατον να συλλάβει η ανθρώπινη όραση το τί πραγματικά συνέβη.
Το καλούπι φτιάχτηκε στο Διάστημα και έσπασε την ημέρα που ο Γκάλης σταμάτησε το μπάσκετ._

φίλε μου Grimson Glory
τα είπες ΟΛΑ και τα έδειξες ΟΛΑ!!Έχεις παραθέσει τα δυο καλάθια που αποτυπώνουν ΑΠΟΛΥΤΑ τον χαρακτηρισμό του ΕΞΩΓΗΙΝΟΥ!!Ειδικά το δεύτερο,με τους πανύψηλους Σοβιετικούς κρεμασμένους πάνω του κι αυτός να στέλνει τη μπάλα στην κορυφή του ταμπλώ και μέσα,αφού ήδη έχει ΣΤΑΘΕΙ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ!!!Και μάλιστα στην πιο ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΠΙΘΕΣΗ του ΤΕΛΙΚΟΥ!!!Εγώ από το 1987 το είχα χαρακτηρίσει ως το ΚΑΛΑΘΙ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ και δεν αλλάζω γνώμη!!
Επίσης,κάτι που μου διεύφευγε και το διαπίστωσα χθες στην επανάληψη του ιστορικού τελικού από την ΕΤ,ήταν ότι η ψηφοφορία και η ανάδειξή του ως ΚΟΡΥΦΑΙΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤΜΠΟΛΙΣΤΑ,έγινε πριν την ολοκλήρωση του τελικού.Αυτό σημαίνει ότι ακόμη κι αν δεν έπαιρνε το κύπελο οι Ευρωπαίοι τον είχαν ήδη ανακυρήξει σε ΚΟΡΥΦΑΙΟ!!

[midnight]

(...)  ο Νίκος Γκάλης (...)  ένας πραγματικός εξωγήινος! (..)

(...) και σίγουρο είναι ότι ποτέ δεν ανήκε στο γνωστό - καθημερινό ανθρώπινο είδος. (...)

Το καλούπι (...) έσπασε την ημέρα που ο Γκάλης σταμάτησε το μπάσκετ._

[midnight]

ΤΟ NBA ΥΠΟΚΛΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΓΚΑΛΗ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ HALL OF FAME

Τo ΝΒΑ ετοίμασε ένα αφιέρωμα για την επικείμενη ένταξη του κορυφαίου Έλληνα μπασκετμπολίστα και αθλητή στο Hall Of Fame.

Αφιέρωμα για την ένταξη του Νίκου Γκάλη στο Hall Of Fame ετοίμασε το NBA.
Αναλυτικά τα όσα γράφει το άρθρο του Σκοτ Χάουαρντ Κούπερ για τον κορυφαίο Έλληνα αθλητή:
«Είναι είτε ένας Αμερικανός που έκανε αίσθηση στην Ευρώπη, είτε ένας Έλληνας σουπερστάρ που έτυχε να προέρχεται από την Αμερική. Είναι παιδί του Νιου Τζέρσεϊ, είναι επιλογή του Σέλτικς και θα ενταχθεί στο Hall Of Fame χάρη στην Διεθνή Επιτροπή.
Η αποσαφήνιση είναι απαραίτητη τώρα που προετοιμάζεται για να ενταχθεί στο Hall Of Fame στις 8 Σεπτεμβρίου ως μέλος της "κλάσης του 2017". Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για τα υπόλοιπα. Είναι ένας από τους κορυφαίους παίκτης στην ιστορία της FIBA, ο σταρ της Ελλάδας όταν κατέκτησε το Ευρωμπάσκετ το 1987 και είχε πολύ μεγάλο αντίχτυπο στον αθλητισμό στην χώρα του που η σάλα ενός γηπέδου στην Θεσσαλονίκη μετονομάστηκε σε Nick Galis Hall.
Ο Νίκος Γκάλης είναι από το Γιούνιον Σίτι του Νιου Τζέρσεϊ και το Σίτον Χολ. Σκόραρε 27,5 πόντους την περίοδο 1978-79 στην τελευταία του χρονιά και ήταν τρίτος σκόρερ πίσω από τον Λόρενς Μπάτλερ του Άινταχο Στέιτ και ενός παίκτη του Ιντιάνα Στέιτ, τον… Λάρι Μπερντ. Οι Σέλτικς επέλεξαν τον Γκάλη στο ντραφτ, στον τέταρτο γύρο, στο Νο68, το 1979, αλλά ένα διάστρεμμα στο τρέινιγκ καμπ τον ανάγκασε να χάσει χρόνο και κόπηκε πριν το ξεκίνημα της χρονιάς. Το παιδί των Ελλήνων μεταναστών αποφάσισε να δοκιμάσει στην Ευρώπη.
Ο Νίκος Γκάλης έπαιξε σε δύο ομάδες στην Ελλάδα, τον Άρη Θεσσαλονίκης και τον Παναθηναϊκό, από το 1979 έως το 1994. Οχτώ πρωταθλήματα, πέντε φορές MVP και πολλές άλλες ατομικές διακρίσεις τον ακολουθούν, ενώ ήταν οχτώ χρονιές πρώτος σκόρερ στην Ευρωλίγκα. Ο σούτινγκ γκαρντ αναδείχθηκε ως ένας από τους 50 κορυφαίους παίκτες στην ιστορία της FIBA μετά από έρευνα και ψηφοφορία το 1991, ενώ είναι και ένας από τους 50 κορυφαίους παίκτες που συνεισέφεραν στην Ευρωλίγκα».

