Διαφωνώ με όποιον βρίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο,γιατί μόνο αυτό μπορεί να μας εξασφαλίσει παγκόσμια τέτοια απόλαυση.
Καταρχήν ,οριζόμενο ένα ματς δεν ξέρει κανείς πότε θα αρχίσει και κυρίως πότε θα τελειώσει.Επομένως έχουμε τη συνισταμένη του απρόβλεπτου,κύριο συστατικό σε ποδοσφαιρικό αγώνα.
Επειτα είναι οι παράγοντες που καθορίζουν την εξέλιξη ,δηλ.διαιτητές,παρατηρητές,παρατρεχάμενοι,νταραβεριτζήδες,επο,παίχτες που ενίοτε είναι ματιασμένοι, ειδικά προς το τέλος του πρωταθλήματος.
Μεγάλο κομμάτι επίσης έχουν οι δημοσιογράφοι.Δυστυχώς γι'αυτούς όχι το μεγαλύτερο.Αρθογραφούν κυρίως σε έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο πάντα φίλα προσκείμενο στην ομάδα που υποστήριζαν από πιτσιρικάδες.Καμιά φορά και σε αντικειμενικά υποτίθετε μέσα για ξεκάρφωμα, αλλά πάντα προσπαθούν να περάσουν τις απόψεις των αφεντικών τους.Βασικό κομμάτι της αρθογραφίας τους είναι το ανελέητο κυνηγητό που τρώει αδιαλείπτως η ομάδα τους από θεούς και δαίμονες.
Ένα ακόμη σημαντικό μέρος του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι ο φίλαθλος-οπαδός.Παίρνοντας την σκυτάλη από το μάχιμο δημοσιογράφο ξεσπά συνεχώς κατά του βρώμικου κατεστημένου που κατατρώει για χρόνια τις σάρκες της ομάδας.Η αδικία είναι μόνιμη επωδός στα χείλη κάθε γνήσιου οπαδού που δεν μπορεί να δεχτεί αλλιώς την ήττα.
Και τελευταίο και σίγουρα σημαντικότερο κομμάτι του παζλ ο Έλληνας παράγοντας.Εδω μπορούν να γραφτούν τόμοι κατορθωμάτων ξεκινώντας από το γ' τοπικό και φτάνοντας στην πιο μεγάλη κατηγορία της χώρας.
Οι πιο πολλοί απ'αυτούς όχι με την μπάλλα δεν θα έπρεπε να ασχολούνται,αλλά θα έπρεπε να είναι τρόφιμοι ειδικών καταστημάτων ανά την επικράτεια.
Εν πάση περιπτώσει σε μια τριτοκοσμική χώρα ότι μας αξίζει αυτό έχουμε και σαν κοινωνία και σαν ποδόσφαιρο που είναι μια μικρογραφία της.
Υ.Γ.Μη θέλοντας να εξαιρέσω την ομάδα μου,όλα τα παραπάνω αφορούν κυρίως τις<< μεγάλες ομάδες>> και ότι περιφέρετε γύρω απ'αυτές.Συνυπογράφω το αξίωμα πως όσο μεγαλύτερος είναι ένας σύλλογος τόσο πιο βρώμικος και σιχαμένος είναι.
