Ήταν η πρώτη φορά φέτος που δεν άφησα γυναίκα και μικρά παιδιά να πάω να δω ΠΑΣ Γιάννενα.
Βασικά θα το κανα και σήμερα, αλλά μόλις είδα το σκορ ημιχρόνου ξενέρωσα.
Προ ολίγου είδα τις φάσεις. Ξανά μία από τα ίδια : Η ομάδα πάσχει στο τελείωμα. Οι τωρινοί δεν απειλούν.
Που είναι ο Ίλιτς ; Που είναι ο Μανιάς ; Που είναι ο Ντε Βινσέντι ; Που είναι ο Τσάβες ;
Το ματς στη Λαμία ήταν ένα ακόμα επεισόδειο της φετινής ιλαροτραγωδίας (σεζόν 2017-2018) που ξεκίνησε με πολύ καλούς οιωνούς, Μαυροπάνος, Κόντε, όνειρα 5άδας, αντίπαλοι να πανηγυρίζουν σα μικρά παιδιά με το 1-1 στους Ζωσιμάδες ( και που τελικά κατέληξαν ψηλότερα στη βαθμολογία !!), συνεχίστηκε το χειμώνα με σκοτσέζικα ντουζ, από το ζενίθ στο ναδίρ και τούμπαλιν, για να φτάσουμε στην εαρινή κατάρρευση.
Ας ξεχωρίσει τουλάχιστον η ήρα από το σιτάρι, γιατί φέτος το σύστημα ήταν πολύ μπερδεγουέι.
Είναι φανερό ότι η καλοδουλεμένη ομάδα πονά σε συγκεκριμένες 2-3 θέσεις, βασικά όμως δε σκοράρει ούτε με σφαίρες, ενώ ενίοτε δέχεται τέρματα από ατομικά λάθη που δεν αρμόζουν σε ομάδες και ποδοσφαιριστές Α' κατηγορίας.