https://www.google.gr/url?sa=t&source=web&rct=j&url=http://www.voria.gr/article/to-nba-ipoklinete-ston-gkali-ligo-prin-to-hall-of-fame-video&ved=0ahUKEwj6__DZmpHWAhViK8AKHXaUAHYQqOcBCNABMCI&usg=AFQjCNE-Fbl28-Llf5bbo1zH2P2wCF951Q   

Το δαχτυλίδι που θα φορέσει ο Νίκος Γκάλης στο Hall of Fame (vid)
   
Η μεγαλη στιγμή για το Νίκο Γκάλη και το Ελληνικό μπάσκετ πλησιάζει. Σε τρία 24ωρα ο "γκάνγκστερ" θα είναι και με την βούλα μέλος της
"τάξης του 2017" στο Hall of Fame του μπάσκετ, σε μια λαμπρή τελετή που θα γίνει την Παρασκευή στη Μασσαχουσέτη.
Ο Νίκος Γκάλης μπαίνει στο πάνθεον του παγκόσμιου μπάσκετ, αφού γίνεται μόλις ο 6ος μη Αμερικανός, που δεν έχει αγωνιστεί στο NBA και θα μπει στο Hall Of Fame: Σεργκέι Μπέλοφ (1992), Κρέσιμιρ Τσόσιτς(1996), Ντίνο Μενεγκίν (2003), Ντράζεν Νταλίμπαγκιτς (2004) και Όσκαρ Σμιντ (2013) ήταν οι προηγούμενοι, ενώ Ντράζεν Πέτροβιτς (2002), Άρβιντας Σαμπόνις (2011), Σαρούνας Μαρτσουλιόνις (2014) και Γιάο Μινγκ (2016), επίσης μέλη του, έχουν αγωνιστεί στο NBA.

Το διήμερο των εκδηλώσεων στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame από τις 7 έως τις 9 Σεπτεμβρίου θα συγκεντρώσει τα φώτα του παγκόμσιου μπάσκετ και ο Νίκος Γκάλης θα φορέσει το ειδικό δαχτυλίδι, που έχει σχεδιαστεί για τα μέλη του κλειστού αυτού κλαμπ των κορυφαίων του μπάσκετ και φέρει το όνομα εκάστου.

Ο Γκάλης θα έχει την ευκαιρία να συναντηθεί και πάλι με έναν άνθρωπο, με τον οποίο οι μονομαχίες του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ έγραψαν ιστορία, αφού ο Μπομπ Μάκαντου, άσσος της Τρέισερ Μιλάνο στα ματς με τον Άρη, θα είναι εκείνος που θα τον παρουσιάσει στο κοινό.

Μαζί με τον Γκάλη θα μπουν στο Hall of Fame και άλλα μεγάλα ονόματα του παγκόσμιου μπάσκετ, με τα ονόματα του All Star Τρέισι Μακ Γκρέιντι, αλλά και του θρυλικού παράγοντα Τζέρι Κράουζε, που έφτιαξε τη μεγάλη ομάδα των Σικάγο Μπουλς να ξεχωρίζουν.

https://www.google.gr/url?sa=t&source=web&rct=j&url=http://www.cnn.gr/news/sports/story/96175/to-daxtylidi-poy-tha-foresei-o-nikos-gkalis-sto-hall-of-fame-vid&ved=0ahUKEwj6__DZmpHWAhViK8AKHXaUAHYQqOcBCM0BMCE&usg=AFQjCNE-g_FMOSbvA1bY-RvnCwd_tov3GQ     

[RABO]

Ήταν, είναι και θα παραμείνει πάντοτε ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΜΠΑΣΚΕΤΜΠΟΛΙΣΤΑΣ αλλά και ΑΘΛΗΤΗΣ όλων των εποχών!!
Ακόμη και σήμερα,23 χρόνια μετά το τέλος της καριέρας του,δοξάζει την Ελλάδα!!!
Ο άνθρωπος που την εποχή που αγωνιζόταν είχε επιτόπιο άλμα 1,10 με παπούτσια pony που δεν διέθεταν καν την απλή απορρόφηση κραδασμών!!Ο άνθρωπος που με το ταλέντο που διέθετε αν  αγωνιζόταν σήμερα,με τις ανέσεις αλλά και την προβολή που έχουν οι αθλητές του μπάσκετ,και όχι μόνο, σε όλα τα επίπεδα,θα ήταν κάτι αντίστοιχο του Μέσι στο ποδόσφαιρο!!
Ο ΕΝΑΣ και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ,ο ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟΣ,the one true god of basketball,ο ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ!!

[midnight]

Να γιατί...

