Θυμήθηκα κι άλλη μια σύμπτωση για φέτος:
Μετά τα 2 συνεχόμενα εκτός σε τούμπα και ξάνθη που είχε ξαναγίνει το 2001 όπου πάλι είχαμε πάρει διπλό μέσα στην τούμπα, έχουμε 2 καπάκια εκτός σε λιβαδειά και λάρισα που είχε ξαναγίνει το 90-91.
Όπως θα θυμάστε οι κάπως παλαιότεροι στο Β γύρο ήταν 2 συνεχόμενα εντός για εμάς (δλδ από την ανάποδη). Και τα 2 ματς με πολύ ένταση και συγκινήσεις.
Προσέξτε όμως τι γίνεται:
Παίξαμε τότε πρώτα με λεβαδειακό του Αλκέτα, του Μανίκα και του Λεμονή που είχε σωθεί, ενώ εμείς καιγόμασταν. Γήπεδο κολαστήριο και νίκη ψυχής για εμάς 2-1 (γκολάρα α λα Κόντε με γυριστό βον πλανέ ο Νίκος ο Παπανικολάου) με ανατροπή από 0-1. Μετά το ματς ακούστηκαν ψίθυροι (ίσως δικαιολογημένα).
Την επόμενη αγωνιστική ήταν εκείνο το 0-3 με Λάρισα που επίσης κινδύνευε που μας κέρδισε με αντεπιθέσεις φωτιά στο τελευταίο ματς του Καραπιάλη στη λάρισα και πέσαμε στη Β και κάναμε 10 χρόνια να ξανανέβουμε.
Φέτος στη Λιβαδειά χάσαμε 2-1 με ανατροπή από 0-1 (με γκολ βον πλανέ του κόντε α λα Νίκος Παπανικολάου) από το Λεβαδειακό που καιγόταν για βαθμούς και μετά το ματς ακούστηκαν ψίθυροι (μάλλον αδικαιολόγητοι).
Φαίνεται οτι η ιστορία επαναλαμβάνεται, αυτή τη φορά από την ανάποδη. Προβλέπω νίκη για εμάς με 0-3 με αντεπιθέσεις φωτιά και ο Αλέξης Κούγιας στο τέλος να κλαίει με πραγματικά δάκρυα μπροστά στην κάμερα της ερτ σαν άλλος Κώστας Χρηστίδης το 1991 μετά το 0-3...
