Τί άλλο μπορεί να ζητάει κανείς από τον Πετράκη?
Ο άνθρωπος δουλεύει τόσα χρόνια σε υποτυπώδεις αθλητικές εγκαταστάσεις, φέτος ούτε και αυτές δεν είχε στη διάθεσή του...
Έχει μεταδώσει στην Ομάδα κλίμα ενότητας, συνεργασίας και ηρεμίας.
Αγωνίζεται να δέσει ένα σύνολο χωρίς μεταγραφικές ενισχύσεις. Να κόψει και να ράψει χωρίς ψαλίδι - βελόνα και κλωστή...
Ουσιαστικά χωρίς γήπεδο ή καλύτερα σε γήπεδο-παγίδα, όπου έχει την διαρκή αγωνία αν οι παίκτες του θα μπορέσουν να αποδώσουν ή αν θα τραυματιστούν.
Κόντρα στις διαιτησίες, στις ατυχίες και ναί και στα λάθη του.
Δουλεύει σε μία Ομάδα εγκατελειμμένη από τον κόσμο της, από τους τοπικούς άρχοντες της πόλης, από τα αυτονόητα εχέγγυα ενός συλλόγου.
Και όμως!!
Αυτός ο άνθρωπος με την εργατικότητά του, την υπομονή του, την αξιοσύνη του και την μεγάλη του πίστη, μετέδωσε στους παίκτες του το σθένος και έβγαλε τον ΠΑΣ στην Ευρώπη για πρώτη φορά στην ιστορία του, για να απαξιώνεται σήμερα, που δεν το κατάφερε πάλι... ενώ παρ' ολίγον να το καταφέρει ξανά!
Τί άλλο πρέπει να κάνει?
Προπονητής είναι, δεν είναι ταχυδακτυλουργός...
Κι όμως, με μαγικό τρόπο κατάφερε να "σπάσει" τα σύνορα!!!
Του πρέπει περισσότερος σεβασμός γι' αυτό και μόνο!
Και άλλη αντιμετώπιση!
Κι επιπλέον αν αναλογιστεί κανείς ότι έτρεχε όλο το καλοκαίρι κι αυτός και οι παίκτες να ξαναμαζέψουν ψυχή και δυνάμεις, ώστε να παρουσιαστούν με αξιοπρέπεια στην Ευρώπη και το έκαναν, ενώ την ίδια στιγμή δεν ήξεραν καν σε ποιό γήπεδο θα παίξουν...
Και στην συνέχεια να αποδώσουν και πάλι τα μέγιστα, χωρίς ανάσα!
Κόντρα σε όλα: Σε Θεούς, δαίμονες, ατυχίες, ανθρώπινες δυνάμεις και λάθη. Ναί και λάθη!
Υπάρχει κι αυτός ο παράγοντας, παντού και πάντα στη ζωή!
Διαφορετικά θα μιλούσαμε για προγραμματισμένα ρομπότ!!
Η Ομάδα έχει προπονητή και μακάρι να τον κρατήσει!
Αλλά χρειάζεται και ενισχύσεις μεταγραφικές και προγραμματισμό από την αρχή, όμως το κυριότερο χρειάζεται σεβασμό και αναγνώριση στην ανθρώπινη υπόσταση όλων όσων την απαρτίζουν.
Και έχει ανάγκη από περισσότερη ψυχραιμία και στήριξη.