Ο Βιδάλ όπως και πέρυσι είναι ώρες ώρες εντυπωσιακός. Ο καλύτερος παίχτης μας στο ένας εναντίον εντός και σε ποσοστό ευστοχίας στα τελειώματα φάσεων. Ειδικά στο δεύτερο, είναι κάποιες φάσεις που τον βλέπεις και ξέρεις από πριν ότι τώρα αυτό είναι γκολ. Φέτος τον έχουμε δει κυρίως σαν 2ο επιθετικό, δευτερευόντως ως εξτρέμ στο 4-4-2 και πολύ λιγότερο ως κεντρικό χαφ. Το μέγαλο του πρόβλημα παραμένει η ποδοσφαιρική ενηλικίωση. Να μετατραπεί δηλαδη από παίχτη προπονήσεων σε παίχτη αγώνων. Αυτή τη στιγμή δεν λογίζεται σαν βασικός. Αν έρθει κι ο Ζάιρο γεμίζουμε πάρα πολύ στην επίθεση και δυσκολεύουν τα πράγματα.
Ο Ντολοβατς που είναι η αδυναμία μου πήγε αρκετά καλά στην προετοιμασία. Έχει βέβαια τώρα την ατυχία να έχει έναν τραυματισμό και χάνει την ευκαιρία να πάρει χρόνο στα φιλικά. Μένει λίγο πίσω. Μπορεί να παίξει σχεδον παντού επιθετικά και μεσοεπιθετικά. Επιθετικός στο 3-5-2, εξτρέμ στο 4-4-2, πλάγιος επιθετικός στο 3-4-3.
Κι αυτός όμως έχει πάρα πολλούς παίχτες μπροστά του. Στο βασικό σύστημα 3-5-2, που μπορεί να χωρέσει μόνο στο μπροστινό δίδυμο, υπάρχουν Κόντε, Χαλκιαδάκης, Μπετρά, Ροντρίγκεζ, Βιδάλ και ίσως Ζάιρο. Άλλοι 6 παίχτες για 2 θέσεις. Αν δεν αλλαξει κάτι, ούτε στη 18άδα δεν χωράει αυτή τη στιγμή. Μόνο στο κύπελλο νομίζω θα τον δούμε αρχικά.
Γενικά περιμένω να τελειώσουν οι μεταγραφές για να δούμε πώς θα μοιραστούν οι ρόλοι στην επιθετική γραμμή με τόσους πολλούς παίχτες που έχουν μαζευτεί.
