Οπότες μια στάλα όραμα να υπήρχε, μια στάλα εγωισμός, καθολου βόλεμα με τα μέτρια κι είναι η εποχή, με τα χάλια του ελληνικού κλωτσοσκουφίου, για τα πολύ μεγάλα.
Σου κάνει το παραπάνω...όραμα???
Μέχρι πριν λίγα χρόνια το όραμά σας ήταν να ανεβούμε πρώτη εθνική και έκατσαν βαριά σε κάποιους τα Ευρωπαϊκά ξεψαρώματα...
"Είμαι και λίγο Π.Α.Σ."...και ΝΑ! με το συμπάθειο οι "ευχές" και οι κατάρες και οι "Κασσάνδρες" να βλέπουν το τέλος να έρχεται...και στο τέλος να κάθονται στο παγωτό...
"Ευχαριστούμε την Κομποτάρα", βέβαια, γιατί τώρα θα κινδυνεύαμε με υποβιβασμό...
"Στην Α εθνική Ομάδα θρυλική" τραγουδάτε ακόμη και τώρα, πρωταθλητές μου...
"Χρειαζόμαστε συμμάχους, δεν γίνεται να είσαι απομονωμένος", από τη μία,
"ανεβήκαμε σε όλων των χρωμάτων τα άρματα", από την άλλη, πρωταθλητές μου...
"Να παίξουμε στην Ευρώπη...κάποτε", λέγατε και κλαίγατε, πρωταθλητές μου...
Και όταν ήρθε η fucking Ευρώπη, "θέλω να παίζω μπαλάρα, παίζουμε χεσμένοι, δεν θέλω αυτόν τον παίκτη, ούτε αυτόν τον προπονητή, ο άλλος είναι για Γ εθνική", ξεχνώντας, ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ότι οι οικονομικές δυνατότητες της Ομάδας είναι περιορισμένες, από τραγικά προεδρικά λάθη του παρελθόντος, ΝΑΙ, αλλά αυτό δεν εμπόδισε ούτε τον ίδιο ούτε τους παίκτες να φτάσουν στα ουράνια...
Αλλά ψηλά ο ουρανός, πολύ ψηλά ο άτιμος και ζαλίζει...
Όχι, όχι την Ομάδα, μια χαρά τα πατάει τα πόδια της στη γη, γερά!
ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΑ ΓΕΡΑ!
"Μα είναι κακό να θέλω παραπάνω?", ξεχνώντας τόσο εύκολα και εγωιστικά το ότι 5 χρόνια τώρα γίνονται απανωτές ΥΠΕΡβάσεις και έχοντας να ανταγωνιστεί τα εκατομμύρια της χαλκηδόνας, του αστέρα, τα κουμπούρια της Λειβαδιάς και τις βοήθειες του αιωνίου από την αρκουδα...
Ζαλίζει λέμε...
Και ΝΑ! με το συμπάθειο, τα βρισίδια σε παίκτες και προπονητές...
"Όραμά μου είναι να βγούμε Ευρώπη", δήλωσε ο χODDρός όταν ήρθε,
και οι περισσότεροι χλευάσατε, πρωταθλητές μου...
"Να μαζέψουμε τα κομμάτια μας και υπόσχομαι ότι θα κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να παίξουμε στην Ευρώπη", ξαναείπε πρόπερσι, και ξαναχλευάσατε, πρωταθλητές μου...
"Δεν υπάρχει όραμα"...από τον πρόεδρο με το δίχαλο σαγιονάρα μέχρι και τον ψηλό είχατε χορτάσει "οράματα" στους Λύκους και στους Θρασύβουλους...
"Οράματα" πληκτρολογίου και καφετέριας, να 'χαμε να λέγαμε,
ενώ μείναμε 2000 στα καθίσματα των "Ζωσιμάδων"...
Φάτε" όραμα"...
"Όραμα", γαμώ την καραμέλα μου, και δεν τελειώνει η πουτάνα...
Πόσο δίκιο έχετε, πρωταθλητές μου...