Ο Π.Α.Σ., έχει ακόμη πάρα πολύ κόσμο που ασχολείται με την ομάδα.
Αυτό το ξέρουν πάρα πολύ καλά οι εμπορικές εταιρείες, οι διαφημιστικές, τα αθλητικά κανάλια κτλ.. Ξέρουν ότι μόλις παίξει ο Π.Α.Σ. θα ανοίξουν χιλιάδες δέκτες τηλεόρασης. Ξέρουν ότι είμαστε από τις πιο εμπορικές ομάδες της ελληνικής επαρχίας και κατά διαστήματα στην πρώτη εξάδα.
Όλος αυτός ο κόσμος είναι πραγματικός. Δεν είναι εικονικός επειδή βλέπει τον Π.Α.Σ. από την τηλεόραση.
Επομένως το πρόβλημα δεν είναι ότι έχει πάψει το ενδιαφέρον ούτε ότι έχουν μειωθεί οι Πασολέδες (κατά τη γνώμη μου είναι πολλοί περισσότεροι από κάθε άλλη φορά στην ιστορία της ομάδας, μετά το 1984) αλλά ότι δεν έρχονται γήπεδο.
Υπάρχει κάτι που δεν τους ελκύει στο να έρθουν;
Υπάρχει κάτι που τους διώχνει;
Και τα δύο;
Κατά τη γνώμη μου, το μεγαλύτερο πρόβλημα λέγεται Χρηστοβασίλης. Ξέρω πολύ, πάρα πολύ κόσμο, που για πολλά χρόνια ήταν βαμμένοι, που μου έχει πει ότι με αυτόν τέρμα το γήπεδο ή ότι εξαιτίας του επιλέγει ματς ή ότι πάει όποτε γουστάρει.
Τα απίστευτα πράγματα που έχει κάνει η διοίκηση του Χρηστοβασίλη, καλά και κακά, στα μάτια της πλειονότητας του κόσμου της ομάδας μας, στα μάτια του Αθηναίου Ηπειρώτη, που πάει Νέα Σμύρνη ή Ριζούπολη και κρεμάει ένα μπλε πανό που γράφει το όνομα της ιδιαίτερης πατρίδας του, υπονομεύουν την έλευση του κόσμου αν δεν την σαμποτάρουν.
Όπως είπατε ο Π.Α.Σ. εκτός από μπάλα ήταν και λαοθάλασσα, κοσμοσυρροή που την αντιλαμβανόσουν κυρίως στην Αθήνα όταν κατά χιλιάδες οι Ηπειρώτες γέμιζαν τα γήπεδα. Εκεί καταλάβαινες ότι ο Π.Α.Σ. δεν είναι μια ομάδα με αφετηρία μια πόλη αλλά ένας υπερτοπικός αθλητικός σύλλογος, που στα χέρια μιας οραματικής διοίκησης ενδεχομένως να έπαιρνε και πανελλήνια διάσταση. Ο Π.Α.Σ. ήταν και είναι η θρησκεία του Ηπειρώτη.
Αυτή είναι η ψυχή της ομάδας. Και αυτή η ψυχή υπονομεύθηκε μεθοδικά από τον κύριο Χρηστοβασιλή, με τέτοιο τρόπο που κάποιοι ακόμη και εδώ αναρωτιούνται τι απέγιναν όλοι αυτοί που κάποτε γέμιζαν τις κερκίδες.
Εδώ είναι, εδώ είμαστε.