[RABO]

Θα ήθελα για μια ακόμη φορά να απονείμω τα εύσημα στο μέλος του forup του PAS.GR midnight,που ξεκίνησε και επιμελήθηκε το εκπληκτικό αυτό topic-αφιέρωμα  στον Έλληνα υπεραθλητή!Αποτελεί τιμή για το forum του ΠΑΣ το γεγονός ότι υπάρχει σε αυτό ένα τόσο πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό για τον μεγάλο αυτό αθλητή και σίγουρα ανεβάζει το επίπεδο του forum.
Επίσης,θα ήθελα να διορθώσω τον δημιουργό του ενός από τα δυο βιντεάκια που έχει παραθέσει ο midnight.Πιο συγκεκριμένα,αναφέρει ότι ο Γκάλης είναι πρώτος σκόρερ σε 2 ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΙΚΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΩΝ,του παλιού όπως λεγόταν ΚΥΠΕΛΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΩΝ.Ασφαλώς και αστειύεται!!! καθώς ο Γκάλης είναι πρώτος σκόρερ σε 9!!!!!! ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΙΚΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ καθώς και σε 3 FINAL FOUR!!Επίσης,το 1993 εκτός από πρώτος σκόρερ είναι παράλληλα και πρώτος ASSISTER!!!
Επίσης είναι ο ,ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ  ΣΚΟΡΕΡ των EYROBASKET όλων των εποχών!!!Φαινομενικά,σε αριθμό πόντων τον έχουν ξεπεράσει οι Γκασόλ,Νοβίτσκι και Παρκερ,οι οποίοι είναι μπροστά με ελάχιστους πόντους αλλά με διπλάσιες συμμετοχές και σχεδόν τον μισό μέσο όρο από τον κορυφαίο Έλληνα σκόρερ!
Η Ελλάδα εκτός του Γκάλη έχει βγάλει κι άλλους ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ ΜΠΑΣΚΕΤΜΠΟΛΙΣΤΕΣ όπως ο Γιαννάκης,ο Χριστοδούλου,ο Φασούλας,οι παλαιότεροι Αμερικάνος,Τρότζος,Κολοκυθάς,Ματθαίου,Γκούμας, αλλά και τα <παιδιά> του Γκάλη,δηλαδή ο Διαμαντίδης,ο Σπανούλης,ο Παπαλουκάς.Πιστεύω όμως ότι είναι ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ εως ΑΔΥΝΑΤΟ να ξαναβγάλει αθλητή που θα μπεί σε 2 HOLE of FAME!! και να ΛΑΤΡΕΥΤΕΙ ως ΘΕΟΣ ακόμη και από ΟΠΑΔΟΥΣ ΑΛΛΩΝ ομάδων!Για του λόγου το αληθές,αναφέρω ότι ο γραφών δεν υπήρξα ποτέ οπαδός ούτε του ΑΡΗ ούτε του ΠΑΟ,των συλλόγων δηλαδή που αγωνίστηκε ο ανυπέρβλητος άσσος!!

[GIWRGIS]

Νίκο Γκάλη, κανένα Hall of Fame δεν είναι αρκετά μεγάλο για να χωρέσει το μεγαλείο σου!

[midnight]

   Στο πάνθεον των κορυφαίων ο Γκάλης! - «Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα»

Ο κορυφαίος των κορυφαίων, ο απόλυτος θρύλος του ελληνικού μπάσκετ, Νίκος Γκάλης ανήκει και με τη... βούλα πλέον στο Hall of Fame του NBA.

Ο πρωτεργάτης της επιτυχίας του 1987, ο άνθρωπος που έφερε το ελληνικό μπάσκετ σε όλα τα σπίτια κι έκανε χιλιάδες παιδιά να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, έγινε ο πρώτος Έλληνας που μπαίνει στη λίστα των "θεών" του παγκόσμιου μπάσκετ, μαζί με τους Τρέισι ΜακΓκρέιντι, Μπιλ Σελφ, ​Ρεμπέκα Λόμπο, Μάφετ ΜακΓκρόου, Ρόμπερτ Χιουζ, Τζέρι Κράουζε, Τζορτζ ΜακΓκίνις, Ζακ Κλέιτον και Μάνι Τζάκσον που συνέθεσαν την "Τάξη του 2017".

Με έναν συγκλονιστικό λόγο, ο "γκάνγκστερ" ανάγκασε όλη την αίθουσα να τον χειροκροτήσει με ιδιαίτερα θερμό τρόπο, τονίζοντας ότι ποτέ δεν μετάνιωσε για την απόφασή του να έρθει στην Ελλάδα, ενώ νωρίτερα προβλήθηκε ένα βίντεο από τη σπουδαία διαδρομή του.

