Και επειδή, κάποιοι, προκειμένου να πείσουν τους υπόλοιπους για το "δίκιο" τους, υποβαθμίζουν το μέγεθος της νίκης, παρουσιάζοντας το ΘΡΗΝΟ, ωσάν να αγωνίστηκε με τα "τρίτα",
βλέποντας τις συνθέσεις των ομάδων
(ΠΑΣ: Βελλίδης, Ντόλοβατς, Τζημόπουλος (83' Μπέριος), Τσικάρσκι, Αποστολόπουλος, Σκόνδρας, Γαρουφαλιάς, Μιχαήλ, Νικολιάς (89' Μπουκουβάλας), Χαλκιαδάκης (83' Βιντάλ) και Κόντε.
Ολυμπιακός: Χουτεσιώτης, Ιγκόρ, Ένγκελς, Σισέ, Χατζισαφί, Ταχτσίδης, Ανδρούτσος, Φορτούνης, Βρουσάι (88' Κωστανάσιος), Τζούρτζεβιτς (67' Βέργος) και Ανσαριφάρντ),
Θα ήθελα απλώς να υπενθυμίσω ότι στο γαύρο παίζανε διεθνείς, παίκτες που έπαιζαν σε πρωταθλήματα του εξωτερικού (πιο σοβαρά από το δικό μας, όπως θέλουν πολλοί να λέμε), παίκτες που έπαιξαν στο τσάμπιον λιγκ, και παίκτες που θα πάνε μουντιάλ, παίκτες εκατομμυρίων και όχι των σαράντα χιλιάδων (όπως τα δικά μας παιδιά - τι είπα ρε τώρα).
Αν θεωρήσετε "τρίτα" τους Βρουσάι, Κωστανάσιο και Βέργο (ο Ανδρούτσος έχει παίξει φέτος ακόμη και σε ευρωπαικά παιγνίδια, ο Ιγκορ έχει παίξει ολοκληρο πρωτάθλημα στον Αστέρα και ο Χουτεσιώτης είναι καλύτερος από τους δικούς μας τερματζήδες, άσε που δεν έφταιγε στα γκολ), τότε και εμείς παίξαμε με αντίστοιχα "τρίτα" (τουλάχιστον με βάση τις συμμετοχές τους), τον Τσικάρσκι και τον Ντόλοβατς.
Ήταν μία μεγάλη νίκη, από αυτές που τονώνουν την περηφάνια σου, σου φτιάχνουν τη διάθεση μετριάζοντας το "ξενέρωμα", σου προσθέτουν κάποιους νέους, μικρούς πασολέδες, και σε "βάζουν στη πρίζα" για του χρόνου (ακόμη και σαν το "τυράκι στη φάκα" για τους καχύποπτους). Μέχρι εκεί. Τίποτε άλλο.
Όχι όμως και να αυτουπονομεύουμε την επιτυχία μας. Έλεος πια.
Δεν μας διδάσκει, ούτε μας προσφέρει τίποτε, το να μεγαλοποιούμε τις ήττες - αποτυχίες μας και να μικραίνουμε τις νίκες - επιτυχίες μας, μόνο και μόνο για να υπερθεματίζουμε, εγωιστικά, τις δικές μας "απόψεις".