"Ποδοσφαιριστές από τα lidl"...
"Ο άχρηστος και μαλάκας προπονητής"...
"Ο τάδε είναι πουλημένος"...
"Ο άλλος είχε περίεργη απόδοση"...
"Πού πάμε με τα λιμά που μαζέψαμε"...
"Καλά, αυτοί πλήρωσαν για να παίζουν στην ομάδα"...
"Θέλουμε κανονικούς ποδοσφαιριστές"...
"Σαπάκια"...
"Παλτά"...
"Αλκοολικός"...
"Πουτανιάρης"...
"Νούμερο ο τάδε"...
"Για γέλια ο άλλος"...
"Άντε γαμήσου ρε μαλάκα"...
"Να σου τα φάνε οι γιατροί ρε αρχίδι"...
"Πουτάνες του γάβρου και του Ιβάν"...
Μερικοί μόνο, ελάχιστοι, από τους υπέροχους χαρακτηρισμούς - "κριτική" που διαβάζουμε και ακούμε για παίκτες που φορούν τη φανέλα του ΠΑΣ...
Για να μην αναφέρω για τη στοχοποίηση συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών...
Σημειωτέον ότι οι αποδέκτες των παραπάνω εκδηλώσεων αγάπης και λατρείας, αποτελούν την Ομάδα που τα τελευταία χρόνια μας έχουν χαρίσει τις μεγαλύτερες στιγμές της ιστορίας του ΠΑΣ...
Φυσικά όλα τα παραπάνω είναι βαφτισμένα με τον όρο "κριτική" μη χέσω...
"Κριτική", μία λέξη που έχει αποκτήσει εντελώς διαφορετικό νόημα από αυτό που πρέπει πραγματικά να είναι...
"Κριτική", μία λέξη που έχει ξεχειλώσει και χρησιμοποιείται πλέον για να καλύψει άλλες ανάγκες και κενά...
"Κριτική", μία λέξη που την έχουμε ξεσκίσει και τη χρησιμοποιούμε κατά το δοκούν...
Κριτική γίνεται, ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ, για να βοηθήσεις τον άλλον να γίνει καλύτερος δείχνοντάς του τα λάθη του.
Κριτική γίνεται, ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ, ενίοτε σκληρή και χωρίς παρωπίδες σε πρόσωπα ή και έννοιες που αγαΠΑΣ με σκοπό να τον βλέπεις να προοδεύει.
"Κριτική" δεν γίνεται με χαρακτηρισμούς που μειώνουν την προσωπικότητα του άλλου...
"Κριτική" δεν γίνεται όταν ξεφτιλίζεις ακόμη και το τελευταίο όριο ανοχής...
Ναι...
Μετά από όλα αυτά, απορία μου κάνει κι εμένα για το πώς έχει χαθεί η επαφή, η μαγεία και το δέσιμο με την Ομάδα...