«Θα ήθελα να πω ότι αποτελεί μεγάλη μου τιμή να γίνομαι μέλος του Hall of Fame. Ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα κι εδώ δίπλα μου είναι ο Μπομπ ΜακΑντού ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες που έχω αντιμετωπίσει στην καριέρα μου. Μας συνδέουν σπουδαίες μονομαχίες με τον Μπομπ. Ευχαριστώ τους φίλους μου που με ακολούθησαν εδώ, είναι σαν αδέρφια για μένα. Παλιοί συμπαίκτες μου στο Σίτον Χολ. Τότε, στο Σίτον Χολ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα έφτανα εδώ. Το όνειρό μου ήταν να παίξω στο ΝΒΑ, επιλέχθηκα από τους Σέλτικς μαζί με τον τρομερό Λάρι Μπερντ. Είχα προτάσεις από αρκετές ομάδες από την Ελλάδα. Μέχρι τότε δεν ήξερα ότι υπήρχε μπάσκετ στην Ελλάδα. Ο Άουερμπαχ ήθελε να μείνω, αλλά πήρα μια απόφαση για την οποία δεν θα μετανιώσω ποτέ στη ζωή μου. Πήγα στην Ελλάδα και το 1987 η Ελλάδα κατέκτησε το ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Όλο το έθνος βγήκε στους δρόμους, το μπάσκετ έγινε εθνικό άθλημα και η Ελλάδα είναι από τις κορυφαίες ομάδες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Τότε σε κάθε αυλή σπιτιού, σε κάθε αυλή σχολείου τοποθετήθηκε μια μπασκέτα.

Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό που ζω σήμερα. Το θέμα δεν είναι η κατάκτηση τίτλων αλλά και άλλο πιο σημαντικό που θα σας αποκαλύψω σήμερα. Μια μέρα περπατούσα στη γειτονιά μου στη Θεσσαλονίκη και με σταμάτησε ένας κύριος. Νόμιζα ότι ήθελε μια αναμνηστική φωτογραφία ή ένα αυτόγραφο. Με φώναξε «Νίκο, Νίκο», έτσι με φωνάζουν. Μου είπε «θέλω να σ’ ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου γιατί έσωσες τον γιο μου, του έκανες το μεγαλύτερο δώρο». Μετά μου εξήγησε ότι ο γιος του ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά αλλά το ξεπέρασε, βρήκε το νόημα της ζωής κι έγινε αθλητής μπάσκετ. Θέλω να ευχαριστήσω τους προπονητές μου και τους συμπαίκτες μου στο Σίτον Χολ, τον σύλλογό μου τον Άρη Θεσσαλονίκης που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην καριέρα μου, τη γυναίκα μου και την κόρη μου Στέλλα», ανέφερε ο Γκάλης.

http://www.filathlos.gr/mpasket/360231-sto-pantheon-ton-koryphaion-o-gkales-ena-oneiro-egine-pragmatikoteta-video
 

[born_in_drakolimni]

Ο ανθρωπος αυτος δεν υπαρχει στην κυριολεξια
Αυτα που εκανε με υψος μολις 1.83 τα εχουν κανει κανα 2-3 ακομη
Και αυτοι στο nba μαλλον και κατα πασα πιθανοτητα μαυροι

Ο τροπος και η ακριβεια που σκοραρε ειναι κατι το μοναδικο
Παραμενει ακομα ανεξηγητο πως υπολογιζε με ποιον τροπο θα σκοραρει με ταμπλο ή απευθειας
Σηκωνοταν για τζαμπ σουτ με το φοβερο αυτο αλμα και δεν πηγαινε απλα κατακορυφα, το σωμα πηγαινε και προς το καλαθι ταυτοχρονα
Μιλαμε για μυθικα πραγματα που ειμασταν τυχεροι που τα ζησαμε

Ο γκασολ και ο παρκερ τον περασανε σε ποντους στο ευρωμπασκετ εχοντας πολυ περισσοτερα παιχνιδια
Σε φαιναλ φορ παραμενει ακομα ο πρωτος σκορερ και δεν ξερω αν απειλειται απο κανεναν

Καθονται μερικοι και τον συγκρινουν με διαμαντιδη, σπανουλη,αντετονκουμπο χωρις να καταλαβαινουν καν τι λενε
Αν βρεθει ανθρωπος να τον ξεπερασει θα προκειται για παιχτη εξωπραγματικο
Αυτος ο τυπος απλα απο συγκυρια δεν επαιξε nba οπου και εκει πρωταγωνιστης θα ηταν



 

[ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΟΝΤΕΖ]

Η ομοσπονδία θα συγχαρεί τον Νίκο Γκάλη;Καταλαβαίνω ότι χαλάστηκαν με την βράβευση αλλά έτσι ρε αδερφέ για τα μάτια του κόσμου.

[midnight]

  Καθολική αποθέωση

Άπαντες υποκλίθηκαν στο μεγαλείο του Νίκου Γκάλη. Το επίσημο κανάλι του NBA στο YouTube ετοίμασε ένα ξεχωριστό βίντεο, στο οποίο τεράστιες προσωπικότητες παγκοσμίου μπάσκετ πλέκουν το εγκώμιο του, μιλώντας για ικανότητες του και την επίδραση του στο μπάσκετ.

Μπιλ Ράφτερι (ο προπονητής του στο κολέγιο): “Φαινόταν ένα ήρεμο παιδί στο σχολείο αλλά όταν το παιχνίδι ξεκινούσε είχε ένα “δολοφονικό” ένστικτο. Είναι ο Μάικλ Τζόρντανή ο Λάρι Μπερντ της Ελλάδας”.

Τόνι Κούκοτς: “Ήταν ένας εξαιρετικός σκόρερ. Απλά σηκωνόταν, σούταρε και δεν υπήρχε κανένας τρόπος να τον σταματήσεις. Τον αποκαλούσαν “Θεό”. Εκείνη την εποχή, ο Γκάλης ήταν για όλους ο “Έλληνας Θεός” του μπάσκετ”.

