Φίλε Pablo,
Σε καμία περίπτωση δεν χάιδεψα τον Μανθάτη. Από τον Σεπτέμβρη ακόμα, όταν η πλειοψηφία απορούσε γιατί δεν ξεκινάει βασικός, η προσωπική μου γνώμη από τις προπονήσεις και μόνο ήταν ότι είναι ανούσιος. Η ίδια δυστυχώς παραμένει ακόμα. Αν ο Νικολιάς ήταν υγιής όλη τη χρονιά, δεν υπήρχε περίπτωση να δει 11άδα ο Γιωργάκης. Δεν ήταν βασικός μέχρι να χτυπήσει ο Νικολιάς, ενώ στο μοναδικό ματς που επέστρεψε πριν ξανατεθεί νοκ άουτ (στον Απόλλωνα) έπαιξε πάλι βασικός με τον Μανθάτη στον πάγκο.
Όσο για τη σύγκριση με τις ευκαιρίες που πήρε ο Μαυροπάνος, συμφωνώ. Προσθέτω και κάτι ακόμα. Ο Μανθάτης, αντίθετα με τον Μαυροπάνο, είναι δανεικός. Δε με ενδιαφέρει να πάρει ευκαιρίες για να βελτιωθεί, αφού δε θα έχουμε κανένα μακροπρόθεσμο όφελος. Αν δε μπορεί να βοηθήσει άμεσα, ας μην παίξει. Αν τον είχαμε με 5ετές συμβόλαιο, θα άξιζε η υπομονή και η αγωνιστική επενδυση.
Παρόλα αυτά όμως και για όσο ο Νικολιάς δεν μπορεί να βγάλει 90λεπτο, δεν μπορώ να μην πω ότι κατά τη γνώμη μου παραμένει ο πιο κατάλληλος για τη συγκεκριμένη θέση σε αυτό το σύστημα. Αν αλλάξει το σύστημα, το ξανασυζητάμε.
Κι εγώ είμαι fan του Γιάκου, δεν μπορώ να τον φανταστώ όμως σε ρόλο δεξιού χαφ, να πρέπει να κάνει δηλαδή τον εξτρέμ στην επίθεση και να ακολουθεί το αντίπαλο μπακ στην άμυνα. Δεν έχει την ταχύτητα, δεν έχει το ένας εναντίον ενός, δεν έχει το μαρκάρισμα του Μανθάτη, ούτε είναι παίχτης που μπορεί να παίξει πολύ με πρόσωπο. Ο Άκης είναι παίχτης άξονα μεσαίας γραμμής, για να παίρνει την πρώτη μπαλιά από την άμυνα και να ξεκινάει την οργάνωση του παιχνιδιού.
Επομένως μας απομένουν ο Λίλα, ο (τραυματίας) Σολτάνι κι ο Ντόλοβατς που απέτυχε στην Λάρισα. Όλοι τους νομίζω με περισσότερα μειονεκτήματα από το Μανθάτη σε αυτή την θέση.
Ο Γαρουφαλιάς δεν πρέπει να προξενεί σε κανέναν μας εντύπωση γιατί παίζει βασικός. Σε όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας (παραπέμπω στις 11άδες από το δίτερμα που έδινα καθημερινά το καλοκαίρι) και στο πρώτο 1/3 της χρονιάς ήταν σταθερά η βασική επιλογή του προπονητή. Ο Λίλα συνήθως έπαιζε εσωτερικός χαφ, κι ο Γαρουφαλιάς διατηρούσε τη θέση του βασικού 6ριου. Ακόμα και στο μικρό διάστημα που έμεινε στον πάγκο, δεν έπαψε να θεωρείται βασική λύση. Κατά τη γνώμη μου έχει δικαιώσει την εμπιστοσύνη του Πετράκη. Αν λάβουμε υπόψιν μάλιστα ότι ο Ηρακλής, παρότι δεν βγάζει μάτια, είναι ένας παίχτης που με τον χρόνο ανεβαίνει, ενώ αντίθετα ο Άντι μεγαλώνει και φθείρεται αγωνιστικά, σωστά στηρίζεται και ως προοπτική. Είναι η πρώτη του γεμάτη χρονιά και θα πρέπει να έχουμε περισσότερες απαιτήσεις από αυτόν του χρόνου.
Όσο για τον Μπετρά, η πρόοδος που έχει κάνει αυτό το παιδί από τον Ιούλιο που τον πρωτοείδαμε (και τρομάξαμε) είναι απίστευτη. Όποιος τον είχε δει τότε θα με καταλάβει. Ενώ όμως έχει βελτιώσει τα πάντα στο παιχνίδι του, παραμένει σχετικά ακίνδυνος μέσα στην περιοχή. Σε παιχνίδια απέναντι σε κλειστές άμυνες (όπως τα διαχώρισα), αυτό είναι μεγάλο μείον. Αντίθετα σε ματς όπως με τον Παναθηναϊκό που έπαιζε ψηλά, βοηθάει πολύ περισσότερο. Ο Χέλκβιστ φαίνεται (ακόμα το δείγμα είναι μικρό) να είναι καλύτερος στο πρώτο κομμάτι. Γι' αυτό μάλλον ο Πετράκης τον δούλευε την περασμένη βδομάδα ως βασικό. Κυρίως σε αυτή την πληροφορία βάσισα την πρόβλεψή μου κι όχι σε κάποια προσωπική προτίμηση.
Μεγάλο του μειονέκτημα βέβαια, όπως και κάθε νέου παίχτη που έρχεται σε μια ομάδα σας εμάς βασισμένη κατά 90% στην τακτική της, είναι ότι ακόμα δεν έχει προλάβει να δέσει με το υπόλοιπο σύνολο. Προσωπικά εκεί εντοπίζω το μειονέκτημά του σε σχέση με τον Φρανκ.