Ντέτλεφ Σρεμπφ: “Έμενε στον αέρα απέναντι σε ψηλότερους αντιπάλους και σούταρε από πάνω τους. Ήταν μοναδικός. Ανέβασε το ελληνικό μπάσκετ στα υψηλότερα ευρωπαϊκά στρώματα. Είναι ένας εθνικός ήρωας”.

Βλάντε Ντίβατς: “Κυριαρχούσε στο παιχνίδι και ήταν ασταμάτητος. Ήταν πολύ συναρπαστικό να τον βλέπεις. Πρόκειται για έναν εκ των κορυφαίων Ευρωπαίων παικτών που έπαιξα ποτέ εναντίον”.

Από την πλευρά του, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αποθέωσε τον Νίκο Γκάλη, εκφράζοντας τον σεβασμό του στον «Θεό» του ελληνικού μπάσκετ.

“Σεβασμός… Μακάρι μια μέρα να βρίσκομαι στην ίδια σκηνή και το όνομά μου να μπει δίπλα από το δικό σου”, ήταν τα λόγια του σούπερ-σταρ των Μιλγουόκι Μπακς μέσω ανάρτησής του στο Twitter.

Τον σεβάσμο της στον Νίκο Γκάλη εξέφρασε και η ομάδα του Γιάννη Αντετοκούνμπο, οι Μιλγουόκι Μπακς, οι οποίοι έκαναν ανάρτηση στα ελληνικά.



https://www.google.gr/url?sa=t&source=web&rct=j&url=http://www.newsit.gr/athlitika/basket/nikos-gkalis-pagkosmia-ypoklisi-gia-ton-theo-tou-ellinikou-mpasket-pics-vids/2211450/amp/&ved=0ahUKEwinzuWKg5jWAhVsBMAKHSXoBocQiJQBCBswAA&usg=AFQjCNGQ8lseLU-XeoVIXJw1sAfo1NVfTw&ampcf=1

   

  Η ΕΟΚ εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία συνεχάρη τον Νίκο Γκάλη για την είσοδό του στο Naismith Basketball Hall of Fame.

Αναλυτικά η ανακοίνωση της Ελληνικής Ομοσπονδίας για τον θρυλικό άσο:

<<O Νίκος Γκάλης έγινε μέλος του Naismith Basketball Hall of Fame, διάκριση που αποτελεί τιμή για το ελληνικό μπάσκετ και φυσικά τον ίδιο.

Η Ελληνική Ομοσπονδία συγχαίρει τον Έλληνα αθλητή για την ύψιστη αυτή τιμητική διάκριση, με την οποία το όνομα του πέρασε στο πάνθεον της ιστορίας του αθλήματος.>> 

http://www.filathlos.gr/mpasket/360298-synechare-gkale-e-eok
 

[fon7]

Ο Νίκος Γκάλης στο πάνθεον της ιστορίας του αθλήματος
O Νίκος Γκάλης έγινε μέλος του Naismith Basketball Hall of Fame, διάκριση που αποτελεί τιμή για το ελληνικό μπάσκετ και φυσικά τον ίδιο.

Η Ελληνική Ομοσπονδία συγχαίρει τον Έλληνα αθλητή για την ύψιστη αυτή τιμητική διάκριση, με την οποία το όνομα του πέρασε στο πάνθεον της ιστορίας του αθλήματος.

Ο Νίκος Γκάλης παρουσιάστηκε ως μέλος του Hall of Fame από τον μεγάλο Αμερικανό παίκτη, Μπομπ Μάκαντου και στην ομιλία του τόνισε: «Πήγα στην Ελλάδα και το 1987 η Ελλάδα κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Όλο το έθνος βγήκε στους δρόμους, το μπάσκετ έγινε εθνικό άθλημα και η Ελλάδα είναι από τις κορυφαίες ομάδες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Τότε σε κάθε αυλή σπιτιού, σε κάθε αυλή σχολείου τοποθετήθηκε μια μπασκέτα.

Είμαι ευγνώμων γι’ αυτό που ζω σήμερα. Το θέμα δεν είναι η κατάκτηση τίτλων αλλά και άλλο πιο σημαντικό που θα σας αποκαλύψω σήμερα. Μια μέρα περπατούσα στη γειτονιά μου στη Θεσσαλονίκη και με σταμάτησε ένας κύριος. Νόμιζα ότι ήθελε μια αναμνηστική φωτογραφία ή ένα αυτόγραφο. Με φώναξε «Νίκο, Νίκο», έτσι με φωνάζουν.

Μου είπε «θέλω να σ’ ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου γιατί έσωσες τον γιο μου, του έκανες το μεγαλύτερο δώρο». Μετά μου εξήγησε ότι ο γιος του ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά αλλά το ξεπέρασε, βρήκε το νόημα της ζωής κι έγινε αθλητής μπάσκετ. Θέλω να ευχαριστήσω τους προπονητές μου και τους συμπαίκτες μου στο Σίτον Χολ, τον σύλλογό μου τον Άρη Θεσσαλονίκης που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην καριέρα μου, τη γυναίκα μου και την κόρη μου Στέλλα».

* Μπορείτε να δείτε το βίντεο εδώ

&app=desktop

basket.gr

[midnight]

ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΟΥ Ο ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΛΗΣ ΕΓΙΝΕ ΑΘΑΝΑΤΟΣ

Μέλος του Hall of Fame και επίσημα, ο Νίκος Γκάλης μας συγκλόνισε, μας ανατρίχιασε, μας έκανε να βουρκώσουμε από συγκίνηση, χαρά και περηφάνια.

Το βράδυ της 8ης Σεπτεμβρίου του 2017, δεν θα το ξεχάσει ποτέ. Μπορεί πολλά από τα μεγάλα καλάθια του να μην τα θυμάται, μπορεί πολλές από τις σπουδαίες νίκες του να έχουν "ξεθωριάσει" στο μυαλό του, όμως το βράδυ που μπήκε στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame, o Νίκος Γκάλης θα το θυμάται για πάντα. Όχι γιατί ανέβηκε σε μια λαμπερή σκηνή μπροστά σε πολύ κόσμο, αλλά γιατί το όνομά του, οι φανέλες του, η αύρα του, μπήκαν δίπλα στους κορυφαίους στην ιστορία αυτού του υπέροχου αθλήματος που ονομάζεται μπάσκετμπολ. Το βράδυ της 8ης Σεπτεμβρίου 2017 ήταν το βράδυ του Νίκου Γκάλη, το βράδυ που από εδώ και στο εξής θα μνημονεύουμε κάθε χρόνο ως μια ξεχωριστή περίσταση για κάθε άνθρωπο που αγαπά την καλαθοσφαίριση.
 
Οι Έλληνες αγαπούν το μπάσκετ.  Και το αγαπούν, γιατί αυτός ο λεοντόκαρδος τύπος ενέπνευσε εκατομμύρια ανθρώπων να πάρουν μια μπάλα και να βγουν στο τσιμέντο, στο χώμα και την άσφαλτο να τη μπιστήξουν. Ενέπνευσε τον Παπαλουκά, τον Διαμαντίδη, τον Ζήση, τον Σπανούλη, ενέπνευσε τόσους και τόσους αθλητές να προσπαθήσουν να τον μιμηθούν. Η σημαντικότερη κατάκτησή του όμως είναι ότι συνεχίζει να (μας) εμπνέει ακόμη και σήμερα και θα μας εμπνέει κάθε ώρα, κάθε μέρα που περνά.

Το φετινό ταξίδι του Νίκου Γκάλη στις ΗΠΑ, ήταν ένα ταξίδι που ο ίδιος περίμενε εδώ και πολλά χρόνια. Γύρισε στο New Jersey στο οποίο μεγάλωσε και κατέληξε μετά από ένα ιδιαίτερο tour στο Springfield της Μασαχουσέτης για να βρεθεί το βράδυ της Παρασκευής στη Springfield Symphony Hall. Εμφανίστηκε με ένα λευκό σακάκι που έκανε τρομερή αντίθεση με το καλοκαιρινό του μαύρισμα και τον έκανε να μοιάζει κάτι μεταξύ... James Bond και Morgan Freeman. Ξεχώριζε στο πλήθος γιατί κανείς δεν τόλμησε να φορέσει κάτι τόσο φωτεινό όσο εκείνος.
 
Κι όταν ανέβηκε στη σκηνή...
 
Όταν ανέβηκε στη σκηνή, λύγισαν τα σίδερα και ράγισαν οι πέτρες...
 
Με βουρκωμένα μάτια, αυτά τα πάντοτε βουρκωμένα του μάτια, ο Γκάλης μας ανάγκασε να ανατριχιάσουμε, να βουρκώσουμε, να χαρούμε με τη χαρά του, να γεμίσουμε συναισθήματα για έναν άνθρωπο που νιώθουμε τόσο δικό μας.
 
"Είναι τιμή και όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Ευχαριστώ τον Bob McAdoo που με παρουσίασε. Μας συνδέουν πολλά από το παρελθόν. Ευχαριστώ που με ακολούθησε, είναι σαν αδελφός για εμένα. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα παίξω στην Ελλάδα. Το όνειρό μου ήταν πάντα να παίξω στο ΝΒΑ. Είχα όμως προτάσεις από την Ελλάδα, την οποία δεν είχα ποτέ επισκεφθεί, δεν ήξερα ότι υπήρχε μπάσκετ εκεί. Πήγα και είναι μια απόφαση που δεν θα μετανιώσω ποτέ. Όταν πήραμε το 1987 το χρυσό μετάλλιο, ο λαός βγήκε στο δρόμο και πλέον το ελληνικό μπάσκετ είναι το εθνικό σπορ. Δεν υπάρχει σπίτι χωρίς μια μπασκέτα τώρα πια. Αισθάνομαι ευγνώμων γι' αυτό. Περπατώ στους δρόμους της γειτονιάς μου στη Θεσσαλονίκη, μου ζητούν αυτόγραφα με αγκαλιάζουν, μου λένε Νίκο, Νίκο... Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Μια κυρία με ευχαρίστησε γιατί έσωσα το γιο της που ήταν εθισμένος, το μπάσκετ έσωσε έναν άνθρωπο. Ευχαριστώ τη σύζυγο και την κόρη μου. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ".
 
Αυτός ήταν ο λόγος του. Και ήταν ο καλύτερος της βραδιάς. Ο πιο μεστός, ο πιο "οικονομικός", ο πιο "γεμάτος". Ήταν αρκετός για να μας κάνει να δακρύσουμε και υπέραρκετός για να σηκωθεί όλη η αίθουσα και να του χαρίσει το πιο "ζεστό" χειροκρότημα της βραδιάς. Ακόμη και ο Κομισάριος του ΝΒΑ, Adam Silver, "μαγεύτηκε" από τον Έλληνα που πάντα μας έκανε, πάντα μας κάνει και πάντα θα μας κάνει περήφανους.

https://www.google.gr/url?sa=t&source=web&rct=j&url=http://nba.sport24.gr/article/4837214/to-vradu-pou-o-nikos-gkalis-egine-athanatos&ved=0ahUKEwjPoO-tsprWAhXjAsAKHVjVB38QFgiRATAT&usg=AFQjCNG5_qR3G3nf_zFIwWeoo-gDVp-kQQ

[ΛΑΜΙΑ FANS]

Νίκος Γκάλης: Βεβήλωσαν το γκράφιτί του στην Αθήνα

Νίκος Γκάλης: Ο θρυλικός Νικ αποτελεί τον άνθρωπο ο οποίος πήρε το ελληνικό μπάσκετ από το χεράκι και το μετέφερε στην κορυφή της Ευρώπης. Υπό την ηγεσία του, η Εθνική μας ομάδα έφτασε μέχρι το θαύμα του 1987, η Ελλάδα γέμισε με μπασκέτες και χιλιάδες παιδιά πήραν θάρρος από το όραμα και την πορεία του ομογενή γκαρντ, κρατώντας τη σπυριάρα μπάλα στα πάρκα. Από αυτά τα παιδιά, ξεπήδησαν παίκτες όπως ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο Βασίλης Σπανούλης, ο Θοδωρής Παπαλουκάς, ο Νίκος Ζήσης. Παιδιά που είδαν από την τηλεόραση τα όσα έκανε ο Γκάλης και η μυθική μπασκετική παρέα του στην Εθνική αλλά και στον Άρη (που όταν έπαιζε τα ευρωπαϊκά του ματς άδειαζαν οι πόλεις και όλοι συντονίζονταν στις τηλεοράσεις τους) και ακολούθησαν τα χνάρια τους, δίνοντας στη χώρα μας δύο μετάλλια (χρυσό σε Ευρωμπάσκετ και αργυρό σε Μουντομπάσκετ) λίγα χρόνια αργότερα.

Για τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, ανεξαρτήτως οπαδικών προτιμήσεων, ο Νίκος Γκάλης είναι ένας και μοναδικός. Είναι ο «θεός» του ελληνικού μπάσκετ. Πρόσωπο που ενέπνευσε και αξίζει σεβασμού εσαεί. Όμως οι παραπάνω διαπιστώσεις δεν ισχύουν για όλους, καθώς άγνωστοι βεβήλωσαν το εξαιρετικό graffiti του Γκάλη στην Αθήνα. Μουντζούρωσαν το πρόσωπό του και έγραψαν διάφορα «ωραία», προσβάλλοντας τον Γκάλη αλλά και τον καλλιτέχνη, ο οποίος έβαλε το μεράκι και τον κόπο του για να τιμήσει τον «θεό».

από pagenews.gr

[fon7]

Γκάλης: Και οι «γκάνγκστερ» κάποτε κλαίνε (vids)


Ο Νίκος Γκάλης πρώτα βούρκωσε. Μετά δάκρυσε. Και στο τέλος έκλαψε με λυγμούς. Έλαβε όλη την αγάπη από την εξέδρα του ΟΑΚΑ και αισθάνθηκε σαν να είναι ξανά εκείνο το παιδί με την αφάνα που ήρθε στην Ελλάδα.

Ναι, είναι αλήθεια. Και ο Νίκος Γκάλης μπορεί να κλάψουν. Να δείξει ότι είναι άνθρωπος. Έστω και τώρα, που δεν έχει καμία σημασία για τους αντιπάλους του.

Ο Νικος Γκάλης βούρκωσε. Στην αρχή. Όταν έζησε την υποδοχή του κόσμου σε ένα γήπεδο που φέρει το όνομά του, αλλά δεν έχει πατήσει το παρκέ του ως παίκτης.

Και όταν η φανέλα του άρχισε να ανεβαίνει προς την οροφή του ΟΑΚΑ, ο Γκάλης δεν κρύφτηκε. Έβαλε τα κλάματα. Βλέποντας το κοινό στο ΟΑΚΑ που γέμισε τις εξέδρες του κλειστού για χάρη του (και του Λούκα Ντόντσιτς που ακολουθεί) να φωνάζει το όνομά του για να του δώσει δύναμη.

Ο Γιαννάκης, ο Φάνης και ο Φιλίππου στη βραδιά του Γκάλη
Ο Γκάλης ψέλισε δύο λόγια. Δεν είχε καμία σημασία. Το εζησε και με το παραπάνω.

Ο θρύλος του Άρη και του ελληνικού μπάσκετ μπήκε στο γήπεδο δίχως να γνωρίζει τι ακριβώς θα συναντήσει μπροστά του. Στην εποχή του δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα.

Οι κάτοχοι τηλεφώνων είχαν ανάψει τους φακούς τους, περιμένοντας τον Γκάλη. Στην αρχή η αποθέωση ήταν... μουδιασμένη.

Ο Νικ και το Ντόντσιτς
Ο Γκάλης χαιρέτησε τον Λούκα Ντόντσιτς, ο οποίος τον αγκάλιασε και στη συνέχεια ακολούθησε όλος ο πάγκος της Σλοβενίας.

Σειρά πήρε αυτός της Ελλάδας. Όλοι οι διεθνείς επιχείρησαν να του πουν κάτι. Δεν τα κάταφεραν όλοι. Δεν είναι εύκολο. Ο «γκάνγκστερ» βρέθηκε στη γωνια του παρκέ, για να παρακολουθήσει ένα βίντεο με τα κατορθώματά του.

Το «ζντο» του Γκάλη με την Εθνική (vid)
Και εκεί ξεκίνησαν τα... δύσκολα για τον θρύλο του ελληνικού μπάσκετ. Μέχρι τη στιγμή που η φανέλα με τον αριθμό «4» έκανε την εμφάνισή της και άρχισε την άνοδό της μέχρι τον... ουρανό του γηπέδου.

Ο Γκάλης δεν άντεξε. Βούρκωσε. Δάκρυσε. Έκλαψε. Και ένιωσε μία απέραντη χαρά. Όλη δική του. Και δική μας.
https://www.gazzetta.gr/basketball/pagkosmio-kypello/2244034/gkalis-kai-oi-gkangkster-kapote-klaine-vids

[ΛΑΜΙΑ FANS]

[midnight]

Επί 43 χρόνια δεν είδαμε ποτέ ένα του δάκρυ.
Τί κι αν έφερε στην Ελλάδα το ντελίριο της χαράς το '87.
Τί κι αν γνώριζε ότι ήταν ο μεγαλύτερος σούπερ σταρ των Ευρωπαϊκών παρκέ.
Τί κι αν λατρεύτηκε σαν Θεός σε όλο το πέρασμα του.
Τί κι αν το όνομα του δονούσε συθέμελα τα γήπεδα όλης της Ευρώπης.
Ακόμα και τότε που έχασε την γυναίκα του, κράτησε τα δάκρυα μέσα του, κανείς δεν τον είδε να κλαίει.
Ακόμα και στην Γάνδη έμεινε ψύχραιμος.
Στη λήξη της καριέρας του, το ίδιο.
Στο γεγονός ότι ο μεγαλύτερος λευκός μπασκετμπολίστας όλων των εποχών, η ενσάρκωση του αθλήματος, δεν ευτύχησε να στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης με την ομάδα της καρδιάς του, αυτός, είχε το σθένος να σταθεί όλα τα χρόνια αλύγιστος.
Στην ονοματοδοσία του γηπέδου "Νίκος Γκάλης" στάθηκε σοβαρός.
Στην Αμερική την πρώτη πατρίδα του επέστρεψε ως αστέρας του Hall of Fame και τον είδαμε γελαστό κι ασορτί στην αμερικάνικη νοοτροπία του.
Γιατί ο Γκάλης ήταν ο γκάνγκστερ. Ένας Θεός χωρίς την  ευαλωτότητα των κοινών θνητών.

Κι όμως χρειάστηκαν 43 χρόνια και η φανέλα με το νούμερο 4 να ανεμίσει στον αέρα, ως λάβαρο ευγνωμοσύνης κι αναγνώρισης, ότι αποτελεί ιερό κειμήλιο... και τότε... σε μία στιγμή, μας επέτρεψε να δούμε 43 ολόκληρα χρόνια αθέατης προσωπικής διαδρομής της Θεϊκής και ταυτόχρονα ανθρώπινης ψυχής του.
Ο ατσάλινος Νίκος Γκάλης, μας φανέρωσε την δισυπόστατη φύση του, όταν εμείς ήμασταν σίγουροι από 10ετίες πριν πως δεν ανήκει στο ευάλωτο είδος μας...
Κ'  ήταν η μόνη αλήθεια.
Απόδειξη τα κρυστάλλινα δάκρυά του κι ένα χαμόγελο καθαρό και εγκάρδιο, μπροστά σε όλον τον κόσμο, που ακόμα δεν θα είχε ιδέα για ποιό άθλημα μιλάμε...

[ΤΑΧΑΣ]

Τι να πρωτογραψεις για τον ΘΕΟ ΝΊΚΟ ΓΚΑΛΗ!
Ένα ταπεινό ευχαριστώ,που γέμισε μπασκέτες όλες τις αυλές και τις γειτονιές!
Ένα ταπεινό ευχαριστώ που κατάφερε τα παχουλά παιδιά της εποχής να χτυπάνε ολημερίς μια μπάλα και να αθλούνται!
Ένα ταπεινό ευχαριστώ που έφτασε την Ελλάδα στα ουράνια!
Ένα ταπεινό ευχαριστώ για ΟΛΑ Γκάνγκστερ!